Hello little kitty cat! [&Nimblekit]

De vorige dag was druk geweest, gezien Passionkit zo veel speelt. Hij had gepraat met verschillende katten en ze gegooid met slimme vragen, waar veel lang over na moesten denken. Nog voor Zonlaag sliep de tortoiseshell. Hij was vredig in slaap gevallen, moe. Tegen de buik van Snowface. Ze vond haar zo aardig, alsof het zijn eigen moeder was. Nee, Passion had nooit zijn ouders ontmoet. Ze waren.. weg! Toch bleef Passion leven en had hij de grootste lol. Langzaam begon de maan omhoog te komen, en de jonge kater droomde.

Passionfruit heette hij. De grote sterke langharige tortoiseshell was een warrior in zijn droom. De geur van muis drong zijn neus binnen. Maar ook de geur van vos. Dapper stapte hij op de geur van de vos af. De boze vos gromde en viel hem aan. De warrior maakte een schijnbeweging waardoor de vos viel. Koeltjes keek hij hem na. Hij zette zijn nagels in zijn rug en de vos was dood. "PASSIONFRUIT, PASSIONFRUIT!", riep de clan. Stormstar kwam uit de menigte. Nog steeds was Passion's blik koel. "Je hebt de clan gered, nogmaals. Ik verkies je tot mijn nieuwe Deputy" zei Stormstar.

De eerste zonnestralen kwamen door de den heen en lieten de jonge kit wakker worden. 'Was het allemaal maar een droom?!' riep hij uit. Hij zuchtte een keer toen hij merkte dat hij ook echt in de Nursey lag. 'Was die droom maar echt' murmelde hij. Hij rekte zich uit en liep het kampterrein op. De jonge Passion hoefde geen melk meer, daar was hij al te oud voor. Hij pakte een klein muisje van de prooistapel af en begon er aan te eten. Maar halverwege zat hij al vol. De dieren waren te groot. Het was te veel voor zijn kleine maag.
Zachtjes trippelde hij de Nursey in. Voorzichtig keek hij naar Nimblekit en pookte haar wakker. 'Nimblekit, Nimblekit! Wakker worden! Het is MORGEN!' zei hij in haar oor. Nimblekit was erg aardig. Hij hoopte maar dat ze snel wakker werd....

Hello little kitty cat! [&Nimblekit] 1b99d7e74384dc1bec29fb6

Rustig lag het poesje tegen de buik van haar pleegmoeder aan, haar oogjes waren gesloten en haar borstkas ging rustig op en neer. Als een klein bolletje lag ze, haar staartje raakte haar oren en haar voorpootjes had ze over haar snoet geslagen. Ze sliep, al een tijdje zelfs, ze had gister immers maar weinig geslapen. Ze had geprobeert het kamp uit te sluipen, maar dat was grondig mislukt. Misschien dat het deze keer lukte. Ze zag er immers misschien lief en vriendelijk uit, maar alle regels moest ze toch wel een keertje getest hebben, niet? Behalve het moorden, dat vond ze maar niks. Maar eerst slapen, haar hersens waren al in dromenland en rustig droomde ze weg.

Nimblekit! Klonk het in haar oor en direct schoot ze wakker. Ze lag in een Den, maar niet de Nursery, ze lag niet bij haar pleegmams, noch bij haar pleegbroertje. Ze lag in een hol die haar onbekend was. Er lag niemand, was niemand, behalve zij. Maar waardoor was ze dan wakker, wie had er Nimblekit geroepen? Rustig stond ze op en liep een rondje, plots hoorde ze haar naam weer. Ze liep in de richting van het geluid en zag een grote kater staan. Maar op de een of andere manier werd ze niet bang. Ze maakte zichzelf zelfs groot, duidelijk makend dat ze klaar was voor een gevecht. Dit nam de kater blijkbaar maar al te graag aan, want hij besprong haar en kraste een paar zware wondes in haar buik, hoofd en nek. 'Stop!' riep ze en probeerde de marteling te stoppen, maar kort daarna leek het of ze haar bewustzijn verloor. Alles werd zwart voor haar ogen. Een lange tijd zag ze niks anders dan zwart, maar daarna begon ze ineens weer iets te zien, deze keer stond ze op een mooi grasveld, bloementjes hier en daar en andere kittens en apprentices speelden vrolijk met elkaar. Alles was vredig en net toen ze wou meespelen kwam dezelfde enge kater voor haar staan. 'Het is MORGEN!' schreeuwde hij luid in haar oor nog net voordat hij zijn grote tanden weer toonde.

