A foggy day [Dogdance]

Onderwerp: A foggy day [Dogdance] wo 28 nov 2012 - 19:50

Het was een koude ochtend. Het woud was bedekt met laaghangende mist, waardoor het waterige zonnetje die aan de hemel stond bijna niet te zien was. De bruin/zwart gestreepte kater werd wakker, omdat een van de andere warriors bewoog. Hij tilde slaperig zijn kop op met een kwade blik in zijn gele ogen. Hij keek in de richting van de warrior die hem wakker gemaakt had, alleen die lag nog te slapen. Hij gaapte en stond toen op. Hij zou toch niet meer kunnen slapen, dan kon hij net zo goed proberen wat te jagen. Hij schudde zijn vacht uit en liep in de richting van de uitgang. Terwijl hij daar heen liep, liep hij langs de warrior die hem wakker gemaakt had. Hij bewoog iets dichter naar hem toe en zette zijn poot op de staart van de kater. Die blazend overeind kwam. “Oeps sorry,” zei hij met een onschuldige houding. Hij draaide zich om toen er een klein grijnsje om zijn lippen speelde. Er stond leedvermaak in zijn ogen toen hij de warrior den verliet. Niemand zou hem ooit beschuldigen dat hij dat expres gedaan had, want hij zorgde er altijd wel voor dat het er nooit zo uitzag dat hij iets expres deed. Hij sjouwde langs de apprentice den in de richting van de tunnel die het kamp uit leidde. Hij keek nog even achterom, maar de aantal katten die wakker waren keken niet naar hem. Niet dat hij nou iets verkeerd deed, maar dat was een gewoonte van hem. Hij liep de tunnel door het woud in. Hij kon niet zo heel ver voor zich uit kijken, maar ver genoeg. Daarbij vertrouwde hij toch altijd meer op zijn geur en zijn smaak, dan op zijn zicht. Hij deed zijn bek een stukje open en proefde de lucht. Alleen er was in de verste verte geen prooi te ruiken. Hij zuchtte, dat zou waarschijnlijk een lange jacht worden.
Hij raakte steeds gefrustreerder terwijl hij dieper het woud in liep. Waarschijnlijk zou hij met niks terug moeten keren. Hij bleef staan toen fourtrees voor hem opdoemde, althans de omtrek ervan. Hij keek even naar het water wat hem van fourtrees scheidde. Eigenlijk was er geen reden om er heen te lopen, maar misschien moest hij gewoon even wachten en kon hij de terugweg wel wat prooi vangen. Dus liep hij door het water heen naar fourtrees toe. Hij ging voor een van de eiken zitten. Zijn staart sloeg hij om zijn middel en spitste zijn oren. Plots drong de geur van een andere kat zijn neus binnen. Hij sprong overeind en draaide zich naar de geur om, de poes droeg de geur van Skyclan bij haar.

[Dogdance]

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

There was nothing inside
The memories left abandoned
There was nowhere to hide
The ashes fell like snow
And the ground caved in
Between where we were standing
And your voice was all I heard
Did I get what I deserve?

Dogdance rekte zich eventjes uit en stapte wat huiverig de Warriors Den uit. Eventjes wierp ze een blik terug op de slapende gestalten van de katten, in het bijzonder op ééntje, eentje die twijfels door haar hoofd liet spoken met zijn intenties. Dogdance haatte het, binnen de kortste keren was haar hoofd vol twijfels gestopt door allerlei van haar clangenoten. Dangerdance, Silverfang, Phantomfang, Thunderfeel, allemaal waren ze... apart. Sommigen een grotere dreiging dan anderen, maar alsnog, ze moest oppassen wat haar betrof. Ze glipte langs de bewaker van het kamp en stapte het kamp uit. Ze moest even haar hoofd leegmaken, de situaties overdenken en ze wist damn zeker dat ze dan geen Skyclan kat tegen wilde komen. De Rogue gebieden in gaan nu ze zich kwetsbaar voelde was ook uitgesloten, dus ze besloot naar de vierboom te gaan. Met een beetje geluk zou ze daar niemand tegen komen.

