You're the voice I hear inside my head

_{Met vluchtige passen baande ze haar een weg door de kamp uitgang, en rook meteen een paar verse prooi markeringen. Goed zo, prooi, dat konden ze in deze tijd van het jaar wel goed gebruiken! In een fractie van een seconde dook ze naar de grond, en sloop geluidloos op de geur af. Ze wist dat er vlak voor haar iets moest zitten, al zag ze het niet, haar neus vertelde haar al genoeg. Toen de calico poes het gevoel kreeg dat ze nu vlakbij het dier moest zijn, schopte ze met haar achterpoten tegen de grond, en vloog zo de lucht in, de struik over. Net zoals ze al had verwacht belande ze recht op een spierwit konijn, die eigenlijk amper te zien was in de sneeuw, en beet het gauw dood. Ze voelde dat de tegenstribbeling van het konijn zwakker werd, en uiteindelijk het beestje helemaal levenloos was. Spottedleaf stuurde gauw een bedankje naar de Starclan voordat ze het konijn begroef onder een hoopje sneeuw, en vervolgens verder liep. Terwijl ze haar hoofd fier in de lucht stak, trippelde ze richting de Fourtrees. Een paar dagen geleden had ze de kater Hawkscream ontmoet. Het was toen nogal gevaarlijk om te praten, dus hoopte ze dat ze hem weer zou tegenkomen. Ze kon hem maar niet uit haar hoofd zetten. Al probeerde ze haar gedachten op iets random te richten, keer op keer schoot het gestalte van Hawkscream weer bij haar binnen. Ze schudde haar hoofd en keek even naar alle kanten. Perfect, ze was er. Spottedleaf zou ook weer niet de hele tijd op hem staan wachten, gewoon een paar minuutjes. Dat kon zeker toch geen kwaad hé?

+Hawkscream}

_{Een verse sneeuwlaag bedekte de grond, het zonlicht weerkaatste fel in zijn amberkleurige ogen. Een geeuw ontsnapte uit zijn bek en Hawk rolde over de grond. Een vage glimlach verscheen op zijn gezicht en hij rekte zijn pootjes uit. Hij had het kamp al een paar uur geleden verlaten, gewoon om even rust te nemen van die drukte. Hij wist niet zeker of er al katten leden aan Greencough en dat wilde hij ook niet weten. Leafbare was nog maar net begonnen en misschien zouden er zelfs katten sterven aan die vreselijke ziekte. Zijn glimlach verdween van zijn gezicht en hij rolde zich op zijn buik. Moest hij nu dan maar even gaan jagen? Gewoon om zijn steentje bij te dragen? Hawk schudde zijn kop en stond op. Zijn korte tabby vacht voelde al een beetje nat aan, maar omdat de temperatuur nog zo laag was smolt een groot gedeelte van de sneeuw nog niet. Langzaam trippelde de tabby onder de bomen door, beschut van de sneeuw die nu aan het vallen was. Hij verzonk even in zijn gedachten, over al die dingen die hem overkomen waren. Petalpaw, Dreamheart’s dood, zijn eigen zelfmoordpoging en weer Petalpaw. Het was een aardige poes, maar zou hun relatie ooit verder gaan? En dan was er natuurlijk ook de calico, Spottedleaf. Een WindClan poes die niet al te vervelend leek. Maar natuurlijk zouden ze nooit echt vrienden kunnen zijn. Het was tegen de regels en die wilde Hawk niet overtreden. Een geur deed hem opschrikken uit zijn gedachten, de vier grote eiken die samen Fourtrees voorstelden lagen in het dal vlak voor hem. Was hij zo ver gekomen zonder het te weten? Maar toen hij daar verder over na wilde denken, vingen zijn ogen een figuur op. Een wit gestalte, met hier en daar wat vlekjes, keek in zijn richting. Hawk slikte en keek achterom. Niemand. Maar waarom was uitgerekend zij hier? Zonder er verder op in te gaan trippelde hij verder en hield zijn kop laag bij de grond. Toen hij een paar muizenlengtes van haar verwijderd was ging hij zitten en krulde zijn staart over zijn poten. “Hey,” De woorden kwamen over zijn lippen zonder dat hij het gemerkt had.}

Welcome to the new age • • • • • • • • • • • • • • • *

Sometimes the curiosity can kill the soul but leave the pain
And every ounce of innocence is left inside her brain
And through the looking glass we see she's painfully returned
But now off with her head I fear is everyone's concern

