I wanna learn how to protect my friends

B R I G H T P A W

De wat oudere apprentice lag rustig te slapen in de apprentices den. De verbanning van Darkfire was nog niet zo lang geleden, en zat nog goed in haar kop geplakt. Ze kon er bijna niet mee stoppen aan te denken. En dan nog de dood van Darkvoice, haar vriendin die nu samen joeg met Starclan, allemaal dankzij Darkfire, die ooit haar mentor was geweest, en nu bij Shadowclan was. Hoe kon Shadowclan nou zo'n kater aan nemen binnen de clan? Brightpaw opende haar groen/gele ogen en ging recht op zitten. Ze keek de den rond, bijna iedereen lag nog te slapen. Brightpaw zuchtte en sloop voorzichtig de den uit, enkele warriors waren al op. De Bengaalse kat liep over de open plek richting de prooistapel. Ze zocht daar uit een konijn uit en begon die rustig op te eten. Wanneer ze die op at begroef ze die rustig, zoals andere warriors dat ook deden, puur om respect te tonen voor het dier dat zijn of haar leven had gegeven voor hun. Brightpaw zag Softcream nog met wat andere warriors zitten, en Brightpaw wist dat ze bij The Sandy Hollow hadden afgesproken. Vandaag zou Brightpaw nog wat Fighting Moves trainen. En daar stond Brightpaw nu helemaal voor, ze wou haar vrienden kunnen beschermen zonder angstig te worden en als een kitten te vluchten. Brightpaw wou niet langer meer een watje zijn, daar was ze klaar mee. De apprentice liep richting de uitgang van the camp. Ze keek over haar schouder, ze was aan de vroege kant, maar in die tussen tijd kon ze misschien zelf nog wat hunting skills trainen. Daar was niks mis mee. Tenslotte wou Brightpaw sterker en een betere warrior worden. Ze moest haat angsten los laten en onder ogen kunnen zien, dat koste tijd, maar daar kon ze zelf altijd nog aan werken. Ze wist dat het niet heel lang meer zou duren voor Brightpaw ook echt warrior zou worden, maar zelfs dan nog zou ze moeten trainen. Ze rende lenige tussen de bomen door richting The Sandy Hollow, daar in de buurt zou ze gaan trainen zo dat ze Softcream niet mis hoefde te lopen. ze vertraagde haar pas toen ze de geur van eekhoorn rook. In een perfecte sluip houding begon de apprentice op het eekhoorntje af te sluipen. Haar poten bewogen zich lenig en geruisloos en haar ogen stonden straks op het eekhoorntje gericht. Poot stap, voor poot stap sloop ze dichter bij, en op three tail lenghts van het eekhoorntje af bleef ze staan. Dit was de perfecte afstand om de sprong te nemen, ze zette af met haar achterpoten en dook in een boogje op het eekhoorntje. Ze sloeg haar poot tegen de rug van het dier en plaatste haar kaken om de nek van het diertje heen, en zo brak ze de nek. Met het eekhoorntje in haar bek liep ze richting The Sandy Hollow, en de geur van Softcream drong haar neus binnen. Zou hij er al zijn?

