Little Snowflakes! (Innerghost<3)

Verveeld dabde hij in het mosnest. Een waterig licht scheen door de ingang van de Warriors den, en Flamepath had al opgemerkt dat de meeste Warriors alweer aan het werk waren. Hij was niet zo lang geleden krijger geworden, samen met Innerghost en nog een paar andere katten. Het voelde eigenlijk wel goed aan. Katten bekeken en behandelde je nu met nieuw respect. Het enige lastige aan Warrior worden was dat je in één keer méga veel verantwoordelijkheden kreeg. En zijn partner Innerghost had zelfs het geluk dat ze direct ook nog eens een Apprentice had gekregen. Hij greens even, en ging met zijn tong over zijn geklitte vacht. Nu Inner en hij krijgers waren, was hun partnerschap officieel, en mochten ze het laten zien dat ze partners waren. Flame stopte even met het ordenen van zijn rode vacht, en liep uit de den. Het werd maar eens tijd dat hij ook iets ging doen in plaats van de hele tijd te staan niksen. Zijn oren wiebelde ietwat speels bij het zien van de hopen sneeuw dat op de grond lag. Maar hij was niet van plan om er mee te gaan spelen. Daar was hij te groot voor geworden, toch? Ach wat maakte had uit. Flamepath nam een aanloop, en met een plof viel hij in het witte tapijt. Een lach sierde zijn mond, en niet veel later stond hij alweer recht en schudde de jonge kater het sneeuw uit zijn pels. Met sneeuw spelen was gewoon leuk, zelfs Warriors deden het nog.

Met een rustige tred draafde hij het kamp uit, en keek 'ie even zoekend rond. Er was werkelijk niks meer groens te bekennen. Alles was beklad met het witte spul. Alsof de Starclan de hele wereld had omhuld met een prachtig wit tapijt, dat spijtig genoeg ijskoud aanvoelde. Flamepath schudde zijn kop lichtjes, en trippelde verder. Het gekraak van sneeuw vulde zijn oren. Waar zou Innerghost nu eigenlijk zijn? Het liefst wou hij met haar even een sneeuwgevecht houden. Hij wist dan ook weer dan Inner eentje was die wel van kattenkwaad hield. Dus zou ze waarschijnlijk geen nee zeggen wanneer Flame het haar vroeg.

