To long not seen

Onderwerp: To long not seen ma 29 okt 2012 - 16:58

"You are the only one...
who will see me like a cat with a soul"

Haar ginger gekleurde vacht ging rustig en regelmatig op en neer. Ze droomde, ze droomde over de kater waar ze altijd aan dacht. De kater waar ze alleen maar goed bij kon zijn, waar bij ze niks slechts in de zin had. Er was iets aan hem dat haar goed en veilig deed voelen - wat voor watje het ook kon zijn. Ze waren allebei helemaal anders, maar toch samen
één. Ze droomde dat ze samen bij fourtrees waren waar ze samen vecht technieken zaten te trainen. Het was heel gezellig. Maar ze hadden allebei niet in de gaten dat een andere kat hun aan het bespioneren waren, een kat uit Riverclan, en niet zomaar een kat. De leader van Riverclan, Stormstar. Hij greep Lightpaw bij dr nek vel en gooide haar aan de kant. Hij beval haar terug te gaan naar het kamp, en beval Wildpaw om haar nooit meer te zien. Lightpaw opende met een ruk haar ogen en al haar haren stonden overeind, haar staart was dik van woede en tikte kwaad heen en weer. Lightpaw ging recht op zitten en probeerde zich zelf wat te kalmeren. Dat lukte. Ze verliet de den, en zonder ook maar naar iemand te kijken verliet ze het kamp. Toen ze één maar buiten het kamp was begon ze te rennen. Haar poten bewogen zich snel heen en weer, en de wind waaide door haar dikke ginger/witte vacht. Ze klom op een rots, en sprong er toen weer van af, en begon daarna weer te rennen. Ze sprong over een omgevallen boom, en toen begon het te rennen. Iets vertelde haar dat ze naar fourtrees moest. Waarom wist ze niet. Misschien zou Wildpaw daar wel zijn. Haar droom was ze nog niet vergeten, maar ze wist dat het maar een droom was, en Stormstar kwam enkel bij fourtrees op Gatherings, ging ze van uit. Naar mate ze door rende, hoe dichter ze bij Fourtrees kwam. Na een poosje kwam ze eindelijk bij de drie grote eiken. Ze ging op een rots zitten en zuchtte. Ze voelde zich nu eigenlijk best wel alleen. Eigenlijk had ze niet echt iemand. Ze kon wel met Jaggedpaw op schieten uit de clan, en Honeypaw was ook wel een kat waar ze goed mee op kon schieten, voor de rest ook niemand. Tyki kon ze ook wel mee op schieten, maar dat was een rogue, en voor de rest had ze Wildpaw nog, iemand waar ze echt heel goed mee kon, alleen die leefde in een andere clan, en vaak kon ze hem niet zien.

~Wildpaw

Onderwerp: Re: To long not seen di 30 okt 2012 - 18:25

_{Het was nacht en één van de Apprentices lag nog te wriemelen in z'n nest. Wildpaw opende zijn licht ambere ogen weer en zag voor de zoveelste keer de wand die de Den omcirkelde. Een zucht gleed over zijn lippen en hij draaide zich op zijn rug. Een stevig dak bedekte de Den en zorgde ervoor dat de sterren onzichtbaar waren. Nee. De slaap zou niet komen. Misschien kon hij wel even een ommetje maken om hem moe te maken. Voorzichtig omzeilde hij de slapende Apprentices en glipte het kamp vervolgens uit. Toen hij eenmaal een paar vossenlengtes was verwijderd van de plek waar hij geboren en getogen was, snoof hij de frisse buitenlucht op. Meteen rook hij de vele planten en zachte geuren van prooidieren. Het gras was nog droog, de dauw moest er nog opgelegd worden. Maar zijn instinct duwde hem verder, verder van het hart van ShadowClan territorium. Zonder te twijfelen trippelde hij verder en voelde een zacht briesje over zijn vacht strijken. Wildpaw passeerde de laatste laag struiken en keek rustig uit over het dal waarin de vier bekendste eiken stonden. Fourtrees. Maar iets was er anders. En dat iets was Lightpaw.

