Not alone.

Onderwerp: Not alone. vr 31 aug 2012 - 2:07

_{De jonge poes lag rustig in haar den. De laatste tijd begon ze steeds meer aan haar toekomst te denken. De manier waar op ze het wou creëren, wat haar doelen waren. Alles zo'n beetje. Ze begon ook steeds meer naar Wildpaw te verlangen. Maar de laatste tijd zag ze hem minder. Wat was er? Was hij op haar uit gekeken? Een klein angstig branderig gevoel kwam in haar maag terecht, en Lightpaw rolde op haar andere zij. Ze kon ook wel weer eens een training gebruiken, gezien Lionclaw er niks aan deed. En tja, ze kon ook niet elke dag Phantom op zoeken. Daar hadden ze aparte afspraken voor, en dat was eens in de zo veel tijd. Voor de rest kon Lightpaw eigenlijk zelf haar boontjes gaan doppen. Lekker is dat. Binnen de clan voelde ze zich de laatste tijd ook steeds meer op gesloten. Ze wou meer zien dan alleen het saaie territorium van Riverclan. Buiten Riverclan was het veel leuker, en ruiger. De ginger/white gekleurde poes stapte de apprentices den uit en rekte haar tengere lichaam uit. Ze trippelde naar de prooi stapel en pakte een waterrat die ze de dag hier voor zelf had gevangen, en ging daar mee aan de kant van het kamp zitten. Bijna iedereen sliep nog, de rest was wakker en gewoon met het dagelijkse leven bezig. Lightpaw at nijdig haar prooi op. Ze ergerde zich aan het vredige leven binnen het kamp. Lightpaw had vaak in de gaten dat er in het territorium niet altijd iets pluis was. En toch was alles zo vredig. Wat naïef, vond ze zelf. Lightpaw begroef de resten van het dier en verliet daarna het kamp. Lightpaw bleef buiten het kamp even stil staan en snoof de lucht op. Ze rook verschillende geuren, verse geuren van kleine patrouilles die er net van door waren. Verse geuren van andere katten die juist wel weg waren om te jagen. En prooi. Lightpaw zuchtte. Ze had geen zin om hier te zijn vandaag. Dus waarom deed ze moeilijk? Ze ging er nu gewoon vandoor. Ze strekte haar poten uit en sprintte toen weg. Haar poten bewogen zich krachtig en sierlijk. Ze vroeg zich af wat de rest van de clan dacht. Lightpaw was sterk, lenig, goed in jagen, en fit, zonder dat ook maar enig mentor binnen de clan iets aan haar trainingen deed. Het maakte haar niet zo veel uit van wat de clan dacht, de clan boeide haar niet zo veel, enkel bleef ze daar om misschien ooit nog aan de macht te komen. Want wat bij een droom was begonnen, begon nu toch meer op een plan te lijken. Lightpaw grinnikte gevaarlijk. Ze sprintte door op een snel, maar toch rustig en makkelijk tempo. Een warme wind bries waaide door haar vacht en lieten lange plukken sierlijk wapperen. Lightpaw snoof de geur op en begon op te merken dan de geur van clan nou toch wel wat minder vers werd. En na nog een paar uur gedraafd te hebben was ze niet langer meer binnen het territorium van de clans. Ze herkende het gebied, en merkte dat ze niet meer ver was van het kamp die Wildpaw en zij hadden toegeëigend. Ze liep lans een beekje en kwam daarna in een klein bosje terecht. Ze liep nog even door tot ze op de open plek kwam en de rots waar zij en Wildpaw nog op hadden gestaan in beeld kwam. Thuis? Vroeg ze zich zelf af. Waarom voelde dit vertrouwder dan haar eigen thuis in Riverclan? Lightpaw schudde haar kop. De geuren van haar, Phantom en Wildpaw waren er nog, maar niet zo sterk meer. Misschien moest ze de boel hier maar weer eens verversen? Lightpaw trippelde over de open plek naar de rots en ging daar op liggen. Ze legde haar kop op d'r poten, en kneep haar ogen wat meer tot spleetjes. Ze nam een wat gevaarlijkere houding aan, om aan te tonen dat ze niet tot de zwakkere behoorde. Lightpaw vroeg zich wel eens af wat ze nou was. Was ze nou een Clan kat? Of een rogue? Misschien was ze gewoon half Clan kat, en half Rogue. Een klein gemeen grijnsje kwam op haar lippen. Half clan kat, yer right.

