What's going on?! {Linepaw}

_{Zijn rustige passen kwamen zacht neer op de harde ondergrond. Frostpaw keek om zich heen, vele katten rouwde nog om de dood van hun trouwe Deputy. Het deed hem pijn, maar er was altijd een kat die sterk moest zijn voor andere. Frostpaw had nog geen traan geloosd sinds die vorige dag. Hij was er al snel overheen, maar dat kwam vast omdat hij niet zo hoog bij de kater stond. Hij vond het jammer, het zou geweldig zijn geweest als hij maatjes met Inkmask was geweest. Frostpaw zuchtte, daar was het al te laat voor. Gelukkig had hij Linepaw nog, waar zou ze zitten?

Frostpaw had al overal gezocht, behalve in het territorium. Zou ze daar zitten? De kater spitste zijn oren en snoof aan de geuren bij de kamp uitgang. Er zat geen geur van Linepaw tussen. Frostpaw werd een beetje bezorgd, wat zou er met haar gebeurd zijn? Zijn blik viel op de Den van The Medicine Cat. Zou het? Voorzichtig liep hij in die richting. Hij stopte en snoof. Zijn haren schoten overeind, maar gingen snel weer op zijn huid liggen. Linepaw's geur was vermengd met de geur van die Den! "Linepaw?"}

_{Ze lag nu al een hele tijd in de Den, maar vandaag zou ze er uit mogen, eigenlijk gister al, maar voor de zekerheid had ze toch hier nog een nachtje doorgebracht. Haar wonden waren goed genezen en ze ademde weer volkomen normaal. Enkel haar spieren moest ze nog even trainen, maar dat kwam wel. Er was nog maar 1 wonde licht zichtbaar en dat was de wonde die Apple in haar nek had gemaakt. De apprentice had haar nagel in haar nek geboord, waardoor ze een tijd ademde met een piep-geluid en soms niet genoeg zuurstof meer had. Maar die wonde in haar nek zelf was genezen, gelukkig maar.

Voorzichtig opende de apprentice haar ogen en rolde zichzelf op haar rug, geen pijn. Mooi zo, voorzichtig stond ze op, behalve wat kramp van wat stramme spieren ging dat ook. Even keek ze om zich heen en schrok zich toen te pletter toen ze plots in de stilte van de Den haar naam geroepen hoorde, "Linepaw?" Direct spitste ze haar oren, die stem herkende ze goed. 'Frostpaw!' riep ze vrolijk en liep rustig richting het geluid. Waarschijnlijk stond hij nu nog buiten de Den, maar ach.}

_{'Frostpaw!' Linepaw verscheen. Frostpaw keek haar bezorgd aan. 'Is alles wel, oké?' Linepaw was zijn beste vriend, Frostpaw wilde dus niet dat haar ook het leven af werd genomen... De kater keek haar onderzoekend aan, maar vond alleen een litteken in haar nek. Hij was nieuwsgierig, wat was er gebeurt en waarom wist hij het niet? De witte kater gaf Linepaw eerst een vriendschappelijke lik voordat hij verder ging. 'Wat is er gebeurt?' Hij vroeg het voorzichtig en kalm. Zijn blauwe ogen weken niet af, raar genoeg had hij dat bij Linepaw. Ze was erg dierbaar voor hem, ze was een goede vriend.}

_{ZEindelijk verscheen Frosts gezicht en haar gezicht klaarde helemaal op, tot ze zijn bezorgdheid zag. 'Is alles wel, oké?' vroeg hij, vrolijk knikte ze, 'Tuurlijk, waarom niet?' zei ze vrolijk, vergetend dat ze in de Medicine Den zaten. Zijn lik deed haar even glimlachen, 'Wat is er gebeurt?' Hij vroeg het voorzichtig en kalm, maar haar glimlach verdween door deze ene vraag als sneeuw voor de zon, ze richte haar blik op de grond. 'Eehm.. I..I..' stamelde ze, 'M.. M... Z...z' stamelde ze nog even, maar daarna zweeg ze en haalde even diep adem, 'Oke' zei ze rustig en haalde eens diep adem, 'Als je het echt wilt weten' Ze wist dat hij het wou weten en eigenlijk vond ze dat hij ook wel het recht had om het te weten. Even zuchte ze en keek naar de grond, 'M'n zus heeft me aangevallen' mompelde ze onverstaanbaar en keek naar de grond.}

_{Hij vrolijkte op toen Frostpaw zag dat het goed ging met Linepaw, zonder twijfel. De witte kater begon pas te twijfelen toen ze begon te stamelen bij zijn tweede vraag. 'Als je het echt wilt weten' Zei Linepaw. Frostpaw keek weer bezorgd, wat was er toch gebeurt? 'M'n zus heeft me aangevallen' De zachte stem van Linepaw drong langzaam tot hem door. Haar zus, had haar aangevallen? 'Wat vreselijk!' Flapte Frostpaw er opeens uit. Hij sprong op en ging naast haar zitten, legde zijn kin op haar kop en begon haar te troosten. Was Applepaw dan zo ondankbaar? Frostpaw kon er niet over denken om zijn eigen familie pijn te doen, ook al waren ze allemaal overleden.}

_{'Wat vreselijk!' Flapte Frostpaw er opeens uit. Ze schrok er wel even van, maar glimlachte toen licht. De kater sprong op en ging naast haar zitten, 'Zo kan je het noemen' zei ze zachtjes en keek even naar de grond. Ze voelde zijn kin op haar hoofdje, 'Vond het erger dat ze zei dat ze m'n zus niet meer wou zijn' fluisterde ze, aan de ene kant wou ze alles aan Frost vertellen, maar aan de andere kant was ze bang dat hij het ging doorvertellen, al wisten de meesten er al van, en dat er iemand, wie dan ook, zich tegen Apple zou gaan keren en katten zou gaan verzamelen om haar uit de clan te drijven. Even zuchtte ze zacht en voelde haar ogen weer vochtig worden, nee, niet nu. Ze had er even geen zin in! Met moeite wist ze haar tranen terug te dringen.

- Inspiloos D: -}