De flarden mist hingen dik op de open plek van de vierboom, het een beetje een griezelig gestalte gevende. De poes huiverde eventjes, maar liet zich uiteindelijk toch van de helling glijden met een zekere sierlijkheid. Lichtjes landde ze op haar poten. Ze kwam hier de laatste tijd veel en veel te vaak eigenlijk. Maar daar was nu geen tijd voor, nu was er geen tijd om daarover te tobben. Ze liet zich neerzakken tussen de wortels van één van de eiken en krulde haar staart om haar lichaam heen. De mist maakte dat de lucht klam was, ietwat benauwend. En het maakte ook dat haar reukzin ietwat belemmerd was. De ondermaats kleine poes hief haar hoofd echter ietwat geschrokken op toen een Thunderclan geur haar neus binnendreef. Ze keek hem recht in zijn ogen aan en kwam overeind uit haar zittende positie. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze, het klonk niet eens pissig, eerder ietwat streng. Een licht wantrouwen schemerde door in de stem van de poes. Ondanks dat ze een heel stuk kleiner was dan de kater, bleef ze dapper staan.

STATUS

Gezond

COMPANY

+Darkstripe

NOTES

332 Woorden

Door de mist was ze hem eerst niet opgevallen, dus ook niet dat ze eigenlijk zo dicht bij hem had gezeten. Hij keek haar opeens recht in de ogen aan toen ze ging staan. Hij trok even met zijn snorharen en keek haar argwanend aan. Alleen er stond niks dreigends in haar houden en ze had even veel recht om hier te zijn als hij. De haren die overeind gestaan hadden gingen weer liggen. "Wat doe jij hier?" Er lag een kalme blik in zijn ogen terwijl hij haar aankeek. “Nou eerst hetzelfde als jij. Bij deze eik zitten,” Hij liet zich door zijn achterpoten zakken en ging weer zitten. Al hield hij haar strak in de gaten toen hij dat deed. Zodat hij zo op zou kunnen springen als ze iets van plan was. “Daarvoor was ik aan het jagen. Ik kwam hier toevallig langs,” Hij spitste zijn oren. “En jij?” Hij had de strenge klank in haar stem genegeerd. Ze had geen recht om hem terecht te spreken, dus als ze dat probeerde reageerde hij daar gewoon niet op. Misschien was dat niet de insteek geweest van die strenge toon, maar dan nog zou hij die negeren. “Mijn naam is Darkstripe trouwens,” Hij kreeg een afwachtende blik in zijn gele ogen. “Zou ik de naam mogen weten die jij draagt skyclan poes?” Hij was dan misschien geen prater, maar een naam wilde hij wel altijd graag weten. Misschien had je er later nog wat aan. Hij vond het ook nooit erg als anderen zijn naam wisten, bij een naam zat meestal ook een beeld. Dan lieten ze hem tenminste een beetje met rust. Dat was een stuk beter. Dan kon hij gewoon zijn gang gaan, zonder dat iemand er iets raars van zou gaan denken.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

There was nothing inside
The memories left abandoned
There was nowhere to hide
The ashes fell like snow
And the ground caved in
Between where we were standing
And your voice was all I heard
Did I get what I deserve?

Dogdance staarde de kater ietwat vijandig aan, haar oren naar achter gelegd in haar gladde nekvacht. Ze trok eventjes met haar oren en wachtte op een antwoord van haar vraag. De kater droeg een Thunderclan geur bij zich, of niet? Ja, ze herkende de lucht, de kat was echter onbekend voor haar. Ze had hem nooit op een gathering of iets in die trant gezien. “Nou eerst hetzelfde als jij. Bij deze eik zitten,” Miauwde de donkere kater. Dogdance haalde haar schouders wat op, "Oké." Miauwde ze. "Dat zal dan wel." Ze wist niet heel erg veel andere dingen te zeggen. Ze wist niet heel erg goed wat ze moest zeggen, dus bleef ze maar redelijk koeltjes. “Daarvoor was ik aan het jagen. Ik kwam hier toevallig langs,” Hij spitste zijn oren. “En jij?” Dogdance verstarde wat, ze wist niet precies wat ze moest uitleggen. "Niets belangrijk, ook niks interessants." Kapte ze het af, ze ging niet met de Thunderclan warrior delen dat ze zich niet zo goed voelde in het kamp en dat ze problemen had met haar clangenoten. Hierna stelde de kater zich voor. "Aangenaam Darkstripe," Miauwde Dogdance formeel, waarna er een grijns op haar gezicht verscheen. Ze stond op en kromde haar rug vijandig. "Wie zegt dat jij mijn naam zou mogen weten? Thunderclan kat?" Gromde ze, maar dit hield ze niet lang vol. Ze schoot in de lach, "Nee sorry, grapje. Mijn naam is Dogdance," Miauwde ze met een grijns. De poes had eventjes geen zin om ruzie te gaan schoppen met iets of iemand. Eerder een rustig gesprek of iets in die trant. Maar als de kater ook maar één fout zou maken, haar zou beledigen of fysiek contact zou maken, dan zou hij wel degelijk problemen kunnen hebben met haar.

