You left me in confusion..

Nightpaw trippelde met lichte passen naar de rivier. Ze moest gewoon even het kamp uit, even weg bij Seastream. Ze zou wel wat spinrag meenemen op haar weg terug. Bij de rivier, vlak bij ThunderClan territorium, settelde ze zich in het zachte gras. De zon scheen vol op haar zilveren tabby vacht, het water glinsterde en deed haar lijken op een StarClan kat. Toch voelde ze zich verre van een StarClan kat. Er was een reden, een reden voor haar afwezigheid bij het leren, voor haar nood om het kamp af en toe uit te gaan. Ze wist dat het niet mocht, maar ze hield van Ashpaw, de medicine cat apprentice van ShadowClan. Haar ogen dwaalde af naar het gras onder haar. Waarom was alles toch zo ingewikkeld?! Hoe kon ze nou zo stom zijn om iemand leuk te vinden, nog wel het onmogelijkste ooit! Ze haatte zichzelf voor het gevoel dat ze koesterde voor de apprentice. Het mocht niet, het bracht haar droom in gevaar, en toch wilde ze niets liever dan bij hem zijn. Door tweestrijd verslonden. Ze kon niet goed meer denken. Wat zou StarClan zeggen? Of Seastream. Ze zouden het vast niet begrijpen, nee, dit mocht nooit verteld worden. Maar zou de apprentice uit ShadowClan ook van haar houden? Zijn blauwe ogen dwaalde rond in haar kop. Ze hield van hem, maar hoe kon dat ooit. Vragen schoten door haar hoofd, lieten haar geen dag met rust. O Ashpaw.. hoe kan ik hiermee leven! Het ergste was dat ze hem zo vaak moest zien. Bij meetings, bij kleinere dingen.. Hoe kon ze ooit naar hem kijken, naar hem kijken zonder hem leuk te vinden, naar hem kijken zonder verscheurd te worden door het idee dat dit niet mocht.

Lightpaw trippelde rond en zag Nightpaw bij de rivier, Lightpaw trippelde rustig naar haar toe en ze dacht bij zig zelf: 'Hmpff wat zou er met haar zijn, ze ziet er zo bedroeft uit'. Lightpaw hoorde een geritsel imn de bosjes en vervolgens dacht ze:'Ik kan wel die muis vangen voor haar, mischien voelt ze zig dan wel beter!' Lightpaw leit zig zelf in jacht houding zakken en sluipte pootje voor pootje met haar oren in de nek naar het muisje toe, toen ze nog niet eens twee staart lengte van de muis af was besprong ze de muis en maakte er en snelle eind aan. Lightpaw trippelde weer naar jou toe. 'Heey, Nightpaw!' Lightpaw legde het muisje voor haar poten neer. 'Alles oke? want je ziet er nogal bedroefd uit'. Lightpaw keek vriendelijk. 'Je kan alles tegen mij zeggen hoor'.
Lightpaw glimlachte.