Highway to heaven (+DARKFIRE)

_{________________________________

Met rustige passen wandelde de jonge, aantrekkelijke poes het WindClan kamp uit. Ze vouwde haar oren nieuwsgierig naar voor en nam de ochtend geur even in haar op. De twee geuren die als eerste haar neus binnen zweefde herkende ze even goed als de geur van haar eigen moeder. Konijn en muis, de twee hoofd prooi dieren van de WindClan. Nog geen paar secondes later dook ze al in haar jachthouding en sloop met kleine, onhoorbare passen voor uit. Het dier mocht haar niet opmerken, een vaak was dat een heel dilemma voor Shinyflower. De ene keer was ze weer te traag, en de andere keer te luid. Een klein grijs ding kwam haar richting op, daar was ze al zeker van. Maar wanneer, of hoe het zou tevoorschijn komen was nog een totaal mysterie. Ze schraapte haar keel onhoorbaar en schoot naar voren. Met wat geluk schepte ze het grijze kleine ding de lucht in, en keek toe hoe het weer tegen de grond plofte. Meteen beet ze het dood en schoot een bedankje naar de StarClan. Een trotse, vrolijke glimlach sierde haar lippen toen ze het beestje bekeek. Aangezien ze nog even de grenzen wou checken was het handiger om 'm hier te laten liggen. De lapjespoes schopte ze wat aarde over en liep vervolgens verder. De dag begon al schitterend, en goed begonnen is al half gewonnen!

Nog maar een paar meter vandaan het donderpad nam Shinyflower een korte pauze en markeerde de WindClan geur nog eens. Vanaf hier zou ze eigenlijk in verboden gebied gaan, maar de drang was te groot. Ze wou al een hele lange tijd weten wat daar was, en wie. Met een lichte nieuwsgierige blik in haar blauw/ groene ogen draafde ze de grens over en snoof de lucht binnen. Een totaal onbekende geur ving ze op, en ook wat ShadowClan en ThunderClan. Natuurlijk, want het was hùn grens. Maar, wie of wat kon die derde geur nou bij zich dragen? Haar adem stokte even bij het zien van een reusachtige kater. Zijn pels was nacht donker, en begraven onder de littekens. Ook had 'ie een litteken die dwars door zijn oog gleed. 'W-wi-wie b-ben j-jij?' Vroeg de WindClan kattin die hier en daar over haar woorden struikelde. Ze drukte zich helemaal tegen de grond en keek hem angstig, maar toch vastberaden aan.}

_{Duisternis. Een kraai schalde door het territorium heen, de mist over de grond maakte het gebied mysterieus. Hier en daar hingen stukken vergane plant. Het was kil, ijskoud. De Shadowclan was in de najaar maanden extra koud door de bittere wind. Het was op sommige plekken zompig in de grond, alle aarde was zwart. Bomen waren donkerder dan in andere territoriums. De bladeren waren van de bomen gevallen, er hing een grillige stemming rond. Darkfire liep slonzig tussen de bomen door, trapte af en toe tegen een steen. Hij grauwde verveeld, wat zou hij vandaag doen? Een paar dagen geleden had hij Darkvoice vermoord, wat hem een tevreden gevoel gaf in zijn duistere hart. Hij moest en zou wraak nemen op Thunderclan, des noods alle clans.. Behalve dat Shadowclan. Als hij Shadowclan zou veraden zou hij nergens anders heen kunnen. Misschien Bloodclan? Darkfire dacht even na met een bedenkelijk gezicht. neehhh, hij had een hekel aan die orenkruipers. Hij liep verder en rook of hij misschien toch wel wat prooi kon vinden. Inplaats van prooi, rook hij Windclan.. die hoorde hier niet. Hij volgde de geur, tot hij bij het donderpad kwam. Hij haalde zijn neus op voor de stank, walgelijk was het gewoon. Uiteindelijk ving hij weer Windclan op, hij zag haar even verder staan. Het was een mooie poes met een lange vacht. Ze had twee verschillende kleuren ogen, wat hij wel interessant vond. Met een zwiep van zijn grote staart liep hij op haar af. Hij dacht aan de Winclan poes die hij manen geleden had vermoord, alleen dat was uit waanzin. Nu, omdat hij daar gewoon zin in had. Hij had ijzig bloed, en was wreed. Iemand een leven weg nemen, koud kunstje, hij vond het heerlijk om daar mee te spelen. 'W-wi-wie b-ben j-jij?' Vroeg de WindClan kattin die hier en daar over haar woorden struikelde. Darkfire kneep zijn ogen tot sluwe spleetjes. Hij grauwde binnensmonds naar haar, om dreiging te geven. Er zat ook iets spottends in zijn manier van doen. '' Darkfire is de naam. Ik zal je alleen wel zeggen, je bevind je op verkeerd terrein dametje. Ik denk niet dat ik dat tolereer.'' Snel en soepel had hij een smoes verzonnen voor zijn komende moord. Hij rook haar angstgeur, en zag onzekerheid in haar ogen. Hij lachte een kort moment spottend om haar vertoon. Dit zou een leuke aanwinst voor hem zijn, op zijn killer lijst.

Gesproken tekst.}