Morning sun, hate of the day... [Open]

Een bruine tabby kater stond gespannen te ijsberen. Hij draaide soms zijn oren als hij wat hoorde, soms hield hij zelfs op met lopen en keek hij rond. Zijn gedachte was er even niet bij en soms zwiepte zijn staart gestrest. Uiteindelijk stopte de kater, Darkened, en hij draaide zich gefrustreerd om. "Ik haat deze tijd." mompelde hij en hij ging zitten. Hij voelde zich eenzaam, boos, maar ook opgewonden. Iets wat hij nooit was. Hij had deze tijd van het jaar, maar dan wel jaren terug, iets beleefd, iets wat hem rillingen liet krijgen, maar hem ook verschikkelijk moordzuchtig had gemaakt. Hij draaide zijn kop om. "Als dat niet was gebeurt zat ik hier niet." mompelde hij en hij krulde zijn staart om zijn lichaam.

Een grijze apprentice huppelde blij rond. Ze was net apprentice geworden. Ze liep eigenlijk nooit. Lopen betekende voor haar huppelen. De altijd blije Pinkie pie hoorde opeens een stem. "Ik haat deze tijd.Als dat niet was gebeurt zat ik hier niet." De apprentice sprong door de bosjes en viel perrongeluk op de kater. ''Auw!" Riep ze hard. De poes belandde op haar kop. Ze huilde best snel, want ze was erg gevoelig. Als ze chagrijnig was of verdrietig noemde veel katten haar ook wel eens Pinkamena. Die naam haatte ze. Opeens keek ze de kater aan en zei: ''Sorry..'' Het klonk een beetje schamend. Vooral omdat ze helemaal geen moordzuchtige poes was. Ze zou nooit een vlieg kwaad doen. Daarom hing er ook geen een hondentand aan haar net gekregen halsband. Daar schaamde ze zich wel en beetje voor...

De kater gromde en wandelde weer gestreste rondjes. Hij wist dat deze tijd wraak betekende. Het was zo diep in zijn hersens gegraafeerd dat hij het nooit meer vergat.
"Jij lelijke kat!" riepen verschillende mensen terwijl hij met een dikke vis, slepend over de grond wegrende. Hij schoot de bosjes in en de verkopen trapte na. Hij bekeek de man hijgend, doodsbang. De man gooide blikjes, glasscherven en nog meer scherpe dingen in de bosjes...
Ineens schrok de kater uit zijn gedachte op toen een onvoorzichtige apprentice op hem viel. "Auww!" schreeuwde ze en de kater keek haar aan. "Gaat het?" vroeg hij bezorgt en hij keek de apprentice aan. "Jij bent toch..? Eehm laat me denken." miauwde hij, maar de apprentice viel hem in de reden. "Sorry." miauwde zeen de kater keek haar nieuwsgierig aan.

"Gaat het?" Vroeg de kater bezorgd. ''Gaat wel..'' Miauwde Pinkie terwijl ze met haar poot over haar pijnlijke kop wreef. "Jij bent toch..? Eehm laat me denken." De grijze apprentice vulde hem aan: ''Ik heet Pinkie Pie... Maar je mag me Pinkie noemen!'' Opeens kreeg ze rode besjes in het oog. ''He die zien er lekker uit!'' Miauwde de apprentice terwijl ze er één in haar mond deed. Ze kauwde een paar keer, maar spuugde het afgrijselijke ding gelijk weer uit. ''BAH!'' Gilde ze. Haar gezicht vertrok. Zo vies vond ze het. Pinkie keek weer blij toen de smaak weg was, en huppelde naar Darkened. ''Die besjes zijn het goorste eten ooit!'' Miauwde ze hard. De poes likte haar vacht even. Ze keek naar haar halsband waar natuurlijk niks aan hing behalve een klein ballonnenbedeltje. Ze zuchtte.

"Gaat wel." miauwde de apprentice pijnlijk en hij keek haar aan. De jonge poes huppelde naar een bosje vol rode besjes. "Ik heet Pinkie pie. Maar je mag me Pinkie noemen." ze keek naar het struikje vol besjes. "Die zien er lekker uit." miauwde de poes en Darkened keek op. "Niett eten!" miauwde hij hard maar de apprentice had ze al op. "Spuug uit!" siste hij en de poes had het zelfde in gedachte. "Bah!" gilde ze en haar gezicht vertrok. Ze spuugde de rode bessen uit. "Die besjes zijn het goorste eten ooit!"de kater keek haar aan. "Wat heb je geleerd? Eet nooit meer besjes die je niet kent." hij keek haar aan. Hij zag een klein belletje hangen aan haar halsband en de apprentice zuchtte. "Wat is er?" vroeg Darkened en hij keek haar aan.

''Niett eten!Spuug uit!" schreeuwde de kater. ''Dat doe ik!'' Gilde ze. "Wat heb je geleerd? Eet nooit meer besjes die je niet kent." ''Oke'' Fluisterde ze. "Wat is er?" Vroeg Darkened toen ze zuchtte. ''Oh niks'' Loog ze. ''Nou eigenlijk wel,'' Zei ze erachter aan. ''Ik ben hier vrijwillig gekomen... Maar ik ben niet moordlustig. En ik vind ook dat Kittypet's normaal zijn. Ik mag ze.'' Miauwde ze. Pinkie keek even naar roze halsband. Ze voelde haar maag rammelen. Zou er wat te eten zijn? Ze keek even om zich heen. Opeens hoorde ze geritsel achter zich. Van schrik sprong ze een gat in de lucht, en rendde ze naar Darkened. Opeens voelde ze scherpe tanden in haar staart. Ze keek snel achter zich, en zag een grote vos. ''HELP!'' Gilde ze.

Onderwerp: Re: Morning sun, hate of the day... [Open]