Met een luide gil werd ze wakker, waarbij ze direct rechtsprong. Verdwaasd keek ze om zich heen, ze lag nog steeds in de nursery, nu ja, ze stond nog steeds in de nursery bij haar pleegmoeder en voor haar stond haar broertje, gelukkig het was een droom geweest. Zacht ademde ze in en uit en keek even naar Passionkit, 'Niks vragen' zei ze lichtelijk nors, 'Waarom moest je mij nou zo vroeg wakker maken?' Daarna kon ze het niet laten om een grijns op haar gezicht te laten verschijnen en zei toen vrolijker, 'Kom we gaan wat te eten halen.' En nog voor hij kon tegenstribbelen nam ze zachtjes zijn poot in haar bek en sleurde hem mee naar buiten. Ze had geluk dat er nog niet heel veel verschil zat qua sterkte in katers als poezen en dat zij een sterk poesje was, anders had ze hem waarschijnlijk nooit buiten gekregen. Toen ze buiten waren, sprintte ze snel naar de voedselhoop en pikte een eekhoorn en een klein muisje van de hoop, omdat ze vermoedde dat hij al gegeten had, ze dumpte de muis voor zijn neus en begon zelf aan de eekhoorn te knauwen. 'Wat gaan we doen?' vroeg ze opgewekt.

- Zo eerste post met Nimble =D
She's so sweet ;3; -

'Niks vragen' zei ze lichtelijk nors, 'Waarom moest je mij nou zo vroeg wakker maken?' Ze toverde een grijns op haar gezicht. Passionkit glimlachte. 'Je wilde het zelf' herinnerde hij. Maar Nimble luisterde blijkbaar niet. 'Kom we gaan wat te eten halen.' Nimblekit pakte Passionkit bij haar poot. 'Whoa' schrok hij. Toch liep hij gewoon mee, op drie poten. Een poot in Nimble's mond. 'Niet vragen, nuuuuuuuuuj, gewoon meesleuren' klaagde passionkit. Nimblekit liet Passion los om eten te halen. Ze plofte een muisje voor hem neer. 'Ik heb al gegeten!' zei hij ergerend. Maar uit beleefdheid at hij het op, hij had het gevoel dat hij ontplofte. Maar misschien had hij dat wel nodig. hij was druk. Nimblekit was net begonnen toen Passion al klaar was. 'Wat gaan we doen?' zei ze. Ze ging wat dichter bij Nimblekit zitten,'Zullen we Clanleadertje spelen?', zei hij. Het spel draaide eigenlijk gewoon om dat er twee Clans waren en Nimblekit en Passionkit waren dan de leaders. Passion sprong op. 'Ik ben dan Passionstar, de leader van Riverclan!' riep hij door de clan. Ongeduldig rolde hij op zijn rug. 'Kom op! Schier ohoop!' klaagde hij. Toen besloot hij maar naar de wolkjes te kijken. 'Kijk, dat is een.. uuh... konijn!' murmelde hij tegen zichzelf. 'en dat is een... uuh... KIJK NIMBLEKIT DIE LIJKT WEL OP JOU!' schreeuwde hij. Het was een klein fluffig wolkje. 'En dat lijkt op Stormstar!' riep hij tegen een grote wolk die leek op een grote forse kat. Hij rolde weer op zijn buik. 'Ben je al klaaaar?' zei hij tegen Nimble.

-FLUUT vol veel praat heid XD-

'Zullen we Clanleadertje spelen?' zei hij. Ze wist maar al te goed wat dat was en om haar pleegbroertje gelukkig te maken zouden ze dat maar gaan doen, al wou ze liever het kamp uitglippen. 'Ik ben dan Passionstar, de leader van Riverclan!' riep hij plots door de clan. Ze schrok even op, van het geluid dat hij maakte, want hij mocht dan wel klein zijn, hij had een al erg luide stem. Ongeduldig rolde hij op zijn rug. 'Kom op! Schier ohoop!' klaagde hij, geïrriteerd keek ze hem aan, 'Als jij me laat schrikken kan ik het niet opkrijgen!' zei ze en duwde met haar neusje tegen haar eekhoorn. 'Kijk, dat is een.. uuh... konijn!' murmelde hij tegen zichzelf en even grinnikte ze. 'en dat is een... uuh... KIJK NIMBLEKIT DIE LIJKT WEL OP JOU!' schreeuwde hij. Het was een klein fluffig wolkje. 'En dat lijkt op Stormstar!' riep hij tegen een grote wolk, oké, ze moest toegeven, hij had veel fantasie. Hij rolde weer op zijn buik. 'Ben je al klaaaar?' zei hij tegen haar en snel schrokte ze de laatste hap naar binnen. 'Jaja!' zei ze en greens even, 'Maar kunnen we niet eens iets anders doen dan clanleadertje spelen? Dat doen we altijd!'

