Friend or Enemy? xDarkblood

Darkened werd wakker met een grote gaap en hij rolde zich om. Hij dacht over iets na, maar hij duwde de gedachte opzij en hij stond op. Hij strekte zich en krulde zijn klauwen op. Hij ging zitten en hij raspte zijn tong over zijn gladde, bruine vacht. Hij ging opzoek naar een speciaal iemand. Hij likte nog een paar kder zijn vacht glad en stond op. De kater zag er verzorgd uit. Hij schraapte met opengeheve klauwen zijn mosbedje bij elkaar en hij ging opzoek naar wat muisjes. Hij ging in jachthouding en hij besloop een muisje. Hij sprong en doodde het muisje met een snelle beet. De muis was mollig. Hij pakte de muis en trippelde naar een plek waar de kat die hij zocht vaak was. "Darkblood?" murmelde hij vragend.

Een kleine schim bewoog zich soepel door de vroege ochtendlucht. Een grijze vacht gleed langzaam langs kleine struikjes. Darkblood sprong met een krachtige sprong op een muis. Pas toen ze de muis in haar klauwen had gevangen, besefte ze hoeveel honger ze had. Darkblood beet het beestje dood met een krachtige beet, en nam het mee. De poes rende snel naar haar kits. Bijde sliepen nog diep. Darkblood legde de muis bij hen, en wist dat ze wel even kon gaan. Ze liep naar de boom waar ze meestal zat. Darkblood sprong in de boom, en ging op een dikke tak zitten. Ze doezelde bijna in, toen ze een stem hoorde. "Darkblood?" Darkblood keek naar beneden en zag Darkened. ''Oh hey Darkened'' miauwde ze slaperig. De poes likte snel even haar vacht, en sprong uit de boom. Ze ging voor de kater zitten, en glimlachte naar hem. Darkblood sloeg haar blik neer. De poes sloeg haar staart voor haar poten, En keek weer even naar Darkened.

Darkened hoorde gekraak bij een boom, en hoorde een slaperige stem. ''Oh hey Darkened'' hij keek naar boven en zag de poes uit een boom springen. Hij duwde vriendschappelijk zijn neus tegen de hare. "Hopelijk heb ik je niet gewekt." miauwde hij spinnend. "Heb je al wat gegeten?" vroeg hij met nog steeds de zelfde zachtaardige stem. Het was vroeg, maar hij voelde een nieuwe energie opborrelen. Hij verlangde wat te vertellen, maar wat weet hij nog niet. "Trouwens, sorry van die agressieve aanval van gisteren, ik wilde niet dat iedereen je geheim wist, en ik hoorde iets." Hij keek naar haar prachtige glimmende pels.

De kater duwde vriendschappelijk zijn neus tegen de hare. "Hopelijk heb ik je niet gewekt." Darkblood glimlachte en miauwde: ''Nee hoor...'' "Heb je al wat gegeten?" Darkblood schudde haar hoofd. ''Nee.. ik heb voor mijn kittens gejaagd. Zei gaan voor'' Zei ze zachtaardig. "Trouwens, sorry van die agressieve aanval van gisteren, ik wilde niet dat iedereen je geheim wist, en ik hoorde iets." De poes gaf Darkened een geruststellend kopje en zei: ''Oh dat geef niet hoor'' Ze keek recht in Darkened's ogen. Maar ze sloeg haar blik weer neer met de gedachte aan Windgust. Een kleine glinsterende traan droop over haar wang, en spatte uiteen op de grond. Ze schudde haar kop en probeerde de gedachte weg te laten gaan.

SORRY DAT HET ZO KORT IS!!!!!

''Oh dat geef niet hoor'' miauwde de poes en ze gaf hem een geruststellend kopje. Hij zag dat er een traan naar beneden gleed. De kater gaf Darkblood wat troostende likjes en hij liet zijn muis vallen. "Hier, gevangen voor je." Miauwde hij en hij schoof de muis naar haar toe. Hij ging voor haar zitten en hij keek naar de grond. "Ik hoop voor je dat je Windgust ooit nog zal zien, is het alleen een vriend, of meer?" vroeg hij voorzichtig en hij verwachtte een gemene tegenaanval. De poes verdedigde zich goed, meestal dan.