&Tyki}

Onderwerp: Re: Not alone. vr 31 aug 2012 - 12:37

De zon nam langzaam plaats aan de horizon, zijn licht over de boomtoppen stralend. De wolken kleurde rood, roze en paars door het vroege licht. Een paar vogels vlogen over en het vrolijke gekwetter was al van verre te horen. Ergens werden andere katten nu wakker, om het schouwspel uit een ander perspectief te zien. Tyki rekte zich stevig uit voor hij weer ging zitten en even naar de dagelijkse ochtend routine van de natuur keek. Het was adembenemend zoals altijd, maar veel tijd had hij er niet voor over. Er waren genoeg dingen die hem meer boeide dan de ochtend. Met een kleine gaap hief hij zich overeind om vervolgens zijn slaapplaats te verlaten. Een plek voor zichzelf had hij nog niet, hij reisde van plaats naar plaats en bouwde in de avond iets kleins waar hij de nacht in kon doorbrengen. Misschien werd het eens tijd om een vaste slaapplaats te zoeken, zoals hij vroeger ook had gehad toen hij nog met zijn familie was. Het deed hem denken aan zijn nichtje Road, iemand waar hij trots op kon zijn, gezien zij al even dodelijk was als hijzelf. Vandaar dat hij vroeger vaak in haar gezelschap had verkeerd, iets wat hij niet uithield met enkele anderen noah's. Nee, als hij met iemand overweg kon, dan was het Road. In gedachten verzonken maakte hij zijn weg richting een kleine beek die hij al eerder had bezocht. Bij het water aangekomen ziet hij zich zakken en likte wat van het koele vloeistof op. Zijn tong gleed even langs zijn lippen om het water wat daar was blijven hangen weg te halen. Hierna kwam hij weer overeind en draaide zich om. Een koele ochtend bries streek door zijn donkere vacht en bracht de geur van een Clankat mee. Dit was nu al de tweede Clankat die hij tegen was gekomen buiten zijn territorium in een korte tijd. De kater hoefde geen twee keer na te denken over wat hij nu zou gaan doen. Met Clankatten kon het elke kant op gaan, iets wat hij wel kon waarderen. Op zijn gemak wandelde hij richting de bosjes waar de geur vandaan kwam. Het werd meteen duidelijk dat hier meer was geweest dan enkel een Clankat van RiverClan. Dit werd interessanter met de minuut. Nonchalant wandelde hij de open plek op, zijn gele ogen de plaats afspeurend. Hij vond de Clankat haast meteen, gelegen op een rots die zich op de open plek bevond. Tyki grijnsde even en nam een moment om het schouwspel eens goed te bekijken. Ze lag niet ontspannen bij op die rots, meer waarschuwend. Hij kon niet anders dan afvragen of ze bang was. Bang voor rogues of wellicht gemene BloodClan katjes. Er waren maar enkelen die hij zou volgen, maar degene die echt boven hem stond was hier niet. Een poes als Icy zou enkel van pas komen als zij hem iets kon bieden. Zonder een reden zou hij zich nooit aan haar poten werpen. Vele anderen deden dit wel, zonder nadenken. Wat een stelletje idioten eigenlijk, als hij er zo over dacht. Nee, Tyki had het meer op de vrijheid. Gaan en staan waar hij wilde. Elke dag bracht wel weer niets nieuws met zich mee. De drang naar de rest van zijn familie was er echter wel nog steeds, maar hij was hier dan ook met een opdracht. 'Hey daar!' riep hij, terwijl hij de afstand tussen hem en de jonge poes verkleinde. Zijn mondhoeken krulde op in een lichte glimlach, zijn uitstraling nog altijd kalm.

