Why are you here? {Only Saxon!}

Icy, leader of Bloodclan

When she embraces rour heart turns to stone. She comes at night when you're all alone. And when she whispers 'Your blood shall run cold', You better hide before she finds you. Whenever she is raging, she takes all life away. Haven't you seen the ruins of our world?

Icy trippelde met trage passen door de bossen langs de tweebeennesten. Ja, het was dicht bij het Bloodclan kamp, maar zo ver weg wou ze ook niet zijn. Ze had nog maar pas leven geschonken aan een nestje van zes kittens, en ze vond het zoals de meeste kersverse moeders onprettig om van haar kinderen gescheiden te zijn. Maar ze had besloten dat ze wel eens weg uit de schuur moest gaan, straks dachten die stomme clankatten nog dat ze hen met rust zou laten, of dat ze wel voor eeuwig weg was. Wat voor een zever zou dat zijn! Nee ze zou hen nog laten zien, na die laatste aanval van Stormstar en dan nog eens Smoketear, waarbij Phantom haar had moeten gaan beschermen. Maar, ze had wel een reden voor haar zwakte gehad.. En dat was haar schouder. Het gewricht strubbelde nog steeds ietwat tegen na de stevige beet van de forse RiverClan leider. Stormstar had haar goed te grazen gehad, maar gelukkig had ze hem even goed terug gehad. Ook had ze een paar pijnlijke wonden op haar flanken gekregen, waar meer bloed uit vloeide dan ze had verwacht. Er was meer aan de hand geweest, dan wat luttele schrammen. Maar die waren gelukkig ook genezen, en daar had ze niet zoveel littekens aan overgehouden. Nu was ze ook eindelijk bevrijdt van die grote last in haar buik, en ze had zes veelbelovende kittens op de wereld gezet. Ze zouden groot worden, en hele goede Bloodclan krijgers. Ze betrapte zichzelf erop dat ze al uitkeek naar de dag dat de kleintjes eindelijk apprentices zouden worden. En ze moest zelf de mentors uitkiezen, samen met Saxon, waarbij ze zich af vroeg of ze zelf ook een van hun eigen kittens zouden gaan trainen. Misschien zou dat niet zo’n strak plan zijn. Ach, die kleine kittens.. Ze mistte hen nu al. Ze waren nu bij hun vader, Saxon, die haar gevraagd had om te gaan jagen voor hen tweetjes. Ze had wel honger ja, moest ze bekennen, en ze proefde de geur van dikke bosmuizen. Ze opende haar bek om de geuren beter te kunnen proeven op haar tong. Daar.. Twee à drie vossenlengtes voor zich uit, daar zat het kleine scharminkel dat ze geroken had. Ze zakte door haar poten en sloop er behendig, met evenwicht, op af. Drie.. Twee.. Één.. Ze sprong en hebbes! Met een enkele haal dode ze het beest en nam het tussen haar kaken op. Nu had ze er nog eentje nodig, voor Saxon, en de hare kon ze best wel delen met de kleintjes. Ze hadden een stevige maaltijd nodig. Met een zwaai draaide ze zich om, de zachte wind liet haar langharige, grijze pels opwaaien en speelde er wat mee. Toen hoorde ze plots voetstappen, zo te horen waren het stevige poten. Ze draaide haar oren om beter te kunnen luisteren, en geluk had ze toen de wind zijn geur meebracht. Saxon! Ze liet de muis vantussen haar kaken vallen, en die viel op de grond voor haar neer. Haar cyaanblauwe ogen werden groot van verbazing en keken hem aan toen de bruine kater in beeld kwam. “Wat doe jij hier!” Mauwde ze fel, niet echt bepaald een vriendelijke verwelkoming. “Moet je niet bij de kittens zijn?! Wie is er nu bij ze?!” Ze nam de muis terug tussen haar kaken en beende snel naar hem toe, waarna ze hem terug uit spuwde voor zijn poten en hem fel, maar afwachtend, recht in de ogen aankeek. Ze eiste een antwoord.