-veel te kort-

Darkened gaf haar een paar troostende likjes en liet een muis voor haar vallen. "Hier, gevangen voor je." Darkblood glimlachte naar hem, en at de muis gulzig op. Darkened ging voor haar zitten en sloeg zijn blik neer. "Ik hoop voor je dat je Windgust ooit nog zal zien, is het alleen een vriend, of meer?" Darkblood keek naar hem en murmelde: ''Ik hoop het ook.. En ik weet niet wat hij van me is...'' Ze zwiepte haar staart over haar poten. Darkblood schraapte haar poot over de zachte grond, waardoor er kleine kuiltjes in kwamen. ''Ik ben van plan nog eens naar hem toe te gaan...'' Miauwde ze bijna onhoorbaar. Ze wist dat het ten strengste verboden was om dat te doen. Maar ze moest gewoon. Ze wilde het, en ze deet waar ze zin in had... Op eigen risico....

Darkened zag hoe Darkblood de muis gulzig op an hem hem bedankt. ''Ik hoop het ook.. En ik weet niet wat hij van me is...'' Darkened gaf haar een kopje. "Je weet het niet, maar zoals je over hem praat denk ik dat hij meer voor je betekend dan alleen een vriend." miauwde de kater sirieus. "Maar je hoeft voor mij niet op te passen, ik zal het nooit vertellen." De poes schraapte met haar nagels door het zand. Ze zag er vermoeid uit. ''Ik ben van plan nog eens naar hem toe te gaan...'' Darkened keek haar aan en knikte. "Ik zie dat ik je niet tegen dan houden, en ik zal het ook niet doen. Als je hem nog eens wilt zien, volg je hart dan maar." miauwde de kater. Hij keek haar aan. "Maar ik denk maar even weg te gaan, want ik zie dat je verdrietig ben." miauwde de kater en hij gaf haar een vriendschappelijk likje over haar oor.

"Je weet het niet, maar zoals je over hem praat denk ik dat hij meer voor je betekend dan alleen een vriend." Darkblood haalde haar schouders op. Maar je hoeft voor mij niet op te passen, ik zal het nooit vertellen." Darkblood glimlachte naar hem en knipperde lief. "Ik zie dat ik je niet tegen dan houden, en ik zal het ook niet doen. Als je hem nog eens wilt zien, volg je hart dan maar." Tranen vulde Darklood's ogen. "Maar ik denk maar even weg te gaan, want ik zie dat je verdrietig ben." ''Wacht!'' Riep ze met overslaande stem. ''Blijf alstjeblieft....'' murmelde ze jammerend. Darkblood ging voor de kater staan zodat hij niet verder kon lopen. ''Alstjeblieft...'' Fluisterde ze half-huilend.

flut

De massieve kater begon te lopen. ''Wacht!'' schreeuwde de poes met een overslaande stem. ''Blijf alstjeblieft....'' Jammerde ze en ze ging voor hem staan. ''Alstjeblieft...'' miauwde ze half-huilend. De kater wist hoe eenzaam ze zich voelde en hij voelde een steek van medelijde en verdriet. "Rustig maar, ik blijf." miauwde hij rustig en hij likte haar oor. "Maar ik kan niet altijd blijven, of ik moet bij je blijven slapen." miauwde hij glimlachend. Hij ging voor haar zitten. De kater likte zijn poot en hij ging naast de poes zitten. "Ik zal aan jou zijde staan." miauwde hij zachtaardig. "En dat beloof ik."

Friend or Enemy
I will be our friend,
But can you do me?
Can I be your friend?

"Rustig maar, ik blijf." Miauwde Darkened rustig terwijl hij haar een lik gaf. "Maar ik kan niet altijd blijven, of ik moet bij je blijven slapen." ''Oh er is ruimte genoeg'' Miauwde de poes wat minder droevig. Darkened ging naast haar zitten en likte zijn poot. "Ik zal aan jou zijde staan." Darkblood gaf de kater een kopje. "En dat beloof ik." Darkblood glimlachte naar hem en zei: ''Bedankt Darkened...'' Ze likte haar poten af en gaf een lik over Darkened's oor. ''Zullen we morgen of overmorgen naar de riverclan sluipen?'' Miauwde ze zachtjes. ''We kunnen 's morgens gaan. Dan zijn de meeste niet op...''

''Oh er is ruimte genoeg'' miauwde de poes wat opgewekter en Darkened keek haar aan. "Oké dat doen we dan." miauwde hij. ''Bedankt Darkened...'' miauwde de poes toen Darkened zei dat hij aan haar zijde stond. Ze gaf hem een lik over zijn oor. ''Zullen we morgen of overmorgen naar de Riverclan sluipen?'' miauwde de poes. "Eehm ja oké, maar wil je niet liever alleen?" miauwde hij vragend. ''We kunnen 's morgens gaan. Dan zijn de meeste niet op...'' hij knikte. "Morgen dan liever, want ik gun m'n apprentice wel een dagje vrij." miauwde hij. "Maar ik ga zo trainen denk ik, kom je kijken?" vroeg hij en hij gaf haar een likje.