De ginger-white poes zat op een rots en had hem blijkbaar nog niet opgemerkt. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht en hij liep met een licht versnelde pas naar haar toe. Voorzichtig en verschool zich in het gedeelte met het lange gras. Maar hoe was dit gekomen? Had er een StarClan kat naar beneden gekeken en hen beide naar deze plek geleid? Wat alle katten ook mochten zeggen over ShadowClan, ze waren trouw aan StarClan. De kater schudde zacht zijn kop om erbij te blijven. Lightpaw was hier. En niemand zou hem 's nachts missen. Wie weet zelfs overdag niet. Want zijn Mentor had hem al een tijdje niet opgezocht. Zijn Mentor. Nee, niet alleen Breakingfur had hem iets geleerd, een BloodClan kat genaamd Phantom was ook eens opgedoken. Die keer was hij ook met Lightpaw geweest. Op het eerste gezicht leek de kater net zoals elke BloodClan kat, maar hij was niet zo erg. Dat leek althans. Nu Wildpaw onder de rots stond en zich verschool in de schaduw, hoopte hij dat Lightpaw hem nog niet had gezien. Langzaam draaide hij om de rots heen en klom snel de eerste paar muizenlengtes. Hij spande zijn spieren en maakte een gigantische sprong. Met zijn pootjes vooruit gestrekt richtte hij zijn lichaam naar Lightpaw. Hopend dat deze verrassingsaanval zou werken, kneep hij zijn ogen dicht. Hopelijk zou hij haar niet te erg verwonden als hij haar zou raken..}

Onderwerp: Re: To long not seen vr 9 nov 2012 - 22:30

L I G H T P A W

Langzaam ging de jonge poes in een lig houding liggen en legde ze haar rode kop op haar voorpoten, de uiteinde van haar poten hadden witte sokjes, en haar achterpoten hadden witten kousen. Ze sloot haar kille gele ogen voor een moment die enkel lief stonden als die in die van Wildpaw waren gericht. Ze dacht aan Wildpaw. Wat deed die kater toch met haar? Waarom stak hij telkens haar kop binnen? Ja, hij was een goede vriend, maar zo veel kon je toch niet aan een goede vriend denken? Lightpaw zwiepte een keer met haar staart. 'What's wrong with me?' Dacht ze. Lightpaw ging recht op zitten en opende haar ogen. Ze keek even om zich heen, er was niks te beleven. Lightpaw stak haar nagels een keer in en uit, en toen botste iets tegen haar aan. Ze viel van de rots af en rolde een paar keer om. Ze kwam meteen overeind met haar nagels en tanden ontbloot en haar haren recht overeind. Haar oren stonden fel naar achteren en haar ogen spuwde haar vuur. Ze leek nu echt op een valse rogue, of bloodclan kat, maar toen ze Wildpaw zag gingen haar haren meteen liggen en ontspande ze zich. "Gekkerd, je liet me schrikken," grinnikte ze terwijl ze boven op Wildpaw sprong en samen met hem een paar keer over de grond rolde. Ze keek hem aan en haar ogen straalde meteen. "Hoe is het met jouw?" Vroeg ze waarna ze van hem af ging en hem aan keek met een dikke glimlach op haar gezicht. Ze legde haar pluizige rode staart over haar witte voor poten heen. "Ik heb je gemist," mompelde ze terwijl ze hem met een warme blik aan keek. Dat was waar, ze had hem gemist, nog erger dan normaal, en waarom wist ze niet precies.

This is what happends...
When Light turns into dark

>>flut<<

Onderwerp: Re: To long not seen za 15 dec 2012 - 17:38

_{Door zijn extra gewicht viel Lightpaw van de rots af, maar Wildpaw, die totaal niet had opgelet, liet zich ietsje té erg meeslepen. Letterlijk. Hij was te laat om de rots nog vast te pakken met zijn pootjes en dus viel ook hij. Maar gelukkig was daar het gras dat zijn val brak. Vriendelijk stond hij op, maar zag een totaal andere Lightpaw. Haar mooie vacht stond overeind en Wild zag haar gevaarlijk scherpe tanden en klauwen. Hij schudde zijn kopje, dacht even dat dit allemaal een droom was, en deed een paar passen achteruit. Maar toen hij zijn ogen vervolgens sloot en open deed, stond daar die lieve poes die hem zoveel regels liet overtreden. "Gekkerd, je liet me schrikken," En zonder enige waarschuwing rolden ze samen over de grond. Wild was nog een beetje geschrokken van het andere beeld van haar. Maar dat vergat hij zodra hij haar stralende ogen weer zag. "Hoe is het met jou?" Ze stapte van hem af en ging zitten, haar pluizige staart over haar pootjes gewikkeld. "Ik heb je gemist," Mompelde ze, nu met een warme blik in haar ogen. Wild schudde zijn kop en trippelde naar haar toe. Hij drukte lief zijn kopje tegen die van haar. "Ik jou ook, misschien wel erger dan normaal." Zei hij blij en gaf haar voorhoofd een likje. "Maar nu zien we elkaar weer toch?" Maar terwijl hij dat zei, kwam er een gedachte in hem op. Maar voor hoe lang?}

