Why ... are you here? [Lightpaw]

» Om de tijd te kunnen doden was Saxon maar in de richting van de Fourtrees gewandeld. Bloodclan kon wel eventjes zonder zijn commander en Icy was veel te druk bezig met de kittens, zíjn kittens. Het voelde nog steeds vreemd aan, wetend dat zijn nageslacht nu op deze aarde rondliep. Zijn vader, mocht deze nog leven, was vast trots op hem zijn geweest. Zijn moeder boeide hem niet, daarom had hij haar ook vermoord toen ze hem wilde tegen houden om het kittypet leven achter zich te laten. Een van zijn beste keuzes, zo vond hijzelf. En natuurlijk toen hij zich bij Bloodclan aansloot. Hij had best een goede tijd bij dat stelletje ongeregeld. Scourge had hij nooit zo veel meegekregen, in die tijd was hij vaak buiten het kamp te vinden, opzoek naar clankatten.
Saxon was geïnteresseerd in clankatten, een leventjes dat hij nooit had mogen leven. Nou was het ook niet echt een leventje wat hij graag zou willen leiden, veel te veel saaie, strenge regeltjes. En daarnaast waren er ook niet veel Clans die zijn ideeën zouden goedkeuren. Alleen Shadowclan, die stond hem nog wel aan. Maar de rest, neh, niets voor hem. Dat liet hij ook vaak merken bij de oude clankatten binnen Bloodclan, Shadowpelt for example. Hij mocht die poes niet, het was dat ze goed bevriend was met Icy, anders had hij haar al lang een keer aangevallen.

De bruine kater zuchtte en merkte dat hij in de buurt van de grote bomen kwam. Hij kon de verhalen, de fabels over Starclan, en het feit dat de Clans hier vergaderde. Hij plante zichzelf neer op de grote steen, waar de leiders altijd op zaten, en keek naar het uitzicht.
Een klein, snel dichterbij komend, stipje trok zijn aandacht. Wie was het en wat moest diegene van hem? Saxon zuchtte zachtjes en wachtte geduldig af totdat het stipje, de kat, bij hem was. Een apprentice, zo te zien. Hij snoof eventjes, Riverclan, kon niet missen. "So, and why are you here?" vroeg hij op een kalme toon, terwijl zijn staart met een zenuwachtige tik heen en weer bewoog. «

Words: 353 Mood: Suspicious Company: Lightpaw

_{Een koude ijzige windvlaag waaide door haar vacht. Intussen was het al weer zeven dagen geleden dat ze Wildpaw had opgezocht. Ze miste hem. Ze vernauwde haar ogen bij het horen van gescharrel van een prooitje. Nu het Leaf-bare was, was prooi schaars. Eerst de clan voeden, dan je zelf, was de regel van The Warrior Code. "But why should I do something stupid like that? What if I die because of hunger?" Siste ze tegen zich zelf waarna de apprentice van negen moons in een sluip houding ging. Zacht sloop ze op het muisje af, haar nagels had ze al naar buiten staan en op de perfecte afstand sprong ze. Ze stak haar nagels in het nekje van het dier en voelde hoe haar nagels het nekje brak. Met het muisje in haar bek ging ze veder, op weg naar Fourtrees, misschien zou ze dit keer Wildpaw weer ontmoetten. Lightpaw grijnsde en versnelde haar pas. Dan kon ze dit muisje met hem delen, ook al zat er niet veel vlees aan. Met hem zou ze wel delen, maar de rest van haar Clan boeide haar niet. Maar in plaats van Wildpaw, rook ze een andere kat, de geur was ook geen clan geur. Wel clan, maar niet zo als de vier clans waar van zij deel uit maakte. De geur die zij rook was de geur van Bloodclan. En toen ze tussen de struiken door kwam zag ze een grote massieve kater liggen op de grote rots waar de Leaders hun plek altijd in namen op Gatherings. "So, and why are you here?" Vroeg de kater. "I can ask the same to you," kaatste ze koeltjes terug. Ze toonde niet echt vijandigheid, maar ook geen vriendschappelijkheid ofzo, ze stelde zich gewoon neutraal op. "Well, Bloodclan he? Dan ken je Phantom vast wel," sprak ze koeltjes. "Hij trainde me, maar ik zie de laatste tijd niks meer van hem," ging ze veder waarna ze haar gele ogen op de fel blauwe van de kater richtte, nieuwsgierig naar zijn reactie.

||Mood:: Calm||Company:: Saxon||Words:: 339||}