You're not my leader. But perhaps a friend?

De wind gleed over zijn vacht. de zon kwam nog maar net door de bomen door. Fightsoul zuchte even. Hij wist niet echt waaroml hij hier naartoe kwam. Misschien om Winterbreeze of Oakclaw weer te zien. Maar dat zou wel niet zijn zo vroeg. Het was al redelijk lang geleden dat hij één van de twee gesproken had. Ze waren zijn vrienden. Misschien wel meer dan dat. Maar hij had een knagend gevoel in zijn gedachten. Hij wilde trouw blijven aan zijn clan. Met winterbreeze kon dat dus niet. En toch deed hij alles voor zijn clan. Het was waar wat ze zeiden. liefde kun je niet dwingen. Misschien zouden ze op een dag toch moeten inzien dat het niet zou werken. Dat ze het op een dag toch zouden moeten opgeven en gewoon een nieuw begin nemen. Hij schudde de gedachten van zich af. Hij had echt geen zin om zich daarover zo vroeg al zorgen te maken. Nogmaals zuchte hij en versnelde lichtjes zijn pas. De weg hier naartoe had hij al een paar muizen en een vogel gevangen. Die waren voor de clan. Dat zouden ze wel kunnen gebruiken. Maar nu hij zo dicht bij de grenslijn kwam. Zocht hij niet klanger meer naar een smakelijke prooi. Oké het kon zijn dat er een op zijn pad kwam en dat, dat het beestje dan wel fataal zou aflopen. Dat zou zeker nog wel gebeuren. Maar hij had nog de gehele dag en hij kon zelf nog langer wegblijven. Hij hield er gewoon van om hier rond te hangen. Vaak kwamen er hier ook wel af en toe katten van een andere clan langs. Soms was dat wel leuk. Soms liep het totaal mis af. Een gevecht! Maar dat kon er altijd wel vanaf bij Fightsoul.
De wind blies weer even hard. De geuren van gemengden kwamen in zijn neus. Hij kneep zijn ogen even tot spleetje en bleef staan. De wind was harder aan het worden. De sterrenclan had misschien slecht weer naar hun toe gezonden. Maar wat wist hij daarvan. Hij moest wel geloven. Maar soms was dat wel heel erg moelijk. Soms kon hij niet geloven en dan op een ander moment kwam het geloof weer zo handig aan de pas. Hij Draaide een beetje af. Hier ergens in de beurt moest er een beekje water lopen. hij stikte bijna van de dorst. Terwijl zijn gedachten heen en weer bleven gaan. Je hoorde de vogels niet echt fluiten. Wat hij persoonlijk wel jammer vond. Ze waren een heerlijk maal. Maar hun gezang maakte hem vaak rustig en daar genoot hij gewoon van. Hij zag het beekje in de verte al lopen. De wind blies zo dat hij het water al kon ruiken. Voor hij begon te drinken keek hij eerst nog eens goed om zich geen en snoof de lucht nog eens extra goed op. Hij had geen zin in een onverwachte aanval. Maar de wind blies zijn kant op. Dus kreeg hij niet echt veel van geuren binnen. Alles leek vijlig te zijn. Fightsoul hurkte neer en begon langzaam te drinken. Zijn oren nog altijd gespist op het kleinste geluidje. Hier kon je nooit weten wie er rond liep en wie juist niet. hij schrok toch even op toen een vogel opeens uit de struiken opvloog. Hij spande zijn spieren en keek gefokust op de struik. Maar er was geen enkel geluid, beweging of geur. Dat hij kon waarnemen. Dus hij trok zijn schouwders even op en dronk weer verder op zijn gemak. Wie zou er hem hier nu komen storen?

