Don't tell the truth [& Fallenpaw]

Ze keek hem aan en draaide zich weg met haar achterkant, waardoor hij haar staart uiteindelijk toch moest loslaten. Ze zwaaide met haar staart, sprong naar hem toe en duwde hem om. Samen rolden ze even over het ijs en lachten vrolijk. Uiteindelijk gleed ze, nadat hij zijn nagels in het ijs had gezet, nog even in haar eentje door en grinnikend keek hij haar na. Ze zette haar nagels in het ijs en liet zichzelf stoppen, waarna stond op en stapte naar haar toe en toen boven hem, omdat hij zo slim was geweest om te blijven liggen. "Voel je je verslagen?" vroeg ze, verbaasd keek hij haar aan. Ghege, tuurlijk voelde hij zich niet verslagen, bij een spel niet. Alhoewel... Ze streek even met haar staart over de zijne zonder dat ze het waarschijnlijk zelf door had, maar hij had het wel door. Echter liet hij hier niets van merken, ze mocht dat van hem blijven doen hoor! Ze zette haar poot met ingetrokken nagels op zijn ribbenkast. "nou?" vroeg ze en keek hem uitdagend aan. Nog voor hij antwoord kon geven sprong ze weg en ging op het ijs liggen. 'Natuurlijk voel ik me verslagen' grapte hij vrolijk, terwijl hij recht sprong en direct zijn nagels in het ijs plante. Echter was hij net te laat, gleed hij uit en belande hij weer op het ijs. Hij grinnikte en gleed zonder dat hij het zelf door had naar haar toe. 'Goed en toen had ik weer een een beetje gefaald' zei hij vrolijk, waarna hij met een zachte tik tot stilstand kwam. Hij was tegen Fallen opgebotst, 'Oh hey!' miauwde hij en keek haar aan, direct stond hij weer op en zette nu op zijn beurt zijn poot op haar borst, 'Buig voor Silverstar, jij kleine poes!' sprak hij alsof hij het echt was, enkel de speelse tinteling in zijn ogen paste er niet echt bij. Nu voelde hij zich wel weer een kitten, een kitten die clanleadertje speelde. Soms mistte hij die tijd wel, maar ach, het leven ging verder. 'Ik heb je overmeesterd en nu zal jij mijn dienaar zijn' ging hij vrolijk verder. Hij keek haar aan en grijnsde vrolijk. Hij was eigenlijk wel benieuwd wat ze nu ging doen...

Een lach verliet haar bek toen ze zelf nog een stukje door gleed en hij was blijven liggen. Ze bleef zelf even liggen waarna ze op sprong en zich naar hem toe liet glijden. Ze ging boven hem staan en keek hem aan. Weer waren ze net kittens geworden. Silver bleef ook een tijdje zo liggen. Haar poot stond op zijn borstkas en haar ogen stonden in de zijne gericht. Ze grijnsde en boog een beetje naar zijn kop toe. Vlak voor zijn kop bleef ze hangen. Ze keek diep in zijn ogen maar sprong toen weg. De kater had haar vraag nog niet beantwoord maar dat hoefde ook niet. Ze probeerde hem alleen uit te dagen. Ze liet zich op het ijs zakken en keek toe hoe hij opstond maar daarna meteen weer viel. Ze grinnikte even en zag hoe hij op haar af kwam. Toen hij zacht tegen haar aan botste. Ze keek hem vrolijk aan. 'o, hey zei hij en keek terug. Ze greens even. "Lang niet gezien" grinnikte ze en keek toe hoe hij zijn poot op haar borst neerzetten. Ze grijnsde en bleef even stil liggen, luisterend naar zijn woorden. "o, machtige Silverstar heb medelijden met een kleine lieve poes als ik" ging ze grijnzend mee in zijn spelletje. Ze keek hem met de liefste blik aan die ze kon opzetten. "alstublieft"zei ze. Een korte blik schoot naar zijn poten maar toen weer naar zijn ogen. Ze wist in een manier hoe ze hem onderuit moest krijgen, en dat was belachelijk makkelijk. Maar ze zou nog even wachten. Even kijken hoe hij zou gaan reageren op haar blik. Ze draaid haar staart zachtjes om de zijne heen. "please"zei ze zacht.

