When Dogs are running behind you

<sub>Er raasde een grote portie nieuwsgierigheid door hem heen toen hij licht verbaasd knipperde met zijn cyaan blauwe ogen. Een fel wit spul bedekte de bodem en liet zijn adem stokken door de koudheid ervan. Doordat Wolftail het al eens eerder had gezien kon hij dit witte spul sneeuw noemen. Het was een koud extraatje dat Leaf-bare elke keer met zich mee bracht. Al grijnzend keek hij toe hoe enkele Apprentice's hun ogen niet konden geloven. Het moest hun eerste keer zijn dat ze het meemaakte, dus begreep hij hun reacties wel. Toen hij zelf voor de eerste keer het spul zag dacht hij dat de wereld verging. Wat achteraf dus niet zo bleek te zijn. Met een grote lach op zijn gezicht stapte hij verder uit de den en negeerde de geuren van vers prooi. De ochtend patrouilles hadden blijkbaar veel succes gehad tijdens het jagen. Wolftail had echter geen trek en baande zich meteen een weg naar de kamp uitgang. Hij voelde het gewoon, er lag een prachtige dag voor de boeg. Ook al had hij niet echt meer gevoel in zijn pootkussentjes door het feit dat hij op sneeuw liep, maar goed..
Het duurde niet echt lang of hij stond weer bij de grens van zijn territorium. De laatste tijd kwam hij hier vaak, alhoewel had hij zijn redenen daarvoor. Vroeger als Apprentice kwam hij keer op keer bij de Rogue's, hij werd zelfs door de eenlingen getraind voor een tijdje.. De bruine tabby kater schudde zijn hoofd en besloot algauw om verder te lopen richting de Twoleg's. De vorige keer dat hij daar kwam had had hij er een toffe poes ontmoet. D'r naam stond zelfs nog vers in zijn geheugen gegrift. Hij was eigenlijk wel geïnteresseerd of alles nog wel goed was met haar. Aangezien ze de vorige keer werd opgejaagd door een of andere gek. Een tevreden lach sierde zijn lippen toen de rijen huizen weer in zicht kwamen. Al werd zijn uitzicht algauw verpest door enkele bruine dingen die razendsnel zijn richting op kwamen. Het duurde niet lang of Wolftail had door wat het waren. Honden! In een fractie van een seconden schoot hij er vandoor in de hoop de beesten afgeschud te krijgen. Normaal als ze te ver weg van hun thuis zouden zijn zouden hun Twoleg eigenaars hen wel terug roepen. Althans, dat was toch wat Wolftail hoopte. Veel tijd om na te denken kreeg de kater niet want de beesten die hem achtervolgde haalde hem al snel in. Hoe stom kon hij dan ook zijn geweest om naar de Twolegs toe te gaan. Hij moest toch wel beseft hebben dat die gekke mensen honden in hun bezit hadden? Binnensmonds vloekend op zichzelf rende hij door en hoorde het gehijg van de honden verdwijnen in de verte, net zoals hij had gehoopt. Uitgeput kwam hij tot stilstand, maar struikelde over zijn eigen poten waardoor 'ie met zijn snuit in de sneeuw viel.