Onderwerp: Re: To long not seen ma 24 dec 2012 - 12:48

_{Met haar haren overeind en haar tanden ontbloot draaide ze zich om na dat ze van de rots af geduwd was. Haar half lange dikke vacht maakte haar nog groter. Maar al snel zakte haar rode vacht weer en verzachte haar gele ogen. "Gekkerd, je liet me schrikken," mompelde ze. Schuld ging door haar ogen heen. Ze voelde zich schuldig dat ze haar beste vriend, of misschien wel meer dan dat, zo had laten schrikken. Maar zonder Wildpaw ook maar even te waarschuwen zette ze af met haar achterpoten en rolde ze samen over de grond. Gras raakte los en bleef in elkaar vacht zitten. Leaf-bare was aangebroken, maar er was niks van op te merken. Toen ze uit gerold waren stapte ze van hem af en keek ze hem aan met een scheve glimlach. Vervolgens vroeg ze hoe het met hem ging, en meteen er na zei ze dat ze hem gemist had, "Ik heb je gemist," mompelde ze, en ze voelde dat het veel erger was dan normaal. Ze had hem echt heel erg gemist. Wildpaw liep naar hem toe en drukte zijn kopje zacht en lief tegen die van haar, en Lightpaw deed het zelfde, en hun kopjes streken even langs mekaar heen. "Ik jou ook, misschien wel erger dan normaal." Sprak Wildpaw, waarna hij een like over haar kopje gaf. Zacht begon Lightpaw te spinnen. "Maar nu zien we elkaar weer toch?" Zei Wildpaw. Lightpaw keek hem recht aan in de ogen en knikte. "Ja... Maar ik ben bang..." Mompelde ze. "De clan wantrouwt me..." Ging ze veder. "I... ik ben bang dat ... dat we eens betrapt worden... En... En zullen we mekaar dan nog kunnen zien?" Mompelde ze... "Ik... ik haat het om weg bij jou te zijn..." Mompelde ze stotterend. Ze wist niet waar die emotie in eens weg kwam. Maar het was wel zo, ze haatte het om weg bij hem te zijn.

||Mood:: Scared||Company:: Wildpaw||Words:: 322||}

Onderwerp: Re: To long not seen ma 24 dec 2012 - 13:21

_{Wildpaw voelde Lightpaw's kopje langs de zijne gaan, haar zoete geur vulde zijn neus en hij voelde zich weer veilig. Met elkaar waren ze veilig, niemand zou hun vriendschap af kunnen nemen, zo sterk was het. "Ja... Maar ik ben bang..." Wildpaw richtte zijn blik op Lightpaw, een beetje bezorgd. "De clan wantrouwt me..." Weer boog Wildpaw zijn kopje om haar een likje te geven. Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar sloot deze weer toen hij merkte dat hij niets kon verzinnen. Alsof zijn bek helemaal was opgedroogd en hij niet meer kon spreken. "I... ik ben bang dat ... dat we eens betrapt worden... En... En zullen we mekaar dan nog kunnen zien?" Wildpaw legde zijn oortjes wat naar achteren. Nee, een wereld zonder haar was een wereld zonder licht.. "Ik... ik haat het om weg bij jou te zijn..." Stotterend sloot ze haar zin af en Wildpaw bleef haar aankijken. "Als wij worden gepakt, dan zal ik door blijven vechten totdat ik weer bij jou kan zijn. De Clan let niet erg op me, dus zullen ze me ook nooit bij jou zien." Hij draaide zijn kopje even weg van haar en dacht even na. Maar als de RiverClan haar wantrouwde, dan had Lightpaw juist een probleem. "En als je ziet dat ze je écht wantrouwen, dan.." Hij sloot zijn ogen om de tranen tegen te houden. "Dan denk ik dat we elkaar even niet moeten zien.."}

