The Fear

Onderwerp: The Fear zo 9 dec 2012 - 22:34

_{Hij keek even achterom en zag dat er enkele katten waren die hem nog gedag zeiden. Veel aandacht besteedde hij er niet aan want algauw trippelde 'ie verder weg, tot het Shadowclan territorium hem inslikte. Zijn cyaan blauwe ogen waren gericht op het pad voor hem, maar echter waren zijn gedachten ergens ver weg. Alles leek zo goed te gaan, gevaarlijk goed zelfs. Hij had Shrewleap, binnenkort kreeg hij kittens, Foxstream een oude vriendin van hem was weer terug, al zijn oude vrienden lieten weer iets van zich horen. En vaak wanneer alles zo goed lijkt te gaan, is het simpelweg gewoon een leugen. Hij schudde zijn hoofd door elkaar en hield even halt. Maar, waarom zou dat alles dat niet waar zijn? Had hij dan nog niet genoeg geleden in zijn Apprentice tijd? Toen hij nog Wolfpaw heette, en elke dag de Warriors code brak? Of had de StarClan dan nog iets in petto voor hem? Zuchtend focuste 'ie zich weer op zijn doel, naar de plek gaan waar hij en Silverpaw hadden afgesproken. De jonge zilveren kater was namelijk zijn Apprentice, en omgekeerd was Wolftail zijn mentor. Het voelde eigenlijk wel goed nu hij eindelijk die verantwoordelijkheden op zich mocht nemen. Want dat betekende dus dat Brokenstar hem vertrouwde, dat de Clan weer vertrouwen in Wolftail had. En dat gedacht was op zich al heel fijn. Met zijn oren naar voren gespitst liep hij verder, maar was er echter nog steeds niet helemaal bij. Toen hij nog Wolfpaw was, toen was 'ie méga arrogant, bruut en allesbehalve loyaal. Hoe kon hij zich toen toch 'loyaal' noemen? Hij ging toen élke dag naar de Rogue's toe, en werd zelfs door hen getraind! Maar dat deed hij enkel doordat zijn eigen mentor haar Mentor taken opzij wierp, en geen aandacht meer aan hem besteedde. Dat was dan ook wel zijn eigen fout.. Hij deed elke dag zo rot tegen haar, hoe zou je zelf zijn? Ach, die tijd was voorbij, en Wolftail had geen enkele reden meer om daar nog terug aan te denken. Nee toch? Of had hij dat dan wel, en was al zijn geluk slechts een vage waas voor de ogen? 'Wolf, je moet echt stoppen met zo slecht over jezelf te denken..' Murmelde de bruine cyperse kater binnensmonds en verhoogde de snelheid van zijn passen ietwat. De Shadowclan Warrior besloot maar om even aan iets anders te denken, straks dacht hij nog aan zelfmoord. Hij had echt té vaak naar die nare verhalen gehoord hé? Waarin levens van katten helemaal in het water vielen, slechts in een fractie van een seconde! Wolftail moest zich maar voorhouden dat dat niet met hem zou gebeuren. Want, de daden van katten begonnen meestal met slechts een kleine gedachten, right? Oké, misschien ben ik dan ook echt wel over StarClan gelovig, dacht hij in zichzelf en toverde een grijns op zijn gelaat. Ondertussen was de zon al naar de top van de hemel geklommen, en begon het dringend tijd te worden dat hij arriveerde bij de plek waar hij en Silverpaw hadden afgesproken. Zou Silverpaw er zelf eigenlijk al wel zijn? Wolftail was vroeger als Apprentice altijd als eerste bij zijn trainings plek. Hij deed echt werkelijk expres de moeite om zijn mentor te laten afgaan. Ach ja, hij was veranderd. En maar goed ook! Als hij nog steeds diezelfde Wolfpaw zou zijn, dan had hij Shrewleap waarschijnlijk nooit leren kennen, en was zijn band met Foxstream waarschijnlijk ook nooit zo sterk. En dan zou hij nooit vader worden.. Alles zou dan gewoonweg anders zijn geweest. Maar goed, dat was nu niet zo, en dat ging ook nooit meer gebeuren. Na een lange poos onderweg te zijn arriveerde de kater bij de afgesproken plek en haalde één van zijn wenkbrauwen naar boven. Dus Silver was er nog niet hé? Grijnzend liet hij zichzelf zakken tot zithouding en bleef naar alle mogelijke plekken staren waar Silverpaw elk moment zou kunnen verschijnen. Het was al duidelijk genoeg voor hem; Silverpaw had een totaal ander karakter dan dat van hem. Wolftail zou in eerste instantie nooit te laat durven komen bij zijn eerste training sessie. Maar omdat het Silver's eerste keer was, zoals al eerder was bekend gemaakt, zou hij de kater zachtaardig aanpakken. Zolang die Apprentice het maar goed in zijn kop stak dat Wolf het niet altijd door de vingers zou zien!

