Who are you, what are you doing? Don't kill me! And Heartdistroyer en de vinders

Tearkit liep door het bos, bang maar overtuigd dat hem niets zou over komen. Maar dat had de jonge kit mis. Uit elke hoek schoten Bloodclankatten en ze keken hem sissend aan. Hij probeerde te gillen maar geen enkel woordje kwam uit zijn mond.

Tearkit schrok wakker van zijn vreselijke droom en hij bibberde heftig. "Ik moet vandaag dat woud bekijken!" piepte hij in zichzelf en hij sukkelde de nursey uit. Hij was al groot dus hij dacht dat hem niets zou kunnen gebeuren. Hij sprong achter de nursey, waar een uitgang was daar hij al vaak gekeken had, maar hij had nog nooit geprobeert er uit te gaan. Hij klom door het gat en hij rende ver het kamp uit. Maar iets liet hem schrikken. Een heftig gekraak. "Hallo?" piepte hij en hij dook in een.

Nu eerst Heart, dan ik, tot Heart Tear kilt, dan de vinders

Heartdestroyer

Zijn ijsblauwe flikkerde over het territorium van de Thunderclan, de clan waar hj het meeste haat aan had, de clan die zijn machtige en wraakzuchtige leider des tijds had vermoord. Scourge was de machtigste kat en beste leader die een clan maar kon wensen, Icy was ook wel goed maar toch had zei niet de power die Scourge vroeger had. Met zijn klauwen uitgeslagen van woede aan de gedachte en uit op wraak liep hij verder door het territorium. De vieze geur was overal verspreid en moordneigingen borrelde in hem op toen hij dacht aan bloed, het zou echt heerlijk zijn als hij een kat van de Thunderclan tegen kwam. Die uitgekozen kat zou er niet levend vanaf komen. De zon lekte door de dikke bladerdak heen en kwam afentoe in Heartdestroyer zijn ogen terecht, geïrriteerd kneep hij zijn ogen dicht tot spleetjes en liep de schaduw in, het boeide hem dus totaal niet of een kat hem wel zou horen of niet. rustig ging hij zitten en sloeg zijn lange staart over zijn voorpoten. Het puntjes zwiepte gefrusteerd hene en weer omdat hij nog steeds een hekel had aan de vreselijk stinkende Thunderclan geur die hier hing. Plots hoorde hij iets ritselen, snel spitste hij zijn oren in de richting waar het geluid vandaan kwam. Alsnel kreeg hij een kleine kitten in het vizier, vals grijnsde hij en likte zijn tong af aan zijn lippen. Snel sloop de massieve kater richting de kitten, expres trapte hij op een knapperig takje zodat de kitten het zou horen en zou schrikken. Zo te zien werkte zijn plan want het cyperse katertje keek geschrokken op in zijn richting. De zwartgestreepte kater wiegde even met zijn heupen en schoot in jachtsnelheid naar voren en landde op de kitten en pakte hem in zijn nekvel en tilde hem op. Na een paar seconde liet hij het diertje vallen op de grond en keek hem aan. Heartdestroyer ging zitten en krulde zijn staart rustig over zijn voorpoten. "Zo, en jij dacht dus dat ik je niet zo zien of niet soms?"Heartdestroyer was in het lieg gedeelte best wel goed, de meeste katten geloofde hem meteen als hij liegde. Geen spatje uitdrukking van liegheid was te zien op zijn gezicht, hopelijk werkte dat bij deze kitten ook.

"Zo, en jij dacht dus dat ik je niet zo zien of niet soms?" hoorde Tearkit ineens een stem zeggen. Hij schrok en hij begon te blazen. "Wie ben jij, en wat doe jij op het Thunderterritory?!" blies hij en hij zette zijn staart dik op. "Ik heb je hier nog nooit gezien namelijk." merkte de kit op. Hij ging plat liggen met zijn oren in zijn nek. Maar de kater die netjes voor hem zat verroerde zich niet en Tearkit ging ook weer in een normale houding, maar hij hield zijn ogen niet van de kater af. Hij ging zitten en hij legde zijn korte staart over zijn kleine pootjes. "Wie ben jij? Ik ben Tearkit, en ik wordt later een machtige en sterke krijger." piepte hij en hij keek de kater aan.