Note: F*ck yeah, Icy x Saxon topic! ♥ Status: Trotse moeder van 6 kittens ♥ Mood: Redelijk goed gezind ♥ Words: 589

hehehe als dat Saxon niet is

Deze dag had de kater volledig uitgestippeld. Gelukkig had Icy hem geloofd toen hij had gevraagd of ze eventjes wilde gaan jagen voor hen beiden. Ze wisselde immers telkens af om te gaan jagen en bij de kittens te zijn. Kittens, god, Saxon had nooit verwacht dat hij ooit vader zou worden van maar liefst 6 gezonde kittens. Maar het beviel hem tot nu toe nog wel. Goed, hij moest alles goed plannen. Bij Icy blijven, de kittens in het oog houden, Atlanta's trainingen voortzetten en zijn taken als Deputy serieus nemen ofcourse. Maar het lukte wel, het lukte hem altijd. Zo'n mietje was 'ie nou ook weer niet.
Maar goed. De bruine tabby kater had in het geheim een plannetje bedacht en dit samen met de enige kat waarvan hij wist dat Icy haar vertrouwde, Shadowpelt, besproken. Hijzelf mocht de poes niet echt, ze was immers een ex-clan kat. Maar ze had haar loyaliteit aan de clan bewezen en ze had Icy geholpen bij de geboorte. Dus stond hij bij haar in het krijt, jammer genoeg.
Saxon keek op toen hij de donkergrijze poes de schuur in zag trippelen. "Dank je dat je dit wilt doen," miauwde hij met een neutrale stem. Hij had zijn fight met Shadowpelt nooit bijgelegd, maar ze hadden momenteel een wapenstilstand, dus hij deed neutraal tegen haar. Zoals gewoonlijk. De helder groene ogen van de poes schoten even naar zijn ogen en ze knikte, waarbij ze naast de kittens ging liggen en ze een voor een een lik gaf. Saxon keek nog een keer, met een vaderlijke blik, naar de pluizen bolletjes en rende daarna de schuur uit.

Hij was niet geheel zeker van zijn zaak. Alles leek hem tegen te spelen. Hij was vader van zes kittens, kittens van zijn eigen leader nog wel. Hoe hij het ooit in zijn kop kon krijgen om haar zwanger te maken was 'm nog steeds een raadsel. Maar het betekende wel dat hun band een stuk sterker was geworden en misschien zelfs tot meer was uitgegroeid. En daar zat 'm dus het probleem.
Met een zucht baande de kater zich een weg door het struikgewas, waarbij hij Icy's geur al snel had opgepikt. Er stond een neutrale blik in zijn cyaanblauwe ogen toen hij direct een kleine preek over zich heen kreeg van zijn leader. Saxon's oren zakte eventjes terug in zijn nek en hij maakte zich iets kleiner, Icy stond immers hoger in rang, hij zou zijn respect blijven tonen.
Toen ze eenmaal was uitgeraasd kwam hij weer overeind, keek haar aan en antwoorden kalmpjes: "Kalm aan jij. De kittens zijn veilig bij Shadowpelt en als je zo blijft tieren hoort het hele bos je." Hij gaf Icy een lik over d'r kop heen. "Het is de laatste tijd immers gewoon niet mogelijk meer om een rustig onderonsje te hebben, hè? Dus had ik dit in gedachten. De kittens zijn veilig, BloodClan zal onze afwezigheid niet eens opmerken en wij hebben wat tijd voor ons tweeën," Hij ging zitten en sloeg zijn staart over zijn poten heen. "Sounds like a plan, right?" miauwde hij daarna.

Icy, leader of Bloodclan

When she embraces rour heart turns to stone. She comes at night when you're all alone. And when she whispers 'Your blood shall run cold', You better hide before she finds you. Whenever she is raging, she takes all life away. Haven't you seen the ruins of our world?