--Softcream

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start

Nog steeds bevond Softcream zich midden in een zware depressie. Hij was te bang om Mapleleaf te gaan bezoeken, bang voor als ze zou merken dat Softcream zich anders gedroeg. Een kleine zucht rolde over zijn lippen terwijl 'ie de Warriors rondom hem nog gedag zegde en zich richting de kamp uitgang begaf. Hij snapte zijn eigen gevoelens niet helemaal.. Hoe kon hij toch tegelijkertijd op iemand zijn, maar dan ook weer niet? De vanille kleurige vacht van de jonge kater zag er doffer uit dan gewoonlijk. Ook de glans die normaal altijd in zijn ogen scheen was verdwenen. Zijn spieren waren altijd stijf en zijn lichaam was niet meer zo soepel als tevoren. En dat was ook weer zoiets dat hij niet compleet snapte. Hij joeg voor de Clan, hij patrouilleerde altijd, dus hoe kon hij zich zo slecht voelen? Zo vermoeid? Softcream opende zijn bek en liet de diverse geuren naar binnen stromen. Een vage eekhoorn markering ving hij op, echter had de kater niet echt zin in jagen.. En waarschijnlijk zou het prooi hem al doorhebben nog voor 'ie vijf staartlengtes van het dier vandaan stond. Hij sloeg met zijn staart van links naar rechts en versnelde zijn ritme ietwat. Straks was Brightpaw nog voor hem op de trainings plek. En aangezien hij de mentor was, was het zijn verantwoordelijkheid om altijd op tijd te zijn.
Eenmaal aangekomen bij de Sandy Hollow zakte hij in zithouding en gunde zijn borstkas enkele likken. Zo zag zijn vacht er misschien iets beter uit. "Goedendag Brightpaw." Begroette hij zijn Apprentice en deed teken met zijn staart punt dat ze mocht gaan zitten. Hoe moeilijk hij het momenteel ook mocht hebben, Softcream mocht niet vergeten wat de gestippelde poes allemaal had meegemaakt. het verraad van Darkfire was lang nog niet verdwenen uit het kamp, af en toe leek het zelfs of 'ie de aanwezigheid van de kater nog bij zich voelde. Al was dat totaal onmogelijk.. Maar even terug naar het onderwerp; Brightpaw mocht niet nog een keer lijden. Ze had al genoeg leed toegediend gekregen van de donkere kater. "Ik was van plan om je vecht technieken nog wat te trainen." Sprak hij weer en wiebelde ietwat nerveus met zijn oren. Hij had zelfs moeite met het evenwichtig zitten. Het voelde aan alsof hij elk moment kon omvallen, al ging dat waarschijnlijk niet gebeuren. Althans, dat hoopte 'ie toch..

B R I G H T P A W

Ze liep met de eekhoorn in haar bek richting de Sandy Hollow en de geur van Softcream kwam onder de prooi lucht door, dus dicht bij was hij al. Brightpaw sprong The Sandy Hollow in en liet haar prooi uit haar bek vallen ze keek er nog even trots naar en keek toen op bij het horen van pootstappen. Brightpaw ging zitten en zag Softcream al aan komen. Ze grijnsde, maar haar blik verduisterde bij het zien van hoe Softcream er uit zag. Een tikkeltje bezorgd keek ze naar haar mentor. "Goedendag Brightpaw." Begroette Softcream haar. Brightpaw glimlachte en boog haar kopje een klein tikkeltje. "Hallo Softcream," miauwde ze. Ze haalde een poot over haar oor heen en zette daarna haar poot gewoon weer op de grond. Haar blik gleed over Softcream heen en ze vroeg zich af of alles echt wel goed ging. Maar op de één of andere manier durfde ze er nu gewoon niet naar te vragen. Ze glimlachte en duwde de gedachte weg. Iedereen had wel eens zijn of haar slechte dagen. En Softcream was een sterke Warrior dus met hem zou wel niks aan de hand zijn. Brightpaw was zoals gewoonlijk gewoon weer over bezorgd. "Wat gaan we vandaag doen, Softcream?" Vroeg ze waarna ze Softcream aan keek en afwachtte op wat hij zeggen ging. "Ik was van plan om je vecht technieken nog wat te trainen." Sprak Softcream, Brightpaw zag dat Softcream wat nerveus werd en Brightpaws blik werd weer bezorgd. Zou dit wel goed komen? Brightpaw zou zich gewoon in houden, tenslotte was het gewoon oefenen, het ging om de techniek, Brightpaw hoefde helemaal niet hard aan te komen om te laten zien dat ze vechten kon. Brightpaw stond op en zwiepte een keer met haar staart. "Nou, zeg maar wat ik moet doen," miauwde Brightpaw. Ze wou haar vecht technieken sowieso wel verbeteren, ze wou haar vrienden en haar familie kunnen beschermen, veel familie had ze niet, maar voor wat ze had, dat wou ze beschermen. Brightpaw stak haar nagels een keer in de grond en trok ze daarna weer terug, en afwachtend keek ze Softcream aan. Moest ze een verassing aan val doen, of gewoon wat technieken oefenen met wat je bij wat moest doen, zoals verdedigen, lage krabben, krabben naar de kop toe, trappen met je achter poten, combinaties, ze zou wel zien.

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start