"Eehm ja oké, maar wil je niet liever alleen?" Darkblood sloeg van schrik haar nagels in de grond. ''Wat!? Wil je dat ik in men uppie ga?! Word ik lekker verslonden door een patrouille zeker? Komt jou goed uit hé? Zit je niet met zo een mislukte kittypet als mij opgescheept?!'' Miauwde Darkblood fel terwijl ze dreigend op hem afliep. Toen realiseerde ze zich dat ze weer ontplofte. ''Sorry..'' Miauwde ze met afgeslagen blik. Darkblood stapte weer naar achter. Morgen dan liever, want ik gun m'n apprentice wel een dagje vrij." Darkblood keek weer kwaad op. Alleen dit keer was ze niet boos op Darkened. Nee op Icy. Die gaf haar geen apprentice. Bijna uitelkaar knallend van jaloezie knikte ze. "Maar ik ga zo trainen denk ik, kom je kijken?" ''Zometeen. Eerst moet ik nog wat bekennen...'' Miauwde ze zachtjes. ''Je weet wel? Windgust? Hij is niet de enige waarmee ik een band mee heb.'' Darkblood slikte ''Kun je nog een geheim bewaren?'' Miauwde ze nog zachter.

-sorry flut zit op ipad en verkeerde acc xD-

Ineens optplofte de poes. "Wat?! Wil je dat ik in men uppie ga?! Word ik lekker verslonden door een patrouille. Kom je wel goed uit hé? Dan zitje niet opgescheept met zo'n mislukte kittypet?!" barste ze uit, maar dit ging de kater toch te ver. Hij krulde zijn lippen op en grauwde boos. "Jij praat onzin. Ik geloof dat je zelfs wil dat ik dat wil. Ik dacht dat je misschien alleen wilde. Maar je kat me gelijk weer af." hij zag dat de poes dreigend op hem af kwam. Maar hij bleef rustizitten. Hij was niet bang. "Sorry..." miauwde de poes ineens , maar hij keek haar nogsteeds vernitigend aan. "Zometeen, eerst moet ik nog wat bekennen." hij keek haar vragend aan. "Je weet wel? Windgust? Ik heb en band met nogiemand."hij keek haat aan. "Met wie dan?"

Verkeerde acc + flutpost

"Jij praat onzin. Ik geloof dat je zelfs wil dat ik dat wil. Ik dacht dat je misschien alleen wilde. Maar je kat me gelijk weer af." Darkblood legde nijdig haar oren in haar nek. De kater keek haar ook kwaad aan. Zelfs na haar exquus bleef hij vernietigend kijken. ''Met wie dan?" Miauwde hij uiteindelijk. ''Kan ik je nog wel vertrouwen?'' Zei ze knarsend. Na haar traumatiserende liefde met de vader van Snatcher en Felyn vertrouwde ze bijna geen ene kater. Opeens begonnen haar ogen te tranen. ''Niet nu... Niet nu...'' Dacht ze. Haar nagels gingen uit, en maakte kleine kuiltjes in de zachte ondergrond. Ze zuchtte de verdriet weg, en gaf als zelftroost een verwijtende blik naar Darkened.

Darkeneds ogen vlogen boos open toen ze vroeg: "Kan ik je nog wel vertrouwen." de blaadjes ritselde met de wind mee. Het leek net alsof ze hem wat wilde vertellen. Hij opende zijn poten en zjn scherpe, geslepen en schone klauwen schoten er uit. Hij keek haar aan. "Jij doet alsof ik alles verkeerd doe. Je bes huldigt mij terwijl ik je probeer te troosten en te helpen. Maar ik geloof dat niets goed is." hij hield zich rustig. Iets wat hij normaal niet deed. Hij stond op. "Jij..." hijkon de poes gewonnweg niet pijn proberen te doen. Niet met woorden. Niet met zrijn klauwen. Gegrom klonk uit zijn keel. "Hoezo?" piepte hij en hij draaide zich om en liep langzaam een eindje weg.