STATUS

Gezond

COMPANY

+Darkstripe

NOTES

296 Woorden

Onderwerp: Re: A foggy day [Dogdance] za 1 dec 2012 - 16:53

Hij zag wel dat ze en iets wat vijandige houding aannam, maar dat kon hij haar niet kwalijk nemen. Ze waren van verschillende clans en ook al waren ze bij fourtrees, het was geen middernacht. Al keek hij wel uit op deze plek, want het bleef de plek van de starclan. Hij bewoog kalm met zijn oren terwijl hij wachtte totdat ze weer iets tegen hem zou gaan zeggen. “Oké, dat zal dan wel.” Hij nam haar in zich op toen ze dat zei. “Tjah, ik zou ook niet weten wat ik hier anders zou moeten doen,” zei hij rustig. Daarna stelde hij een wedervraag waardoor ze iets verstarde. Hij fronste vragend zijn voorhoofd. “Oké,” hij ging er niet verder op door. Ze wou het er blijkbaar niet over hebben en hij was geen kater die overal boven op ging zitten en het dan koste wat het kost wilde weten. Zo geïnteresseerd was hij dan ook weer niet, tenzij het gunstig voor hemzelf was. "Aangenaam Darkstripe," Hij gaf haar een klein knikje. Spitste zijn oren toen er plots een grijns om haar lippen speelde. Hij vertrok geen spier toen ze opeens vijandig werd. Hij had het kunnen geloven als ze hem eerst geen grijns toegeworpen had, daar werd het ongeloofwaardig van. Als ze het wel echt meende, dan kon hij alsnog opspringen aangezien hij haar strak in de gaten hield. "Nee sorry, grapje. Mijn naam is Dogdance," Hij schudde langzaam zijn kop en probeerde neutraal te blijven kijken, maar hij kon een klein grijnsje niet onderdrukken. “Aangenaam Dogdance,” zei hij toen. “Als je jezelf niet verraadden had door die grijns had ik je nog bijna geloofd ook,” ze had zijn nieuwsgierigheid gewekt. Wat was dit voor poes?

Onderwerp: Re: A foggy day [Dogdance] za 1 dec 2012 - 17:12

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

There was nothing inside
The memories left abandoned
There was nowhere to hide
The ashes fell like snow
And the ground caved in
Between where we were standing
And your voice was all I heard
Did I get what I deserve?

Met rustige streken van haar ruwe tong begon Dogdance haar korte, op dit moment niet zo gladde, vacht weer naar beneden te dwingen. Normaal was haar vacht wel redelijk glad, maar op dit moment was het alle kanten op gaan pieken door de streek die ze net uitgehaald had. Maar goed, leven zonder lol was geen leven wat haar betrof, al moest je oppassen dat er niet over je heen gelopen werd... Dit was voor haar beiden. Ze had lol omdat ze dit kon doen en ze gaf direct het signaal af dat ze niet met zich liet sollen. Toch jammer dat de kater niet geschrokken was van haar plotselinge reactie. “Aangenaam Dogdance,” Miauwde Darkstripe als reactie. Dogdance knikte kort, weer wat formeler dan net. “Als je jezelf niet verraadden had door die grijns had ik je nog bijna geloofd ook,” Maar nadat de kater dat gemiauwd had, verscheen de grijns weer op haar gezicht. "Heh," Miauwde ze, met een korte zucht, "Volgende keer beter dan maar," Haar grijns werd weer wat breder waarna ze zich eventjes uitrekte. Een korte huivering trok eventjes door haar lichaam heen toen de wind door haar vacht speelde. "Je kan echt voelen dat Bladkaal eraan komt," Merkte ze op, met een lichte frons op haar gezicht. "Het wordt koud." Ze schudde haar pels eventjes uit en zette deze iets op, zodat ze meer warmte vast kon houden. "In ieder geval, nog steeds jammer dat je niet schrok." Miauwde ze, met een lichte teleurstelling in haar stem, maar weer met dezelfde ondeugende, bijna pesterige grijns.