+Silverpaw'
Woosh, hele post vol brol en nog wat o3o}

Onderwerp: Re: The Fear za 15 dec 2012 - 13:39

Zachte plofgeluidjes waren hoorbaar op de grond, eerst zou hij wat gaan drinken bij de stroom, voor zover dat mogelijk was althans en dan zou hij Wolftail gaan opzoeken. Het boeide hem niet dat hij dan te laat zou zijn, hij was een apprentice en apprentices... Ach ja, daar stond het wel bij bekend dat deze wat pubertrekjes hadden. Op een rustig tempo liep hij door en eindelijk bij het water gekomen keek hij er even naar. Volledig bevroren, dit zou hij never nooit kapot krijgen. Voorzichtig zette hij een poot op het ijs. Nope, zeer stevig. Een zachte zucht was hoorbaar in de stilte en de kater draaide zich weer om, geïrriteerd, dat wel. Op naar zijn mentor dan maar. De zon stond al hoog aan de hemel en even keek hij ernaar. Hij zou te laat zijn, zoiezo, maar het deerde hem niet. Hij kwam wel, misschien iets later, maar wie boeide dat?

Na een tijdje kreeg hij Wolftail in zicht en een grijns sierde zijn gezicht. De kater begon te rennen en kwam met een sliding voor Wolf tot stilstand. 'Hii' zei hij vrolijk, 'Ben misschien een beetje laat, maar dat maakt toch niet uit? Zo heel laat ben ik niet.' Uit zijn opmerking kon je duidelijk maken dat het hem niet echt kon schelen dat hij te laat was, die paar minuten zouden het hem nou ook niet doen. Sommigen zeiden dat elke minuut telde, maar voor hem was dat anders. Je moest van elke minuut genieten, waar dat ook was en hoe laat het ook was. 'Dus beginnen we?' vroeg hij en keek vrolijk naar de kater, hij had er stiekem wel zin in. Hij wou beter worden en daar ging hij wel wat voor doen, maar Wolf moest niet gaan verwachten dat hij alles altijd even goed meedeed...

Onderwerp: Re: The Fear za 15 dec 2012 - 17:44

Hij bleef nog een poos naar de kanten staren. Ongeduldigheid begon aan zijn maag te knagen. Waar bleef die knaap toch? In de verte ontdekte Wolf een klein zilver stipje, maar het was nog niet zeker of Silverpaw dat was. Hij had net toch besloten om het deze keer zo te laten hé? Dan gaf hij eerlijk toe, zijn gedachten veranderde snel. Zijn cyaan blauwe ogen waren ietwat kwaad tot manen versmald toen de kater toch opdaagde, en met een sliding-stop voor hem kwam staan. 'Hii' zei hij vrolijk, 'Ben misschien een beetje laat, maar dat maakt toch niet uit? Zo heel laat ben ik niet.' Nadat hij die opmerking maakte, borrelde woede in hem op. Hij wist dat Silverpaw iemand was die niet echt om te tijd gaf, maar het was blijkbaar nodig om hem wat aan te sporen dat juist wel te doen. Natuurlijk moet je genieten van je leven, maar zonder het juiste inschattingsvermogen overleefde je het niet in deze wereld. Het was overal nodig, bij het jagen wanneer je een prooi besluipt, tijdens het vechten wanneer je op tijd moet zijn om je tegenstander zijn aanvallen te ontwijken. Wolf was net zo naïef als Silver, dat moest hij wel beamen. Maar het was Shrewleap die hem de realiteit voor de ogen bracht. Hij schudde zijn kop lichtjes en keek de Apprentice voor hem weer strak aan. 'Dus beginnen we?' Wolftail trok één mondhoek naar boven zodat je de grijns op zijn gezicht goed kon zien. 'Ja we zullen meteen beginnen. En dan zullen we ook eens zien of je op tijd bent wanneer het écht nodig is.' Zijn toon was een beetje uitdagend, maar het maakte hem niet uit hoe Silver hierop zou reageren. De bruine tabby kater stond op, rekte één voor één zijn ledematen uit, en liet zijn staart van links naar rechts slagen. Eens zien wat die kleine knul in petto had.