TYKI MIKK

Onderwerp: Re: Not alone. za 1 sep 2012 - 13:02

_{Lightpaw legde haar kop op d'r poten neer. Eigenlijk verveelde ze zich wel. Phantom kon ze nu wel gebruiken, zijn trainingen waren tenminste een uitdaging, om dat ze ook echt wel ergens op sloegen, en eigenlijk ook wel gevaarlijk konden zijn. Daar hield ze van. Uitdagingen. Maar nu lag ze hier. Op een stukje territorium die zij en Wildpaw even random hadden geclaimd. Eigenlijk was het gewoon een plekje waar zij vaak kwamen. Haar houding verstrakte toen een onbekende geur haar neus binnen kwam. Uit haar houding liet ze blijken dat ze geen zin had in spelletjes, en ze liet een waarschuwing er in achter. Lightpaw was misschien dan nog een jonge apprentice, je kon zeker wel zien dat ze anders werd getraind dan de meeste clan katten. De katten in haar kamp vielen dat niet echt op. Maar dat maakte Lightpaw ook niet echt veel uit. Sowieso straalde haar houding al iets anders uit dan de meest random clan kat houding. En je kon ook zeker zien dat ze haar woordjes altijd wel klaar had staan. Een zwarte kater kwam in beeld. 'Hey daar!' Riep de kater waarna hij dichter bij kwam. Lightpaw ging recht op zitten. Ze was voorbereid op van alles, maar ze liet dat niet zien. Een verassing was altijd nog het leukst. Haar ogen waren op de kater gericht, en die straalde weinig uit, geen nieuwsgierigheid, geen angst, geen zelfvertrouwen - al had ze die wel, gewoon kalmte voor de rest niks. Lightpaw keek de rogue aan. 'Wel, hallo,' groette ze de rogue gewoon kalm. Ze toonde geen vijandigheid, maar ook geen vriendelijkheid, gewoon neutraal. 'Ik zal je kunnen vragen wat jouw hier brengt, maar ik denk eerder dat jij je afvraagt wat een clan kat hier doet,' sprak ze kalm waarna ze van de rots af sprong en ging zitten. Ze was overduidelijk een kop kleiner dan de rogue, en ook overduidelijk heel wat moons jonger. Maar je kon ook zien dat Lightpaw anders was dan de meeste leeftijdgenootjes van haar.}

Onderwerp: Re: Not alone. za 8 sep 2012 - 13:09

De jonge poes was rechtop gaan zitten toen hij haar naderde. Haar uitstraling was kalm, een beetje zoals hij zich vaak voordeed. Het viel meteen op dat ze niet de gebruikelijke Clan apprentice was, maar dit had hij ook niet verwacht van een kat die zich op rogue gebied bevond. Natuurlijk struinde ook Clankatten wel eens van hun plaats, maar deze plek in kwestie rook sterk naar haar en enkele andere katten, een teken dat ze hier wel vaker kwam. Enkel de reden waarom ze zich hier bevond was hem nog niet duidelijk. Uit de manier waarop de Clans altijd over zichzelf spraken was op te maken dat het zeer trotse katten waren. Beesten die zich anderen als minder beschouwden en hun manier van leven aanprezen als het mooiste wat er was. Waarom zou zo'n Clankat zich dan op rogue gebied bevinden, op een plaats waar meerdere geuren zich mengde. Nog zoiets waar die katten een hekel aan hadden. Alles wat niet van hun eigen groepje was, was taboe. Lang peinsde hij er echter niet over, want als zijn donkere kant niet voor die tijd uitgelokt werd, zou het wel uit haar krijgen.
De apprentice begon te spreken en sprong daarna van haar rots af. Ook Tyki kwam wat dichterbij en nam plaats in het gras. Hij was groter als haar, iets dat geen vreemd feit was. Hij stond nou eenmaal hoog op zijn poten en was zeker geen kleine kater onder zijn soort. De kater glimlachte even na haar woorden. 'Inderdaad, inderdaad, dat was wat ik mij afvroeg' antwoordde hij haar kalmpjes. De Tyki die zij nu voor zich had zitten was de versie die veel gemakkelijker omging met zijn mede katten. Hoewel hij zich meer open stelde wist hij alsnog goed hoe hij dingen naar zijn hand moest maken. Dat was nu eenmaal een eigenschap die er nooit meer uit ging en doordrong tot op alle niveau's van zijn persoonlijkheid.

TYKI MIKK

Onderwerp: Re: Not alone. zo 9 sep 2012 - 16:43

_{Lightpaw was niet het soort kat die trots was op de clan waar ze in zat. Integendeel, ze was diep teleurgesteld in de clan waar ze in zat. De Riverclan behoorde tot de meest gevoede katten, en het soort kat dat niet snel weg liep. Maar nee, zins Stormstar aan de top was gekomen, vermeden ze alleen maar gevechten, lieten buitenstaanders binnen komen, en vervolgens weer heelhuids weg gaan. Nou als het zo makkelijk was. Lightpaw begon steeds meer belang te krijgen naar - of de macht in de clan, of gewoon een alleen staande rogue, zoals de katten die buiten het clan gebied leefden. Dat in haar ogen ook nog eens mooier en vrijer was. Lightpaw had gesproken en was van de rots af gesprongen en in het gras gaan zitten. 'Inderdaad, inderdaad, dat was wat ik mij afvroeg,' sprak de kater. Lightpaw grijnsde kort. 'Ik ben hier om dat ik ziek word van die laffe Riverclan leader, en om dat ik niet getraind word binnen de clan. Ik had gehoopt hier mijn trainer te vinden - hij is rogue, - en weer veder te kunnen trainen, maar hij is er niet,' zei ze simpel. Dat was ook de reden. Ze had gehoopt Phantom hier te treffen, en of Wildpaw, maar beide katten waren hier niet. En ze was hier om dat ze geen zin had om nutteloze clan dingen te doen. Getraind werd ze niet door haar mentor binnen de clan, dus verdiende ze haar werk ook niet. Lightpaw had tenslotte ook geen zin om om de clan nog dikker te maken. Voedsel genoeg. Zo lang zij in die clan zat, wou ze niet bekend staan als een vreetzak die niks deed.}

