I hate you, leaf-fall! (Eriksen)

_{Oswald Tips keek snel en onopvallend naar de grond achter Eriksen en kwam er tot zijn opluchting achter dat, hoewel de rogue zijn pootjes niet had geveegd, er geen vieze vlekken op de grond zaten, alleen wat natte pootafdrukjes. Eriksen plaatste zich op het andere rode kussen en Oswald zag dat hij bijna indommelde. "Dank je voor je gastvrijheid," zei hij. Oswald glimlachte. 'Geen dank,' zei hij vriendelijk. "Ik zie gelijk dat je je hier helemaal thuis voelt." Oswald zag die nieuwsgierige blik weer in zijn ogen. Aha, die verwacht natuurlijk weer een hele geschiedenis, dacht hij geamuseerd. Ach, waarom ook niet? Het enige probleem was: wat kon hij vertellen? Hij kon zo gauw niet echt op een interessant verhaal komen. Hij zou kunnen vertellen hoe hij aan zijn naam kwam, maar dan moest hij het over Oswald Pendle hebben en dat wilde hij niet. Die rogue was vriendelijk, goed, maar Oswald Tips vertelde niet snel over zijn naamgenoot, ook niet aan vriendelijke personen. De wereld hoefde niet alles te weten.}

'Geen dank,' De stem van Tips klonk zoals gewoonlijk weer vriendelijk. De stilte die vervolgens viel kwam maar al te hard aan. Ongemakkelijk draaide Eriksen zich op z'n rug en staarde hij doelloos naar het dak. Waar konden ze het over hebben? Wat interesseerde hen beide? Nieuwsgierig liet Eriksen zijn blik naar Tips glijden, hopend dat hij enige glans in zijn ogen had. Maar toen hij niets bijzonders kon zien, gaf hij het op en draaide zich weer op zijn buik. "Heb je nooit overwogen om een keer weg te gaan? Bijvoorbeeld als je baasjes nou heel anders waren, dus niet echt goed voor je zorgden. Zou je ze dan kunnen verlaten?" De vraag was zomaar in hem opgekomen en misschien had hij het beter ook voor zich kunnen houden. Want zo te zien gaf Tips erg veel om zijn baasjes, en misschien kon hij het zich ook niet voorstellen hoe het was zonder hem. En de kater was ten slotte al aardig oud, dus zou hij het wel kunne overleven in het grote bos? Een nieuwsgierige glans ontstond in de Rogue's blik en hij staarde naar Tips.

_{Eriksen draaide op zijn rug en daarna weer terug. Hij leek een beetje rusteloos. Zou hij izhc ongemakkelijk voelen tussen vier muren en onder een dak? Oswald kon zich voorstellen dat een rogue zich misschien ingesloten voelde in een huis, al begreep hij het niet precies. Hij voelde zich hier juist prettig. Het gaf een gevoel van veiligheid om muren en een dak te hebben, die dingen als slecht weer en Elite-katten buiten hielden. Toen begon Eriksen weer te praten. "Heb je nooit overwogen om een keer weg te gaan? Bijvoorbeeld als je baasjes nou heel anders waren, dus niet echt goed voor je zorgden. Zou je ze dan kunnen verlaten?" vroeg de kater. Oswald hoefde niet lang na te denken. "Natuurlijk zou ik hier nooit weggaan. Beth is de beste mens van de wereld. Ik kan me eigenlijk niet echt een slecht persoon als baasje voorstellen. Als mensen niet van katten houden nemen ze geen kat, neem ik aan. Maar zelfs al zou ze niet zo aardig zijn, dan nog zou ik hier blijven. Ik zou wel weg kunnen gaan, natuurlijk, maar ik zie er niet echt een reden toe. Mij lijkt alles beter dan dakloos zijn. Ik wil jouw levensstijl niet bekritiseren, maar ik moet er niet aan denken om in een bos te wonen," was zijn antwoord.

Zelfs als zijn baasje hem geen eten zou geven zou hij blijven. Hij moest dan misschien jagen, maar als hij in het bos zou wonen moest dat ook en met een baasje had hij tenminste nog een warm huis. Maar goed, hij ging zich hier niet te veel mee bezig houden. Beth was een geweldig 'baasje'. Voor hem was ze zelfs niet echt een baasje, maar een vriendin, zoals Oswald Pendle zijn vriend was geweest.

(sorry dat hij zo laat is)}

Het antwoord op zijn gestelde vraag kwam al snel. "Natuurlijk zou ik hier nooit weggaan. Beth is de beste mens van de wereld. Ik kan me eigenlijk niet echt een slecht persoon als baasje voorstellen. Als mensen niet van katten houden nemen ze geen kat, neem ik aan. Maar zelfs al zou ze niet zo aardig zijn, dan nog zou ik hier blijven. Ik zou wel weg kunnen gaan, natuurlijk, maar ik zie er niet echt een reden toe. Mij lijkt alles beter dan dakloos zijn. Ik wil jouw levensstijl niet bekritiseren, maar ik moet er niet aan denken om in een bos te wonen," Eriksen wist er maar één ding op te verzinnen, loyaliteit. Alsof de kater opgegroeid was in zo'n Clan en alles voor zijn Leader wilde doen. Het deed hem plezier dat ook Kittypets een soort Clankat in zich hadden. Sommige Rogues konden zich ook zo tonen, degene die naar BloodClan gingen waren daar een goed voorbeeld van. "Dat is niet erg, want soms denk ik er ook over om ergens een heel ander leven op te zetten. Soms zit mijn leven zo tegen en dan is er natuurlijk de eindeloze eenzaamheid." Hij zuchtte even en legde zijn kop op zijn wit getinte pootjes. "Maar ik ben als Rogue geboren en zal waarschijnlijk ook niet anders kunnen." Hij dacht er ook niet aan om zich te 'settelen' met een of andere poes en op een vaste plek te wonen. Hij had zo'n naar gevoel om zich voortaan op één plek te begeven,het voelde gewoon niet goed.