STATICS

Mood: Sneaky || Company: Silverpaw'

Onderwerp: Re: The Fear za 15 dec 2012 - 18:16

Wolftail trok één mondhoek naar boven zodat je de grijns op zijn gezicht goed kon zien. Nonchalant keek Silver hem aan. 'Ja we zullen meteen beginnen. En dan zullen we ook eens zien of je op tijd bent wanneer het écht nodig is.' Zijn toon was een beetje uitdagend, maar dat kon de kater nou even geen barst schelen. Rustig bleef hij Wolf aankeken, negeerde zijn opmerking en deed alsof hij nog niets gezegd had. Goed, het was waar, soms kon hij echt wel heel irritant doen en er zelf nog niks van aantrekken ook, maar hé, ze moesten er maar mee leren leven! 'Dus we beginnen?' vroeg hij simpel, terwijl hij zijn staart over zijn poten sloeg. 'Waarmee beginnen we dan?' Voor hem was het zeer simpel, hij was de irritante leerling en Wolf de irritante mentor die alles perfect wou hebben. Tenminste, dat dacht hij, hij hoopte dat Wolf iet wat mild was, zodat ze wat lol konden hebben, maar waarschijnlijk niet. De meeste mentors vonden het belangrijker dat ze alles tot op de puntjes juist deden en alles volgens de regels dan een beetje lol te maken en alles wel kunnen, maar nou niet perfect. Hij zou wel merken wat deze kater was, je kwam er immers snel genoeg achter, niet?

Verveeld keek hij naar Wolftail, 'Zo had ik geloof ik nog wel wat langer weg kunnen blijven' mompelde hij binnensmonds en onverstaanbaar. Het klonk voor de warrior waarschijnlijk gewoon wat als gebrom en hij was er haast zeker van dat hij wou weten wat hij had gezegd. Maar als hij dat wou weten, dan kon hij het krijgen. Dan kreeg hij het wel naar zijn hoofd gesmeten. Rustig wachtte hij de reactie van de warrior af, als Wolf wat losjes was in zijn regels en het probeerde een beetje leuk te maken, kon hij best een leuke apprentice zijn, maar nu was het zoiezo nog even afwegen.

[En toen vroeg ik me af waarom Silver zo bot is x'D]

Onderwerp: Re: The Fear di 18 dec 2012 - 11:45

Met zijn twee pure blauwe ogen op Silverpaw gericht voelde hij de irritatie in hem opstijgen. Op de eerste twee zinnen weigerde Wolf nog te antwoorden, hij zou wel te zien krijgen wat hij 'm vandaag ging leren. Hij hoorde de Apprentice voor hem wat brommen maar deed echter niet de moeite om te achterhalen wat hij net had gezegd. "Geduld is een schone zaak jonge Silverpaw," Hij kon er niks aan doen dat er een lichte vreugde toon te horen was in zijn stem. De strenge manier waarop hij dat zei, en de iets speelsere kon je goed van elkaar onderscheiden. Hoe een mentor hij was, zou hij nog eventjes geheim houden voor de grijze kater. "Maar goed, we zullen eens beginnen met te zien wat je allemaal al kan." Ondertussen wende hij zijn iets spitse snoet naar rechts, en wees 'ie naar een verdorde tak die op het witte sneeuwtapijt verdwaald lag. "Doe alsof die tak een prooi is." Hij zou hem wel terugnemen voor het te laat komen.

Wolftail keek even naar de lucht en merkte op dat die spierwit was. Waarschijnlijk zouden ze in de loop van de dag nog een sneeuwbui mogen verwachten. In een fractie van een seconde richtte hij zich weer tot Silverpaw, straks dacht die kater alweer dat Wolf geen aandacht aan hem besteedde. Want de toon waarop die Apprentice van hem daarnet praatte, kon Wolftail niet tolereren. Hij mocht dan misschien wel een iets minder strenge mentor zijn, hij eiste wel respect.