Onderwerp: Re: Not alone. vr 14 sep 2012 - 22:35

Tyki luisterde geïnteresseerd naar haar verhaal. Het was zoals verwacht heel anders dan de gemiddelde Clankat. Haar mening stak af tegen het gebruikelijke trotse gevoel wat iedere kat over zijn Clan had. Ze beledigde haar Clanleider, vertelde dat ze niet getraind werd en dat ze zelfs met rogues omging. Natuurlijk reageerde hij hierop en onbewust begon hij zich af te vragen of hij hier niet gebruik van kon maken. Het was echter geen overheersende gedachte. De kater keek haar aan met een ietwat vragende blik, waarmee hij liet zien dat nog niet alles duidelijk was. Ze vond haar Clanleider niets en kreeg niet genoeg training of helemaal niet. Dus was ze naar een rogue toegestapt, een logische zet als je het hem vroeg. Als de groep waarin je leefde niet bood wat je nodig had, niet gaf wat je wilde, dan sloot je je bij anderen aan. Iedereen was altijd opzoek naar manieren van leven die hen boden wat zij erin zochten. Dit was blijkbaar de hare. Pas toen besefte hij dat geen van hen zich nog voorgesteld had. 'En hoe het de poes die in twee werelden leeft?' vroeg hij kalmpjes aan haar. Er was nog iets wat hij wilde weten, maar hij hield zich even stil voor hij de volgende vraag stelde. Natuurlijk was het zijn opdracht om meer te weten te komen over de Clans, maar rogues in deze gebieden konden ook niet kwaad. Hij was wel nieuwsgierig naar de kat die deze Clan apprentice dingen leerden buiten het Clanleven om. Of hij dit verstandig vond was nog maar de vraag, daarvoor moest hij eerst meer weten. 'En wie is deze kat die jou traint eigenlijk?' waren de woorden waarmee hij na enkele tijd de stilte verbrak. Er stond een lichte glimlach rond zijn lippen, nog altijd in een goede bui.

TYKI MIKK

Onderwerp: Re: Not alone. zo 16 sep 2012 - 0:24

_{De zwarte kater leek geïnteresseerd te zijn in haar verhaal. Maar Lightpaw reageerde er niet op, maar vertelde rustig vader. 'Ik ben hier om dat ik ziek word van die laffe Riverclan leader, en om dat ik niet getraind word binnen de clan. Ik had gehoopt hier mijn trainer te vinden - hij is rogue, - en weer veder te kunnen trainen, maar hij is er niet,' had ze simpel verteld. En dat was zo. Ze leefde in twee werelden. De rogue wereld en de clan wereld. En met de clan kant ging ze niet echt goed om. Ze had schijt aan alles. Maar ze liet niet merken dat ze onloyaal was aan haar clan. Want ze wou het vertrouwen wel houden. Tenslotte wou ze aan de macht komen... ooit. 'En hoe het de poes die in twee werelden leeft?' Vroeg de kater. Lightpaw grijnsde kort. 'Well, mijn naam is Lightpaw... Maar je mag je ook gewoon Light noemen,' vertelde ze. Ze vond die clan namen maar niks. Lightpaw. Ze was zo genoemd om dat ze op de overleden Lightheart leek. Nou die Lightheart mocht voor haar part de pot op. Ooit op een dag zal ze haar naam veranderen. Lightpaw zwiepte een keer met haar lange pluizige rode staart. 'En wat is de naam van jouw dan, Rogue?' Vroeg ze. Tja, naar haar naam vragen, betekende ook jouw eigen naam blootstellen. Zo zat de puzzel in elkaar vond ze. 'En wie is deze kat die jou traint eigenlijk?' Vroeg de kater. Lightpaw keek de kater aan. 'Ik weet niet of je hem kent, vast niet. Maar hij is Phantom, Phantom van de Bloodclan,' vertelde ze, meer hoefde hij ook niet te weten, Phantom van de Bloodclan leek haar genoeg. Maar toch kon Lightpaw wel wat meer trainingen gebruiken. In alles wel, zowel vechten als jagen, maar vooral vechten. Ze moest er sterker en machtiger uit komen te zien zo dat de clan waar in ze huisde haar meer zou gaan vrezen en ook meer respect voor haar zou hebben, zo dat ze misschien nog wat zou bereiken.}