STATUS

Gezond

COMPANY

+Darkstripe

NOTES

260 Woorden

Onderwerp: Re: A foggy day [Dogdance] za 1 dec 2012 - 19:36

Hij keek toe toen ze haar vacht begon te likken. Daarna keek hij naar zijn eigen vacht, maar die vond hij nog wel schoon genoeg. Dus keek hij weer naar haar met een licht geamuseerde blik in zijn gele ogen, iets wat heel bijzonder bij hem was. Dat gebeurde niet vaak, eigenlijk bijna nooit.“Heh, volgende keer beter dan maar,” Hij grinnikte zachtjes. “Als je die grijns tegenhoudt komt dat helemaal goed,” Hij dwong zichzelf zijn emoties terug te dringen, maar hij kon er niks aan doen dat hij dit gesprek helemaal niet erg vond. Misschien kwam dat wel omdat ze zijn reputatie niet kende, omdat ze geen vooroordeel had. Alleen het lag er ook aan dat ze in een andere clan zat, dus dat het niet zo snel rond zou gaan. Hij vond de afstand die tussen hem en de rest van de clan stond prettig, dus dat wou hij graag zo houden. Ook hij huiverde een beetje toen er een windvlaag langs hen trok. “Ja, dat is echt duidelijk te voelen.” Hij zuchtte even en fronste. Hij was benieuwt hoe ze dit jaar bladkaal door zouden komen, maar het was elk jaar nog gelukt dus dit jaar zou vast geen uitzondering worden. "In ieder geval, nog steeds jammer dat je niet schrok." Ook hij grijnsde weer. “Ja, sorry.” Zei hij droogjes. Toen werd zijn blik weer serieus. “Ik ben benieuwt hoeveel prooi er dit jaar overblijft in bladkaal,” Hij schudde even zijn vacht uit terwijl zijn blik naar de lucht gleed.

Onderwerp: Re: A foggy day [Dogdance] za 1 dec 2012 - 22:30

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

There was nothing inside
The memories left abandoned
There was nowhere to hide
The ashes fell like snow
And the ground caved in
Between where we were standing
And your voice was all I heard
Did I get what I deserve?

Dogdance's ijselijk blauwe ogen keken rustig naar Darkstripe, met een lichte uitdaging in haar blik. Ze was totaal niet bang voor de grotere donkere Thunderclan warrior. Misschien moest ze hem wel vrezen, maar ze was te koppig om dit te laten doorschemeren. “Als je die grijns tegenhoudt komt dat helemaal goed,” Miauwde Darkstripe. Dogdance bleef rustig doorgrijnzen en rekte zich eventjes uit. "Achja... Je kan altijd nog bijleren, of niet dan? oefening baart nog altijd kunst." Miauwde Dogdance luchtig, terwijl ze haar klauwen eventjes schoonlikte. Ze sprong omhoog en ging op een boomwortel van de grote eik zitten, waardoor ze iets groter was geworden dan Darkstripe. Dat was al een leuke bijkomstigheid, maar de boomwortel was ook nog eens een keer iets warmer dan de grond. Daar deed ze het voor. "Nu ben ik groter," Miauwde ze kalmpjes, alsof ze een simpel feitje vertelde. “Ik ben benieuwt hoeveel prooi er dit jaar overblijft in bladkaal,” Miauwde Darkstripe. Dogdance keek omhoog naar de lucht, maar haar ogen konden niet door de dichte mist heen priemen. "Bar weinig," Miauwde ze, haar stem monotoon en met een lichte frons op haar gezicht. "Zoals altijd." De poes krulde haar staart om haar voorpoten heen en keek Darkstripe weer aan. "Maar de clans zullen het redden, dat hebben ze altijd al gedaan. Alles zal weer opbloeien in nieuwblad" Miauwde ze, "De Skyclan zal het redden." Zei ze er in het bijzonder achteraan, om haar eigen clan nog wat kracht bij te zetten.