[Stormstar]

Het frisse water was echt goed. Zeker omdat hij zo'n dorst had. ''Is het water lekker?'' Hoorde hij opeens een stem zeggen. Meteen kwam hij recht en met een harde blik draaide hij zich om naar de kat die had gesproken. Hij had het wantrouwerig ondertoontje wel hoord. De geur van Rivierclan kwam nu wel in zijn neus en hij zag de kater waarschuwend met zijn staart slaan. hij herkende de kater van de Rivirclan wel. Het was Stormstar. De leider van de Riverclan. hij ontspande zijn spieren en boog zijn hoofd respect vol voor de leider. Hij was groot en je zag ook wel dat hij sterk was. Een gevecht zou een uitstekende test zijn. Maar Fightsoul kon onmogelijk de Leider van de rivirclan aanvallen. Terwijl hij rechtkwam sprak hij. "Het is te zien wat U lekker noemd." Fightsoul sprak weer op zijn eigen brutale maar respectvolle toon. Hij wist natuurlijk niet hoe ver hij kon gaan met Stormstar. Maar hij kon het ook niet laten. Dit was gewoon veel te leuk. Hij ging zitten en legde zijn staart op zijn poten. Wat kwam een leider nou hier doen? Dat wilde hij wel eens weten. "Mag ik misschien vragen wat u hier komt doen Stormstar?" Deze keer klonk het niet zo brutaal. Maar het leek wel alsof hij het zaakje niet echt vertrouwde. Misschien was dat ook wel zo. Je zag hier namelijk niet elke dag iemand als Starmstar lopen. hij liep hier wel zo wat heel de dag rond. Soms zelfs heel de nacht. Maar dat moest niemand weten. zolang hij de warrior code niet overtradt. Moest niemand er iets van weten. Hij keek de Leider recht aan. Hij had geen angst. Waarom zou hij ook. Hij had niet ect iets te verliezen. Misschien alleen Winterbreeze en Oakclaw en ook wel zijn leven. Ja hij was misschien wat te roekeloos. Maar hij had nu geen tijd om terug te gaan. Hij zwaarde even met zijn staart. Terwijl hij wachtte op een antwoord.

De woorden van Stormstar waren vriendelijk. Maar het leek er op dat hij fightsoul toch niet helemaal vertrouwde. Gelijk had hij wel. Ja zeker. Hij zelf was ook nog altijd op zijn hoede. Je ist het maar nooit he. ''Ach ja, het is inderdaat wat je lekker noemt. Met een flinke dorst kan water heerlijk zijn. Ik heb dan alleen liever de vis die er in zwemt als lekker maal'' Hij knikte alleen op de woorden van de leider. VIS Hij had dat in heel zijn leven nog niet één keer gegeten. Misschien zou hij dat ook nooit doen. Maar ja je kon het maar nooit weten he. ''Een dood normale patrouille die ik in mijn eentje deed. Een simpele wandeling jonge kat. De naam is, als ik vragen mag?'' Even bleef Fightsoul stil. Een patrouille helemaal alleen. Was dat niet wat verwacht. Meestal was je toch opzijn minst met twee. Maar wie was hij om aan deze kat te twijfelen. "Fightsoul." Gaf hij antwoord op de vraag van wat zijn naam was. Stormstar sprak zo formeel. Het was vreemd. Even wibelde hij met zijn oren. Maar zijn aandacht ging meteen terug naar Stormstar. Toen die weer sprak. ''Het vergaat Skyclan goed zeker?'' Even verbaasde de vraag van de Leider hem. De kater keek hem aan. Maar zijn aandacht was meteen weg. Fightsoul volgde de kater zijn blik. Het was een klein vogeltje die weg vloog. Een klein rood vogeltje. Hij hield de blik van de kater in de gaten. Er lag iets van bezorgdheid in de ogen. De kater draaide zijn blik weer naar hem. Even versmalde Fightsoul zijn ogen tot speeltjes. Maar toen hij begon te spreken waren ze weer normaal. "Zoals gewoonlijk zeker. Bladkaal komt er aan en dan gaat het wat moelijker worden. Maar dat is bij iedere clan zo. Ik denk dat we het wel overleven." Sprak hij vriendelijk en met respect. Hij zwaaide even met zijn staart. En ging met zijn blik nog even over de plaats geen. "Is alles wel inorde met de Riverclan?" Vroeg hij toen op zijn beurt. Maar hij gaf de kater geen kans om te spreken want zijn volgende zin kwam al uit zijn mond. "En met U. U lijkt wat bezorgd Stormstar. Is alles wel inorde?" Misschien was het niet zo'n goed idee om dat te vragen. Maar het was nu toch al uit zijn mond en hij wilde het graag weten. Dus de beste manier was om het dan gewoon maar te vragen.