_{"Dat is niet erg, want soms denk ik er ook over om ergens een heel ander leven op te zetten. Soms zit mijn leven zo tegen en dan is er natuurlijk de eindeloze eenzaamheid," antwoordde Eriksen met een zucht. "Maar ik ben als Rogue geboren en zal waarschijnlijk ook niet anders kunnen." 'Alles kan,' zei Mr. Tips. 'Als je het wilt.' Hij keek de rogue aan en vroeg zich af wat er in zijn hoofd omging. Hoe dacht hij echt over het leven in 'het wild'? Vond hij het echt fijn of deed hij omdat hij niet anders kon? Het leek hem maar een eenzaam leven, dat van een rogue. Als Clankat had je tenminste nog een clan, een familie. Als rogue niet. Tenminste, de meeste rogues niet. Sommigen van hen vormden gezinnetjes en gingen op een vaste plaats wonen, maar Eriksen niet.}

'Alles kan,' Zei Tips al snel en Eriksen richtte zijn blik op de zwarte kater. Maar hij keek weer snel weg. 'Als je het wilt.' Hij voelde de blik op zijn vacht branden, maar keek de kater even niet aan. Zijn kop moest de woorden nog even ontcijferen. Was dat wel zo? Kon hij gewoon zomaar iets gaan doen en dat blijven doen. Nee, hij kon dat niet. Als Rogue wist je dat je sommige dingen niet kon flikken. Hij moest oppassen om niet op iemands gebied te komen of er prooi van te stelen. "Ik weet dat zo net nog niet.." Mompelde hij terwijl zijn blikkerend in de verte op was gefocust. "Het is al moeilijk genoeg om te overleven als normale voorzichtige Rogue, laat staan als ik opeens alles doe wat ik wil. Jij hebt mijn wereld nog niet echt gezien. Je kan overal worden aangevallen als je maar één klein dingetje fout doet. Sommige Rogues denken alleen maar aan moord en bloed, maar heel soms kan je een aardige tegenkomen, eentje die niet gekozen heeft voor die vijandigheid." Het was waar, maar Eriksen verwachtte niet dat Tips het meteen zou begrijpen.

_{Eriksen keek weg. Hij leek een tijdje na te denken over zijn woorden. "Ik weet dat zo net nog niet.." zei hij mompelend. "Het is al moeilijk genoeg om te overleven als normale voorzichtige Rogue, laat staan als ik opeens alles doe wat ik wil. Jij hebt mijn wereld nog niet echt gezien. Je kan overal worden aangevallen als je maar één klein dingetje fout doet. Sommige Rogues denken alleen maar aan moord en bloed, maar heel soms kan je een aardige tegenkomen, eentje die niet gekozen heeft voor die vijandigheid." Zoals Eriksen. Mr. Tips dacht even na. Hij had er niet helemaal bij stilgestaan hoe hard het leven van een rogue was. 'Je hebt gelijk,' zei hij. 'Misschien kun je niet zomaar alles doen. Je zult vast voorzichtig moeten zijn. Maar als je echt een doel hebt, een wens, dan weet ik zeker dat je die kan bereiken,' antwoordde de huiskat. Hij keek Eriksen onderzoekend aan.}

'Je hebt gelijk,' De stilte werd weer verbroken door Tips en lichtelijk geïnteresseerd keek hij deze aan. Waar zou zijn wijsheid eens stoppen? Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Misschien kun je niet zomaar alles doen. Je zult vast voorzichtig moeten zijn. Maar als je echt een doel hebt, een wens, dan weet ik zeker dat je die kan bereiken,' Een diepe blik werd op hem gericht en Eriksen keerde deze terug. "Maar wat voor 'n doel heb ik als Rogue?" Vroeg hij toen, want misschien kon Tips hem wel de hulp bieden die hij zo nodig had. "Ik hoef niet de sterkste te zijn of degene met het grootste gebied. Hoe kan ik gelukkig verkrijgen als ik niet weet wat dat geluk precies is?" Diep in gedachten liet hij zijn kop op zijn poten zakken en sloot zijn ogen vermoeid. Opeens voelde hij de last van zijn leven op zijn schouders, de kopppijn die hij kreeg van het verwerken van al die vragen. Hij was gewoon doodop..

_{"Maar wat voor 'n doel heb ik als Rogue?" kaatste Eriksen terug. "Ik hoef niet de sterkste te zijn of degene met het grootste gebied. Hoe kan ik geluk verkrijgen als ik niet weet wat dat geluk precies is?" Eriksen keek vermoeid en Mr. Tips zweeg even om na te denken voor hij antwoord gaf. 'Met wat geluk voor jou is kan ik je niet helpen. Voor mij is geluk mijn thuis, de veiligheid, Beth, maar ik weet niet of jij net zo blij zou zijn met een huis van steen en een tweebeen,' antwoordde hij uiteindelijk. 'Wees niet bang, je komt er vanzelf achter. Toen ik jong was dacht ik dat ik gelukkig zou zijn als ik wedstrijden won, of als ik op avontuur zou kunnen gaan. Je beeld van geluk veranderd met de jaren en op een dag zul jij er ook achterkomen wat geluk voor jou is.' Hij klonk zeker van zijn zaak en hoopte dat hij de rogue een beetje op kon vrolijken.}

Onderwerp: Re: I hate you, leaf-fall! (Eriksen)