The Wolf come.. Hatsjie! .::Open::.

Met een teleurgesteld gezicht tuurde Wolfkit voor zich uit. Niemand was er, nee er waren kittens alleen die ontweken haar. Elke keer als ze een stapje naar ze toe zette stapten ze terug. Zelfs een kitten waar ze altijd mee speelde deed mee, wat een afgang zeg... Ze kon het niet meer aanzien dat de kitten waar ze altijd avonturen mee had ook zo deed alleen maar om bij ze te horen. Ze hoorde heel vaak een spannend verhaal van een Warrior die een 'twreeben' had gezien. O was het nou toch een tweebeen. Haar zwart grijze staart gleed over het zand heen. Het witte spul was weg en er kwam weer plaats voor bloemen en harde grond. Nou van haar mocht het wel met sneeuw blijven kon ze lekker glijden en zien waar ze was geweest. Ze moest telkens lachen aan de gedachte die ze had uitgehaald toen er sneeuw lag. Ze had met haar klauwtjes bij het ingang van het kamp een tekening gemaakt waardoor het leek dat twee katten hadden gevochten. Even later hoorde ze een stem. Ze zag voor zich een klein mosballetje liggen. De kittens wilde die vast en zeker terug. Een brede glimlach verscheen op har gezicht, nu was het haar beurt. Ze pakte het mosballetje op en liep er mee weg. 'Denken jullie nou echt dat jullie hem krijgen? Dan mag je hem eerst zelf gaan komen halen!' Eigen schuld dan maar. Ze sloeg het mosballetje een den in en bleef kijken of er een kat uitkwam. Nothing. Verveeld liep ze verder. Ze had vanochtend niks gegeten maar alleen eten was zo saai. Stiekem hoopte ze dat er zo nog iemand kwam om met haar eens wat van de prooistapel af te gaan halen maar diegene kwam dan zeker toch te laat. Ze gaf een zucht en ging liggen. Wat kon dit leventje haar nog boeien. Ohhw Starclan waarom speelt er niemand meer met mij? Heb ik soms iets verkeerds gedaan? Vroeg ze hoopvol met haar ogen gesloten. Misschien dat ze in de nacht een droom kreeg als een antwoord maar die kans was net zo klein als dat iemand nu kwam. Ze zuchten en liet haar kopje op haar pootjes zakken. Wachtend totdat er iemand zal komen...

.:: OPEN ::.

Met snelle opeenvolgende passen betrad de jonge schildpad poes het Windclan kamp. Niet veel later werd ze begroet door enkele warriors die rustig hun ochtend maal aan het verorberen waren. Vriendelijk zei ze iets terug. Het voelde goed om geaccepteerd te worden door de Clan. Maar dat was ze altijd al geweest. Van kittens af aan hielp ze iedereen. Zelfs als apprentice werd ze niet kwaad als ze de mosnesten moest verversen, of als ze de elders moest verzorgen. Ze deed het allemaal met plezier. Want zo was het Clanleven nou eenmaal. Je moest elkaar helpen in het leven, of je dat nou leuk vond of juist niet. Haar amberkleurige blik gleed even zorgeloos over de dennen en de kampwanden. Alles zag er nog oké uit. Een zucht verliet haar bek toen ze rustig verder trippelde en twee muizen van de prooistapel wist te grissen. Ze zou wel iemand vinden waarmee ze kon eten. En algauw viel haar blik op een grijze kitten die hier en daar wat wit had. "Ik hoop dat je honger hebt Wolfkit," Sprak ze plagend en knipoogde naar de kitten. "Aangezien ik deze twee muizen niet alleen op kan."