Onderwerp: Re: The Fear di 18 dec 2012 - 12:30

W"Geduld is een schone zaak jonge Silverpaw," Hij kon er niks aan doen dat er een lichte vreugde toon te horen was in zijn stem. Het feit dat hij geduld had, daar kon Silver niks mee. In ieder geval zou de kater niet direct boos worden, maar ook geduld raakte wel eens op. Echter de vreugde die in zijn stem te horen was gaf hem de hoop dat het een leuke mentor was. "Maar goed, we zullen eens beginnen met te zien wat je allemaal al kan." sprak hij en wees 'ie naar een verdorde tak die op het witte sneeuwtapijt verdwaald lag. "Doe alsof die tak een prooi is." Een beetje rustig haalde de kater zijn wenkbrauw op, 'Eehm... Wat moet ik daarmee? Dat ding loopt niet eens weg' zei hij rustig en keek Wolf aan, 'Ik kan toch niet op dat ding gaan jagen? Hij is te dun voor hoe lang hij is, je moet er niet bij oppassen, want dat ding blijft toch wel op zijn plek liggen, dus wat heb je daar aan?' Zou hij zijn sluiptechniek willen testen? Tja, dan moest hij toch met iets beters op de proppen komen, want dat hing een beetje van dier tot dier af. Een konijn kon je ruiken, een muis eerder voelen, een eekhoorn zat meestal in een boom... Dus welk dier wou hij nou dat hij zou gaan pakken?

Onderwerp: Re: The Fear di 18 dec 2012 - 15:26

'Eehm... Wat moet ik daarmee? Dat ding loopt niet eens weg' Hij trok even zijn wenkbrauw op en keek de kater twijfelend aan, maar besloot toch nog om zijn mond even gesloten te houden. 'Ik kan toch niet op dat ding gaan jagen? Hij is te dun voor hoe lang hij is, je moet er niet bij oppassen, want dat ding blijft toch wel op zijn plek liggen, dus wat heb je daar aan?' Wolftail's staart sloeg bij die zin één keer tegen de grond, en deed wat sneeuw opvliegen. "Je hoort in elke omstandigheid goed te kunnen jagen, want je weet nooit in hoe 'n situatie je later terecht komt. Dus is het van belang dat je in staat bent om op àlles te kunnen jagen." Besloot hij te zeggen. "Doe dan alsof dat die tak een adder is, maar je nog niet zeker bent of die dood is of niet. Daarbij wil ik ook zien of je jaagt als een manke eekhoorn of niet, want als dat het geval is dan zul je nog vaak op takken mogen jagen."

Even grijnde hij en keek Wolf zijn Apprentice neutraal aan. Ja, hij wist wat hij deed, dus zou het niet slim zijn van Silverpaw om er nu nog tegenin te gaan. Wolftail was hier de mentor, en hij de leerling. "Je gaat me toch niet zeggen dat je zoveel schrik hebt van een dorre tak, dat je er nog niet eens durft op te jagen, he?" Wolf's masker als strenge mentor was gevallen. Hij kon het gewoonweg niet, zich streng voordoen. Een zachte wind streelde zijn vacht, en de Shadowclan Warrior richtte zijn aandacht op Silverpaw.

Onderwerp: Re: The Fear di 18 dec 2012 - 17:09

Wolftail's staart sloeg bij die zin één keer tegen de grond, en deed wat sneeuw opvliegen, maar Silver bleef zijn mentor een beetje onverschillig aankijken. "Je hoort in elke omstandigheid goed te kunnen jagen, want je weet nooit in hoe 'n situatie je later terecht komt. Dus is het van belang dat je in staat bent om op àlles te kunnen jagen." Zei de kater, "Doe dan alsof dat die tak een adder is, maar je nog niet zeker bent of die dood is of niet. Daarbij wil ik ook zien of je jaagt als een manke eekhoorn of niet, want als dat het geval is dan zul je nog vaak op takken mogen jagen." De kater zuchtte en keek even naar de tak. "Je gaat me toch niet zeggen dat je zoveel schrik hebt van een dorre tak, dat je er nog niet eens durft op te jagen, he?" Een lichte grijns was op het gezicht van de apprentice verschenen, terwijl hij even zuchtte, 'Vooruit dan' bromde hij en zakte al in sluiphouding, eigenlijk vond hij het best irritant als hij aan het jagen was en er zat iemand op zijn neus te kijken, maar ach, hij kon er niks aan veranderen nu, dus ja... Stil sloop hij op de tak af, veel adders was hij hier nog niet tegengekomen, maar als het dan echt moest. Dichtbij genoeg sprong hij op de adder af, echter omklemde hij nu gewoon de tak met zijn poten, want hij zou zijn nagels toch nooit in de tak krijgen. Rollend kwam hij uiteindelijk tot stilstand tegen een boom, direct sprong hij op, schudde zijn vacht uit en liep terug naar Wolftail, 'Zo goed?' vroeg hij grijnzend, over het algemeen kon hij beter jagen dan vechten, maar vechten ging hem soms ook wel af, het hing een beetje van zijn tegenstander af...

