A refreshing walk {TY}

De zon stond al hoog aan de hemel toen de zwart witte Queen haar groene ogen opende. Een gaap gleed uit haar bek en ze richtte haar blik op de vier kleine kittens die opgekruld naast haar lagen. Ze waren prachtig, een voor een leken ze op hun ouders, maar toch waren ze alle vier verschillend. Shrew boog haar kopje en likte elke kitten een keertje, stond toen op en zorgde dat het mosnest de kittens goed omgaf. Haar poten schreeuwden om een beetje beweging en haar kop moest even wat frisse lucht hebben. Maar toch probeerde ze zo onopvallend mogelijk het kamp te verlaten, want Wolf zou dit waarschijnlijk niet zo snel goed keuren. Maar dat was ook zijn keuze geweest. Hij wist dat Shrew nooit op haar luie kont ging zitten, dat ging tegen al haar karaktereigenschappen in. Eenmaal het kamp verlaten voelde ze al meteen de frisse lucht door haar mond en neus. Toen ze echter een geurspoor opving van een muis moest ze zichzelf tegenhouden om er niet achterna te springen. Ze was nu een Queen en die mochten geen ongelukjes krijgen. Wat zou er met de kittens gebeuren als ze nu een poot brak en voor een lange tijd in de Medicine cat Den moest liggen? Shrew slikte en schudde ahar kopje, daar wilde ze niet aan denken. In een rustig tempo trippelde de poes onder de kale bomen door, eenzame sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden en plakten aan haar warme lijf. Vrolijk liet ze haar blik over het gebied glijden en kon een zucht niet onderdrukken. Ze miste het Warrior zijn echt, het jagen en de Clan beschermen. Ze was ervoor geboren en nu moest ze 6 Moons wachten totdat ze het weer kon doen. Maar dat was het waard. Ze kon zo haar kittens zien opgroeien tot kleine Apprentices. Shrew's ogen werden groot toen ze een vaag bekende geur rook. Nee, dat kon toch niet. Verstijfd bleef ze staan, haar nekharen begonnen te prikkelen. "Wat doe jij hier!" Siste ze en liet haar groene ogen over haar omgeving glijden. Ze wist niet waar het mormel zat, maar ze wist wel dát hij er was..

De rode kater liep weg van het huis van Demeter, tuurlijk, hij was nog een Bloodclanner, maar hij woonde nu bij Demeter, zijn grote liefde. Hij dacht eventjes terug aan wat hij allemaal tegen haar zei.

''I wanna start by letting you know this. Because of you my life has a purpose. You helped me be who I am today. I see myself in every word you say. Sometimes it feels like nobody gets me. Trapped in a world where everyone hates me. There's so much that I'm going through. I wouldn't be here if it wasn't for you. I was broken. i was choking. I was lost. You saved my life. I was bleeding. Stopped believing. I could have died. You saved my life. I was down, i was drowning. But you came all just in time. You saved my life''

Hij zuchtte en keek even achterom, waar hij haar staart zag. Hij glimlachtte. Daarna rende hij weg, hij had prooi voor haar achtergelaten en met zijn nagels een hart om haar heen getekend, dat was wel genoeg vond hij terwijl hij wegrende. Hij wist niet waar hijh heen ging, maar hij moest even weg, even weg om na te denken, even weg om gewoon weg te zijn. Toen hij even stopte om rond te kijken tussen de sneeuw, hoorde hij een stem. Een stem waarvan hij dacht het nooit meer te horen, en het ook niet wou horen. "Wat doe jij hier!" siste de kat. ''Shrewleap toch, ik ben overal'' murmelde hij en kwam tevoorschijn. ''Heb je me gemist?'' murmelde hij sarcastisch. De witte sneeuw plakte aan zijn bruine, rossige vacht. ''Wat brengt jou hier madame?'' murmelde hij zacht tegen haar. Ze zag er goed uit, in iedergeval beter dan hij. Ty keek even goed naar de poes. Er was iets veranderd, maar wat? ''Ga je me nog vertellen hoe het met je gaat?'' vroeg hij aan de poes en ging voor haar zitten.

Note; Beetje uh Flut xD
Words; 329
Status; Sarcastic
Song topic; -
Voice; Le voice à la Ty
Theme; Le theme à la Ty

''Shrewleap toch, ik ben overal'' De stem kwam ergens vandaan en al snel zag ze zijn vertrouwde figuur. Zijn korte licht bruine vacht glansde even in het zonlicht. ''Heb je me gemist?'' Shrew deed een pas achteruit, wetend dat deze kater zijn vijandige houding zou verbergen. De vorige keer dat ze hem had gezien had hij dan wel gehuild, maar misschien was die kant van hem wel volkomen verdwenen. ''Wat brengt jou hier madame?'' Verbaasd keek ze hem aan. "Wat ik hier doe?" Zei ze en deed voorzichtig weer een pas naar voren. Ze voelde dat ze nog verzwakt was van de zware bevalling, maar haar spieren zouden wel mee werken als ze werd aangevallen door deze vieze BloodClanner. "Is het je nooit opgevallen dat dit gebied aan de ShadowClan behoort? Of ben je nou echt zo dom, net zoals je er uit ziet?" Het was niet erg slim om zo'n kat uit te dagen, maar ze had nog heel wat bij te leggen met hem. ''Ga je me nog vertellen hoe het met je gaat?'' De kater ging voor haar zitten, alsof dit neutraal gebied was. Hoe durfde hij? Toch beval Shrew zichzelf om te gaan zitten en keek hem recht in zijn ambere ogen aan. "Well, ik kan zeggen dat ik me waarschijnlijk veel gelukkiger heb gemaakt dan jij." Ze wierp een scherpe blik op de kater. "Ik heb een mate waar ik zielsveel van houd en vier prachtige kittens. En jij? Nog katten vermoord die je uiteindelijk een gebroken hart opleverden?" Een gemene glimlach verscheen op haar gezicht, maar een ander onderwerp spookte door haar kop. Wolftail. Hij was een schat, dat wel, maar ze miste de echte vlam. Hield ze wel zoveel van hem? Of was hij gewoon gebruikt door haar? Ze schudde snel haar kop, maar had dit niet moeten doen. Ty kon misschien haar gevoelens door haar ogen zien..