How would it be to be your own prey?

Met snelle opeenvolgende passen draafde de jonge rode kater het Shadowclan kamp uit. Hij vestigde zijn ambere ogen op het pad en snoof de frisse lucht op. Er dwarrelde een verse prooi geur rond, niet ver weg van hem. Zoekend sloop hij naar de varens en haalde uit met zijn poot in de hoop dat hij meteen iets gevangen zou hebben. Echter was jagen niet echt zijn beste ding, en zoals altijd mistte Flamepaw zijn prooi. Hij zag het diertje er nog vandoor vluchten maar deed geen moeite om het te gaan achtervolgen. Hij zou sowieso toch weer falen. Er verscheen een kleine grijns op zijn rode gelaat terwijl hij verder stapte en zijn staart van links naar rechts zwiepte. De dag was nog jong en wie weet kon 'ie vandaag toch nog eens iets vangen. De jonge Apprentice had vandaag nog niks gegeten maar hij was nou eenmaal niet dat soort kater dat vaak at. En daarbij zou hij toch eerst iets moeten vangen voor zijn Clan. Een zucht verliet zijn mond. Soms was die krijgscode toch wel wat ingewikkeld. Maar goed. Hij kon er wel mee leven en hij moest wel. Anders zou hij nooit Warrior worden, en dus ook nooit Elder en zo voort.. Flamepaw vernauwde zijn ogen ietwat en spitste zijn oren naar voren. Een klein wit/grijzig ding zat te knagen aan enkele zaadjes en had dus niet door dat Flamepaw er stond. Meteen herkende hij het dier als een muis en zonder er bij na te denken schoot de kater eropaf en beet het dier in zijn nek. 'Finally.' Miauwde hij tevreden en bekeek het slappe lichaampje dat zich daarjuist nog aan het bevoorraden was. Hij groef een kleine kuil waarna mate hij het diertje erin gooide en er tenslotte wat zand overheen schopte. Dat was als bescherming dat andere roofdieren het niet zouden meenemen en aanschouwen als hun eigen vangst. Met een opgeheven hoofd van trots trippelde 'ie verder en dacht na over wat hij nu eventueel zou kunnen doen. Die kittens van tegenwoordig dachten alleen maar aan Apprentice worden, zodat ze uit het kamp kunnen/mogen. Ze dachten altijd dat er hier wel iets te doen zou zijn. Maar helaas voor hen was dat niet altijd het geval. Dit was slechts maar één van de zoveel keren dat Flamepaw zich totaal verveelde in het Shadowclan territorium. Er gebeurde nooit wat speciaals en wanneer je een praatje begon met een oudere kat dan ging het waarschijnlijk alleen maar over de toestanden in het kamp. Het leek zelfs of sommigen Warriors zichzelf vergaten en alleen maar dachten aan de situaties binnen het kamp. Als hij geen Apprentice was maar een jonge krijger zou 'ie natuurlijk ook wel een steentje bijdragen, maar zo erg dat je jezelf er zou voor verwaarlozen, dat nooit. Hij was loyaal, en zou sterven voor zijn Clan ofcourse. Maar je mocht natuurlijk ook weer niet vergeten wat de woorden 'plezier maken' betekende. Maar ach. Het leven van andere katten waren niet zijn zaken. Als zij zichzelf zo wouden behandelen dan was dat hun probleem en niet de zijne. Flamepaw hielt even halt en nam de diverse geuren nog eens een keertje in hem op. Deze keer waren er geen prooigeuren, maar verse Shadowclan markeringen. Nieuwsgieriger dan voorheen keek hij even achterom om te checken of er niemand was die hem al de hele tijd zou zitten te achtervolgen. Nee, dan moest er gewoonweg iemand in de buurt zijn. 'Is daar iemand?' Sprak hij luidop in de hoop een antwoord terug te krijgen.