"o, machtige Silverstar heb medelijden met een kleine lieve poes als ik" ging ze grijnzend mee in zijn spelletje. Hij schoot in de lach en keek haar weer aan. De poes had ondertussen haar liefste blik opgezet en diep vanbinnen smolt hij er wel van, maar hij liet er niks van merken. "alstublieft" zei ze. 'Dat weet ik nog niet zo net' sprak hij, Fallen draaide haar staart zachtjes om de zijne heen en zei zacht, 'Please' Ja, als hij nu echt Silverstar was geweest had hij haar laten gaan, maar nu... Nu niet hoor! Hij bracht zijn kop even dichterbij de hare en drukte zijn neusje zachtjes tegen de hare, 'Nee' zei hij met een lief toontje en glimlachte even. Zijn staart had hij nog steeds om de hare gewikkeld en zou hij niet loslaten ook, eigenlijk zou hij haar een kopje willen geven, maar dat deed hij niet. Hij wou niet dat Fallen op welke manier dan ook misschien iets verkeerd ging denken. Hij... 'Misschien later' sprak hij weer en keek even in haar ijsblauwe ogen. Hij had al gezegd dat ze mooi waren, wat eigenlijk de boodschap van die ene kater was, maar dat vond hij stiekem ook wel. Ze waren eigenlijk erg mooi en ze slokten je gewoon helemaal op.

Flut x'D

Een korte glimlach gleed over haar glimlach toen hij zich naar haar boog en zei dat hij haar niet los ging laten. Dat was ergens wel iets waar ze op gehoopt had. Ook hij speelde dus mee met haar spelletje zonder dat hij het door haar. Hij drukte zacht zijn neus tegen de hare. Ze wou haar kopje wegtrekken maar die lag al op het ijs. Ze keek hem aan. Verleiden was haar techniek, niet de zijne. Ze grijnsde even. Al hoewel, hij deed het best goed en hij wou dus duidelijk wat leren van haar. Ze grijnsde even en duwde hem zachtjes met haar voorpoten een beetje weg. Ze keek hem aan en schudde haar kopje zachtjes. Ze grijnsde uitdagend en duwde zijn poot om waardoor hij wel moest vallen. Ze stond snel op en ging bij hem staan. Ze duwde haar kopje even kort tegen de zijne en sprong toen sierlijk weg. "Dank je" grijnsde ze en liep even naar de sneeuw. Ze rolde er even snel in en rende terug naar Silver. Ze gleed uit en viel. Maar daardoor gleed ze tegen hem aan. Ze stond op en schudde haar vacht uit zodat hij de helft over zich heen zou krijgen. Ze lachtte even en sprong weer snel weg. Ze wist zeker dat hij wraak zou nemen, ze kende hem inmiddels wel zo goed. Een grijns verscheen op haar lippen en ze bleef even staan en keek naar hem. "zeg blijf je daar nog lang liggen?" vroeg ze en keek diep in zijn ogen hij leek een beetje dromerig in gedachten.

Silverpaw' schreef:

Zacht duwde zijn hoofd met haar voorpoten een beetje weg, gewillig ging hij een beetje achteruit met haar hoofd, maar bleef haar rustig aankijken. Een uitdagende grijns verscheen op haar gezicht en nog voor hij de kans had om na te denken wat ze deze keer zou gaan uitspoken, duwde ze zijn poot, waar hij op stond, om. Direct viel hij op het ijs, 'Hee' begon hij, maar zijn woord werd gesmoord door de poes die was opgestaan en hem een soort van kopje gaf, waarna ze sierlijk wegsprong. "Dank je" grijnsde ze en liep even naar de sneeuw. Ze rolde er even snel in en rende terug. Ze gleed uit en viel. Maar daardoor gleed ze tegen hem aan. Ze stond op en schudde haar vacht uit zodat hij de helft over zich heen zou krijgen. 'Lekker aardig van je' grapte hij vrolijk. Ze lachte even en sprong weer snel weg. Lief keek hij haar aan, ze was zo vrolijk, zo mooi, zo... Langzaam raakte de kater in gedachten verzonken, waardoor hij niet doorhad dat ze iets zei. Na een tijdje schudde hij zijn hoofd om er weer bij te blijven en sprong recht, hij kreeg haar wel te pakken! Hij liet een speelse grom ontsnappen en keek haar aan, hij sprong op haar af, maar sprong expres net naast haar, waardoor hij rollend in de sneeuw terecht kwam. Snel liep hij iets terug en gooide vanaf de kant een heleboel sneeuw naar haar toe. Toen hij dacht dat ze wel wit genoeg zag, rolde hij nog even in de sneeuw en liep weer richting de poes. Vrolijk schudde hij zijn vacht naast haar uit zoals zij dat had gedaan. Grinnikend ging hij naast haar zitten. 'Nog iets dat mevrouw wenst?' vroeg hij grijnzend en keek haar verleidelijk aan. Het leek wel alsof de rollen plots omgedraaid waren en hij nu de dienaar was met haar als meester, 'Misschien nog een sneeuwbui om uw witte vacht nog wat bij te schaven?' sprak hij alsof het een koningin was.

Haar ogen keken even speels in de zijne toen de kater volledig in zijn gedachten was beland. Ze keek om zich heen, zou hij het merken als ze nu weg zou sluipen. Ze keek weer terug toen ze hem zag bewegen. Of hij het wel of niet had gemerkt hij was weer bij en nu zou hij het zeker merken. Hij liet een soort van grom horen, ze grijnsde even en schudde haar kop even en ging zitten, ze haald haar voorpoot iver haar oor heen en keek hoe hij op haar af lwam springen. Ze was niet bang, als hij haar mee zou nemem zouden ze beide door de sneeuw rollen en eruit zien als een stel sneeuwpoppen. Ze ging maar wel staan en keek hem na. Hij begon als het ware sneeuw naar haar te schieten. Ze sloot haar ogen snel en wachtte tot hij stopte. Haar vacht voelde wel meteen een heel stuk zwaarder. Ze opende haar ogen weer en keek Silver aan. Ze had het nu echt koud. Ze rilde even over haar hele lichaam. "Danku, mijnheer, ik vrees allen heel erg dat ik het eraf moet halen voor mijn lichaam onderkoelt raakt" sprak ze met een deftige toon uit waarna ze haar vacht uitschudde. Ze rilde behoorlijk en haar vacht was wel een beetje nat geworden van de sneeuw die was gesmolten door haar lichaamswarmte. Ze kroop naar hem toe en tegen hem aan. "Laat meezelf aan u opwarmen" miauwde ze vrolijk en sloot haar ogen. Ze stopte haar kop in zijn nek en kroop volledig tegen hem aan. Hij rook toch al zo vertrouwt. Zo had ze nooit gezeten met Autmn, sterker nog, die zou op dit moment al gevlugt zijn. Bij Silver voelde ze zich gewoon weer even kitten. Ze zuchtte en opende haar ogen weer en keek naar het ijs. Ze begon te twijfelen of ze wel verliefd op hem moest zijn. Ze rilde even en sloot haar ogen weer. "Weet je al wat je vriend van me wou?" vroeg ze. Vorige keer had hij gezegt dat hij wel even ging kijken. Zelfs toen was hij al aardige en behulpzaam geweest. Ze hield haar ogen rustig dicht en wachtte geduldig op een antwoord van hem.