+ Dogdance!</sub>

_{Eigenlijk schaamde hij zichzelf er wel een beetje voor. Als er nu per toeval iemand was die hem zo zag liggen, dan zou hij wel door de grond willen zakken. "Doe je goed," Meteen schrok hij op, maar bleef in de sneeuw liggen. De koude deed hem half verlammen waardoor hij niet meer de neiging had om op te staan. "Zeg smaakt de sneeuw?" Sht! Nog geen seconde later sprong hij overeind en schudde de witte vlokken uit zijn pels en gezicht. Verbaasd keek hij op naar de poes en liet nog net een scheve kleine lach zien. 'Eh.. Ja, best wel hoor.' Besloot hij terug te zeggen en ordende zijn vacht door er met snelle ruwe likken over te raspen. De vraag wat ze hier deed zou nutteloos zijn aangezien ze die ook aan hem kon stellen. Maar had zij ook een reden om hier bij de Rogue's te zijn? Zij had ook de mogelijkheid om te vragen wat 'ie bij de Twoleg's te zoeken had. Want als ze hem zag vallen, dan had ze vast ook gezien vanuit welke richting hij kwam. Eventjes moest hij happen naar adem maar dat beterde met de seconde. 'Skyclan?' Sprak hij waarbij er een grijns op zijn gelaat verscheen. Al zat zijn vacht nog steeds vol klitten door de sneeuw, hij zou later pas de tijd nemen om die er allemaal goed uit te wassen. Zijn aandacht lag nu eerder bij de onbekende kat die hoogst waarschijnlijk uit de Skyclan kwam.}

_{Hij schudde zich nog een keer goed door elkaar omdat er toch nog wat sneeuw in zijn pels bleef haken, en keek uiteindelijk de blue tabby pointed poes speels aan. Oké, hij was niet echt het type dat zich altijd gedroeg als een kitten, maar altijd serieus blijven was toch ook niet plezant? "Dat neem ik dan maar van je aan, want jij liever dan ik." Bij dat antwoord werd de scheve lach rond zijn lippen wat groter en vulde pretlichtjes zijn ogen. 'Oh spijtig.. Ik dacht nog te vragen of je mee wou doen.' Grinnikte hij en wiebelde even met zijn oren. "Shadowclan neem ik aan?" Na de bevestiging dat zij werkelijk in de Skyclan zat, zal hij ook weer eerlijk wezen zeker? 'Dat heb je goed geraden!' Zei hij en nam haar even in hem op. Ze had twee felle blauwe ogen, die goed combineerde met de kleuren van haar vacht. Zij had ook een slanke bouw, en tegenover Wolftail kwam ze ook veel sierlijker over. Hijzelf was eerder licht gespierd met een middelmatige grootte. Wolftail schudde rustig zijn kopje en stapte nog iets dichter naar haar toe maar bleef aan de voet van het hek toch zitten. Zij had nu het perfecte uitzicht, en kwam iets baziger over omdat ze ook hoger zat. Maar hem maakte het nooit uit of iemand hoog in de Clan zat of juist helemaal niet. Zolang je maar goed met die kat overweg kon was het toch al oké?
"Ik wist niet dat jullie zulke sneeuw-vissen waren." Ja.. Eigenlijk deed hij zich nu heel raar voor, aangezien de Shadowclan eerder bekend stond door hun 'kille' harten. Maar goed, hij was vroeger ook zoo naïef geweest hoor. Wolftail was niet altijd zo vriendelijk geweest. Maar daar wou hij het er nu niet over hebben. 'Ach, de beste manier om de Riverclan na te apen, maar dan op een andere manier.'}

_{De lucht zag er spierwit uit. Alsof het rijk van de doden ook helemaal besneeuwd was. De zon brandde nu hoog aan de hemel maar gunde hen slechts een waterige warmte. 'Nah, toch geen zin meer.' Reageerde hij er speels op en sloot even zijn ogen om ze vervolgens weer te openen. Hij voelde zich een soort van beledigd toen de poes zei dat hij uren in de wind stonk. Maar ach, dat was haar probleem dan maar als ze vond dat hij niet goed rook. Wolftail nam het besluit om daar niets op te zeggen en draaide zijn kopje naar achter. Je kon al raden dat de Rogue gebieden zeer groot waren door het eindeloze zicht dat je erop had. 'Je moet het dan ook niet letterlijk opnemen,' Zijn stem klonk al ietwat vaster toen hij dat zei en hij richtte zich weer tot de Skyclan poes. 'Wat is je naam eigenlijk? Als ik hier straks weer wegga wil ik toch het liefst weten met wie ik heb gepraat.' Vervolgde de kater zijn zin en keek haar aan met een speelse glans over zijn ogen.}