Heartdestroyer

Wie ben jij en wat doe jij op Thunderclan territory. De kitten blies naar hem en dacht blijkbaar dat hij de massieve kater kon wegjagen. Heart liet een soort van vriendelijke glimlach met zijn lippen spelen en hij keek het katertje afwachtend aan wat die nog meer zou gaan zeggen. Ik heb je hie rnog nooit gezien namenlijk. Vervolgde het cyperse katertje. De ijsblauwe ogen van de donkerbuin gestreepte kater keken hem aan. Het klopte dat hij hem nog nooit gezien had, hij was immers Thunderclan kat. Na een tijdje volgde de kitten zijn voorbeeld en ging hetzelfde zitten als hij deed. Wie ben jij?, ik ben Tearkit en ik wordt later een machtige en sterke krijger. Heartdestroyer keek hem even diep aan en liet de naam to them doordringen, Tearkit, tranen van pijn zou het straks zeker weten krijgen. "Nou jonge kat, ik ben Heartdestroyer. Misschien komt die naam je wel bekend voor bij verhalen van je oudere clangenoten." Met moeite perste Heart de worden over zijn lippen, hij had zijn "clangenoten " liever clanmormels genoemt of mislukkelingen. Maar als hij dat deed was ze plannetje om deze kitten om het leven te brengen gefaald.

"Nou jonge kat, ik ben Heartdestroyer. Misschien komt die naam je wel bekend voor bij verhalen van je oudere clangenoten." antwoordde de kater koel. Tearkit hoorde dat de kater zijn best deed om clangenoten over zijn lippen te krijgen. "BloodClan?" Tearkit keek hem met wijdgeopende ogen aan. "Of zo'n vieze kittypet, ookal ruik je er niet naar, ik ken jou geur. Echt..." Tearkit bedacht waarvan hij de geur kende, maar hij hield zijn ogen niet van de kater. "Echt BloodClan." gilde hij en hij keek naar de kater. "Nee, vermoord me niet." hij rende weg van de kater, zo hard hij kon, maar waar was zijn veilige huis ook alweer?

Heartdestroyer

Bloodclan?, of ben je zo'n vieze kittypet. Ookal ruik je er niet naar.Zei het katertje genaam Tearkit tegen Heart. Hearts ogen keken hongerig naar het kleine schepsel vlak voor hem. HIj had zijn zijn nagels in vers vlees te zetten en warm bloed te proeven van een kat. Zijn wraak tegen de Thunderclan. 'Mraauw, denk maar niet dat ik een kittypet ben mine dear.' Hij wachtte even en keek de kitten nog en bloeddorstig aan. 'Ik ben juist eht tegenovergestelde.' de donkerbuin gestreepte keter likte zijn lippen af. Echt, Bloodclan! gilde hij en spurtte er in een vaart vandoor Vermoord me niet!. schreeuwde het cyperse katertje nog eens wanhopig. Heart stond razendsnel op toen hij de kitten zag verdwijnen in de struiken en hij sprong erachteraan. De cyperse kater zijn zintuigen stonden op scherp, zijn blik vloog razendsnel langs alle details van het territorium. TOen zga hij plots het katertje schitig om zich heen kijken, waarschijnlijk wist ie niet meer waar die was en waar zijn thuis was. Heartdestroyer ging over in een langzaam drafje en duwde zijn poot op de rug van de kitten die met een plof op de grond viel. 'Wees maar niet bang jongen, ik doe je niks ik zweer het op het graf van Scourge' Natuurlijk loog hij dat want hij zou nooit zweren op het graf van Scourge daar was zijn leader te machtig en te edel voor geweest.

'Mraauw, denk maar niet dat ik een kittypet ben mine dear.' antwoordde de kater. 'Ik ben juist het tegenovergestelde.' gromde hij en Tearkit werd angstig. Hij rende weg, maar de kater haalde hem al in. 'Wees maar niet bang jongen, ik doe je niks ik zweer het op het graf van Scourge' maar Tearkit wilde het niet geloven. Hij duwde de poot van de Bloodclankater weg, tenminste dat probeerde hij. "Laat me gaan dan!" piepte hij en hij hijgde. Zijn lucht verdween uit zijn longen. "Mamaa! Help me!" gilde hij.