Onderwerp: Re: To long not seen ma 24 dec 2012 - 13:49

_{Eigenlijk was Lightpaw nooit bang, echt nooit. Maar nu, noe voelde ze zich anders, Ze voelde zich echt angstig. Ze was bang dat ze Wildpaw uiteindelijk zou moeten missen, dat de clan haar gevangen zou nemen en ze niet meer zonder begeleiding uit het kamp mocht - dat nu al niet mocht, maar zo erg werd er nú niet op haar gelet. Maar hoe zou dat zijn als hun vermoedens sterker ging worden, hoe zou dat zijn als ze er achter kwamen? De clan boeide haar niet, maar haar band met Wildpaw wel. Wildpaw boeide haar wel, ze wou wel bij hem zijn. Lightpaw sloot haar ogen even, maar die vlogen open toen Wildpaw begon te spreken. "Als wij worden gepakt, dan zal ik door blijven vechten totdat ik weer bij jou kan zijn. De Clan let niet erg op me, dus zullen ze me ook nooit bij jou zien." Sprak Wildpaw. Lightpaw keek hem aan. "Maar Riverclan wel op mij..." Mompelde ze zacht. "En als je ziet dat ze je écht wantrouwen, dan.." Wildpaw stopte even en Lightpaw keek hem aan met een iet wat angstige blik. "Dan denk ik dat we elkaar even niet moeten zien.." Sloot Wildpaw zijn zin af. Lightpaw schudde met haar kop. "N...nee..." mompelde ze. "Waarom hebben de clans zo'n domme Warrior Code verzonnen!" Lightpaw zuchtte. "Z...zei kunnen niet bepalen wat er gebeurt... Maar... Ik... Ik wil je juist wél blijven zien... Z... zo vaak zie ik je niet... Maar..." Lightpaw drukte haar kopje in zijn nek en sloot haar ogen. Wat moest ze nou? Als ze niet in een clan had gezeten had ze kunnen doen wat ze wou, dan was er niemand niet haar kon tegen houden... Dan stond de warrior code niet in de weg die de anderen bezig hield. "Ik... ik haat die warrior code... Ik wil gewoon bij jou zijn..." Mompelde ze droevig in zijn warme vacht.

||Mood:: Scared 'nd a bit sad||Company:: Wildpaw||Words:: 318||}

Onderwerp: Re: To long not seen ma 24 dec 2012 - 16:38

Wildpaw voelde dat er iets veranderd was in de houding van Lightpaw, en dat was ook zo. Ze leek niet echt meer op de dappere Apprentice die hij ooit bij de grens tussen hun Clans had ontmoet. Ze leek wel, bang. Een angstige blik werd op hem gericht en hij wist al hoe ze zou reageren. En de reactie kwam al snel. Wildpaw nam een grote hap lucht en bereidde zich voor. De RiverClan poes schudde haar kop. "N...nee..." Mompelde en Wildpaw deed een pas naar voren en begroef zijn neusje in haar vacht. "Waarom hebben de clans zo'n domme Warrior Code verzonnen!" Ze zuchtte. "Z...zij kunnen niet bepalen wat er gebeurt... Maar... Ik... Ik wil je juist wél blijven zien... Z... zo vaak zie ik je niet... Maar..." Haar kopje werd in zijn nek geduwd en Wildpaw legde zijn kin op haar voorhoofd. Alleen kwamen de geruststellende woorden maar niet tevoorschijn, alsof alles was weggewaaid. "Ik... ik haat die warrior code... Ik wil gewoon bij jou zijn..." Wildpaw deed een pas naar achteren, zodat haar gezicht weer tevoorschijn kwam. "Geloof me, dat wil ik ook het liefst. Maar straks wordt je uit je Clan geschopt en contact met een Rogue hebben is nog erger dan dit. En hoe loopt het af met je familie? En je vrienden?" Hij keerde zijn blik naar zijn poten bij de gedachte van haar vrienden. Hij had er zelf geen, maar Lightpaw waarschijnlijk wel. Ze was meer spontaan dan hij.. "En je Clan zou er zelf ook kapot van zijn.."