STATUS

Gezond

COMPANY

+Darkstripe

NOTES

247 Woorden

Onderwerp: Re: A foggy day [Dogdance] ma 3 dec 2012 - 11:57

Hij knikte. “Met oefenen kun je jezelf heel veel dingen aanleren,” stemde hij met haar in. Hij volgde haar met zijn blik toen ze op een boomwortel sprong. "Nu ben ik groter," “Nee hoor, gezichtsbedrog. Je lijkt groter maar je bent het niet.” Hij grijnsde weer. “Al kun je katten door gezichtsbedrog soms wel echt angst aan jagen,” vervolgde hij kalm. Hij liet zijn blik weer van de lucht afdwalen, aangezien hij alleen maar mist zag. Soms heel vervelend als je probeerde iets te zien, maar het voordeel was wel dat anderen jou ook niet zagen. “Soms kan mist heel irritant zijn, maar het heeft ook wel weer iets.” Hij focuste zijn blik op haar ogen. "Bar weinig, zoals altijd.” Hij zuchtte. “Ach ja, je raakt er aan gewend.” Hij trok even met zijn snorharen. Hij knikte bij haar volgende woorden. “De Thunderclan ook, altijd.” Daar had hij alle vertrouwen in. Even dwaalde zijn gedachten naar Darkfire, alleen dat was maar van korte duur want hij had al snel door dat hij dat deed. In gedachten raken bij iemand die je amper kende was niet zo slim en hij zorgde er dan ook altijd voor dat het niet gebeurde. Alleen hij had er even niks aan kunnen doen. Hij schudde de irritatie die in hem opborrelde van zich af en concentreerde zich op Dogdance. Al wist hij eigenlijk niks meer te zeggen, dus liet hij het ook maar zo. Hij voelde ook niet echt de behoefte om een vraag te stellen, misschien zij wel.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

There was nothing inside
The memories left abandoned
There was nowhere to hide
The ashes fell like snow
And the ground caved in
Between where we were standing
And your voice was all I heard
Did I get what I deserve?

Dogdance keek Darkstripe kalmpjes aan, opnieuw raspte ze haar roze tong over haar voorpoot heen. Met een schuine blik hield ze de warrior nog steeds iets in de gaten. Je wist het immers maar nooit. De kater had nog niet genoeg vertrouwen bij Dogdance vergaard om ervoor te zorgen dat ze hem zomaar uit het oog durfde te verliezen. Nee, bij dat punt was hij nog lang niet. Zijn gepraat over gezichtsbedrog wuifde ze echter laconiek weg. “Ach, laat me toch in de waan,” Miauwde ze kalmpjes, terwijl ze zich eventjes uitrekte. “Zo vaak voel ik me niet groot,” Ze lachte eventjes, maar een echt gemeende lach was het niet. Het was soms best wel vervelend om altijd de kleinste te zijn en dat wist Dogdance maar al te goed. Kille slierten mist probeerden zich door haar pels te priemen en Dogdance moest toegeven dat ze zich al best verkleumd voelde. Een erg dikke pels had de poes niet en dus had ze redelijk vlug last van koude weersomstandigheden. Nou ja, last kon je het niet noemen. Eerder een grondige irritatie. Ze fronste eventjes toen Darkstripe af leek te dwalen met zijn gedachten. Dat kon nog interessant worden of niet. Eventjes bleef ze kijken, “Zorgen aan je kop?” Vroeg ze vervolgens, de stilte doorbrekende. Een ietwat uitdagende grijns verscheen op haar lippen. “Je leek wel heel erg ver weg.”

STATUS

Gezond

COMPANY

+Darkstripe

NOTES

229 Woorden

Hij keek haar afwachtend aan. “Ach, laat me toch in de waan, zo vaak voel ik me niet groot,” Zijn blik werd weer nieuwsgierig. Wou ze dan graag groot zijn? Hij was zelf aan de grote kant, maar dat was ook niet altijd alles. Hij was niet zo snel en wendbaar als de wat kleinere katten. “Vind je dat erg?” Hij veegde even met zijn staart over de grond terwijl hij zijn oren bewoog. “Soms lijkt het mij juist wel handig om wat kleiner te zijn,” Hij keek haar aan. “Maar ja, katten willen altijd wat ze niet hebben,” Even flitste er iets van woede door zijn ogen, maar dat verdoezelde hij snel weer. “Zorgen aan je kop?” Hij keek haar met een ruk weer aan. “Dat gaat jou niks aan,” snauwde hij. Toen bedaarde hij. De dreiging die even uit zijn houding gesproken had vervaagde. “Sorry, ik liet me even gaan.” Hij zuchtte. Hij moest echt op gaan passen dat dat hem niet te vaak gebeurde. Voor de buitenwereld mocht hij best als een harde kater gezien worden, maar hij wou geen argwaan wekken. Hij was te ver gegaan dat wist hij. “Soms kan ik niet begrijpen waarom katten iets doen, waardoor alles anders wordt. Dat blijft maar door mijn kop spoken, meer niet.” Vervolgde hij toen luchtig.

Onderwerp: Re: A foggy day [Dogdance]