Onderwerp: Re: The Fear do 20 dec 2012 - 11:44

Uiteindelijk gaf Silverpaw toe, en sloop hij naar de tak toe. Wolftail moest toegeven, het was best wel een grappig zicht. Toch wist te Warrior zich in te houden, en niet in de lach te schieten. Anders zou zijn Apprentice nooit meer naar 'm luisteren zou hij plots de slappe lach krijgen. Silverpaw kwam op de tak terecht, maar boorde zijn nagels er niet in. Hij wist wel waarom hij dat niet deed dus besloot 'ie maar er niks over te zeggen. 'Zo goed?' Hij grijnsde even kort, en keek de zilveren tabby neutraal aan. “Ik zou alleen maar proberen om iets rechter te jagen, want zoals je nu sluipt zou een dove eekhoorn er nog niet eens in trappen.” Hij schudde zijn hoofd een beetje, en stond op. “Nee joh, 't was al goed voor een beginnende Apprentice.” Zijn blik gleed nog een keertje over de tak, en vervolgens ook nog eens over Silverpaw. “Kom, waarschijnlijk ken je de grenzen van de Clans al wel, maar het doet nooit kwaad om ze nog eens te leren.” Zonder op enige reclamaties te wachten van de jongere kater, liep hij er al vandoor.

Onderwerp: Re: The Fear do 20 dec 2012 - 13:22

_{“Ik zou alleen maar proberen om iets rechter te jagen, want zoals je nu sluipt zou een dove eekhoorn er nog niet eens in trappen.” Hij schudde zijn hoofd een beetje, en stond op. “Nee joh, 't was al goed voor een beginnende Apprentice.” De apprentice zuchtte, hij was al 8 moons, maar dat mens durfde hem nog beginnende apprentice te noemen! Ach ja, hij moest er maar mee leren leven. “Kom, waarschijnlijk ken je de grenzen van de Clans al wel, maar het doet nooit kwaad om ze nog eens te leren.” Direct liep hij weg, nee, tuurlijk kende hij de grenzen niet! Hij had gewoon al 2 moons de tijd gehad ze te bezichtigen zonder mentor! Stap voor stap liep hij achter Wolf aan, 'oke Silver, als je deze houding aanneemt wordt het natuurlijk niet leuk...' bedacht hij zich. Hij haalde eens goed adem en begon Wolftail in te halen tot hij eindelijk naast hem liep, 'Wat wordt de eerste grens dan?' miauwde hij kalmpjes, de kater wist waarschijnlijk toch wel dat hij er nou niet om stond te springen dat ze de borders gingen bezoeken. Die kende hij immers wel. Hij had ze allemaal al gezien, minstends een keer. Maar ja, daar zou deze kater geen rekening mee houden. Hij was nog nooit iemand tegengekomen bij de borders, maar dat was bijzaak. Hij wist waar ze waren, hoe ze er uit zagen en wie er aan de andere kant leefden. Had je meer nodig dan?}

