Everthing will be allright now. Don't Worry

Haar grijze vacht stapte rustig door. Ze keek even achterom. Dreamerpaw liep achter haar aan. Met een frons liep ze door. Hoe kon Applepaw? Het was Linepaw's zusje! Als ze niet snel ging doorstappen kwam het niet goed met de apprentice. ''We zijn er bijna Linepaw! Hou nog even vol!'' mauwde ze tegen de apprentice. ''Jij ook Dreamerpaw. Jullie zijn veilig.'' mauwde ze rustig en zag het kamp al in zicht komen. Ze zette er nog een tandje bij en duwde de apprentice nog even goed op haar rug. Hopelijk was ze niet te laat. Dat zou ze zichzelf nooit vergeven. Ze stapte het kamp in. Ze voelde de ogen van de katten in haar achterhoofd branden. Skyclaw zocht meteen de medicine Cats' den op. ''Angelvoice?! Dapplepaw?! Ik heb jullie meteen nodig!'' riep ze richting de den. Ze stapte door, de medicine cats' den in en zakte door haar knieën en liet de apprentice zachtjes van haar rug glijden. ''Kunnen jullie haar nog helpen?'' mauwde ze tegen de twee katten.

{VOOR LINEPAW, DREAMERPAW, SKYCLAW, DAPPLEPAW, ANGELVOICE EN EVT. HOLLYSTAR}

Everthing will be allright now. Don't Worry A3b3869df99050cee1b49a1

De reis naar het kamp leek uren te duren, terwijl het waarschijnlijk maar heel even duurde. Maar na het gevecht met Applepaw deed alles pijn en het enige wat ze nu wou doen was haar ogen dicht doen en slapen. Dan voelde ze immers de pijn niet van de wonden die Apple had aangericht. Het was niet echt een gevecht geweest, het was vooral Apple die haar verwondde, door haar had ze nu al die schrammen, al die sneden, niet enkel aan de buitenkant maar ook binnenin, in haar hart. Niet letterlijk natuurlijk, maar het voelde alsof haar hart gescheurd was. Zij kon niet vechten tegen haar bloedeigen zus wie haar altijd gesteund had, wie altijd aan haar zijde had gestaan. Ze was opeens verandert in een bloeddorstig monster, ze herkende de Applepaw van voorheen niet meer. Zij had geroepen dat ze haar zus niet meer wou zijn en die klap had ze gevoeld. Pas nu drong het eigenlijk pas geheel tot haar door wat ze had gezegd. Apple wou haar niet meer zien, wou geen familie meer zijn, wou elke band tussen de twee apprentices verbreken! Een traan rolde over haar wang.

Rustig wou ze zich omdraaien, maar direct hield ze daarmee op toen ze een stekende pijn in haar rug voelde. Dan moest ze maar zo blijven liggen, het lag niet erg prettig, maar ze had geen andere keus, tenminste als ze niet nog meer pijn wou lijden dan ze al leed. Ze voelde hoe de hoofdpijn die ze kreeg steeds erger werd, nu was het nog niet zo heel erg, maar ze voelde het al meer dan toen ze vertrokken. Hoe ver zou het nog zijn? Ze had er even geen flauw benul van. Zou ze het vragen? 'Hoe...' vroeg ze zeer zacht, maar verder kwam ze niet, haar zin werd verstoord door gehoest en de piepende adem maakte dat het nogal vreemd klonk. Weer rolde er een traan over haar wang. Waarom zij?

Ze opende half haar ogen en keek even rond, ze herkende het hier vaag, maar toch niet geheel. Pas iets verder wist ze zeker waar ze waren, ze zag de katten hier en daar hun richting opkijken, ze waren eindelijk in het kamp. Snel kneep ze haar ogen weer dicht toen door het geroep van Skyclaw haar hoofd weer begon te bonzen, ''Angelvoice?! Dapplepaw?! Ik heb jullie meteen nodig!'' riep ze, dat was waar ook! Dreamerpaw! Was zij hier? Voorzichtig opende ze haar ogen weer, maar voor ze iets kon zien, gleed ze van Sky's rug af. Met een zachte plof kwam ze op de grond terecht. Tot haar grote verbazing op haar buik. Met vermoeide en maar half geopende ogen keek ze even rond, het was hier niet zo licht als buiten en haar ogen meosten iets meer werk verrichten, maar uiteindelijk lukte het haar alles te zien, al kreeg ze er wel wat extra hoofdpijn van. ''Kunnen jullie haar nog helpen?'' mauwde de warrior tegen de twee katten. Zo erg was het toch niet? Gewoon, wonden en schrammen verspreid over haar lichaam, een piepende adem, hoofdpijn en een beetje vermoeid. Zo erg was dat toch niet... Toch? Weer sloot ze haar ogen.

Haar staart zwiepte langzaam heen en weer terwijl haar ambere ogen recht naar haar apprentice keken. "Dapple let op, ik leg dit niet nog eens uit ander Medicine Cat apprentices leren dit op hun eerste dag al je loopt achter." Sprak ze langzaam en zuchtte even. Hij moest precies weten wat hij zou moeten doen als hij een prophesy zou krijgen. "Hoe ontdek je de betekenis van een bericht van Starclan. Ik heb het al eens uit gelegd." Angel gaapte even en glimlachte wat zachter.

Echter schoten haar oren omlaag en keek ze meteen op toen ze haar naam hoorde. "Skyclaw." Bracht ze rustig uit en staarde naar zijn rug. "Dapplepaw maak een mosbed klaar nou dan kan jij me ondertussen vertellen wat hier gebeurd is Skyclaw." Srpak ze rustig en keek de poes strak aan.

Onderwerp: Re: Everthing will be allright now. Don't Worry