Depression of Cybernetics || &Open

_{Yoku no mama kurikaeshi shinkashita... Sono miyako
Normal || Spoken
''Arasoi ga... Omocha o umi dashite
Omocha ga mata arasoi o unde mugen ru-pu
Saki hokoru hana, fumi tsukerarete
Kareyuku sugata sae kage ni umoreta
"Tasukete kudasai" to ishi no motsuya wa koe wo age.''

Met slome, trage passen slenterde de jonge kattin over de harde bosgrond. Depresief over het feit een ''onzuiver Clanlid'' te zijn. Dat woord al maakte haar misselijk. Het minder erge was, dat niemand het wist. Ze was het ook niet van plan te gaan vertellen, nooit. Haar ogen en vacht stonden iet wat dof van verdriet. Ook zat haar vacht vol klitte wegens mindere onderhouding. Niet dat het haar wat uitmaakt, ze was toch niet vanzuiver bloed.
Tijd verstreek, en de jonge poes kwam aan in het bloesembos. Ze stak haar neus in de lucht, en snoof de lucht op. Vele geuren trokken haar neus in. Ze zwiepte haar staart een en weer, en volgde de geur van een muis. Ze zakte tot het puntje van haar snorharen de grond raakte. Haar staart hield ze iets boven de grond, zodat deze haar niet in de weg zat bij het jagen. Ze had haar spieren onder totale controle, en sloop langzaam naderbij, zonder ook maar een takje te breken, of ook maar een piepje te maken. In de schaduw van een struik zat het diertje niets vermoedend op wat voedsel te knabbelen. Ze ontblootte haar tanden, en kneep haar blauwe gen tot spleetjes. Ze spande haar spieren, en sprong. Haar klauwen boorden zich in het vlees van het diertje, en haar tanden namen de slagader ten dode. Ze nam het diertje in haar bek, en begroef hem naast een grote bloesemboom. 'Done.' zei ze tegen zichzelf, waarna de haar klauwen in het schors zette, om naar boven te klimmen. Ze hees zich op een tak. Ze ging in een comfortabele houding liggen, en plaatste haar kop op haar poten. Ze zuchtte, en keek verveeld en depresief naar beneden. Ze rolde op haar rug, en sloeg met haar poot tegen een tak met bloesem die boven haar hing. De blaadjes lieten los, en dwarrelde naar benden, boven op haar gezicht. Ze blies ze van haar af, en zo vervolgde ze een paar keer. Zo eenzaam was ze, de arme ziel..

''Kizuite kudasai, hayai uchi ni!
Arasoi ga... Omocha o umi dashite
Omocha ga mata arasoi o unde mugen ru-pu
Saki hokoru hana, fumi tsukerarete
Kareyuku sugata sae kage ni umoreta
"Tasukete kudasai" to ishi no motsuya wa koe wo age.''
[&OPEN]}

Nightcrawler liep met onrustige pas naar het bloesembos. Hij had iemand hooren klagen. Voorzichtig besloop hij een nepprooi en kwam toen aan een grote bloesemboom. Hij snuffelde een paar keer in de lucht. "Hmmm... De geur van muis en van Willowtear.", mompelde hij misterieussss... Hij keek naar boven en zag Willowtear zitten. Ze zag er depresief uit. "Hallo!", miauwde hij.

@Nightcrawler,
Let er alsjeblieft op om minimaal 5 regels te schrijven. Wink

~ Mousefur

Onderwerp: Re: Depression of Cybernetics || &Open