Onderwerp: Re: Not alone. ma 3 dec 2012 - 18:17

Zoals hij haar had gevraagd, vertelde ze hem haar naam. De meeste katten hadden hier ook geen problemen mee. Al was er soms een enkeling die vreselijk moeilijk begon te doen. Lightpaw, wat bevestigde dat ze een apprentice was. Hij begreep haar wel toen ze hem zei dat hij haar ook gewoon Light mocht noemen. Die extra's achter de namen waren redelijk onzinnig. Qua rang zou het enkel echt van pas komen als er een apprentice was die misschien heel lang apprentice bleef, want meestal waren ze rond de twaalf manen wel warrior. Zijn naam was natuurlijk anders. Het had een reden, een manier om hem te kunnen herkennen als je keek naar families. Een achternaam zou je kunnen zeggen. Zoals hij al had verwacht vroeg ze ook om zijn naam. De standaard vraag die naar boven kwam zodra je jouw eigen had geven. Ook Tyki was niet moeilijk met namen. Men moest toch een beetje kennis hebben van hetgeen wat hen achterna zat. 'Tyki Mikk is de naam, maar gewoon Tyki volstaat natuurlijk ook' sprak hij op zijn gebruikelijk rustige toon. Soms keek men hem raar aan wanneer hij zijn naam zo zei. Twee delen leek niet zo vaak voor te komen in deze contreien. Toen ze begon over haar mentor dacht hij kort na. De naam Phantom was nog niet gevallen in zijn bijzijn, dus kennen deed hij hem niet. Wel gaf ze hem het feit dat hij in BloodClan zat en dat gaf hem al een redelijk beeld van hoe deze kat zou kunnen zijn. 'Phantom is mij onbekend.' Zijn staart sloeg eenmaal heen en weer. Ze had dus gehoopt haar BloodClan mentor hier tegen te komen. Ergens hoopte hij dat die Phantom zich nog zou laten zien. Altijd interessant, die BloodClanners.

TYKI MIKK

Onderwerp: Re: Not alone. wo 5 dec 2012 - 23:02

L I G H T P A W

Lightpaw had zich zelf voor gesteld, en daar bij gezegd dat de kater haar ook wel gewoon Light mocht noemen. Tenslotte waren die voorvoegsels zo overbodig, en de lengte en grote van de kat kon je zelf wel uit maken of die gene nog trainingen nodig had, of dat die kat al gewoon klaar was met zijn of haar trainingen. Die dingen van de Warrior Code en die gewoontjes, en ook nog het fabeltje genaamd Starclan vond ze allemaal domme dingen. Ze vond Starclan net zo realistisch als flying Badgers. Lightpaw legde haar dikke rode staart over haar poten heen. 'Tyki Mikk is de naam, maar gewoon Tyki volstaat natuurlijk ook' Sprak de kater. Lightpaw moest even de woorden bij elkaar puzzelen voor ze precies begreep wat hij bedoelde, ze knikte. "Well, dan noem ik je gewoon Tyki," sprak ze waarna ze de kater gewoon aan keek. Daarna begon Tyki over de kater die haar trainde, en Lightpaw vertelde gewoon wie het was, naam en afkomst, de rest hoefde hij nou ook weer niet te weten over Phantom, en als hij meer wou weten zocht hij hem maar op. 'Phantom is mij onbekend.' Sprak Tyki. Lightpaw keek de kater aan met haar felle gele ogen. "Volgens mij ben je hier ook niet zo lang, zeker?" sprak Lightpaw. Dat was meer een opmerking dan een vraag. Lightpaw haalde haar tong over haar lippen. "Ik had vandaag gehoopt op wat trainingen, gezien de clan dat voor mij wilt niet doen," mompelde ze waarna ze haar nagels een paar keer in de grond stak en er weer uit. Ze had dat echt gehoopt, en ze had gehoopt Wildpaw te kunnen zien. Maar beide katten waren er niet. Een onhoorbare zucht rolde over de lippen van de jonge poes en het puntje van haar staart tikte zacht op de grond. Misschien... Nee, dat zou vast niet gebeuren...

Words: 311 Mood: Interested Company: Tyki

This is what happends...
When Light turns into dark

Onderwerp: Re: Not alone.