De poes opende haar ogen en keek hem aan, ze rilde. . "Danku, mijnheer, ik vrees allen heel erg dat ik het eraf moet halen voor mijn lichaam onderkoelt raakt" sprak ze met een deftige toon uit waarna ze haar vacht uitschudde. Ze rilde behoorlijk en dat kon hij haar ook niet kwalijk nemen. Hij had haar bekogeld met sneeuw en sneeuw was nou eenmaal behoorlijk koud. Fallen kroop tegen hem aan, "Laat meezelf aan u opwarmen" miauwde ze vrolijk en sloot haar ogen. 'Zoals u wenst mevrouw' fluisterde hij zachtjes en glimlachend terug, legde hij zijn kopje op de hare en wreef haar met zijn staart een beetje droog, of toch zover hij kon. Fallen was ondertussen al volledig tegen hem aangekropen en ergens voelde dat heerlijk. Zo dicht bij haar... De rilling die even later door haar lichaam ging, kon hij goed voelen en even drukte hij haar nog een beetje meer tegen hem aan. "Weet je al wat je vriend van me wou?" vroeg ze, even dacht hij na, zou hij het zeggen dat de kater haar leuk vond? Nee, dat zou haar enkel nog meer in de war maken. 'Nou, Hij wou het niet echt zeggen, maar hij beloofde dat hij je niet meer zo zou lastig vallen, als je het zo erg vond.' zei hij, 'Ik denk ook niet dat hij dat nog gedaan had, niet? Anders kan ik het wel nog eens zeggen.' Hij glimlachte even vrolijk naar de poes, bij haar voelde hij zich goed, zij was gewoon 'the missing piece in his life', maar of zij er ook zo over dacht, dat was een andere vraag...

Een korte blik op het ijs waarna ze haar ogen weer sloot. Het voeld toch wel lekker zo dicht tegen Silver aan. Ze wou best wel even zo blijven zitten. Met hem, niemand anders. Het was stil om hun heen, de vogels waren vertrokken en het water lag stil door het ijs. Een zucht verliet haar bek. Ze rilde al minder maar wou gewoon nog even met hem blijven zitten. Het voelde goed en vertrouwd. Zijn staart liet hij over haar lichaam gaan. Ze trok zijn staart met de hare weg en bond hem weer om de hare heen. Ze drujte haar kop iets dieper zijn vacht in. Ze begon van deze kater te houden. Hij was aardig, hij kon spelen en hij was zeker niet de lelijkste. Ze rilde weer even, deze keer niet van de kou maar van haar gedachten. Ze had twee katers die zij tegek vond en zij had geen idee wat ze van haar vonden. Lekker handig weer Fallen,wou ze kwaad tegen zichzelf zeggen maar hield zich in. Autumnpaw, degene die haar weken lang achter had gelaten, en Silver die ze nog niet zo lang maar best goed kende. Ze was in de war van zichzelf. Vond ze Silverpaw nou wel of niet leuk, ze wist het zelf niet maar het maakte ook niet uit, ze wist niet wat hij van haar vond dus het had toch geen zin, ze zou nooit het lef hebben tegen een van de twee te zeggen wat ze van ze vond. Teminste als ze Silver wel leuk vond. Ze opende haar ogen en keek hem aan. "Je kan me alles zeggen he, het maakt niet uit wat het is, ik wil het weten, anders ga ik het hem zelf wel vragen" zei ze rustig. Ze keek hem aan maar bleef tegen hem aan zitten mtmet haar staart om de zijne heen. Ze slikte even. Ze wou weten wat de kater wou, maar ze wou ook gewoon met Silver blijven praten. Ergens wist ze dat hij wist wat de kater wou.

