I will make my dream come true

Fish Lake, een meer dat aan de rand van het LightClanterritorium lag. Het was er donker, maar het water werd verlicht door lichtgevende kristallen die zich onder water bevonden. Normaal was deze plek rustig en kwamen katten hier om te trainen en te vissen, maar op dit moment was alles anders.
"MRRRAUW!" Whisperstar kwam overeind, ze had enkele bloedende wonden op haar snuit en schouders. Haar mintgroene ogen waren gericht op het wezen dat voor haar stond en haar pupillen waren vernauwd tot spleetjes. Voor haar stond iets, ze wist niet was het was maar ze wist wel dat het gevaarlijk was voor haar Clan. Het wezen was minstens wee keer zo groot als zijzelf, het was sterk gebouwd maar kon toch snel en stil bewegen als een schaduw. In een flits was het wezen voor haar verdwenen, Whisperstar keek om zich heen, maar voordat ze kon kijken waar het was werd ze weggeblazen door een harde klap in haar zij. Dit is een onmogelijke vijand... Dacht ze. "Whisperstar!" Ze hoorde iemand haar naam roepen, maar wist niet wie het was. Toen ze overeind probeerde te komen werd ze door het wezen weer geraakt, dit keer landde ze niet op de harde grond van de grot, maar in het water. Haar ogen werden groot toen ze probeerde naar het oppervlakte van het water te komen. Ze zag een grote schaduw boven het water en niet veel later werd ze naar beeden gedrukt door het schaduwwezen. Ze wilde schreeuwen, maar wist dat dat onder water geen nut zou hebben. Langzaam voelde ze hoe ze de controle over haar lichaam verloor en een zwart waas voor haar ogen verscheen.
Whispersong schrok wakker in de warriors den van de ThunderClan. Het duurde even voordat ze doorhad wat de droom betekende, Whisperstar was dood. "Maak je droom waar, Whispersong." Hoorde ze iemand zeggen, maar toen ze rondkeek zag ze niemand die wakker was. "Maak je droom waar zodat ik weer kan leven." Toen realiseerde ze zich dat deze stem de stem van Whisperstar was, Whisperstar praatte tegen haar! "Dat zal ik doen, Whisperstar!" Fluisterde ze en liep de den uit. Slapen zou toch niet meer lukken, wist ze. Ze sloot haar ogen en liet de koude bries door haar blauwgrijze vacht waaien. Daarna opende ze haar ogen weer e voordat ze het kamp uitging keek ze nog heel even naar de warriors den. "Vaarwel..." Mompelde ze en ging het kamp uit.
Het duurde even voordat ze bij het grens van het ThunderClanterritorium kwam. Daar keek ze even welke kant ze op zou gaan. Ze besloot op richting het RiverClanterritorium te gaan, maar wel buiten het RiverClangebied te blijven. Ze minderde vaart toen ze bij de rivier kwam. De zon kwam al op aan de horizon en Whispersong bedacht zich dat ze de hele nacht bezig was geweest met haar reis. Ze keek rond of ze een plek kon vinden waar ze zou kunnen uitrusten. Plots zag ze een gat tussen de wortels van een boom. Daar! Dacht ze en liep rustig richting het gat. Ze paste er precies in en, hoewel het niet zo comfortabel was als haar nest in de warriors den, viel al snel in een droomloze slaap.
Toen ze wakker werd was het zonhoog. Ze miste het Clanleven wel een beetje, maar ze wist dat ze er wat voor over moest hebben om een eigen Clan te starten. Ze gaf haar grijze vacht wat likken en ging verder met haar "reis". Ze wist nu zeker dat ze weg was van de Clangebieden en dat het niet lang meer zou duren voordat ze een goede plek oor haar kamp had gevonden. Plots hoorde ze iets, maar ze wist niet wat het was. "H-hallo?" Miauwde ze.

[note: Whispersong gaat geen eigen Clan starten (ze wordt een beetje gek waardoor ze denkt dat ze wel een eigen Clan heeft)]