Onderwerp: Re: The Fear do 20 dec 2012 - 18:29

Hij was ervan overtuigd dat Silverpaw meeging met tegenzin. Echter besteedde hij totaal geen aandacht aan zijn slechte humeur, en wandelde hij simpelweg door. 'Wat wordt de eerste grens dan?' Hij wierp een blik naar de Apprentice toe die ondertussen naast hem was komen lopen. "Thunderclan, Thunderpath." Antwoordde hij op zijn vraag, en snoof ondertussen de lucht op. Een stinkende markering van monsters vulde zijn neusgaten, en deden zijn oren ongemakkelijk wiebelen. "Ik laat je de grenzen gewoon nog eens zien zodat die goed in je kop zitten. Het is belangrijk dat je de geuren van élke Clan uit je hoofd kent, zonder er over te liggen nadenken welke geur van welke Clan afkomstig is." Het waren precies de woorden die zijn mentor genaamd Yarrowstep ook tegen hem had gezegd. Hij miste af en toe die poes wel. Zij was gestorven in een gevecht dat ze hoogst waarschijnlijk nooit had kunnen winnen. Aangezien Yarrow niet echt een van de grootste en de sterkste was, zou het gewoon onmogelijk zijn geweest dat ze die ene das had kunnen verslagen. De Shadowclan kater schudde licht zijn hoofd, en keek voor zich uit.

Onderwerp: Re: The Fear vr 21 dec 2012 - 20:03

_{Hij wierp een blik naar hem, "Thunderclan, Thunderpath." Antwoordde hij op zijn vraag, "Ik laat je de grenzen gewoon nog eens zien zodat die goed in je kop zitten. Het is belangrijk dat je de geuren van élke Clan uit je hoofd kent, zonder er over te liggen nadenken welke geur van welke Clan afkomstig is." De kater zuchtte even, dat was ook erg makkelijk te leren bij een grens maar niet heus, daar wist je zoiezo wie niet je vriend was, was je vijand. Ach ja, het zou ook wel, Wolf zou wel weten waar hij het over had. Hij zag het Thunderpath al verschijnen en rustig liep hij in die richting, 'Dus...' begon hij, 'Wat nu?' Hij keek even naar zijn mentor en richtte toen zijn blik weer naar het Thunderpath. Stil liep de apprentice iets er naar toe, maar bleef staan toen er een monster voorbij leek te vliegen, 'Zo die heeft ook haast' sprak hij en keek het ding na, het bracht een geweldige stank met zich mee, maar ach, wat kon hij er ook aan doen... Rustig keek hij het ijzeren ding na, maar richtte daarna zijn aandacht weer op Wolftail, 'Ja?' sprak hij en keek hem vrolijk aan.}

Onderwerp: Re: The Fear do 27 dec 2012 - 18:18

Zonder zijn leerling nog aan te kijken liep hij door. Je kon de weerkaatsing van het waterige zonnestraaltje dat schraal door het besneeuwde bladerdak scheen goed zien in zijn cyaan blauwe ogen. Om de een of de andere redenen voelde hij een beetje onrust in zich opborrelen. De laatste tijd begon hij nogal te piekeren over het feit dat Timesong voor zijn part veel te vaak met Shrewleap omging, en zeker nu zij en Wolftail partners waren. Hij wist het niet echt goed, er was gewoon iets dat niet klopte aan hem. De Warrior schudde zijn hoofd en besloot dan toch maar om de zilveren kater die naast hem liep aan te kijken. 'Wat nu?' vroeg Silverpaw en richtte zijn blik weer op het bevuilde pad waar monsters die Twolegs in hun buiken droegen reden. "I guess we just have to wait." zei hij terwijl er een geheimzinnige flits door zijn ogen racete. Normaal gezien kwam er hier elke minuut wel een monster, en zoals de cyperse kater het al verwachtte kwam er na een paar seconden een ijzeren ding tevoorschijn. Hij wou testen of Silver gespannen, of juist rustig zou reageren op de manier waarop het ding hen voorbij zou razen. 'Zo die heeft ook haast' Een tikkeltje verbaasd keek hij naar de nog steeds neutrale Silverpaw. 'Ja?' vroeg 'ie toen hij doorhad dat Wolf naar hem staarde. "Je hebt een geweldig instinct, Silverpaw." Besloot hij maar te zeggen en draaide zich weer om. "Dat komt vaak goed van pas." Nadat hij nog een prijzende blik naar de leerling wierp draaide hij zich om zodat hij weer zicht kreeg op het Shadowclan territorium. "We zullen eens zien hoe je het doet wanneer je tegenover een prooi van vlees en bloed staat." Zijn stem was een beetje hees, maar nog steeds luid genoeg om aan te tonen dat Silver hem moest volgen. Voor de zekerheid maakte Wolftail nog een teken met zijn staart, en nam uiteindelijk een paar passen naar voren.

Onderwerp: Re: The Fear