"Jij doet alsof ik alles verkeerd doe. Je bes huldigt mij terwijl ik je probeer te troosten en te helpen. Maar ik geloof dat niets goed is." Darkblood snoof minachtend. "Jij...'' Darkened kon niet over zijn woorden komen. "Hoezo?" Piepte hij terwijl hij wegliep. Darkblood hield zich sterk, Maar dit gebeurde altijd bij haar. Lag het toch aan haar? Een perfect voorbeeld was Shadow. Die zweerde haar nooit meer te vergeven. Of smeyer, waar ze knallende ruzie mee had gehad. Smeyer.. Haar lieve zusje... Opeens sprong een grote vos uit de struiken op de Queen. Een schelle miauw ontsnapte haar longen. De vos beet in haar nek. Darkblood krabde zo hard ze kon over de grote kop van het beest. Die werd alleen nog bozer, en beet nog harder door. Langzaam schoof een zwarte waas voor haar ogen. Langzaam verloor ze haar bewustzijn... Darkblood stopte met stribbelen, en hing slap in de brede bek van de grote mannetjesvos.

Darkened liep weg, hij spuugde boos bij elke stap die hij zette. Hij was razend, de poes die hij wel mocht beschuldigde hem van alles, of ze reageerde haar woede en verdriet op hem af. Hij stopte met lopen en hij opende opnieuw zijn scherpe klauwen. De kater schraapte zijn nagels langs een boom, zoals hij dat soms kittypets zag doen als hij voor een twolegraam stond, bij een raar soort van paaltje. Nee, hij gaf niet snel op, nee. Hij bleef sterk. Ook toen hij nog rogue was gaf hij nooit op. Hij was de zoon van twee rogue's en hij wist echt wel voor zichzelf te zorgen. Ineens hoorde hij een kreet. Hij draaide zich om, weg naar de boom, en hij zag dat de poes in gevecht was met een grote vos. Hij trok zijn lippen op, instinctief. Hij wist ervoor te zorgen dat de haren in zijn nek bleven liggen. Hij had deze mormels wel vaker gezien. Ze zijn sluw, sterk, slim en snel. Je moet ze nooit vertrouwen. Hij schraapte zijn klauwen over de harde bodem. Met een run over de open vlakte schoot hij omhoog en hij langde op de kop van het rode beest. Hij gromde boos en beet in zijn nek. Hij krabde de vos en hij hoopte dat de vos zijn beet verslapte zodat de poes zich kon bevrijden.

Toen Darkblood dacht dat de vos haar mee zou sleuren naar zijn hol, kwam Darkened in actie. Met een geweldige sprong belandde hij op het sterke beest, en gaf hem een paar lelijken beten. De vos' zijn beet verslapte, en Darkblood kon zich losmaken. Haar haren zaten aan elkaar geplakt van het bloed. De queen sprong weer in het gevecht, en sloeg haar nagels in de vos zijn vel. Die na een tijdje weg strompelde door Darkened's en Darkblood's sterke vechtinstinct. Darkblood voelde haar hoofd bonken en draaien als een gek. Ze murmelde iets dat leek op bedankt. Elk moment kon ze haar bewustzijn verliezen. Ze ging even zitten. Langaam kwamen er zwarte vlekken voor haar ogen... Ze schudde haar kop even. Maar toen werd het nog erger. Darkblood verloor haar bewustzijn. Ze zakte door haar poten, en kwam met een harde plof op de grond terecht.

Darkened vocht voor Darkbloods leven en Darkblood kon zich bevrijdden. Ze vocht mee, en ze wierpen beten en krabben toe. Uiteindelijk strompelde de vos angstig weg en Darkened genoot van het bloed dat hij proefde in zijn bek. "Gaat het vroeg hij?" toen de vos weg was. Darkblood ging zitten en hij likte zijn heftige wond, die diep in zijn achterbeen zat. Bijna tot op het bot. Ineens viel de poes om en Darkened keek verschrikt aan. Te veel bloedverlies! dacht de kater en hij begon haar wonden te likken tot de meeste gestopt met bloeden waren. "Darkblood!" miauwde hij geschrokken met een zware ademhaling. "Sterf niet!"

"Darkblood! Sterf niet!" De poes wiebelde met haar oren. Ze opende langzaam haar ogen, en keek naar Darkened. Ze hoestte wat bloed op, en ging rechtop zitten. Met tranen in haar ogen gaf ze en lik aan de kater. ''You saved my life..'' fluisterde Darkblood terwijl ze een kopje gaf aan Darkened. Ze voelde haar hoofd nog steeds tollen, maar dat kon haar niks meer schelen. Ze kroop tegen de kater aan, en was zo Dankbaar... Dat was gewoon niet te omschrijven. Ze spitste haar oren. Ze keek op en zag een zwarte schim. Maar ze deed haar ogen weer dicht toen ze zag dat het een zwarte kraai was.

-tekort!!!!-

Onderwerp: Re: Friend or Enemy? xDarkblood