Het duurde niet echt bepaald lang voordat de kater opdaagde. Ze verborg de lach die zich wou sieren op haar gezicht en keek hem neutraal aan. Hij mocht niet het besef krijgen dat ze speciaal naar hier was gekomen om hem te zien. “Hey,” Het was de stem van Hawkscream die haar deed opkijken. Ze schraapte even haar keel, en keek de kater met haar groene ogen aan. “Hi.” zei ze ietwat onzeker, en liet haar staart van links naar rechts slagen. Als er nu een Windclan kat haar zou zien zitten bij hem, een Riverclan kater, dan zou ze verdoemd zijn voor eeuwig. En aangezien ze het haatte om haar Clan te verraden, voelde dit dan ook heel erg raar aan. Niet goed, maar ook weer niet slecht. “Hoe gaat het?” Vroeg ze ietwat zacht en weerde vervolgens haar blik naar de grond. Haar klauwen haakte zich even in het zachte, maar toch ijskoude sneeuw. Algauw trok ze die weer terug want het was niet haar bedoeling om vijandig over te komen. Spottedleaf sloot haar ogen even, en vervolgens opende ze die weer. “Nog veel gedaan in de tijd dat ik je niet meer heb gezien?” Haar stem klonk weer even warm zoals altijd toen ze de bruine tabby weer aankeek. Geen enkele kwade of vijandige blik was te bespeuren in haar ogen. Lichtelijk hoopte ze dat Hawkscream nog aan haar had gedacht. Al wist ze dat Hawk en zij nooit echte vrienden konden worden. Ze zou direct elke regel aan haar laars lappen, en ook nog eens d'r bloedeigen Clan verraden.

Sometimes the curiosity can kill the soul but leave the pain
And every ounce of innocence is left inside her brain
And through the looking glass we see she's painfully returned
But now off with her head I fear is everyone's concern

WORDS263 • FEELINGSHappy • CompanyHawkscream

“Hi.” De poes haar stem klonk neutraal, misschien wel iets té. Nog wat achterdochtig bleef hij haar aankijken, nog niet zeker waarom hij hier nog was. Blijkbaar had zij er niet ontzettend veel problemen mee, dus waarom hij dan wel? Aarzelend liet hij zijn blik afglijden naar het lange gras. “Hoe gaat het?” Haar stem klonk nu wel degelijk zacht, maar dit gaf Hawk weer een beetje moed. Misschien kreeg ze nu toch wel een schuldgevoel, dat betekende wel dat ze loyaal was tegenover haar Clan. Hawk hief zijn kopje op en keek de calico weer aan. Nu was zij degene die wegkeek. Een simpel spel leek het wel. “Nog veel gedaan in de tijd dat ik je niet meer heb gezien?” Hij was echter te laat met het naar beneden kijken, want haar twee groene kijkers keken hem nu recht in zijn ogen aan. "Goed," Opeens herinnerde hij zich dat de poes een vraag aan hem had gesteld, deze beantwoordde hij nogal kortaf. "En gewoon Clandingen, waarschijnlijk dezelfde als die jij hebt gedaan.." Hij probeerde gen interesse te tonen in de poes, maar diep van binnen wilde hij dat ze gewoon een soort vrienden konden worden. Alleen dat. In de RiverClan was hij niet bepaald populair, alleen Petalcloud en Bravesoul hingen een beetje rondom hem. Verder niemand. Zelfs zijn eigen familie liet hem in de steek. Dus waarom Spottedleaf niet?

Welcome to the new age • • • • • • • • • • • • • • • *

Take a breath, take it deep
"Calm yourself," he says to me
If you play, you play for keeps
Take the gun, and count to three
I'm sweating now, moving slow
No time to think, my turn to go

Ze knikte rustig toen de kater zei dat het goed met hem ging. De weerkaatsing van het zonlicht was goed te zien in haar bladgroene ogen toen ze naar boven keek om de lucht te inspecteren. Grauwe grijze wolken vulde de hemel en die lieten maar enkele verfijnde zonnestralen de grond raken. Niet veel later liet ze haar hoofd weer dalen zodat ze de kater neutraal kon aankijken. "En gewoon Clandingen, waarschijnlijk dezelfde als die jij hebt gedaan.." Beantwoorde Hawkscream haar vraag nogal kortaf. Het maakte haar eerlijk gezegd niet uit op welke toon hij tegen haar sprak. Zolang 'ie maar iets zei was ze al tevreden. In een fractie van een seconde dacht ze terug aan de ontmoeting met Emberstorm, een van de oudere Warriors van de Windclan. Het gesprek met haar liep ietwat uit de hand, als gevolg dat de oudere poes een poging had gewaagd om haar aan te vallen. Uiteindelijk week ze toch af om vervolgens weg te lopen en Spottedleaf achter te laten. Ze gaf toe, misschien was ze iets té on- respectvol geweest. En kon ze beter niet gezegd hebben dat Ember een verrader was. Zij had dan misschien wel kittens gekregen van een Medicine cat, die dat nu ondertussen niet meer was. Maar zij was tenminste niet verliefd op een kater van een andere Clan. Een vijandelijke Clan. Ja, Spottedleaf was er zeker van. Ze voelde iets voor hem, maar of het echt pure liefde was dat wist ze nog niet zeker. Een misselijk gevoel knaagde aan haar maag. Het was fout wat ze deed, praten met een kater die uit een andere Clan kwam. Ze hoorde elkaar niet eens zo vaak te zien. De kattin met meerdere kleuren schudde haar hoofd en keek Hawk weer aan. "Dat betwijfel ik." Miauwde ze half grijnzend en keek hem speels aan.

As my life flashes before my eyes
I'm wondering will I ever see another sunrise?
So many won't get the chance to say goodbye
But it's too late to think of the value of my life

WORDS306 • FEELINGSHappy • CompanyHawkscream

Onderwerp: Re: You're the voice I hear inside my head