Saxon zakte onderdanig door zijn poten, en zo fel klinken had ze eigenlijk niet echt bedoeld. Vervolgens ging hij weer rechtop zitten. “Kalm aan jij. De kittens zijn veilig bij Shadowpelt en als je zo blijft tieren hoort het hele bos je.” Sprak hij, en zijn stem klonk zoals gewoonlijk zo laag dat het als gebrom klonk. Hij liet zijn tong over haar kop heen glijden, en ze legde haar oren plat tegen haar kop terwijl ze zich met neergeslagen ogen liet doen. “Het is de laatste tijd immers gewoon niet mogelijk meer om een rustig onderonsje te hebben, hè? Dus had ik dit in gedachten. De kittens zijn veilig, BloodClan zal onze afwezigheid niet eens opmerken en wij hebben wat tijd voor ons tweeën,” Hij sloeg zijn staart over zijn poten heen toen hij zitten ging. Maar Icy zelf bleef met een achterdochtige blik op haar gezicht recht staan. “Sounds like a plan, right?” Vervolgde hij. Ze kneep haar ogen nog dichter samen. “Yes, a stupid one.” Antwoordde ze hem kattig en boorde haar nagels in de vacht van de dikke bosmuis. Ze staarde naar het kleine lijfje, en keek toen weer naar haar deputy met een felle blik. “Jij bent misschien een deputy, Saxon, maar ik ben een leader!” Siste ze vijandig, maar wel op een gedempte toon, dat eerder als dreigend gefluister klonk. “En ik laat mijn elite, noch mijn kittens, alleen! Daarbij lijkt het mij onwaarschijnlijk dat je Shadowpelt hebt kunnen overtuigen om dat voor je te doen. Wat voor een leugentje maak je mij wijs, moet ik direct geloven dat jullie plots twee poten op één buik geworden zijn? Zever toch zo niet, en vertel me de waarheid. Wat voer je in je schild dat we niet met zijn tweeën in het kamp kunnen blijven?” Ze staarde hem scherm met haar cyaanblauwe ogen aan, maar na een tijdje verzwakte die blik toch een beetje. Ze kon niet boos op hem zijn, en al zeker niet blijven.

Note: F*ck yeah, Icy x Saxon topic! ♥ Status: Trotse moeder van 6 kittens ♥ Mood: Achterdochtig en getemperd ♥ Words: 331

hehehe als dat Saxon niet is

» Saxon bleef rustig zitten, hij wist dat het een hele klus zou worden om Icy er van te overtuigen dat het beter was om eventjes alleen te zijn. Hij had zijn verhaal goed voorbereid, maar geen idee of het hem ook zou lukken om het te zeggen. Beter nog, of hij de kans kreeg óm het te zeggen. Want met Icy wist je maar nooit wat haar volgende zet was.
Een koude wind sneed door zijn korte vacht heen en liet 'm huiveren, maar Saxon was de kou gewent en bleef verder rustig zitten, terwijl zijn leader bleef verder tieren. “Jij bent misschien een deputy, Saxon, maar ik ben een leader!” Hij keek haar rustig aan en knikte. Dat wist hij ook wel. En deze poes voor hem mocht misschien wel jonger zijn, hij zou haar niet graag uitdagen tot een gevecht. Dat liet hij over aan die irritante boskatten. “En ik laat mijn elite, noch mijn kittens, alleen! Daarbij lijkt het mij onwaarschijnlijk dat je Shadowpelt hebt kunnen overtuigen om dat voor je te doen. Wat voor een leugentje maak je mij wijs, moet ik direct geloven dat jullie plots twee poten op één buik geworden zijn? Zever toch zo niet, en vertel me de waarheid. Wat voer je in je schild dat we niet met zijn tweeën in het kamp kunnen blijven?” Oeh. Hij had Icy nu wel heel erg pissig gemaakt. Nu moest 'ie goed op zijn woorden gaan letten, anders was 'ie zijn oren kwijt. En die hielt hij nog liever eventjes. ”Het is de waarheid dat Shadowpelt bij de kittens is. En nee, ik vertrouw haar niet, maar ze is een vriendin van jou en ze doet dit ook alleen voor jou. Niet voor mij. Die clankat zou nooit iets voor mij doen.” Hij stopte eventjes, goed nadenkend over zijn volgende woorden. ”Ja, ik heb een plan. Het is geen toeval dat ik hier heen ben gekomen, Icy. Echt niet,” Hij keek haar eventjes aan, zag zijn eigen reflectie in haar helder blauwe ogen.
De woorden die Saxon had voorbereid speelde als een band af in zijn hoofd, hij moest ze nu alleen nog naar buiten persen, en daat ging hij meestal de fout in. Het was immers niet de eerste keer dat hij dit moest doen, hij hoopte alleen wel dat het de laatste keer was.

