Wished to talk? {DUSTSTAR}

In stilte likte de massieve kater over zijn donkere vacht, zijn groene ogen gesloten tijdens het process. Hij had er net een training opzitten met Burnedpaw. Vreemd genoeg werd hij steeds losser met de apprentice hoewel hij nog altijd haar streng trainde en haar weigerde alleen te laten als ze geen training had puur zodat hij kon zien dat ze niet aan andere apprentices vertelde wat zijn trainingsmethode was. Want zijn harde leermethode zou vast niet op prijs worden gesteld door de o zo grote Duststar. Danger zou ongetwijfeld in de grootste problemen komen hoorde de grote kater er ooit van. Maar baat het niet dan schaad het niet toch en Burnedpaw zou een prima warrior worden.

Bij denken aan zijn stomme apprentice bracht hij zijn gedachtes weer terug naar die kittens die hij nooit had kunnen zien. De kittens van Suntail. Zou het goed met hen gaan? Hadden ze liefde van hun moeder of had Suntail ze in de steek gelaten. Nogsteeds staarde Danger elke dag even naar het Windclan territorium want wie weet zou hij ooit zijn jongen zien. Hij had zichzelf gezworen ze te trainen tot grootse katten maar ja hij had wel meer plannen gehad om hun clan en het hele gebied over te nemen. Dromen die leken te vervliegen hoe meer hij er aan dacht. Maar Danger zou het altijd proberen, voor zijn vader, zijn vader wie hem mishandeld had, nooit had willen vertellen of hij nog familie had en vervolgens stierf door Danger's fouten. Hoe had een kit zo jong een kans gehad tegenover een vos. Geen enkele kans zelfs zijn vader had die kans niet gehad en toen zijn vader stierf voor Dangers ogen zweerde de jonge kater wraak te nemen. Wraak op zijn clan of wraak op het gehele bos wat die rode demonen onderdak bood hij wist het gewoon niet meer.

Langzaam liet Dangerdance zijn poot zakken en staarde even naar de hemel. Starclan.. Alsof hij ooit iets van een kans had daar te belanden, zijn vader was door zijn toedoen dood, Dove was ernstig verwond dankzij hem meerdere onverklaarbare sterfgevallen stonden op zijn naam en Whisperwind had hem zo goed als door tot zijn irritatie aan toe da was ook de reden waarom Danger zich voor nu stilhield. Geen fouten maakte en boven alles Whisperwind niet uitdaagde zoals hij maar wat graag deed. Het was haatbaar maar mij moest maar.

"Ehm.. Dangerdance?" Klonk een zachte stem achter hem en met een kleine grom draaide de massieve kater zijn hoofd om zodat hij de apprentice met woedende ogen aan kon kijken die tegen hem drufde te srpeken. "Wat?" Siste hij zacht en zag de apprentice inkrimpen, perfect liet hem maar bang zijn! "Ik.. euh moet je halen van Duststar, hij wil je spreken." Piepte de apprentice en Danger kwam met een lage grom overeind. Zonder de apprentice te bedanken stapte hij in de richting van de Leadersden. Wat wou dat halfdode beest van hem? Was hij soms helemaal motorisch gestoord, Danger kon hem nu zo makkelijk afmaken, een leven van hem nemen zonder dat de clan het zou merken.

Met een zwak grijnsje bij die gedachte stapte de kater de Leadersden in en knipperde even met zijn ogen om aan het donker te wennen. De geur van ziekte hing door de gehele den en Danger haalde even zijn neus op voor hij Duststar kon onderscheiden van de duisternis. "Je wilde me spreken?" Bromde hij zacht voor hij zijn achterwerk neer plantte op de grond en de langharige kater met een fronsje aankeek. DANGERDANCE