De poes leek hem door te hebben, ze opende haar ogen weer en zei rustig, "Je kan me alles zeggen he, het maakt niet uit wat het is, ik wil het weten, anders ga ik het hem zelf wel vragen" Hij glimlachte even en voelde zijn staart om de hare. Even zuchtte hij en keek haar aan, 'Ik weet niet of je dat wel wil weten' zei hij, 'Maar goed, als je het zo graag wil weten...' Even zweeg hij, denkend hoe hij het haar het best kon vertellen, het zou haar verder in de war en van slag kunnen brengen en dus wou hij het rustig en niet te snel brengen. Straks wist ze helemaal niet meer wat ze moest. 'Nou' begon hij, 'Hij... Hij vindt je mooi enzo, hij vindt je leuk, maar durft dat zelf niet te zeggen.' Bij die zin dacht hij even dat hij het voor zichzelf aan het zeggen was, zo klonk het in zijn oren ook. Het waren zijn woorden, maar ook zijn gevoelens. 'Hij wou eigenlijk bij je zijn, maar durfde dat niet.' sprak hij weer, 'Daarom volgde hij je, maar nu durft hij het niet meer, bang dat je hem een stalker vind.' Even was er een lichte grijns op zijn gezicht verschenen en zijn blik kruiste even de hare. Met een zachte blik keek hij haar aan en glimlachte, 'Tevreden dat je het weet?' miauwde hij vrolijk. Hij hoopte nu ten zeerste dat ze nu niet nog erger in de war zou raken, alhoewel hij het niet erg vond haar te troosten. Maar hij wou haar gewoon niet depressief zien, dat was zo... zielig...

Fallen keek naar Silver terug hij duiderlijk nadacht over zijn woorden, die gouden ogen. Hoeveel poezen zou hij daarmee achter zichaan kunnen krijgen. Ze zuchtte even een beetje in gedachte. Zijn zacht, warme vacht voelde zo lekker tegen de hare. En zijn staar, het was gewoon gewelig om de hare erin te vlechten. Ze schudde wild haar kop. Vond ze hem leuk? Nee, toch. Ze zaten vrienden toch ook. Ze slikte even en keek naar de grond. Ze luisterde naar zijn woorden en keek hem verbaast aan. "Hij vind me leuk? Ik kem hem amper, en hij mij dus ook maar amper" zei ze en keek Silver aan. Ze snapte het niet, hoe kon een kater haar nou leuk vinden, ze was te veel met haar gedachten ergens anders, ze maakte behoorlijk vaak blunders en ze was niet zo goed in vechten als haar zusje. Ze schudde haar kop, niet aan denken. Ze kreeg een slecht gevoel daardoor dat Autumn en Silver haar beide niet leuk vonden. Autumn mocht haar misschien niet eens en Silver probeerde alleen maar een goede vriend te zijn, het betekende niets. "Zeg maar tegen je vriend dat ik iemamd anders al leuk vind" sprak ze rustig. Of twee iemanden. Maar dat ging ze niet zeggen. Hij ging er maar lekker naar gokken. Ze sloot haar ogen weer even. Zijn vacht, zijn staart, hij voelde gewoon goed. Oke misschien vond hij haar toch wel leuk.

"Hij vind me leuk? Ik kem hem amper, en hij mij dus ook maar amper" zei ze en keek hem aan, de kater haalde zijn schouders op, het was duidelijk dat de poes het niet goed begreep, maar hij kon haar vraag niet beantwoorden, hoe erg hij het ook wou. "Zeg maar tegen je vriend dat ik iemand anders al leuk vind" sprak ze rustig, waarschijnlijk Autumn spookte er door zijn hoofd, maar daardoor liet hij zich niet afschrikken. Hij had dit moment nu en ging er gebruik van maken ook! Even grinnikte hij, 'Zal ik doen commandant' grapte hij vrolijk en gaf haar een lik over haar kopje om te laten merken dat hij het als grap bedoelde. Zacht draaide hij zijn staart nog iets meer rond de hare en glimlachte vrolijk, 'Heeft mevrouw het al iets minder koud?' vroeg hij, 'Want ik wil het niet op mijn geweten hebben als u door onderkoeling de Medicine Den in moet' Vrolijk keek hij haar aan, 'Natuurlijk blijft meneer de verwarming nog voor u klaar staan!' Hij keek haar vrolijk aan en wachtte rustig op haar antwoord.

