The center of danger

Er was een week vergaan sinds hij was gedropt in het territorium van de Riverclan. Hij was letterlijk in het diepe gegooid, als jonge kitten nog niet eens een appetrice, moest hij zich aanpassen aan de nieuwe regels en leefstyle. Zijn moeder was er niet meer om hem warm te houden in haar mand of zijn vacht netjes te likken als hij met grof geweld was opgetild door de tweebeenjong. Anders dan andere wist Alec zich goed aan te passen aan zijn nieuwe omgeving. Als Rogue had een eigen optrekje geëist en gekregen. Een treurwilg als centraal punt met daaronder een plas vol vis met uitlopende riviertjes. Hij had dan tenminste afwisseling in zijn eten, als hoogtepunt kreeg hij meteen een beetje gezelschap, van een kitten ongeveer even oud als hem. Een wit poesje die samen met hem had leren jagen op hun nieuwe plekje. De eerste nachten galmden de liefdesverklaring van Xana door zijn kop als eenn gong die bleef slaan, en hard ook! De frustratie stormde hevig door zijn lichaam heen, al bleef zijn gezicht een en al kalmte en zijn ogen straalde rust uit. Hij vroeg zich af wat verliefdheid was, hij kende wel liefde. Dat had hij met overvloed gekregen van zijn moeder maar verliefd zijn op een poes, nee dat hoefde hij nog lang niet. Hij was slechts een kitten, verliefdheid was voor hem net zo helder als de monsters die zwarte walmen uitspuugden.
Met een rustige looppas liep hij langs de grenslijnen op weg naar een van zijn favoriete plekjes die hij gevonden had op zijn reizen. Hij wist maar al te goed dat het een gevaarlijke plek was voor een Rogue. Hij stond op het middelpunt van alle vier de clans. Daar waar hun territoriums elkaar raakten. Precies daar vond de jonge Rogue zijn plekje vol rust en stilte. Alles leek er zo van zelfsprekend. Hij ging op zijn zij liggen tegen de steen in het midden en kon dan vol rust liggen denken of juist helemaal niet en gewoon van de rust genieten.
Zijn lippen krulde langzaam omhoog toen hij de toppen van de bomen zag, de vier bomen die zijn Rots bewaakte en hem leken te beschermen tegen de Clankatten. Al die tijd was hij niet ontdekt, tot zijn grote vreugde. In zijn gebruikelijke doen, waakzaam en op zijn hoede keek hij om zich heen en ging weer tegen de Rots liggen. Een volledige rust stroomde over hem heen als een zachte nieuwbladbries en hij sloot zijn ogen. Zonder de starende ogen te spotten vanuit een van de bomen.

silverstipe liep rustig langs de grens van het ThunderClan gebied. opeens rook ze een vreemde geur. niet een die ze eerder geroken had.ze besloot om de geur te volgen. bij iedere stap wed de geur sterker. na vele stappen. kwam ze bij de vierboom aan. wie is daar nou?
waneer er geen vergadering is? dacht ze bij zichzelf ze ging achter een struik zitten, om de kat te kunnen zien . ze bleef lang kijken. totdat ze wat honger kreeg. ze sloop langzaam weg.
totdat ze op een takje stapt. krak hoorde je zacht. maar zacht genoeg om het alleen in het struikje te horen? ze bleef staan en keek of de kat wakker werd.

Alec hoorde een takje kraken. Er was dus een kat in de buurt, zijn neus bewoog haast niet te zien naar boven en naar benden terwijl hij de nieuwe aanwezige probeerde te ruiken. De frisse nieuwbladbries nam de geur van nog een Rogue mee. Gelukkig dat scheelde weer problemen. Met een immense zelfbeheersing had Alec zich niet bewogen op het takje dat was gebroken nu hij wist dat alles veilig was deed hij zijn ogen in snel open en stond op soepeltjs op. Een eindje verderop zag hij een witte poes staan, je kon goed ruiken dat ze een Rogue was maar ze was pas een jaar. Ongeveer vier maanden ouder dan de jonge Alec, ondanks zijn leeftijd had Alec al de grootte van een volgroeide kater. Dat hoorde bij zijn ras, hij had een afrikaanse stamboom. Zijn ras was gemaakt voor hete zomers en droge winters. Door zijn bouw zou hij bestand zijn tegen een slangenbeet mits hij meerdere keren werd gebeten of als het gif te sterk was. Zijn ras was bestand tegen heel wat dingen en ze waren taai en sterk. Alec volgde zijn rasinstincten meestal maar hij had de kalmte en rust van zichzelf. Een goed stel werkende hersens die hem logisch deden nadenken. Hij was er dankbaar voor hij wist alleen niet aan wie hij dankbaar moest zijn. Elke uitstap naar de vierboom dacht Alec na over mystieke onopgeloste raadsels en probeerde vragen te beantwoorden van het leven. Hij was haast een jonge fylosofische kater.
De jonge kater gedroeg zich niet vijandig noch vriendelijk. Hij keek alleen en wachtte.

