Oh Death, would you spare me over another year?

+Tyki

Vanaf een hoge klif keek een breedgeschouderde, gigantische kater met gif gele ogen neer op het bos onder hem. Hij droeg een bloed rode halsband vol met tanden en zat onder de littekens. Hij had nu ongeveer twee jaar bij BloodClan gezeten en iets voelde .. niet juist. Hij had alles wat hij kon wensen. Vrijheid. Genoeg prooi. Beschutting. Macht. Iets voelde nog niet goed, hij was nog niet helemaal tevreden, iets miste nog. Terwijl hij neerkeek op het bos waar die Clankatten leefde, ver in de verte, zuchtte hij diep en sloot hij zijn ogen even. Waarom voelde hij zich zo oud terwijl hij pas drie jaar was om en nabij? Hij had alles wat hij wilde. Zijn staart ging gefrustreerd heen en weer terwijl hij zijn klauwen regelmatig ontblootte. Toen een nieuwe geur zijn neusgaten vulde voelde hij de frustratie nog meer opborrelen. Wat moeten die mormels nu weer? Hij draaide zich om en vernauwde zijn gif gele ogen. Nijdig blies hij naar de naderende gestalte. "Je hebt de verkeerde dag uitgekozen om in mijn aanwezigheid te verkeren" Begon hij om de kat alvast te waarschuwen dat zijn bui niet geweldig was. Hij kwam omhoog en spande zijn spieren aan, zijn kolossale schouders even strekkend. Hij legde zijn oren plat en ontblootte zijn klauwen tot het uiterste, klaar om de kat met harde poot weg te werken. Hij was het zat, alles was hij zat .. zijn woede had nu het kookpunt bereikt en deze kat leek de prijs er voor te gaan betalen. Als hij eens wist hoe dit ging eindigen zou hij nu alvast zijn afgedropen.

#Flut. Menstruatie vreet je inspiratie :C

As expected,
you've gotta be evil to have fun.

De dagen gingen redelijk snel voorbij. Het was alweer een tijdje geleden dat hij zijn familie had achtergelaten in opdracht om meer te leren over de 'Clans'. Kennis opdoen was niet een al te groot probleem geweest, gezien er genoeg katten waren die maar al te graag hun mening uitte over de verschillende gebruiken die de groepen kenden. Tot zijn verbazing was er zelfs een soort extra Clan, eentje die zich tegen de anderen keerde. Qua attitude leken zij en zijn donkere kant wel enigszins op elkaar. Toch had hij zich niet echt ingelaten met de BloodClan katten. Hoewel ze zichzelf vaak als slecht bestempelde, wilde hij nog wel eens zien wat dat inhield. In zijn ogen was het woord niet te gebruiken, simpelweg een woord dat je besloot te dragen, zonder echte betekenis. Vaak genoeg zag je alsnog dat deze zogenoemd 'slechte' katjes, vrolijk rondhuppelde in bijzijn van hun partner. Tyki snoof even. Partners, dat zijn broer eraan begonnen was, dat begreep hij nog altijd niet.

Het gebied had een zeer groot vlak met enkel natuur, zonder het storen van de mens. Vandaag bevond hij zich vlakbij een klif. Er was iets dat hem hierheen had getrokken, alsof hij wist dat er iets interessants zou gebeuren. De wind bracht een verse geur van BloodClan kat mee. Al te lang had hij zich stil gehouden, het was tijd voor actie, tijd om zichzelf wat bekender te maken hier. Zijn manier van doen schakelde over naar de donkere kant, zoals hij het noemde. Eenmaal in de buurt van de kat, hoorde hij al dat ook de ander niet in was voor een gezellig praatje. Met ietwat nonchalante passen stapte hij op hem af, zijn vacht bruin kleurend in de zon. Klauwen nog ingehouden, maar klaar om uit te schieten. 'Wel, dat is ook een interessante manier om een gesprek te beginnen' sprak hij kalm. Zijn amberkleurige ogen strak op de kater gericht.

