fate will decide, but not only [Vage titel ;p]

Moonpoint

Met een zucht stond hij op. De zon die door de bladeren viel had hem gewekt. Gapend liep hij de hut uit. Buitengekomen keek hij om zich heen. Al vele katten waren wakker. Hij zuchtte nogmaals. Jonge kittens rolde over de grond en ijverige warriors regelde alles. Moonpoint wou het liefts terug in zijn dne kruipen en gaan slapen. Maar de kater wist dat het onmogelijk was. Hij keek over zijn rug de den in. Er lag niemand meer. Zoals gewoonlijk was hij de laatste. Het was normaal, en Moonpoint was er aan gewend. Hij draaide zich om en keek naar zijn nest. Het was erg slordig, gauw schoof hij alles op zijn plaats. Zijn poten leverden snel werk, en na een paar seconden was het alweer klaar. Met een zucht draaide hij zich weer om, en stapte volledig de den uit. Alle klusjes waren bezet. Niet dat als er een vrij was hij het klusje zou doen. Hij haatte werken, en hij haatte rommel. Het viel niet goed samen. Want opruimen was nou eenmaal werken. Met een zucht ging hij zitten. Om hem heen klonk overal geroezemoes. Het was nog maar kort geleden dat hun deputy was gestorven. Veel katten treurde er nog om, maar gingen toch door. Ook moonpoint had van inkmasks dood gehoord. De kater had zijn schouders opgehaald, en was weggelopen. Het was altijd jammer als er een kat dood ging, maar dat gebeurde nou eenmaal. Zo was het lot. Moonpoint was gehard door de levensjaren, en wist dat zoiets nou eenmaal kon gebeuren. Nog nooit had de jonge kater gehuild, behalve op die ene dag, toen zijn beste vriend was gestorven. Het was de enige geweest die echt om hem had gegeven. Hij schrok toen iets tegen hem aanknalde. Onmiddelijk kwam hij weer terug in de echte wereld. Verward keek hij om zich heen. Vlak voor hem stond een piepklein kitten. “Het spijt me.” Hoorde hij het angstig kijkende katje zeggen. Hij knikte ten teken dat het niks gaf. Hij keek het kleine katje na terwijl het naar zijn vrienden liep. Toen het kitten vrolijk begon te spelen krulde zijn mondhoeken iets omhoog. Een kleine glimlach sierde zijn gezicht. Toen stond hij weer op. Hij zou vandaag maar eens gaan jagen.

Nog een maar een stap was hij van het konijn verwijderd. Hij zwiepte heel kort met zijn staart, en sprong. Zijn poten lande net naast het konijn. In stilte vloekte hij. Het ging niet zoals hij het had gepland. Het dier rende weg, en Moonpoint zette een achtervolging in. Zijn krachtige poten kwamen los van de grond, en zette zich in beweging. Steeds sneller ging hij. Toen hij voelde dat het ene goed moment was sprong hij. Deze keer lande hij keurig op het konijn. Zijn klauwen boorde zich in het pluizige beest, en maakte het snel af. Zo, dat was ook weer geregeld. Met het konijn in zijn bek liep hij verder. Toen hij een stuk aarde vond groef hij gauw een gat. Toen het klaar was liet hij het zware konijn vallen. Het beest viel op de grond en tevreden legde hij er aarde op. Nu zouden andere dieren het niet meer kunnen vinden. Blij met het resultaat van zijn jacht ging hij verder. Even later kwam hij aan bij de fourtrees. Hij keek om zich heen. De eeuwenoude bomen stonden nog steeds op hun plek. Er was niks bijzonders te zien. Moonpoint schrok echter op toen hij een geur rook. Het was de geur van Riverclan. het was een verse geur.Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en gromde. Hij volgde de geur. Tot hij een kat zag. Hij sloop nog dichterbij. Toen sprong hij met ontblootte nagels voor de kat. Sierlijk kwam hij terecht. Hij ontblootte zijn tanden terwijl hij naar de kat staarde. Misschien was het wel het lot dat geregeld had dat hij een riverclan kat moest tegenkomen, toch gromde hij licht.
[+Eternalthought]