» Past
”Lily!”De storm zorgde ervoor dat zijn stem bijna onhoorbaar was en hij zijn evenwicht verloor. Met een klap kwam hij tegen een steen terecht, waardoor alle lucht uit zijn longen werd geslagen. “Oef!” Saxon hoeste en probeerde overeind te komen, maar zijn poten begaven het. In de verte zag hij een helder witte poes onder een stapel stenen liggen schuilen. De bruine kater gromde zachtjes in zichzelf en deed nog een poging om weg te lopen. Ditmaal werkte zijn lichaam wel mee en kwam hij langzaam vooruit.
Met zijn nagels diep in de zachte grond geslagen, liep hij in de richting van de witte poes, terwijl de rukwinden probeerde vat te krijgen op zijn massieve lichaam en hem omver probeerde te krijgen. Hij gromde zachtjes in zichzelf en het leek alsof hij niet verder kwam dan dit.
Zijn spieren deden pijn, maar het gevoel van verzuring was zijn minste zorg. Hij begon snel aan kracht te verliezen en als het zo door ging, zou hij nooit op tijd bij Lily komen. “Lily!” Schreeuwede hij nog een keer, maar de poes leek hem nog steeds niet te horen. Saxon spande zijn, verzurende, spieren nog een keer aan en sprong, in een poging om verder de heuvel op te komen.
Een rukwind kreeg hem te pakken en blies hem opnieuw tegen de rotsten aan. Saxon schreeuwde het uit van de pijn toen zijn poot klem kwam te zitten. Zijn oortjes zakte angstig in zijn nek toen hij stenen hoorde rollen boven hem. Hij keek met een angstige uitdrukking op zijn gezicht hoe een paar grote stenen via een schuine kant in de richting van de witte poes rolde. Ze leek door het gebulder van de storm niets door te hebben. Saxon vervloekte zichzelf en hinkte in de richting van de poes, maar telkens werd hij terug geblazen door de sterke wind. “LILY!” schreeuwde hij de longen uit zijn lijf. Nu leek ze hem wel te horen. Eindelijk. Door middel van zijn staart wist hij aan te geven dat ze in gevaar was en ze keek op naar de rotsen die steeds dichter in haar buurt kwamen. Ze sprong op en probeerde nog weg te komen, maar de eerste rots raakte de rand van haar beschutting en lieten deze instorten. “LILY!” schreeuwde Saxon, terwijl er tranen in zijn ooghoeken verschenen. Op een of andere manier vond hij de kracht om naar haar toe te rennen, terwijl hij de vallende rotsblokken ontweek. Uiteindelijk vond hij de witte poes, al was haar vacht meer rood van wit door het bloed dat ze was verloren. ”Saxon?” haar stem was zo zacht, zo zwak. Saxon likte de kop van de poes en begon het bloed uit de vele wonden te halen. ”Laat maar Saxon, het is al goed,” De bruine kater schudde zijn kop. “Nee, Lily. Ik laat je niet gaan, ik wil je niet laten gaan. Ik hou van je Lily.” Zijn cyaanblauwe ogen schoten open toen hij een lik van de poes over zijn kop kreeg, voordat ze terug zakte op de grond. ”Ik hou ook van jou, Saxon,” zei ze met haar laatste adem, voordat ze stil bleef liggen.

» Present
Zonder het te weten, was Saxon verloren gegaan in zijn eigen gedachten. Een stuk van zijn verleden dat hij nooit met iemand had gedeelt. Zelfs met zijn vader niet, die hem in die tijd aan het trainen was. Hij was Lily ook nooit vergeten, maar had zichzelf erover heen gezet en was meer gaan trainen. Zijn gevoelens had hij daarom nooit geuit, tegenover niemand. Tot vandaag?
Hij zuchtte zachtjes en keek Icy aan. ”Icy, je weet dat ik geen bruut ben, zoals menig andere kater van de Elite. Jij bent een van de weinig die mij daarwerkelijk kent, als een rustig, gevoelige kater die altijd zijn woordje klaar heeft. Daarom ben ik misschien niet gelieft, eerder gehaat, binnen de Elite. We hebben samen heel wat doorgemaakt. Waarvan de kittens misschien wel een hoogte punt zijn. Ik heb er nooit spijt van gehad, Icy, dat we samen die kittens hebben gekregen. Ik wil alleen dat ze kunnen opgroeien met beide ouders en geen gescheiden ouders.” Het ging makkelijker dan dat hij had verwacht. Een stuk makkelijker zelfs. Toch was er een spoor van zenuwen in zijn stem te vinden. Hij was niet goed met deze dingen. Zeker niet. ”Icy, Queen van de Elite, moeder van mijn kittens. Zou je mijn partner willen worden?” Haha. Hahahaha. Het was eruit, hij had gezegd. Hij had Icy, de leider van de Bloodclan, officieel gevraagt als partner. Maar nu? Nu moest hij wachten op een positief antwoord, of heel hard gaan rennen, omdat ze anders zijn oren eraf zou krabben. «

Words: 1174 Mood: Nervous Company: Icy

Wolla~ Saxon's 1000ste post <'3

Icy, leader of Bloodclan

When she embraces rour heart turns to stone. She comes at night when you're all alone. And when she whispers 'Your blood shall run cold', You better hide before she finds you. Whenever she is raging, she takes all life away. Haven't you seen the ruins of our world?

