Gettin' Away From You.

Onderwerp: Gettin' Away From You. wo 14 nov 2012 - 19:09

Voorzichtig en met zijn buikje tegen de grond aangedrukt sloop hij richting de oh zo bekende uitgang. De uitgang waar iedere kit over droomde om zo snel mogelijk door heen te lopen, om zo snel mogelijk te zien en ontdekken wat zich daarbuiten allemaal bevond. Alleen, leek niemand dat te durven. Burblekit, met zijn grote mond, had een weddenschap afgelegd dat hij wel zeker een heel uur of zelfs langer het kamp uit durfde te gaan. Deze weddenschap ging om één extra prooi, dus een prooi van de kit waar hij deze weddenschap mee afgelegd had. Deze zou hij dan krijgen. Natuurlijk had hij er meteen ja op gezegd, en nu moest hij het kamp zonder problemen zien te verlaten. Vanuit de Nursery keek een stelletjes kits hem toe, afwachtend op of hij wel degelijk het kamp uit kon komen of het kamp uit durfde te komen. Hij naderde de uitgang en zijn blauwe oogjes werden twee grote cirkels toen hij naar buiten keek. Het zag er toch best wel eng uit daarbuiten! Vooral al die verschrikkelijke, rare geurtjes. Hij keek even achter zich, kijkend of de kits hem zagen. Ja hoor, ze waren nog steeds aan het kijken. Hij slikte zachtjes en besloot het zonder nadenken te doen. Snel schoot hij ophoog en rende het kamp uit. Zo snel als hij kon schoot hij achter een boom zodat de warriors die net aankwamen hem niet zouden zien. Hij hield zijn adem in toen ze langs liepen, bang om gesnapt te worden. Toen ze weg waren slaakte hij een diepe zucht en keek om zich heen. En nu? Een uur hier rond blijven hangen? Dat ging saai worden, met niemand om zich heen. Hij vond dit aan de ene kant ook best wel angstaanjagend. Wie wist wat hier allemaal rondhing? Hij besloot om een eindje te wandelen, en met stevige passen liep hij de struiken in om zo zijn gelaat onzichtbaar te houden voor zijn mede clankatten. Toen hij op een open plek kwam en geluiden naast zich horen schoten zijn oren meteen in zijn nek en keek hij met een geschrokken blik naar de geluiden. "Wie is daar?" Klonk zijn stem zachtjes. "Ik ben Burblekit! Ben helemaal geen gevaar voor je!" Klonk zijn stem, bang dat de andere kat hem als een gevaar aan zou zien. Want wie deed dat nou niet? Hij was dan ook zo'n knappe, stoere kater.

[+ Aether]

Rondlopen op het gebied van clans was roekeloos en gevaarlijk, was hem verteld, maar toch geloofde hij de verhalen niet helemaal en liep hij er meerdere keren over heen. Nu misschien zelfs een stukje verder. Vooral uit nieuwsgierigheid, aangezien hij nog nooit eerder een echte clankat tegen was gekomen. En uit nieuwsgierigheid hoe het gebied er uit zou zien.
Op een snel drafje liep hij tussen de bomen door, van de ene schaduw naar de andere schaduw zigzaggend. Gewoon even rondkijken kon toch geen kwaad? Hij had nooit gehoord dat het verboden werd, maar wel dat je soms werd weggejaagd als je werd betrapt of je erg misdroeg. Misdragen zou hij toch niet? Bovendien was bijna alles clanterritoria, hij moest toch wel ergens kunnen leven.
Aether verlangzaamde zijn pas toen hij besefte dat hij niet echt meer wist waar hij was. Straks dan liep hij zomaar een Clankamp in! Toch moest hij grinniken toen hij er aan dacht. Ja, dat zou wat zijn. Hij begon weer verder te lopen, toen hij geluid hoorde. Blijkbaar had de veroorzaker van het geluid hem ook gehoord.
"Wie is daar?" klonk er zachtjes en als hij niet had opgelet, had hij het niet eens kunnen horen. Een andere kat? "Ik ben Burblekit! Ben helemaal geen gevaar voor je!" Aether liep verder, tussen de bomen door, en kwam op een open plek. Er stond een jonge kater, die dat waarschijnlijk had gezegd.
“Hoi! Ik ben Aether, aangenaam om je te ontmoeten,” zei hij met een glimlach. “Ik ben ook geen gevaar voor jou. Denk ik.” Burblekit was kleiner dan hem en aan de naam te horen een clankat. Nieuwsgierig ging hij zitten op het zachte gras en zijn blik ging naar boven, naar de takken van de bomen. “Het is erg mooi hier.”