Looking up at the moon~

Onderwerp: Looking up at the moon~ di 17 jul 2012 - 14:23

_{De maan gaf een prachtig licht af dat schuin afdaalde op het WindClan kamp. Een witte kitten van 5 Moons keek met grote ogen naar de bol. Wat was hij toch mooi. De kleine pootafdrukjes op de verlichte bol trokken haar aandacht het meest. Was daar ooit een kat geweest? Eentje die in de ruimte kon leven en nu neerkeek naar de aarde. Zou hij of zij dan ook denken of hier leven was. Silverkit stond op om een beter zicht te krijgen, maar natuurlijk maakte dit niet veel uit. Ze moest hogerop zien te komen. Veel hoger. De poes liet haar blik over het kamp glijden en deze kwam tot stilstand bij de rots waar Hollystar’s Den zich bevond. Misschien als ze een klein kijkje kon nemen vanaf die hoogte? Voorzichtig keek ze beide kanten op en toen ze niemand zag trippelde ze zo zacht mogelijk in de richting van de rots. Elke keer als ze een stap verzette, voelde ze haar zenuwen niveau stijgen. Moest ze dit wel doen? Wat als ze straf kreeg en dat ze nog een Moon moest wachten tot ze Apprentice werd? Silverkit slikte, maar behield haar moed. Een échte Warrior zou nooit zomaar stoppen, die vochten door tot het bittere einde. Maar toch, zij was nog een kitten, te zwak om het leven van een Warrior te volgen. De poes kwam tot stilstand en draaide haar kop om naar de warme en veilige Nursery. Nee, dit kon ze niet. Ze boog haar kop naar beneden en in schaamte trippelde ze weer terug. De weg, die ze net nog zo trots had begonnen, voelde nu langer aan dan de vorige keer. Toen ze eindelijk bij haar nest was aangekomen, plofte ze erin neer en slaakte een zucht. Ze kon ook echt niets volhouden..

[OPEN]}

_{Zijn witte staart lag over zijn neus en zijn ogen waren gesloten. Nu lag de kater nog vredig te slapen, maar hoe lang zou dat nog duren? De borstkas van de kleine apprentice ging vredig op en neer en het was muisstil, maar toch zorgde iets ervoor dat hij zijn ogen opendeed. Voorzichtig stond hij op en keek even de Den rond, hij lag dan wel in de Apprentice Den, hij had nog geen mentor. Even zuchtte hij zacht en keek een beetje verslagen naar de grond, waarom hadden de naderen al wel een mentor en hij niet? Dat was toch oneerlijk? Het kwam waarschijnlijk omdat hij zo klunzig was, niemand wou hem! Licht verdrietig zette hij zijn lichaam in beweging en zette bij de eerste stap zijn poot al op iemands staart. Direct trok hij zijn poot terug en keek even naar de kater van wie de staart was. Hij was wakker geworden en keek hem nu ontzettend geïrriteerd aan, 'S.. Sorry' stamelde hij en liep een beetje beduusd verder. Buiten keek hij even naar de miljoenen sterren die aan de hemel twinkelden en zuchtte. Hij was vervloekt, gewoon vervloekt... Plots zag hij een witte schim door het kamp lopen, klein en duidelijk met haar kop naar beneden. Even probeerde hij te zien wie het was, maar de kitten liep de nursery al weer in. Voorzichtig liep hij in de richting van de nursery en rook de geur van Silverkit, zij zou het waarschijnlijk geweest zijn. Pootje voor pootje liep hij naar binnen en zag haar al snel liggen, 'Silver?' vroeg hij zacht en keek even naar de kattin. Hij verwonderde zich er over dat hij nog niet naar binnen was gerold, misschien kwam het dan toch ooit nog goed!}

Het geluid van pootstappen trok haar aandacht en ze keek op. Nog steeds een beetje getreurd door het verhaal dat ze niet snel het trotste leven van een Warrior kon leiden probeerde ze uit te maken wie bij haar in de buurt kwam. En tot haar verbazing was het de licht gekleurde Apprentice, genaamd Cursepaw. Iet wat vrolijker sprong ze op uit haar n'est bij het horen van haar naam. Nog steeds klonk zijn stem zacht, net zoals hun vorige ontmoeting. Silverkit trippelde naar een poel van maanlicht en ging daar zitten. Blij keek ze naar de jonge kater. "Hey Cursepaw," Miauwde ze vrolijk, maar behield haar drang om weer eens rondjes om hem te gaan lopen. "Wat doe jij nog zo laat op?" Vroeg ze toen maar en verwachtte meteen al dezelfde vraag terug. Maar misschien zou Cursepaw wel de hint begrijpen dat ze deze vraag echt bedoelde en niet wilde uitleggen waarom zij ondertussen niet allang in dromenland was.

OOC; Lawl, 100e post xD

_{OOC; Yaay, Applaus voor Soofje! xD

Hij zag de witte kitten op hem aflopen en een vrolijke glimlach verscheen op zijn gezicht, "Hey Cursepaw," Miauwde ze vrolijk, tot zijn verbazing liep ze voor deze ene keer geen rondjes om hem heen, "Wat doe jij nog zo laat op?" De kater haalde zijn schouders even op, 'Kon niet meer slapen, maar die vraag kan ik eigenlijk ook aan jou stellen, niet iedere kitten is zo laat nog wakker!' Zo lang hij bleef zitten, kon hij niet struikelen, noch vallen of hij moest wel heel vreemd gaan doen, dus dat zou goed komen, tenminste dat hoopte hij... De kater draaide zijn oortjes rustig naar voren. Silver zat precies in het maanlicht en het deed haar vacht glinsteren, wat er eigenlijk erg mooi uit zag.}

Vol ongeloof keek Wolfkit via een kleine rots waar ze op zat naar de witte maan die een gloed gaf op alle sterren. De meeste kittens waren nu al in slaap gevallen maar het leek wel of een Wolf diep van binnen haar tegen hield om toch nog elke avond naar de maan te kijken. Het gevoel drong haar binnen en ze wilde huilen, huilen naar de maan! net toen ze op het punt stond om haar gemiauw te laten horen zag ze een witte kitten naar de den van Hollystar sluipen. Was die kitten krankzinnig? Net toen Wolfkit wilde ingrijpen kwam er een apprentice. 'Silver?' Vroeg de kater zachtjes. "Hey Cursepaw,"Hoorde ze Silver nou eigenlijk Silverkit zeggen. "Wat doe jij nog zo laat op?" Vroeg Silverkit. 'Kon niet meer slapen, maar die vraag kan ik eigenlijk ook aan jou stellen, niet iedere kitten is zo laat nog wakker!' Snel stapte Wolfkit weg van de rots en vervolgde rustig. 'Hiyaa Silver and Desert! Mooie maan he?' Ze ze terwijl ze haar blik op de maan liet glijden.

Onderwerp: Re: Looking up at the moon~