Please help me! [Open voor 1 kat]

Rustig trippelde Wolfkit de den uit. Het zonnetje straalde allemaal heten stralen naar benden terwijl er af en toe een fris briesje voorbij kwam waaien. Ze had vandaag eigenlijk blij moeten zijn maar dat was ze niet echt helemaal. Haar wit met zwarte staart sleurde ze over het zand heen terwijl ze aan het nadenken was. Hou zou het nou komen dat mijn vader weg was? Ik durf het eigenlijk niet echt aan mijn moeder te vragen wand die zou zich vast en zeker omdraaien en weglopen zonder antwoord te geven dacht Wolfkit. Eenzaam kon je haar vast en zeker wel noemen. Ze wilde graag een keer dol graag haar vader ontmoeten alleen ze wist niet hoe. Er waren zoveel katten zoals; Bloedclan, rouge, kittypets en nog veel meer. Ze gaf een luide zucht maar onthield altijd de woorden die haar moeder tegen haar zei; Ga nooit het kamp uit. Daar dreigen grote gevaren uit! Wolfkit gaf nog een zucht en stopte toen ze bij het water aankwam. Ze ging zitten en bukte zich over het heldere blauwe water heen. In het water zag ze haar eigen spiegelbeeld wel maar daar zag ze een andere kitten. Ze zag een kleine gemene duivel zitten die al klaar stond om wat ergs te doen. Toen ze in haar hoofd een stem hoorde die zei dat ze Hollystar moest doden deinsde ze achteruit. 'Dat nooit!' Piepte ze bang. Ze liep weer terug naar het water maar zag haarzelf al niet meer zo. Gelukkig... Dacht ze. Rustig tikte ze langzaam met haar staart in het water en zag een visje rondzwemmen. Ze haalde uit met een van haar pootjes en zag hoe het visje op de grond terecht kwam. Ze sprong op het beestje en beet hem doormidden. Klein was ze wel maar slap, ever niet! Ze ging terug met haar prooi en at hem binnen twee happen op.

Ze wilde nog een visje pakken maar het ging dit keer wel fout. Haar linkervoorpoot waar ze haar steun mee hield gleed het water in en Wolfkit verloor haar evenwicht en kwam met een harde klap op haar rug terecht. Ze probeerde alles wat ze kon maar zwemmen lukte niet. Er was een kleine stroming aan de gang maar zelfs daar kon ze niet tegenop. Hulpeloos zocht ze rond naar een takje en vond het. Ze gaf een harde trap met haar achterpoot en kon er maar net bij met haar klauwen. Snel klemde ze zich eraan vast en schreeuwde zo hard als ze kon 'Please help me!' Er kwam een klein piep geluidje uit haar keel maar die stopte toen ze kopje ponder ging. Ze probeerde weer boven te komen maar ze was al te laat. Ze hoorde hoe het takje dat haar vasthield brak en ze verder door de stroming werd mee gesleurd. Het enige wat ze nu nog kon doen was blijven schreeuwen om hulp of een stukje proberen te zwemmen. Snel gaf ze nog een paar trappen met haar achterpoten en voorpoten en kwam een klein stukje vooruit. Het lukte! Ze was al bijna bij de kant totdat er een golf kwam. Wolfkit werd nogmaals onderwater geduwd maar kon er dit keer niet aan ontsnappen. Help alsjeblieft dacht ze bang. Ze voelde nog heel even hoe ze tegen de bodem klapte maar daarna al flauw viel. Was dit haar einde door een domme fout van haar?

~Wil iemand mijn lieve Wolfkit helpen?~!

Strawpaw sloop door de windclan territoria. Ze wist dat ze er niet mocht zijn, maar haar nieuwsgierigheid overwon. Ze wou weten hoe de windclankonijn smaakte. Ze wou niemand kwaad doen, maar gewoon een kijkje nemen. Ze sprong een boom in en begon van boom naar boom de springen. Ze voelde zich onafhankelijk en dus ook vrij. Ze was geen bloeddorstige bloodclanpoes, maar eerder een rustige. Ze sprong ag de boom en snoof de riverclangeur in. Maar toen zag ze iets raars... Een kleine poesje viel in de rivier! Ze stormde naar haar toe en sprong in de rivier. Ze pakte de poesje aan haar nekvel vast en haalde ze uit het water. Ze duwde op haar buik en er kwam water uit haar mond. Ze opende haar oogjes: ze leefde!

"Bloedclan!", piepte het poesje bang. Strawpaw zuchtte. Iedereen beoordeelde de bloodclanners alleen aan hun afkomst. Konden er geen goede bloodclankatten bestaan of zo? Vroeg ze zich af. Ze zou nog is aan dat poesje moeten uitleggen dat ze OOK in de starclan gelooft en dat ze een lieve bloodclanpoes is en geen slechte. "Hoor eens: er zijn slechte bloodclankatten en er zijn ook goede. Ik ben geen bloeddorstige bloodclanpoes, dus het is mijn schuld niet dat ik daar ben geboren. Maar vooruit, jij bent te zwak. Waar zijn je ouders? Je clangenoten? Ze worden nog bezorgt. In de toekomst niet zo gevaarlijk vissen Hé.", ze begon het poesje warm te likken.