Onderwerp: Re: To long not seen do 27 dec 2012 - 1:19

_{Lightpaw voelde zich leeg en verdrietig, ze voelde zich angstig, ze wou gewoon bij Wildpaw zijn, niet die stress van afstand en regels moeten voelen. Ze geloofde niet in Starclan en al dat warrior code gebeuren, maar de anderen wel, en dat was het probleem, en dat kon haar in de problemen werken. Als ze betrapt werden, kon ze Wildpaw dan nog wel zien? Lightpaw probeerde de gedachte weg te duwen. "Geloof me, dat wil ik ook het liefst. Maar straks wordt je uit je Clan geschopt en contact met een Rogue hebben is nog erger dan dit. En hoe loopt het af met je familie? En je vrienden?" Vroeg Wildpaw. Lightpaw keek weg. Ze had geen familie of vrienden binnen de clan, ja ze trok wel eens met Honeypaw en Jaggedpaw op. Maar meer ook niet. "H...heb ik niet echt... of gewoon niet," stotterde ze best wel droevig. "Was er maar een mogelijkheid om bij jouw in de clan te komen," zuchtte ze droevig en een brok was in haar keel te horen. "En je Clan zou er zelf ook kapot van zijn.." Vervolgde Wildpaw. Lightpaw schudde met haar kop. "Nou nee, ze verachten me en ze haten me, ze zien een Dark-Forest cat in mij, geen Starclan poes..." Kwam er een tikkeltje kwaad over. "De clan haat me, echt... Dat weet ik... honderd procent zeker..." En een traan begon over haar wang te rollen. Ze voelde zich alleen zonder Wildpaw. Ze sprong naar voren en drukte haar kopje in zijn nek. "Ik... Ik wil gewoon bij jou zijn... I... ik..." ze durfde haar zin niet af te maken. Ik kan niet zonder jou, had ze willen zeggen.

||Mood:: Sad 'nd a bit angry||Company:: Wildpaw||Words:: 280||}

Onderwerp: Re: To long not seen di 1 jan 2013 - 16:27

Het kopje van Lightpaw meed zijn blik en voor heel even voelde hij zich meer aangetrokken tot haar dan ooit. Was het dan echt zo dat ze daar niemand had? Zelfs geen kennissen. Wildpaw schudde zijn kopje om niet af te dromen, nee, dat zou allemaal veels te mooi uitkomen voor hem. "H...heb ik niet echt... of gewoon niet," Haar stem klonk te droevig en Wildpaw kon nog net zijn tranen inhouden. "Was er maar een mogelijkheid om bij jouw in de clan te komen," Wildpaw schudde zijn kopje droevig. "Brokenstar zal dat nooit goed vinden, hij wilt alleen maar pure Clankatten in zijn Clan.." Zijn heldere oogjes richtten zich weer op naar het eens zo vrolijke gezichtje van Lightpaw. "Nou nee, ze verachten me en ze haten me, ze zien een Dark-Forest cat in mij, geen Starclan poes..." Wildpaw hoorde een kwaad toontje in haar stem, maar hij kon het wel begrijpen. Niet dat hij zich zo voelde in zijn Clan. "De clan haat me, echt... Dat weet ik... honderd procent zeker..." Het ene moment zag hij een traan uit haar oog komen en het andere moment was haar kopje in zijn nek gedrukt. Als een Queen die voor haar bange kitten zorgde legde hij zijn kopje op die van haar. "Ik... Ik wil gewoon bij jou zijn... I... ik..." Haar zin stopte en Wildpaw trok zich terug zodat hij haar weer kon zien. "Ik zou dat ook willen, héél graag zelfs. Maar StarClan heeft het ons niet gegund.." Droevig liet hij zijn blik vallen en kneedde de grond met zijn pootjes.

Onderwerp: Re: To long not seen di 1 jan 2013 - 20:33

_{"Brokenstar zal dat nooit goed vinden, hij wilt alleen maar pure Clankatten in zijn Clan.." De woorden drongen tot haar door en ze slikte. Als Starclan bestond, waarom gave ze dan niet om liefde en houden van, als Starclan bestond, besefte zij dan niet dat ze liefde niet mochten besturen? Ze waren toch zo goed, ze gaven toch zo om hun katten die nu rond liepen. Nou, met de dag begon het steeds meet flauwe kul te worden. Als Starclan echt zo was geweest zoals de anderen ze beschreven, hadden ze deze vriendschap wel goed gekeurd. "Ik kán een echte Shadowclan Apprentice zijn," mompelde ze. Ze haalde haar kop uit zijn vacht. "Maar dat zal hij nooit in zien, he?" Vroeg ze een tikkeltje droevig. "Ik zou dat ook willen, héél graag zelfs. Maar StarClan heeft het ons niet gegund.." Sprak Wildpaw. Lightpaw wou iets zeggen. De wist exact wat ze zeggen wou. Maar ze kon de woorden er niet uit krijgen. Of wel? "S...Starclan kan de weg van vriendschap misschien dan wel bepalen..." Mompelde ze. "Maar... maar niet van... L...Lie..." Haar stem brak af terwijl ze haar blik naar haar poten wende. Ze durfde haar zin inderdaad niet af te maken.

||Mood:: Scared||Company:: Wildpaw||Words:: 202||}

Onderwerp: Re: To long not seen