Farewell omgg, ik zit echt te janken maar het moet...

Heartdestroyer

Laat me dan gaan! schreeuwde het kleine beestje tegen de grote kater boven hem. Mama!, Help! Schreeuwde hij. 'Je moeder komt je echt neit helpen klein ding' Heartdestroyer begon zich te irriteren aan de kleine kitten hoe die de hele tijd onder zijn klauwen aan het wurmen was. Hij zette zijn nagels in het ljifje en voelde hoe de lucht uit zijn longen werdt geperst. 'Ik laat je niet eerder gaan voorder je een beetje normaal oet.' Zei hij en zijn staart zwiepte langzaam en gefrusteerd heen en weer.

-mag ik hem volgnede post vermoorden?, kan neit zo veel opmaken uit jouw bericht van daarnet vandaar deze korte post-

'Je moeder komt je echt neit helpen klein ding' spuugde de kater. Tearkit keek hem aan. "Echt wel!" piepte hij en hij ging stilliggen. Hij voelde langzaam nagels in zijn ruggetje komen en schreeuwde het uit van pijn. 'Ik laat je niet eerder gaan voorder je een beetje normaal oet.' siste de kater en Tearkit gaf het op. "Is dit mijn eind?" fluisterde hij en hij bleef stilliggen. "May the starclan will light my path, my path." piepte het katertje bang. "Is dit echt mijn doel?" piepte hij weer, en hij legde zijn kop op de grond.

-vermoord hem maar, mijn rouwen is over.-

Heartdestroyer

"May the starclan light mine path piepte het kleine dier onder hem angstig "Is dit echt mijn doel, mijn eind?" Piepte hij nog een keer. Heartdestroyer keek wraakzuchtig naar Tearkit. Zijn wraak op de Thunderclan had lang voor zich laten wachten, maar nu was die dan eindelijk gekomen. Hij zal Scourge dood nog vele keren wreken dat beloofde hij naar zichzelf. HIj zou zoveel Thunderclankatten vermoorden als hij maar kon. Heartdestroyer likte zijn fluwelen lippen zachtjes en zetten beide klauwen diep in het vlees van het katertje. Warm bloed druipte langs zijn nagels naar de grond met dennenaalden. Het beestje gilde van de pijn wat zeker aandacht zou trekken door katten of andere beseten in de buurt. Zijn ijsblauwe ogen keken duivels in de ogen van zijn slachttoffer die op wanhopig stonden. Het zou een langzame en pijnlijke dood worden voor de kitten. Hij zou zijn korte leven hier beeïndigen. Hij zou die kat nooit meer laten terugkeren, In de starclan kon dat ding niet komen dat was nou eenmaal een fabeltje die kittens werderen verteld door hun moeders om ze bang te maken dat als ze stout zijn dit en dat. Langzaam boog Heart zijn hoofd naar voren naar de nek van het kleine katje en beet er zachtjes in maar algauw veel harder totdat hij in de slagader beet. Bloed spoot eruit en kwam tegen Hearts borst aan die algauw rood werdt van het bloed. Een zucht van verukking ging door de masieve kater zijn lijf en ging de kitten overal bijten, algauw zag hij dat het licht aan het doven was in de ogen van Tearkit. "Zo kleine Tearkit, een goede training om een grote en machtige krijger te worden is het niet?" Een gemene grijns spelen met Heartdestroyer zijn lippen toen hij dat zei. Zijn woorden waren de laatste woorden die deze toekomstige Thunderclan warrior zou horen. Rustig ging hij aan zijn poten likken en likte het meeste overtollige bloed wat aan zijn vacht was blijven hangen eraf. PLots drong een nieuwe geur door tot zijn geurklieren, nieuwsgierig keek de donkerbuin gestreepte kater naar de richting waar de geur vandaan kwam. Hij zag algauw dat het een clanmormel was van de Thunderclan die op het gepiep van de kitten was afgekomen om te kijken wat er aan de hand was. Zo, misschien krijgen we nog een gevecht vandaag. Heartdestroyer ging rustig zitten in de richting waar de Thunderclan kat vandaan kwam. Hij krulde zijn staart over zijn voorpoten. Hij zou nu een slechte reputatie hebben in de Thunderclan en daar was hij trots op.

