Snow Fight!

<sub>Hij liet zijn cyaan blauwe blik nog één keer over het kamp glijden, waarna hij zich een weg naar de kamp uitgang baande. Een speelse lach sierde zijn gezicht. Overal lag er sneeuw, de hele bodem lag er gewoon mee vol! Een paar dagen geleden hield hij nog een soort van schijngevecht met Foxstream, zij was echter ook de poes waar hij vroeger goed mee overweg kon. Een poos lang hadden ze elkaar niet meer gezien. Gelukkig was nu alles weer in orde. Alsof zijn hele leven weer aan elkaar was gelijmd. Hij had Shrewleap, die in verwachting was van hem, en zijn oude vrienden weer terug. Een tevreden zucht verliet zijn mond en algauw trippelde de kater vrolijk rond in de sneeuw. Eigenlijk had 'ie nu geen zin om te gaan jagen, al was het prooi nu wel broodnodig. De cyperse Shadowclan Warrior dook naar de grond en gaf zich daarbij ook over aan de sneeuw. Helemaal omgeven door de sneeuw sloop hij verder tot de Marshlands, waar hij zich ook schuilhield in enkele dorre struiken. Hij was er gewoon helemaal overtuigd van dat er hier straks enkele katten zouden passeren. En wanneer dat gebeurde stond Wolf klaar om ze te bekogelen met sneeuwballen!

{TIMBERCLAW}</sub>

_{Hij voelde zijn nekharen lichtjes kriebelen van de spanning. Zijn ademhaling sloeg even over bij het horen van zijn naam. Net toen de kater zich wou omdraaien om te gaan zien wie of wat het was, drukte datgene zijn kop in de sneeuw. Opgeschrokken sprong hij naar achteren, waardoor hij dus ook achterover viel en alweer mijn zijn hoofd in het witte spul terechtkwam. Kwaad was hij niet toen hij zich dwong om op te staan, eerder verbaasd dat er iemand was die hem had gezien toen 'ie zich verstopte. "Sneeuw aan het happen?" Een grijns sierde zijn lippen. 'Soort van.' Reageerde de bruine cyperse kater erop en schudde zijn vacht even proper. Enkele vlokken vlogen naar Timberclaw, andere dan weer in de lucht en verdwenen ergens in de verte. Wolftail besloot maar om de kater even goed in hem op te nemen, en liet zijn cyaan blauwe blik over zijn gestalte glijden. Hij had de Warrior al wel eens eerder in het kamp gezien, maar er echter nog nooit iets tegen gezegd. Zijn bouw was zeker weten steviger dan die van hemzelf. Ook torende de kater ietwat boven hem uit, en deze keer had dat niks met de leeftijd te maken. Hij moest toegeven, Timberclaw zag er sterk en stevig uit. Maar dat hield Wolf niet tegen om met hem een sneeuw gevecht te houden. Nog steeds was er een geheimzinnige grijns zichtbaar op zijn gelaat, en stonden zijn oren speels naar voren gericht. 'Nou... Nu je hier toch bent,' Sprak hij zijn zin onafgemaakt en verzamelde met zijn poten wat sneeuw bij elkaar. 'Kunnen we er evengoed wat van maken.' Zodra hij dat zei wierp Wolf de sneeuw naar Timber en zocht dekking ergens in de struiken, voorbereidend op wat de andere kater zou gaan doen.}

_{Hij dook in de struiken en draaide zich vliegensvlug om zodat hij zicht had op Timberclaw. Zijn adem stokte even, niet van de schrik maar door al het sneeuw dat heel zijn lichaam omarmde. Eerst kon hij de kater niet meer zien, maar algauw voelde hij hoe hopen sneeuw op zijn kop vielen. Zo wou hij het dus spelen?! Lachend sprong hij overeind en schudde het witte spul uit zijn vacht. Echter schoot hij daar niks mee op want nog geen seconde later kreeg hij alweer een pak sneeuw dat op hem viel. Timberclaw sprong weer uit boom, en lande weer op alle vier pootjes, vlak voor Wolf. En dat gaf hem de perfecte kans om hem onderuit te halen. Een grijns speelde op toen hij naar voren schoot, en de kater in het witte tapijt drukte. Hij wist dat Timber hoogst waarschijnlijk meer kracht in bezit zou hebben dan hij dat had, maar dat maakte hem momenteel geen moer uit. De andere kat zag er ook speels uit, dus zou dit sowieso niet uitlopen op een gevecht, wel dan? Hij sprong weer van 'm weg en dook vervolgens weer naar de grond. Het was leuk om nog eens tijd door te brengen een kater die ook de definitie van pret maken kende. Foxstream had hij niet meer gezien, en met Shrew kon hij eventjes geen grappen meer uithalen door het feit dat ze in verwachting was. Het trotse gevoel raasde weer door heel zijn lichaam en meteen vergat hij het dat er nog een tweede kat was die hem waarschijnlijk weer zou aanvallen met sneeuw. Maar de gedachten dat hij vader werd nam hem weer helemaal over. Wolftail had het besef er nog niet echt van. Alles ging dan ook weer zo snel. Hij en de zwart/witte poes hadden het nog maar net bijgelegd, en al meteen kregen ze samen kittens. Maar dat maakte niets uit, het zou hun band alleen maar sterker maken. Wolftail schudde zijn kop om weer tot de realiteit te komen, en keek Timber met een speelse grijns aan.}

<sub>Zijn cyaan blauwe ogen hielden de grote kater voor hem speels in de gaten. Dit soort sneeuw gevechten zou hij wel élke dag willen doen. Spijtig genoeg was dat niet mogelijk door het feit zowel Timberclaw als Wolftail hun verantwoordelijkheden hadden. En zeker nu dat Wolf een eigen Apprentice had, wou hij die dan ook weer niet verwaarlozen. Niet vele secondes nadat de jongere Warrior Timber had beklad met sneeuw, kreeg hij zelf weer een grote lading terug. Proestend van de lach liet hij zichzelf vallen in de sneeuw, waardoor de vorm van zijn lichaam in het witte spul gegraveerd stond. "Ik krijg je nog wel te pakken, wacht maar af!" Zei de kater hikkend van de lach. In een fractie van een seconde sprong hij weer recht en liep hij op volle snelheid naar Timber toe. Als gevolg dat ze tezamen door de sneeuw rolde.

Toen ze eenmaal tot stilstand kwamen sprong hij als een konijn van de kater weg en wachtte eventjes, nieuwsgierig naar wat zijn reactie zou zijn. Het was leuk om nog eens sneeuwpret te maken, en daar ook nog eens meteen een nieuwe vriend bij te krijgen. Hoe meer zielen hoe prettiger toch?</sub>