Ja, ze was gek geworden op de kater waar ze tegenaan zat, meer dan ze gedacht had. Ze waren goede vrienden geweest, maar nu vond ze hem echt leuk. Domme rotpoes, riep ze in gedachte tegen zichzelf. Zelfs Autumn deed niets meer met haar, waarom zou Silver anders zijn. Er was altijd wel wat mis met katten, alleen leek Silver zo perfect. Ze slikte en keek hem aan. Ze luisterd naar zijn woorden en voelde daarna een lik van hem. Ze sloot haar ogen weer genietend, genietend van het moment dat ze bij hem zat, van het gevoel dat hij heel even helemaal van jaar allem was. Ze drukte haar kop weer in zijn nek. "uhm....ja, maar..... deze poes wil graag nog even bij u blijven zitten" zei ze en keek naar hem. Ze wou niet opstaan, ze eou zo tegen hem aan zittem, geen poot verroeren, gewoon zo zitten en praten met elkaar. Wel lief. Ze zuchtte tevreden en hield hasr staart stevig om de hare. Gewoon omdat ze het lekker vond voelen en zo het gevoel kreeg dat hij haar ook nooit los zou laten. Dat wou ze, dat hij nooit meer weg ging
"blijf bij me, alsjeblieft" zei ze zacht. Ze keek Silver liefdevol en liefjes aan en keek toen naar het ijs. "Dont ever leave me" zei ze bijna onhoorbaar en sloot haar ogen even.

Sorry extreem kort

"uhm....ja, maar..... deze poes wil graag nog even bij u blijven zitten" zei ze en keek naar hem, een glimlach sierde zijn gezicht, terwijl hij naar de ijsblauwe ogen van Fallen keek. 'Dat is geen probleem' miauwde hij zachtjes en vrolijk, hij voelde hij ze haar staart nog meer om de zijne klemde, "blijf bij me, alsjeblieft" zei ze zacht. Ze keek Silver liefdevol en liefjes aan en keek toen naar het ijs. Het zag er zo schattig uit. "Dont ever leave me" fluisterde ze bijna onhoorbaar, maar toch hoorde hij het, hij hoorde elk woord van haar, ook deze. 'Of course, I never leave you' fluisterde hij, heel licht verbaasd, zou ze met deze woorden iets willen zeggen? Zou ze met deze woorden willen zeggen dat ze van haar hield? Nee toch, ze zou waarschijnlijk gewoon niet willen dat ze hem kwijt wou raken, net als Autumn. Eigenlijk was Autumn slecht voor haar geweest, hij verdiende deze poes niet eens! Nee, Autumn moest met zijn poten van haar afblijven! 'I will always be there for you' zei hij zacht en keek haar zacht en liefdevol aan, nooit zou hij dit poesje verlaten, of toch niet in de steek laten. Zij was zijn alles en hij was niet zo gek om dezelfde fout als Autumn te maken. Nee, hij zou proberen haar te blijven steunen zo veel hij kon. De kater voelde haar zachte en warme vacht tegen de zijne en sloot even zijn ogen terwijl hij zijn kopje even op de hare legde. Het moment duurde in werkelijkheid misschien niet zo lang, maar het leek een hele tijd te duren. Het voelde zo fijn, dat gevoel dat hij haar gaf. Het was een beetje onbeschrijfelijk. Het voelde zo goed, zo echt, zo ... anders dan bij anderen. Hij was er uit. Met haar wou hij zijn leven delen, met haar wou hij groot worden, met haar wou hij sterven.

