Take a chance on me

Onderwerp: Take a chance on me zo 16 dec 2012 - 1:32

Een bewolkte dag, natuurlijk was het wel weer bewolkt waneer was het niet bewokt in dit smerige zielige landje van de o zo grote Clans. Ze haatte deze plek, ze haatte Tyki op dit moment zelfs omdat hij hier ergens rond zwierf en haar nog niet eens gevonden had als dat beest haar dan zocht.. Oom of niet ze wou hem op dit moment terug trekken naar hun huis al moesten ze hun of nou ja zijn missie afronden. Tyki kon het makkelijk alleen, hij kon alles makkelijk alleen hij kon ten slotte alles makkelijk alleen..

Ze gromde even afkeurend terwijl ze het gebied bekeek waar ze zich bevond. Het rook er smerig naar afval en de geur van andere katten was duidelijk te merken toch werd ze er half misselijk van. Ze haatte elke kat behalve haar familie. Elke smerige vieze Clankat die hier rond liep of Poesiepoes zoals ze het zo leuk noemden. Het waren allemaal poesiepoesen stuk voor stuk en als het aan Road lag vernietigde ze dit gehele gebied meteen inplaats van steeds toe moeten kijken hoe een smerig beest deed alsof hij of zij goed was. Denkend dat ze kunnen vechten. Road zou ze het laten zien.

Sprekend over de duivel trokken haar oren naar achteren en zwiepte haar staart heen en weer. "Het word onbeleefd gezien om iemand van achter te besluipen.." Siste ze zacht en draaide zich om zodat ze met haar amberen ogen strak naar de poes of kater ze kon het nog niet zo een twee drie zeggen te staren.

-Plz een goede poster, Road is uit op een gevecht en ik heb geen zin in iemand die half gaat lopen powerplayen of doet alsof die geweldig is.

Onderwerp: Re: Take a chance on me di 18 dec 2012 - 17:47

_{Nog erg geïrriteerd van dat Darkfire was aangenomen in de clan, liep ze het kamp uit. Hoe konden ze? Hoe konden ze in Starclan naam? Dat beest was niet te vertrouwen! Hij zou nooit een van hen worden, nooit zou hij te vertrouwen zijn! Stel je voor wat hij allemaal kon doen. Stel dat hij wel degelijk een soort van spion was en enkel zei dat hij er uit was gegooid?! Nee, haar clanmaten waren zo stom om dat te geloven. Een stroom van woede golfde door haar lichaam terwijl ze met een woedende blik door het territorium liep. Welke oenen hadden dat beest toegelaten? Oh ja, Shrewleap en zo. Ze konden voor haar part allemaal gestolen worden, een clanmaat zou het voor haar nooit zijn. Het was een indringer, een mislukkeling en of het nou waar was wat hij zei of niet, het maakte haar niet meer uit. Dat hij oprotte, dat hij nooit meer terug kwam! De poes gromde even binnensmonds en liep stug door. Ze had even iets nodig om haar woede op af te reageren, Darkfire mocht ze helaas niet aanvallen, hoe graag ze het ook wou, dus ging ze op zoek naar iemand die het leuk vond dit territorium binnen te dringen. Haar blik stond als een donderwolk en het leek alsof ze elk moment kon ontploffen. Dat kon ze ook, dus dat scheelde. Na een tijdje door het territorium te hebben gezworven vond ze nog steeds niemand, helemaal niemand op wie ze zich kon afreageren. Waar waren al die indringers? Hadden ze haar al horen aankomen ofzo? Ze gromde weer, zuchtte geïrriteerd en liep door.

Na een tijdje gelopen te hebben, kwam ze er achter dat ze het territorium uit was. Nou ja, hier zou ze in ieder geval wel iemand vinden. Rustig keek ze rond en niet veel verder zag ze dan ook eindelijk een kat zitten die niet van haar clan was. Daar had ze wel een tijdje over gedaan, stil liep ze op het dier af, ze was er bijna, tot deze plots haar oren naar achteren trok en haar staart heen en weer zwiepte. Dat beest had haar opgemerkt. De poes liet een geïrriteerde, maar haast onhoorbare grauw los, "Het word onbeleefd gezien om iemand van achter te besluipen.." Siste deze zacht en draaide zich om en keek haar strak aan. Zij was ondertussen al dichterbij gelopen en keek de poes rustig, maar duidelijk niet in een goed humeur aan, 'Oh god, moet ik nu alle regeltjes van de etiketten gaan naleven?' siste ze terug, 'Want dan heb ook jij nog een hoop punten die je moet verbeteren' Ze legde haar oren in haar nek en nam de kat voor haar eens goed in haar op. Amberen ogen met grijze vacht, maar vrij klein. Zij was groter, maar dat wou niks zeggen, sommige kleine katten waren ontzettend vinnig zeker als het poezen waren, wat deze kat volgens haar ook was. 'Ukkie' miauwde ze fel, 'Ik snap niet dat jij nog niet verpletterd bent' ja, ze gaf aanleiding tot een gevecht. Lekker boeiend, dat was toch ook wat ze wou? Even al haar woede ergens op af gooien en dit was zeker een uitgelegen kans.}