I would like to have company...(Pebblepaw)

Hij staarde naar het blaadje die vlak voor zijn poten gewaaid was. Zijn staart bewoog zachtjes heen en weer. Zo wachtte hij af, geduldig tot de volgende windvlaag. Toen deze kwam sprong hij snel boven op het blaadje, voordat deze weg kon waaien. Met een tevreden glimlach ging hij weer liggen. Liet het blaadje onder zijn poten weg glippen en keek toe hoe het blaadje een eindje verderop weer neerkwam. Hij verveelde zich, dat gebeurde de laatste tijd wel vaker. Dat kwam vooral omdat hij eigenlijk met niemand omging. Daar zorgde hij ook zelf voor. Hij probeerde altijd alleen te eten en speelde nooit met anderen. Eerder wel, maar nou niet meer. Dan verzon hij spelletjes die hij alleen kon doen, om maar iets te doen te hebben. Alleen na een tijdje begon dat ook te vervelen en dan ging hij maar slapen, of door het kamp lopen. Soms had hij best wel zin in gezelschap, alleen niet in moeilijke vragen. Of in de jaloezie die soms zijn gevoelens binnensloop. Dan was het kiezen tussen het een of het ander en meestal koos hij dan maar voor het alleen zijn. Hij stond op en schudde zijn vacht uit, daarna trippelde hij verder naar het midden van het kamp. De zon verwarmde zijn vacht, terwijl hij uit de schaduw die de kraamkamer wierp liep. Er lag een rustige blik in zijn lichtblauwe ogen toen hij midden in het kamp ging zitten. Daarna keek hij om zich heen.
Niemand lette op hem, er waren ook niet zo veel katten in het kamp. Het was dan ook midden op de dag. Hij veegde zijn staart soms door het gras, als hij deze van de ene naar de andere kant bewoog. Hij sprong weer overeind en liep naar de rand van het kamp, waar hij tegen de barricade van riet ging zitten. Hij zuchtte even terwijl hij zachtjes een deuntje voor zich uit begon te neuriën. Soms wou hij dat hij wat meer gezelschap opzocht, dan zou hij ook wat te doen hebben. Maar hij durfde het gewoon simpelweg niet.

[Pebblepaw]