silverstripe zag dat ze ontdekt was en kon zich dus gewoon beter bekend maken. ze liep naar voren door de struik heen en zei aardig: 'sorry dat ik je wakker heb gemaakt.' 'ik rook gewoon een ander geur en ik was daar nieuwsgierig naar.' ze keek stil naar de kater. later zei ze iets, iets in haar zelf. 'hoe heet jij eigenlijk?' vroeg ze. 'zelf ben ik ben silverstripe' ze wachte rustig op antwoord. na het antwoord viel er weer stilte. silverstripe vroeg 'wat doe je hier eigenlijk?' wan en 'stomme vragen' dat ze bij zich zelf. ze begon zich rustig te wassen, wachten op antwoord.

-wow inspiratie loos -

Ik vind het nét genoeg om je geen officiele waarschuwing te geven, maar ik zeg het wel even, je tegenspeler post veel meer dan jij. Probeer wat meer te posten. Mvg FluffyFur/Dirkje

[Kan je rond de 5 regels posten dan heb ik ook wat meer te schrijven ]

Alec luisterde naar de witte poes met de grijze manen. Haar verklaring was duidelijk al had ze hem niet echt wakker gemaakt. Eerder gestoord tijdens zijn denken. Dus zo erg trok hij het zich niet aan, hij was niet snel boos. De poes die zich voorstelde als Silverstripe ratelde aan een stuk door tot ze een stilte liet vallen om hem de tijd te geven om te antwoorden. Silverstripe leek niet erg veel rust te hebben aangezien zich vrijwel meteen begon te wassen. Kort keek hij haar aan hoe ze zich waste. Zijn vacht had hij wat verwaarloosd, er zaten wat klitten in, blaadjes en vuil. Misschien moest hij binnenkort zich ook maar is gaan wassen, maar niet nu dat vond hij een tikje onbeschoft. Zoals de jonge kater verwacht had was ook dit bezoek ouder dan hem, niet gek ook. Technisch gezien was hij nog een kitten, hij hoefde nog een weekje te wachten en dan was hij officieel zes manen. Hij zou willen dat hij de tijd vooruit kon spoelen zodat hij eindelijk kitten af was. Jammer voor hem bestond dit niet en bleef het bij dromen. 'Je mag me Alec noemen.' begon hij geduldig en dacht kort wat hij ging zeggen. 'Ik sliep niet, ik dacht na. Dat doe ik dus hier ook, denken en rust vinden.' Hij ging in zijn hoofd na of hij alles had beantwoord en knikte toen als bevestiging in zichzelf. 'Wat doe jij hier dan? Ik kan aan je ruiken dat je een Rogue bent maar dit is verboden terrein.' Hij sprak alsof hij zelf een Clankat was maar hij somde eigenlijk alleen maar de feiten netjes op. De enige regel die hij overtrad waren deze grenzen maar hij had gehoord dat er maar een keer in de maand een bijeenkomst was. In de tussen tijd was het toch niet erg dat hij kwam om te denken over het leven?

' Oké ik ben dan een rogue' 'als ik niet indekt word door de andere katten ben ik vijlig,maar nu vast niet meer.' 'er moet wel een kat geweest zijn die ons gehoord heeft.' zei ze toch maar zacht. Silverstripe kwam uit het bosje en kam ook bij de steen liggen. 'ben jij ijgenlijk wel een klan kat?' 'je hebt het gedrag er van immers niet.' vroeg ze aan de kat. ze keek de kat aan. Nu had ze genoeg tijd omde kat eens goed te bekijken. Hij leek niet erg bijzonder. Behalve dat zijn ras bijzonder was. Silverstripe keek omhoog. Wachtend totdat er iets aan haar gevraagd werd De nacht was helder. Ze keek naar de maan. Het licht weerspiegelde in haar ogen. De maan dee haar denken aan haar ouders. Ook al wist ze niet meer veel van haar ouders. Bijzondere dingen had ze ook niet mee gemaakt. Maar dat krijg je ook niet als je een huiskat was. Daardoor is ze ook een rogue geworden. Het geluid van een uil haalde haar uit haar gedachten. Ze keek weer even nar de kat naast haar. Nu begon het pas echt nacht te worden. De krekels waaren te horen. Silverstripe keek om haar heen, kijkend of ze een krekel zag. Er stonden 2 naast haar de schreewen. Met een snelle pootbewegin greep ze er een en peuzelde het op. Silverstripe probeerde aardig en sociaal te zijn. Maar hoe moet dat nou? Als je al meer dan een half jaar bijna niet meer in contact bent geweest met andere katten. Snel pakte ze nog een kreken en bood het aan.