Haar ijzige ogen priemden op zijn donkerbruin gestreepte pels, en met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan toen hij nog steeds beangstigend kalm haar antwoord gaf. “Het is de waarheid dat Shadowpelt bij de kittens is. En nee, ik vertrouw haar niet, maar ze is een vriendin van jou en ze doet dit ook alleen voor jou. Niet voor mij. Die clankat zou nooit iets voor mij doen.” Ze blies even naar de forse kater. Hij was dan misschien haar deputy, en het was misschien wel waar dat Shadowpelt uit een clan afkomstig was maar hij had nog steeds niet het recht om zo over haar te gaan praten. “Ja, ik heb een plan.” Vervolgde hij toen na een tijdelijke stilte. “Het is geen toeval dat ik hier heen ben gekomen, Icy. Echt niet,” sprak hij en ze keek hem met een frons aan toen hij haar recht in de ogen keek. Hij had zeker aan het kattenkruid gezeten, die malloot.. Icy had zin om zijn gezicht open te rijten met haar klauwen toen hij een hele tijd haar stil bleef aanstaren. Er was echt iets eigenaardigs aan hem vandaag. Hij leek zo in gedachten verzonken te zijn, dat ze het zich maar even gemakkelijk maakte door te gaan zitten en haar staart om haar poten heen te slaan. Het puntje ervan bewoog nijdig heen en weer. Ze likte even over haar poot om haar hoofd ermee schoon te maken. Ze moest helemaal niets weten van die lik tussen haar oren die Saxon haar had gegeven, zeker nu niet aangezien hij zo raar deed als het maar kon zijn. Toen ze een zucht van tussen zijn lippen hoorde ontsnappen, keek ze op. “Icy, je weet dat ik geen bruut ben,” zijn ogen haakten zich vast in de hare. “zoals menig andere katten van de Elite. Jij bent een van de weinig die mij daar werkelijk kent, als een rustig, gevoelige kater die altijd zijn woordje klaar heeft. Daarom ben ik misschien niet gelieft, eerder gehaat, binnen de Elite.” Wat was dat nou voor een zever, werd hij plots sentimenteel of zo? Toch hield ze zich gedeist en luisterde rustig en afstandelijk naar wat hij dit maal te zeggen had. “We hebben samen heel wat doorgemaakt. Waarvan de kittens misschien wel en hoogte punt zijn. Ik heb er nooit spijt van gehad, Icy,” Haar ogen vlogen open bij die woorden, ze kon haar oren niet geloven. “dat we samen die kittens hebben gekregen. Ik wil alleen dat ze kunnen opgroeien met beide ouders en geen gescheiden ouders.” Hij klonk zenuwachtig, en Icy schoof even ongemakkelijk heen en weer. Dit was gewoonweg niet normaal. “Icy, Queen van de Elite, moeder van mijn kittens. Zou je mijn partner willen worden?” Haar bek viel open. Nou dít was het hoogtepunt van hun gesprekken. Waarom begon hij hier eigenlijk over? En waarom had ze hem in godsnaam ooit gekozen als haar deputy? Ze kende hem nauwelijks op het moment van Scourge’s dood, en toch.. En na die ene bekentenis, waar hij haar zo simpel afgewezen had.. Het kon niet anders. “Is er soms een muisje verkeerd gevallen of zo..” Mompelde ze en stond op. Hij leek serieus. “…” Ze kon even niets meer uitbrengen, en zelfs toen ze hem een kleine duw wou geven lukte het niet eens goed. “.. Waarom breng je dit onderwerp eigenlijk aan?” Ze strompelde een beetje verder achteruit, even van de kaart, maar toen won ze haar gebruikelijke felheid terug. “Ik dacht dat na de vorige keer alles wel duidelijk was!”

Note: F*ck yeah, Icy x Saxon topic! ♥ Status: Trotse moeder van 6 kittens ♥ Mood: Van de kaart ♥ Words: 592

hehehe als dat Saxon niet is