Haar ogen stoten zich en haar kop hield zich onder de zijne en tegen zijn nek. Ze was dichtbij hem, heerlijk zat ze zo. Een korte grijns verscheen op haar kop maar die verdween dus ook weer snel. Autumnpaw, hoe moest het nu verder tussen hun twee. Ze wou hem hebben, tegen zich aan houden en nou ja, gewoon lekker zitten zoals ze nu met Silver zat. Ze zuchtte even en kroop dichter tegen hem aan, hij was een kater waar ze voor altijd bij wou blijven. Elke keer tegen hem aan kruipen, en haar staart om de zijne heen te binden, dat vond zij toch best goed klinken. Weer verscheen er een grijns op haar kop. Ze wou gewoon bij de twee katers zijn. Elk moment van elke dag. Al wist ze al te goed dat dat niet kon, ze wist niet eens hoe het zou gaan als die twee elkaar tegen zouden komen, zouden ze vrienden worden of zou de hel losbreken. Ze slikte even. Ze hoopte de eerste, ze wou gewoon hun twee aan elkaar voorstellen, en weten hoe ze op elkaar reageerde, en daarna met beide gaan jagen ofzo.

Ze moest niet zoveel nadenken, anders zou ze heel erg in de knoop raken met zichzelf. Ze was gek op twee katers geworden en dat moest ze accepteren. Ergens werd ze gek van het stil zitten maar ergens wou ze tegen hem aan blijven zitten. Ze keek op naar de kater die zei dat hij er altijd voor haar zou zijn. Ze gaf hem een soort van kopje en liet hem toen los. Ze draaide zich om en begin te lopen. Na ongeveer een halve meter stopte ze en begon sneeuw op hem te gooien, net zo lang tot ze dacht dat hij hetzelfde op zich had gekregen als zij had gehad. Ze draaide zich lachend om en grijnsde. "Wie iets tegen mij doet, kan iets terug verwachten" zei ze en ging zitten. Ze legde haar donzige staart over haar poten. Als hij dichterbij zou komen zou ze weer een stukje wegrennen, gewoon om weer even met hem te dollen. Ze werd anders echt gek van al dat stil zitten, ze waren nog geen op sterven liggende katten dus moesten ze zich daar ook niet naar gedragen.

De poes gaf hem een soort van kopje en liet hem toen los. Ze draaide zich om en begin te lopen, een beetje verbaasd keek hij hem na, na ongeveer een halve meter stopte ze en begon sneeuw op hem te gooien, 'HEEJ!' riep hij en probeerde zoveel sneeuw te ontwijken, wat niet zo erg lukte, maar ach. Eindelijk draaide ze zich lachend om en grijnsde. "Wie iets tegen mij doet, kan iets terug verwachten" zei ze en ging zitten. Ze legde haar donzige staart over haar poten. 'Oh' zei hij grijnzend en liep wat dichterbij, eigenlijk gewoon om van het ijs te komen en aan wat sneeuw te komen, maar goed. 'Niet weglopen' riep hij grinnikend, hij probeerde nog even dichterbij te komen, maar dat lukte niet echt, deels omdat hij uiteindelijk uitgleed... Hij was immers iets te hard beginnen lopen, uitgegleden en nu gleed hij als een soort van pinguin naar haar toe, 'Opgepast!' riep hij nog, maar al snel was hij toch tegen haar opgebost en grinnikend gleed hij samen met haar nog iets verder, op de een of andere manier was de sneeuw een beetje glad geworden...