Stiekem keek ze af en toe nog rond of er iemand kwam. Tot nu toe niks maar ze ging toch niet eten ook al stierf ze dan maar van de honger ze wilde perse met iemand eten. Even later gingen haar oortjes omhoog en horde ze hoe er sterke poten dichterbij kwamen. Ik hoop dat je honger hebt Wolfkit," Sprak een plagerige stem. Wolfkit opende haar ogen en zag hoe een Warrior naar haar knipoogde. Spottedleaf! "Aangezien ik deze twee muizen niet alleen op kan." Vervolgde de Warrior. 'Spottedleaf! Ik had jou hier helemaal niet verwacht. Nou eigenlijk heb ik best wel honger hoor. Ik moet stiekem eigenlijk zeggen dat ik sinds vanochtend nog niks op heb omdat die kittens daar niks met mij wilde doen' Haar staart zwiepte richting de kittens. 'Het lijkt wel of ik word buitengesloten door ze.. Maar thanxx voor de muis!' Ze pakte het voorzichtig van Spottedleaf en legde het voor zich neer. Ze boog zich over het diertje heen en nam een hapje. 'But watte doe ge we no zo u vrog..' Ze stopte even met praten. Dit sloeg echt nergens op. Ze slikte het vlees door en vervolgde haar zin die deze keer wat beter te verstaan was. 'Haha, But ehmm.. Wat doe jij hier nou zo vroeg in het kamp Spot? Ik bedoel moet jij niet jagen?' Zei ze even plagerig als de poes. Misschien als de warrior ging jagen mocht zij ook mee! Dan was ze voor de eerste keer het kamp uit!

.:: Ik lief Spot >3 ::.

Spottedleaf schreef:: Vriendelijk keek ze de jonge kitten aan die nogal verbaasd opkeek. 'Spottedleaf! Ik had jou hier helemaal niet verwacht. Nou eigenlijk heb ik best wel honger hoor. Ik moet stiekem eigenlijk zeggen dat ik sinds vanochtend nog niks op heb omdat die kittens daar niks met mij wilde doen' Ze volgde de staart van Wolfkit die naar een groepje kittens wees. Met een vragende blik keek ze het groepje aan. Ze zagen eruit alsof ze niet wisten over wat Wolfkit het had, maar ze geloofde de grijze kitten. Zijzelf werd nooit gepest of genegeerd vroeger, dus ze had geen flauw idee hoe het voelde. "Niet op letten joh, ze zullen straks wel jaloers worden wanneer jij en ik samen het kamp uitgaan." Dat laatste sprak ze iets luider zodat het groepje pesters haar zeker weten hadden gehoord. 'Het lijkt wel of ik word buitengesloten door ze.. Maar thanxx voor de muis!' Ze grinnikte zachtjes en keek de kitten aan met haar warme amberkleurige ogen. "Graag gedaan. Ik eet gewoon niet zo graag alleen." Sprak ze vervolgens en streek voordat ze ging eten nog eens met haar tong over haar borstkas. Smaakvol at ze het diertje op, en begroef ze de botten onder wat zand. 'But watte doe ge we no zo u vrog..' Vragend keek ze haar aan. 'Haha, But ehmm.. Wat doe jij hier nou zo vroeg in het kamp Spot? Ik bedoel moet jij niet jagen?' Dat was al veel beter. De calico warrior grijnsde even en slokte een grote hap zuurstof naar binnen. "Ik ben net terug van patrouilleren." Miauwde ze met een opgewekte lach op haar gelaat.

eek WOlfkit naar de kittens die aan het spelen waren alsof er niks aan de hand was. Jhaa die pesters konden makkelijk praten als Wolfkit ouder was zal ze die kittens een lesje leren en voorgoed met ze afrekenen. Nhee ouder is ouder en byee Windclan. Hoopvol keek ze naar Spottedleaf, de poes was de enige die Wolfkit echt heel erg mocht. Hoe zou het zonder haar zijn? "Niet op letten joh, ze zullen straks wel jaloers worden wanneer jij en ik samen het kamp uitgaan." De laatste woorden sprak de warrior wat luider. Wolfkit nam een hoge sprong. 'Jeeeeej! We gaan het kamp uit joehoe!' Gilde Wolfkit. "Graag gedaan. Ik eet gewoon niet zo graag alleen." Wolfkit knikte. 'My 2 hoowr.' Een gezellig gesprek is een goed begin van een dag. "Ik ben net terug van patrouilleren." Miauwde Spottedleaf met een opgewekte lach. 'Jeej zullen we naar de Small Lake gaan please?' Ze keek met haar smekende oogjes naar de Warrior. 'Ik ga voorop!' Riep ze naar Spottedleaf. Ze rende richting het kampingang en zette een stapje. Als Spottedleaf niet kwam moest ze terugkomen. Maar dat wilde Wolfkit niet omdat het vel te spannend was!

~~ Jij nieuw topicje maken bij Small lake? Dus eigenlijk vervolg =3

Onderwerp: Re: The Wolf come.. Hatsjie! .::Open::.