Snel keek ze hem heeel lief aan, misschien hielp het? Op de een of andere manier was Nimble maar half kitten, ze had al iets van verstand, iets wat iemand zoals Passionkit nog niet had, althans, dat vond ze zelf. Vrolijk sprong ze hyperactief van haar ene op haar andere poot, 'Tikkertje ofzo? Of... gewoon een beetje stoeien of proberen een muis of iets te vinden en die proberen te vangen of... Nou ja, iets anders, wat we minder vaak doen...' Even zweeg het poesje, 'Alsjeblieeeeeeeeft!' zei ze daarna schattig en even dacht ze na, 'Dan ben je het liefste broertje van heeeeeeeel de wereld!' Even glimlachte ze en keek Passion met haar kittenoogjes aan.

- Lol Nimble moet advocaat worden x3 -

-ik wed dat ze een goede advocaat zou zijn xD-
Passionkit zag hoe Nimblekit zijn laatste hap doorslok en vervolgens antwoordde: 'Jaja!' zei ze en greens even, 'Maar kunnen we niet eens iets anders doen dan clanleadertje spelen? Dat doen we altijd!'. Passionkit moest haar daar gelijk in geven. Ze deden het eigenlijk op Snowface, de pleegmoeder, een pleziertje te doen. Niet omdat het zo leuk was. Nee, avontuur was leuk. Het territorium verkennen en het echte leven verkennen. Maar het mocht niet. En toch was Passionkit een paar keer het kamp uit gesneakt. Wanneer het moonigh was. Heel zacht trippelde hij dan door de wand heen van de Riverclan Nursey, waar een klein gaatje in de wand zat. Hij paste er nog door, maar hij begon groter te worden. Het begon steeds krapper te worden. Passion moest eens een nieuwe doorgang zoeken.
Nimble had een schattig gezichtje getrokken. Maar Passonkit trok een pokerface. Hij onderzocht Nimblekits gezicht, en even later sprong Nimble van haar ene poot op de andere. 'Tikkertje ofzo? Of... gewoon een beetje stoeien of proberen een muis of iets te vinden en die proberen te vangen of... Nou ja, iets anders, wat we minder vaak doen...'zei ze, 'Alsjeblieeeeeeeeft!'. Passionkit hield met moeite zijn pokerface vast aangezien er een lach in hem opborrelde. 'Dan ben je het liefste broertje van heeeeeeeel de wereld!'. Dit was een bekend smeekgebedje. Alhoewel Passion niet het echte broertje was van Nimble, nee. Die waren overleden bij de geboorte. Net zoals zijn moeder en vader of zoiets. Ze waren dood. Een ideetje borrelde in Passion op.
'Waarom gaan we niet.. uuh... uuh... Sorry, ik ben het kwijt.' zei hij grinnikend, 'Maar hier zijn geen muizen!' riep hij uit.

Nimblekit schreef:

'Waarom gaan we niet.. uuh... uuh... Sorry, ik ben het kwijt.' zei hij grinnikend en het poesje schoot in de lach 'Maar hier zijn geen muizen!' riep hij toen uit. Een valse glimlach verscheen op haar gezicht, 'Hier niet' zei ze, 'Maar daarbuiten wel!' en ze keek even in de richting van de uitgang van het kamp, even keek ze haar broertje vragend aan, 'Toeeeeeeeee' zei ze, 'Voor mij!' en een vrolijke glimlach verscheen op haar gezicht. Ze konden gesnapt worden, dat wist ze wel, maar dat kon haar geen ene bal schelen, niet nu in ieder geval. Ze was al wel eens buiten het kamp geweest, maar dat was in haar eentje en dat was vrij saai geweest. Ze was door het gat gekropen waardoor ze haar broertje altijd al zag verdwijnen en daarna had ze een beetje rondgedwaald, telkens kijkend waar de nursery nu ook al weer was en heel de weg goed in haar hoofd prentend. Ze zou hem nu nog kunnen lopen als het moest. Ze wist hem nog precies.

Eigenlijk was ze erg slim voor haar leeftijd, maar ze zei er niks van, maar als sommigen wisten wat er allemaal in haar hoofdje omging zouden ze eens verschieten. Er zat meer in dan je dacht, ze was slim en sluw en je kon haar alles behalve een mousebrain noemen. Als ze werden gesnapt zou zij wel het woord nemen. Dan was ze wat zekerder van een goede afloop dan dat haar broer ook maar iets zou zeggen. Smekend keek ze haar broer aan, 'Please, met z'n tweeën is het vast vele leuker buiten het kamp!' Weer zette ze haar kittenoogjes op, 'Als je alleen bent heb je niemand om mee te stoeien buiten het kamp en ben je helemaal alleen maar wat aan het ronddwalen, terwijl we nu vanalles kunnen doen! Buiten! Vrij!' Weer keek ze hem vrolijk aan, ze zou wel winnen, dat wist ook hij. Zij won meestal bij dit soort discussies, dus was het eigenlijk onnodig er eentje aan te gaan.

Onderwerp: Re: Hello little kitty cat! [&Nimblekit]