-flut-

De jonge poes had haar plekje tegen zijn vacht verlaten en was weggesprongen. Een korte lach verliet haar bek toen ze hem ondergooide met sneeuw. Hij had het gedaan bij haar dus dan had hij het terug kunnen verwachten ook. Ze stopte even en keek om. Nog niet wit genoeg, en weer begon ze. Tot ze dacht dat hij wel ongeveer hetzelfde over zich heen had gekregen. Ze draaide zich om en grinnikte om de nu witte kater. Hij schudde zich uit en liep dichter naar haar toe, waarna ze telkens stappen achteruit deed. Tot hij was uitgegleden en op haar af kwam. "Silver, gebruik je..." toen werd ze omver gebeukt door hem en gleed ze een stukje met hem mee, waarna ze stil kwam te liggen en ze hem nog een stukje door zag glijden. "nagels" zuchtte ze als vervolg van haar zin. Ze sloeg haar nagels maar weer in het ijs en wou opstaan. Ze werd wel een beetje moe, maar dat zou ze niet laten merken. Anders zou hij misschien niet verder willen en wou hij dat ze ging slapen, en dat was wel het laatste wat ze wou met al die nachtmerrie's telkens. Og hij zou rustiger aan doen. En ook dat wou ze niet. Ze waren net zo lekker bezig met zijn tweeen. Ze haalde even diep adem en hees zichzelf omhoog. Ze keek naar de silveren kater. Hoe kon die kater niet al alle shadow poezen achter zich aan hebben zitten, hoe. Zijn gouden ogen, zilveren vacht en bijna perfecte karakter. Tuurlijk was hij niet volledig perfect maar dat was niemand, en die kater kwam er toch dicht bij in de buurt. Ze grinnikte even om haar gedachte en de gedachte dat ze naar hem stond te staren. Ze schudde haar kop en liep dichterbij hem. "Zeg, sneeuwprinses, blijf je daar nog lang liggen of wat?" vroeg ze grijnzend en keek hem aan. Sneeuwprinses, man, daar leek hij wel een beetje op, nou ja een sneeuwprins dan wel maar goed. Ze moest zowiezo toch wat zeggen. Ze sprong weg en sprong op wat vastere sneeuw. Ze schudde haar lange zwarte vacht uit en rekte zich compleet uit. Ze ging zitten en keek naar Silver. Ze zette een wachtende blik op. Alsof het al heen lang duurde

sorry kort en flut

-Is te lui om andere sheet te gaan halen :'] -
De poes sloeg haar nagels maar weer in het ijs en wou opstaan. Ze haalde even diep adem en hees zichzelf omhoog. Rustig keek Silver haar van op een afstandje aan, hij was zelf nog een heel klein beetje doorgegleden, maar uiteindelijk toch tot stilstand gekomen. "Zeg, sneeuwprinses, blijf je daar nog lang liggen of wat?" vroeg ze grijnzend en keek hem aan. 'Ten eerste ben ik een sneeuwprins' sprak hij grinnikend, 'Jij mag de prinses wel zijn, en ten tweede, ik vind het wel lekker liggen' Dat laatste was natuurlijk een grapje, want het ijs was ijskoud, wat logisch was. Fallenpaw was ondertussen gaan zitten en had een blik opgezet alsof het wel erg lang duurde, hij keek haar grijnzend aan, 'Het is al goed, het is al goed' miauwde hij, 'Ik sta al op' Hij zette zijn nagels in het ijs en hees zichzelf op, plots kwam hij er achter dat ze nu al een heel stuk stroomafwaarts waren gegleden en het waarschijnlijk niet heel lang meer zou duren of ze kwam op het stuk ijs dat hen niet kon dragen. Maar waarschijnlijk had Fallen dat ook al gezien niet? 'Omdat ik nou niet zo'n zin heb om onderkoeld te raken, stel ik voor dat we weer iets stroomopwaarts lopen' grapte hij grinnikend, hij zette zijn nagels als pikhouwelen in het ijs en liep zo iets naar boven. Ergens ging het vrij steil en leek het net een glijbaan wat eigenlijk wel grappig was, waardoor hij het niet kon laten om, toen hij eindelijk boven was, als een pinguin naar beneden te glijden. 'Woehoew!' riep hij vrolijk en lachend en sloeg onderaan de glijbaan snel zijn nagels weer in het ijs om niet al te ver door te glijden. Grinnikend keek hij de poes aan, 'Jij ook eens?' vroeg hij haar grijnzend en glimlachte vrolijk.

-Ghege, Ziet het zo al voor zich dat Fallen in het water valt en Sivler haar er uit moet halen x3 -

Onderwerp: Re: Don't tell the truth [& Fallenpaw]