I N N E R G H O S T

Een droom teisterde haar nachtrust. Het was aan de ene kant een mooie droom, maar niet het soort droom waar ze op had zitten wachten. Ze nestelde zich dichter tegen het warme lichaam van Flamepath aan.
Harde krampen gleden door haar lichaam heen, en een kreet kwam uit haar bek. Angstig deed ze haar ogen open terwijl ze voorzichtig met moeite haar kop op hees. Haar ijsblauwe ogen vielen de plek waar ook haar achter poten zaten. Een ijzeren lucht vulde naar neus gaten, en al snel besefte ze dat het de geur van bloed was. Ze keek angstig naar de plek waar het bloed vandaan kwam, het was háár bloed. Een nieuwe kramp ging door haar lichaam heen en ze voelde hoe ze verzwakte. Het zachte gepiep van een kitten vulde haar oor gaten, en ze zag een kitten op de grond liggen. Voor ze de kans kreeg om de kitten te pakken gingen nieuwe krampen door haar lichaam heen, ze strekte haar poten en stak haar nagels in de grond. Angst vulde haar ogen, en op nieuw hoorde ze gepiep, ze wou beide kittens pakken, maar ze was te zwak. Het bloed stroomde naar haar kop toe, en alles begon wazig te worden, een nieuwe kramp ging door haar lichaam heen, maar ze had geen puf meer om te persen, en al snel werd alles zwart...
Likken over haar kop maakte haar wakker en meteen hees ze haar kop op. Angst vulde haar ogen en verwilderd keek ze om zich heen. Wat was dit? Ze keek naar de plek waar de kittens behoorde te liggen, maar er was niks. Er was niks. Ze staarde naar haar buik. Was er echt niks? Ze merkte dat Flamepath al weg was. Een zucht rolde over haar lippen. Had hij gemerkt hoe ze wakker was geworden? Nee, anders was hij wel gebleven, toch? Innerghost zuchtte en ging recht op zitten, ze begon haar vacht te likken en verliet de warriors den. Ze wierp een korte blik op de prooi stapel; Eerst de clan, dan je zelf, dat was de warrior code. Innerghost keek weg en verliet het kamp. Ze kon beter gaan jagen. Misschien kwam ze Flamepath wel tegen, dan kon ze gaan jagen, én lol maken, met haar partner. Het was nu officieel, de hele wereld mocht het wat haar betreft nu wel weten. Ze keek naar haar poten, en keek toen over haar schouder naar de pootstappen die ze achterliet in het sneeuw. Daarna keek ze om hoog en zag ze kleine sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Ze sloot haar ogen en ademde een keer diep in uit. Was er echt niet meer dan alleen zij en Flamepath? Ze opende haar ogen en wierp opnieuw een blik op haar buik. Die was nog steeds het zelfde. Ze wou nog niet naar de nursery. Dat hoeft ook niet fluisterde een stem in haar kop. Maar er was ook niks gebeurd, toch? Wat kon er gebeurd zijn? Er was niks. Er kwam niks, en zo bleef dat wel even. Innerghost begon haar pas te versnellen toen ze één maal het kamp uit was. Een koude wind bries deed sneeuw op waaien dat in haar zwarte vacht bleef kleven, en het sneeuw dat naar beneden dwarrelde bleef ook in haar vacht zitten. Innerghost bleef door lopen en ze snoof de lucht op. Rat vulde haar neus gaten, en ze besefte dat jagen nu wel een goed idee was. Even haar kop ergens anders bij zetten. Ze zakte in een perfecte sluiphouding en begon in de richting van de rat toe te sluipen. Haar oren had ze naar voren staan om elk geluidje op te vangen die de rat liet horen, en eventueel geluiden die om haar heen kwamen. Haar poot zette ze langzaam en voorzichtig naar voren, en toen ze uiteindelijk op perfecte afstand was sprong ze naar voren om het dier te vangen. Ze haakte het dier om hoog en ving 'm in haar bek waarna ze 'm meteen dode. Ze maakte een gat in het sneeuw en daar legde ze de rat in. Ze veegde met haar poot sneeuw over de rat en ging daarna veder. Ze bleef even stil staan toen ze de geur van Flamepath rook. Ze grijnsde. En daarna werd ze overvloed met zenuwen die haar tergden. Doe normaal, er komen geen kittens! Innerghost vermande zich en ging toen op Flamepath af. Ze zette af met haar achterpoten en plaatste haar voorpoten tegen zijn zij aan waar door hij misschien wel ging denken dat een vijand hem aan viel. Innerghost ging over hem heen staan en likte zijn snoet. "Hallo, Flame," groette ze de kater met een grijns waarna ze nog een lik gaf, en zo bleef ze staan.

Words: 769 Mood: Tense but still playful Company: Flamepath

Take the time of your life...
Before you know, it is over...

Hij keek even niets vermoedend naar de struiken. Dat er een muis zich schuil hield tussen enkele takken, had hij nog niet door. Maar algauw kreeg hij de prooi geur te pakken, en stoof hij naar het ding toe. Met een snelle beet ontnam hij het leven van de muis, en begroef het kleine grijze diertje onder een hoopje sneeuw. Hij zou later wel de kans krijgen om het te komen halen. Flamepath richtte zijn lichte oranje ogen weer op de verdorde struiken, en zwiepte met zijn staart van links naar rechts.

Na een tijdje getreuzeld te hebben besloot Flamepath om door te lopen. Maar het duurde echter niet lang voordat hij alweer geschrokken opkeek. Een zwarte flits vloog op hem af, en niet veel later duwde datgene hem ook tegen de grond. Hij wou zich verweren, totdat de bekende geur tot hem doordrong. "Innerghost!" Sprak hij half verbaasd en vouwde zijn oren geliefd naar voren toen de poes hem een lik gaf. "Hallo, Flame," Sprak ze en gaf hem vervolgens nog een lik. Zo bleef hij haar nog een tijdje rustig aankijken, waarna Flamepath zichzelf dwong om op te staan. "Ik had al gehoopt je tegen te komen," Fluisterde hij zachtjes in haar oor en gunde de gitzwarte poes ook een tedere lik over één van haar oren. "Hoe gaat het met je?" Al hadden ze elkaar gisteren nog gezien, de vraag hoe het met haar ging moest hij gewoon stellen. Want als er eventueel iets mis zou zijn, dan kon hij haar gaan geruststellen dat alles oké was.

