Don't blame me for being cold {+ERIKSEN}

De felgekleurde zon begon weer te dalen en wierp een adembenemende gloed over het hele aardoppervlak. Verliefde koppeltjes, of ook wel tortelduifjes genoemd, zouden nu waarschijnlijk van het zicht aan het genieten zijn met z'n tweeën, maar aangezien Ronaldo alleen zijn broer had, en het nogal raar zou zijn dat hij met zijn broer zo liefkozend naar de zonsondergang zou kijken, bewonderde hij het gebeuren maar in zijn eentje. Veel zat hij er niet mee in, hij vond het zelfs rustgevend, zo even helemaal alleen zijn. Lui en op een zeer traag tempo hief de kater zichzelf recht en begon hij met een trage pas te wandelen. De wind streelde zijn vacht en deed hem even een bescheiden glimlach opzetten. Hij was best blij dat de zomer zo goed als helemaal gedaan was, aangezien die hitte hem serieus op de zenuwen begon te werken. "Laat jezelf zien, welke moron zich ook schuilhoud." bracht hij kil en zelfverzekerd uit toen één van de bosjes aan zijn linkerzijde zeer opvallend begon te ritselen. Hij hield zijn blauwe blik op de struik gericht en haalde even een wenkbrauw op. Wie, of wat het ook mocht zijn, was duidelijk niet goed in zich stilhouden.

Lui staarde de kater naar een paar Twolegkits die druk met elkaar aan het spelen waren. Een zwartwitte bal kaatste steeds heen en weer vanaf hun poten en blijkbaar vonden ze het heel leuk om door elkaars poten heen te spelen. Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van de rossige kater en hij hief zichzelf op. Het stenen muurtje waar hij op was gaan liggen begon af te koelen, aangezien de zon langzaamaan begon te zakken. Dat betekende dat hij maar beter kon terugkeren naar zijn tijdelijke slaapplek. Want 's nachts was deze wereld een hele andere plek, heel erg anders. Met een trage pas probeerde Eriksen uit te zoek waar hij precies vandaan was gekomen, zijn licht getinte ogen wilde achter niet hun best toen om zijn herkenningspunten te vinden. Plots hoorde hij een stem. "Laat jezelf zien, welke moron zich ook schuilhoudt." De Rogue hief zijn kopje wat nieuwsgierig op en zag nog net een paar donker bruine oorpunten. Ach, zijn geur kon hem ieder moment verraden, dus kon hij zich beter laten zijn. Zonder enige angst te tonen stapte Eriksen het struikgewas uit en ging zelfverzekerd zitten. De andere kater nam hij goed in zich op. "Ik hield me niet echt schuil, ik was gewoon op pad. That's all." Eriksen toverde een kleine glimlach op zijn gezicht, maar ging niet verder in op het geduld van de kater. Wie weet wat voor een karakter zich schuilhield achter de vacht.

Zijn blik richtte hij kil op de rossige kater eens hij de struiken uit gewandeld kwam. "Ik hield me niet echt schuil, ik was gewoon op pad. That's all." bekende hij met een klein glimlachje op zijn gezicht. Ronaldo wende even één oor schuin, en keek hem aan alsof hij er niets op te zeggen had, of toch nog niet goed wist wat. "Oh, oké." miauwde hij simpel terug waarna hij eventjes zijn schouderbladen ophaalde. "Het is gewoon... Je weet in de wildernis maar nooit of er een geschifte kat je in de gaten houdt." vervolgde hij nadien. Hij besloot maar eventjes het postuur van de kater in zijn hoofd op te slagen, maar botste toen tegen een vraag op. Hoe heette hij eigenlijk? "Wat is je naam?" Nog voordat hij het doorhad wat hij had gevraagd schraapte hij eventjes met zijn ruwe, roze tong over zijn linkervoorpoot. Die liet de kater nadien over zijn kopje glijden, om hem erna weer neer te zetten op de grond. Terwijl hij geduldig afwachtte op een reactie van de onbekende kat voor hem liet hij zichzelf zakken totdat zijn achterwerk de grond raakte, en sloeg hij zijn staart over zijn voorpoten heen. Hij was er nog niet helemaal zeker van of het echt geen moron was, maar zijn voorgevoel zei hem dat deze kat wel oké was. Nu was er de vraag nog of zijn voorgevoel het deze keer het juist had...

"Oh, oké." Hoorde hij de kater zeggen, zonder enige emotie erin te horen, en vervolgens haalde de andere Rogue zijn schouders wat op. Nog geen teken van dreiging, dus had de rossige kater eindelijk geluk met het ontmoeten van een aardige andere Rogue? Of was dit gewoon een vals masker? "Het is gewoon... Je weet in de wildernis maar nooit of er een geschifte kat je in de gaten houdt." Eriksen knikte en sloot zijn ogen even. Ja, ja, dat klopte natuurlijk. Er waren wel van die katten die helemaal gestoord waren en zelf niet eens wisten wat ze aan het doen waren. Zelfs sommige BloodClan katten zouden daar niet eens mee omgaan. "Wat is je naam?" Een beetje gerustgesteld door het feit dat de andere Rogue zelf ook ging zitten liet Eriksen zijn blik nog eens over de vreemdeling gaan. Hij zag geen duidelijke littekens over zijn lijf heen lopen, dus was het waarschijnlijk geen grote vechtersbaas, misschien een beetje, maar elke Rogue moest wel een paar keer per Moon om zijn huis vechten. Hij zelf niet, aangezien hij de hele tijd van plaats naar plaats trok en nooit langer dan een Moon op een plek bleef. "Mijn naam is Eriksen, en hoe zou jij moge heten?" Zei hij vervolgens om de stilte niet zo lang uit te rekken, dat zou erg onbeleefd van hem zijn, niet?