Bloodspill keek recht in de ogen van een zwart bruine kater met bleek, gele ogen. Hij trok met zijn oren en snoof geïrriteerd. "Ik zocht niet naar een gesprek!" Beet hij hem toe en hij siste nijdig. "Verdwijn! Ik heb geen zin in kleine snotneuzen zoals jij op dit moment" Hij draaide zich weer om en keek weer de vlakte in. Als dit weer zo'n ik-ben-zo-aardig-speel-met-me katje was zal hij eens duidelijk maken dat het hem niet gezind was. Terwijl hij zijn haren plat likte en zich probeerde te kalmeren was de woede nog niet weg. De geur van de nieuwkomer die niet afzwakte maakte het niet beter. "Nou, donder op" Gooide hij over zijn schouder met een diepe grom. Hij draaide zich om, zijn gif gele ogen boorde zich in die van de jongere kater en hij miauwde laag "Of moet ik het voor je spellen". Hij zweeg en bewoog zijn dunne staart heen en weer terwijl hij zijn klauwen weer ontblootte en zich klaar maakte om zich in een gevecht te storten. Kleine rotzakjes zoals diegene voor hem moesten een lesje leren, een lesje in respect. Ergens was het prachtig dat hij nu al zijn woede op de kat kon loslaten, hem mogelijk zou kunnen vermoorden en dan gewoon lekker een hapje gaan eten. Ja, dat klinkt heerlijk. Hij likte zijn lippen af en begon heel diep te sissen. Eerst snij ik zijn keel door en dan ga ik eens jagen in dat achterlijke ThunderClan territorium.. ik hoor dat de eekhoorn daar erg lekker is.. Dacht hij zijn aandacht niet meer gevestigd op de onbekende kater wat mogelijk een cruciale fout zou zijn.

As expected,
you've gotta be evil to have fun.

Als hij zich nog had kunnen inhouden in deze staat, dan was dit nu teniet gedaan door de zwarte kater. Zijn woorden waren klonken op zo'n moment meer uitdagend dan waarschuwend. Tyki brandde van nieuwsgierigheid van wat er zou gebeuren wanneer hij zich niet uit de voeten maakte. Een wat vreemde reactie voor de normale kat, maar hij was dan ook niet echt in die groep onder te brengen. De zogenaamde belediging van kleine snotneus kwam niet eens bij hem binnen. Hoewel hij zich dan wel in het donkere deel van zijn persoonlijkheid bevond, hij liet zich niet stangen door woorden. Je kon zeggen dat deze buien hem enkel hoffelijker maakten. Een aura om hem heen alsof hij van hoge komaf kwam en zijn gedrag precies zo. Netjes, gemanierd, enkel dan op een gruwelijke manier met een sadistische tint. Hij heette niets voor niets Noah of pleasure.

Zijn kalme houding fokte de BloodClan kater enkel meer op. Na een korte stilte, eentje waarin hij weg had moeten lopen, was hij een goede kat geweest, draaide de kater zich om. Tyki staarde zonder angst of emotie terug in de gele ogen van zijn tegenstander. Hij merkte hoe de ander zijn staart heen en weer zwiepte, hoe hij zijn klauwen ontblootte. Klaar voor een gevecht. Ondanks dit alles stond hij zelf er nog altijd kalmpjes bij. Het enige dat er veranderde was de lichte grijns die langzaam over zijn lippen kroop. De kater was even afgeleid, maar hij ondernam nog geen actie. Het amuseerde hem al genoeg om de ander zo gespannen te zien. Daarbij wist hij dat het niet lang meer zou duren voor deze op hem af zou springen in een aanval. Eens dat gebeurde, was het tijd om de tegenaanval in te zetten. Tyki was niet van plan hier dood te gaan. Hij schatte dit niet eens mogelijk, niet in een gevecht met zo'n driftkikker als de kat voor hem. Dat was de soort die zich veel te snel liet opfokken door dingen om hen heen en reacties van anderen. Hoe kwader ze werden, hoe minder moeilijk het werd om hen te verslaan. Pure woedde en haat zorgde er enkel voor dat men een ongeleid projectiel werd. Wanneer je geen controle meer had over je acties, kon je nooit met genoeg precisie aanvallen om hem neer te krijgen.