-Okay, zoek jij dan een vinder?, want Heart blijft bij zijn lijk achten tot de vinden komt c:.-

Ik hoop dat je dit een mooi einde vond voor Tear <'3

Heartdestroyer ging flink te keer aan zijn kleine ruggetje. "Nee!" piepte hij. "Zo kleine Tearkit, een goede training om een grote en machtige krijger te worden is het niet?" Hoorde Tearkit de kater zeggen. "Vaarwel Scarpaw, Vaarwel Softkit." piepte hij. Het licht in zijn oogjes doofde en hij pufte het laatste beetje adem uit zijn longen. "Vaarwel Bluestar, Vaarwel mama, Vaarwel Clan." miauwde hij en hij sloot zijn oogjes. De jonge kater begon zijn weg naar de Starclan...

Finder mag nu.

_{'Hé, Lautner! Schiet eens op!' Een harde zware stem galmde door het donkere bos. Een lichte nevel hing rond de stammen en het felle licht van een lantaarnpaal dicht in de buurt van het oude bos paadje liet de nevel goed zien. Drie katten bewogen zich snel voort door de griezelige bossen. Een hard geluid klonk verder achter hen, een grote vrachtwagen achtervolgde hen. Een van de drie katten struikelde en rolde een eind vooruit. De andere twee katten stopte. Een van hen was een slanke grijze poes en de ander een grote gespierde kater. Beide waren de katten grijs of grijs gestreept, behalve de kater die op de grond lag te kreunen. 'Bro, wat ben je nou aan het doen? We moeten vluchten wist je nog wel! We moeten allemaal levend bij het huis terug komen, heb je onze moeder niet gehoord?' De grote kater stompte hard tegen het lichaam van de kater waardoor hij harder begon te kreunen. De twee katten rende vooruit toen ze de koplampen van de vrachtwagen vol boomstammen zagen branden in de verte als twee vurig boze ogen. De kater krabbelde overeind en rende snel achter de andere katten aan.

De donkere wolken die de blauwe lucht al dagen overwon keken hem dreigend aan. Taylor voelde de regen gewoon die aan de wolken kleefde. Taylor wist precies waar hij nu was, hij bevond zich in het ThunderClan territoria. De geur van regen zweefde gewoon door de lucht als de geur van verse vossenpoep, al stonk regen niet zo. Nu hij aan vossenpoep dacht, hij rook een angstgeur. Een hele vreemde, maar rare lucht hing tussen hem en iets anders. Het was niet alleen de geur van regen, ook de geur van een kitten en.. Bloed!

Taylor was op de geur af aan het rennen, kittens vermoorden, dat was iets waar hij van walgde. Taylor rende niet snel op een moord af, maar als het om kittens ging wel. Kittens waren de toekomst van hun wereld, Taylor zou ze hebben getraind tot fatsoenlijke moordenaars, maar vermoorden, dat zou hij alleen doen wanneer degene een fout had gemaakt terwijl hij of zij een professional was. Al snel zag hij een oude Clanmaat en een levenloos lichaam van een bruin cyperse kitten. Uit woede rende Taylor nog sneller en botste hij met volle vaart tegen Heartdestroyer op. "Jij gek!" Schreeuwde hij tegen de kater, niet echt uit verdriet, maar uit vernieling. Vernieling van de toekomst. Taylor torende niet boven deze kater uit, maar zo lang hij zijn kracht kon behouden hield hij Heartdestroyer in de houdgreep. Hij was zijn gevoel voor vele keren moorden verloren, helaas. Hij was weg gegaan uit BloodClan en had zichzelf gezworen pas terug te komen wanneer zijn zin in moorden terug was gekeerd. Taylor boorde zijn tanden in de schouder van Heartdestroyer en liet los, wat was die kater sterk zeg! Wanneer het hem niet lukte om zijn moordlust terug te vinden zou hij zeker zo'n kater als Heartdestroyer om dringende hulp vragen!}

Heartdestroyer schreef:

Heartdestroyer

Na een tijdje draaide die Thunderclankat om en draafde weer terug naar het camp. Verbaasd keek Heartdestroyer de kat na terwijl die hem toch zeker wel geroken had. Of het dier was hep van zijn klangenoten aan het halen omdat die dacht dat die te zwak was. Heartdestroyer maakt een soort combineren geluidje van sissen en spugen. PLots hoorde hij passen achter hem die steeds sneller werden, razensnel draaide hij zich om en zag een oude clanmaat aankomen genaamd Taylor. In een volle vaart botste de kater tegen hem aan. Snel vlogen heart zijn nagels uit hun hulsjes in de grond zodat hij op zijn plek bleeft staan. 'Jij gek!' schreeuwde de grijze kat tegen hem. Er was geen verdriet in de stem te horen maar ook niet echt emotieloos. 'Wat nou gek,, wat moet je?.' Plots voelde hij de scherpe tanden van Taylor in zijn vlees. Een grauw van woede verleit zijn longen. Snel wurmde hij zich uit de houtgreep van de kater en sprong bovenop zijn rug en beet gevaarlijk dicht bij zijn ruggengraat. 'Neem je het soms op voor de Thunderclan Taylor?' Achterdochtig sprak hij die woorden uit. Heart krabde de kater nog een paar keer mijn zijn achterpoten en drukte hem tegen de grond, ookal was Taylor niet de grootste de zwakste was hij ook niet.

_{T A Y L O R - L A U T N E R}

'Wat nou gek,, wat moet je?.' Snauwde Heartdestroyer. Taylor voelde hoe de enorme kater zich uit zijn houdgreep werkte en zijn rug bewerkte. Taylor siste woedend en rolde om tot hij weer op vaste grond stond. 'Neem je het soms op voor de Thunderclan Taylor?' De achterdocht in de stem van de kat beviel hem niet. "Nooit." Spuugde hij duister terug. Zijn blik stond kil en hij dook ineen waarna hij met uitgestrekte nagels op de kater terecht kwam. "Het enige waar ik voor op kom zijn kittens," Zei hij in de lucht, ineens veranderde zijn blik in een verwarde bruine blik. Hij landde expres iets voor Heartdestroyer en keek verward naar zijn klauwen. "Helaas." Vervolgde hij. Hij keek de kater hulpeloos en verward aan, wat was er toch met hem aan de hand? Ooit had hij geen medelijden gevoeld, met niemand niet, en nu, ineens, wilde hij kittens van de dood redden?

"Wat is er mis met me?" Zijn stem klonk zacht. Nog steeds keek hij verward, dit keer naar de kitten. Het liefst had hij Heartdestroyer om hulp gevraagd om zijn ware 'ik' weer terug te krijgen, maar zou hij dat wel doen? Taylor voelde hoe woede in hem kookte, deels omdat Heartdestroyer die kitten had gedood en deels, het gedeelte dat al langer in hem heerste, dat zijn gedrag was veranderd.

T A Y L O R - L A U T N E R

Heartdestroyer schreef:

Heartdestroyer

Het enige waar ik voor opkom is de kittens Schreeuwde hij naar hem toen hij opsprong om op hem te landen. Een donkere grom rees op uit de donkergestreepte kater zijn keel. Die kitten waren immers wel de toekomst van de Thunderclan dus hij nam het alsnog op voor die clanmormels. 'Toevallig was deze kitten van de Thunderclan en is de toekomst van de thunderclan , dus neem je het alsnog voor hen op.' Grommend keek Heartdestroyer hoe Taylor voor zijn neus landde en stil naar zijn klauwen keek. 'Helaas' zei hij. Verward keek de massieve kater hem aan, waarom zou hij Helaas zeggen?. 'En waarom helaas?' Verward keek Taylor hem aan 'Wat is er mis met me?' Achterdochtig keek Heartdestroyer hem aan, of de kater praten tegen hem of hij praatte tegen hem. 'Tjah, een echte kat zou de Thunderclan kat voor kat uit de weg ruimen maar aangezien jij die kittens van hun beschermt.' Dreigend liep hij om hem heen en streelde vals met zijn staart langs zijn lijf.