I N N E R G H O S T

Sneeuwvlokken vielen naar beneden terwijl Innerghost haar heldere ijs blauwe ogen op de rode vlam kleurige kater gericht hield. Haar lange zwarte staart zwiepte een keer heen en weer terwijl ze zorgvuldig een poot naar voren deed. Een poot afdruk liet de poot achter in het sneeuw terwijl ze die naar voren zette, en al snel volgde andere poot afdrukken. Ze negeerde de nachtmerrie die haar maar bleef lastig vallen. Ik moet het vertellen, dacht ze benauwd. Maar ik weet het nog niet eens zeker! Vervolgde haar gedachte. Innerghost gromde en duwde ze weg en toen versnelde ze haar pas en sprong ze tegen haar vlam kleurige partner aan. Ze wist Flamepath op de grond te werpen en ze zette haar poot over hem heen en gaf hem een lik. "Innerghost!" Riep Flamepath uit. Innerghost grinnikte en gaf hem nog een lik en ging toen van hem af. Ze ging zitten en sloeg haar staart over haar poten heen waarna ze Flamepath met een warme blik aan keek. "Hallo Flame," miauwde ze terwijl ze grijnsde. "Ik had al gehoopt je tegen te komen," fluisterde Flamepath. Innerghost glimlachte warm. "Ik ook," sprak ze zacht terug terwijl ze glimlachte. Ze probeerde haar zorgen weg te duwen. Ze moest dit sowieso bij iemand kwijt. Misschien kon ze het beter eerst tegen haar vriendin Shrewleap zeggen. Zij was tenslotte net van kittens bevallen, en zij kon haar wel tips geven. En ook wist Shrewleap hoe het was op drachtig te zijn. "Hoe gaat het met je?" Vroeg Flamepath. Innerghost keek even afwezig door haar gedachte over het misschien zwanger zijn, over het misschien kittens krijgen. Innerghost stak kort haar angels in de grond en haalde toen adem. "Het gaat goed," begon ze waarna ze Flamepath recht aan keek. "Enkel had ik een nare nachtmerrie, t was vaag en zeker niet leuk, maar ik schrok enkel, maar t is nu zeker wel beter," sprak ze. Het was in feite geen leugen. Dus ze deed niks verkeerds, enkel vertelde ze het hele verhaal niet. Ze wou eerst zekerheid voor ze Flamepath met zorgen ging lastigvallen. Hij zou het haar vast niet kwalijk nemen, tenminste dat hoopte ze. Innerghost keek de kater aan met een warme verliefde blik. Elke keer als ze zijn heldere ogen zag, gingen er verschillende tintelingen door haar buik heen. Een zucht rolde over haar lippen. Ze hield van hem, dat was zeker. "En hoe is het met jouw, lieverd?" Vroeg ze terwijl ze hem met een liefdevolle blik aan keek. Daarna zwiepte ze haar staart van d'r poten af. "We kunnen beter wat gaan jagen, vind je ook niet?" Stelde ze voor. Tenslotte was het leaf-bare, dus het leek haar wel een slim idee om wat te gaan jagen, dan had de clan er ook nog wat aan. Innerghost spitste haar oren toen ze het geluid van prooi hoorde. Even later drong ook een andere geur haar neus gaten binnen. Ze versmalde haar ijs blauwe ogen toen ze de verse geur van vos rook, en al snel zag ze het rode wezen tussen de bomen door sluipen. Innerghost deed stilletjes een paar passen in de richting van Flamepath en ze zette haar bek naar de oor van Flamepath om wat te kunnen fluisteren. "Vos..." Fluisterde ze, ze had zo het vermoedden dat Flamepath het dier ook al had opgemerkt, maar toch moest Innerghost het zeggen. Ze keek Flamepath aan, en er was in haar blik te zien dat zij verwachtte dat Flamepath met een idee moest komen. Ze zag hoe de vos zijn kop op hees en Innerghost merkte op dat ze geen andere keuze hadden dan het dier verjagen. Innerghost liet een luid gesis horen toen ze zag dat de vos zich op hun gewend hadden. Ze hadden echt geen andere keus dan het dier bevechten. Want vluchten er voor zou ook geen zin hebben, want dat konden ze zo In The Middle Of No Where komen. komen, en daar had Innerghost dus echt geen zin in. Ze moesten het dier bevechten en verjagen, want doden zou niet lukken, gezien de grote van de vos. De vos was massief gebouwd en ze gokte dat het een mannetje was. De vos stak zo twee koppen boven de twee katten uit. Innerghost keek naar Flamepath en toen weer naar de vos. En toen rende de vos op hun af, duidelijk uit op een aanval, en misschien wel meer dan dat, de vos zag hun vast en zeker als prooi.

Words: 746 Mood: protective and courageous Company: Flamepath

Take the time of your life...
Before you know, it is over...

Onderwerp: Re: Little Snowflakes! (Innerghost<3)