Let`s start whit your first training [& Stripedpaw]

Browntail kon een gaap nog maar net onderdrukken, ze had vanacht weinig geslapen. Alleen van de opgewondenheid dat ze een aprentice had, zelf vond ze het een hele eer. Hopenlijk zou Stripedpaw optijd komen.. Ze had om zonhoog met haar afgesproken. Browntail keek door de ingang, daar zou zij strakt gaan trainen. Ze wist al precies wat ze ging doen. Ze ging haar aprentice de borderlines laten zien, en tegelijkertijd een beetje te jagen. De zon wierp zijn eerste stralen op haar bruine vacht. Langzamerhand zou het warmer worden, maar regenen zou het hoopte ze niet. Ze hoorde kleine stapjes op het plat gedrukte zand achter haar. Ze keek om en zag dat Stripedpaw wakker was, ze leek een beetje moe. ' Die moet zeker nog wakker worden.' Dacht ze met een glimlach op haar snuit. ' Goedenmorgen Stripedpaw.' Glimlachte ze. De aprentice zag er moe uit, zelf gaapte ze even. Browntail keek het kamp rond, er liep een warrior de den uit. Die was vast ook mentor, want hij liep naar de aprentice den. Ze maakte plaats voor een mentor en aprentice die naar buiten wouden, de aprentice sprong opgewonden op en neer. Een koel briesje liet het nog los liggende zand opwaaien, erg veel was het niet. 'Zullen we maar eens beginnen met de training?' Vroeg ze. Browntail maakte aanstalte op het kamp uit te gaan, toen ze zag dat de poes haar volgde trippelde ze verder. ' Je moet alles wat ik je vandaag leer goed onthouden.' Miauwde ze. Browntail keek om. ' Vandaag krijg je de bordenlines te zien, je mag niet zomaar in hun gebied komen. Begrepen?' Die laatste zin liet ze een beetje streng klinken, Stripedpaw moest weten wat ze mocht en niet mocht. Browntail minderde vaart zodat ze naast haar aprentice liep.

Stripedpaw werd wakker een beetje voor zonhoog. Toen ze opstond schrok ze een beetje dat ze zo lang had geslapen. Als het zonhoog was had ze afgesproken met haar mentor bij de ingang van het kamp. Ze was nog behoorljik slaperig en liep zo op haar mentor Browntail af. "Goedemorgen Stripedpaw" glimlachtje de poes. Daarna geeuwde de lang harige poes eens. Nog een andere mentor en apprentice gingen beginnen met hun training en liepen naar de ingang van het kamp. Nog altijd een beetje moe ging ze opzij om plaats te maken voor de twee. "Zullen we maar eens beginnen met de training?" vroeg haar mentor dan. "Ja, is goed" antwoode de apprentice. Daarna vertrokken ze uit het thunderclankamp. "Je moet alles wat ik je vandaag leer goed onthouden." zie Browntail toen. "Vandaag krijg je de bordlines te zien, je mag niet zomaar in hun gebied komen. Begrepen?" vroeg de kat. De laatste zin klonk een beetje sterker dan de rest. Dat moet ik goed onthouden voor als ik later misschien leader wordt dacht Stripedpaw. "Ja hoor, dus ik mag niet in de buurt komen van de bordlines?" vroeg ze nog eens voor de zekerheid. Ze zag hoe haar mentor een beetje vertraagde en zo naast haar liep.

Flut post en laat

"Ja hoor, dus ik mag niet in de buurt komen van de bordlines?" Vroeg Stripedpaw. Browntail knikte. 'Alleen als je met een patrouille of een warrior bent.' Antwoorde ze. Rustig liep ze richting het Shadowclan gebied, ze moesten niet vijandig over komen, als er Shadowclan leden waren tenminste. Ze keek naar Stripedpaw naast haar, ze vond het jammer dat hij niet anthousiast op en neer sprong, maar dat kon best nog wel eens komen. Browntail schrok op van een geritsel, ze gebaarde Stripedpaw dat hij stil moest zijn. Langzaam zakte ze neer en rook wat het was, een muizengeur drong haar neus binnen. Langzaam sloop ze naar de plaats waar het beestje zat. Ze wist dat het muisje erg gevoelig was. Toen ze vlak voor hem stond rende het beestje weg, maar het was te laat. Het kwam tussen haar klauwen en werd gedood door haar kaken. Ze begroef het diertje, om het later weer op te halen. Browntail draaide zich om en keek naar Stripedpaw. ' Als je goed hebt gezien wat ik net heb gedaan kan jij het de volgende keer wel probeerde.' Zei ze hem. Browntail begon weer richting Shawowclan terrein te lopen, het geluid van het donderpad kwam hun tegemoet. Ze keek naar de reactie van haar aprentice.

"Alleen als je met een patrouille of een warrior bent" beantwoorde Browntail haar vraag. Daarna verlieten de twee het kamp. Stripedpaw vond het spannend om de eerste keer mee te gaan met haar mentor. Ze liep blij met haar mee. Ineens kwam er een zacht geritsel vanuit de struiken. Gesrokken keek de thunderclanapprentice haar mentor aan. De jonge poes zag hoe Browntail een teken deed naar haar dat ze haar stil moest houden. Rustig en geluidsloos keek ze toe hoe haar mentor rustig op de heerlijke prooigeur afsloop. Stripedpaw probeerde de geur zo goed mogelijk te ontouden. Dat was de geur van een prooi. De apprenice zag hoe langharige poes op het diertje sprong en het tussen haar kaken doodde. Nu wist Stripedpaw ook dat dat de geur van een muis was. Terwijl ze terug dacht aan de geur zag ze hoe haar mentor de muis begroef. "Als je goed hebt gezien wat ik net heb gedaan kan jij het de volgende keer wel probeeren." zei ze daarna tegen haar. Eventjes dacht Stripedpaw aan wat ze precies had gezien en knikte daarna instemmend. Daarna liepen de twee poezen verder richting de bordlines. Toen ze een eindje verder waren begon Stripedpaw een hard geluid te horen. Even keek ze naar haar mentor, maar als ze zag dat die gewoon doorliep volgde de apprentice een beetje twijfellend. Toen ze een paar vossenlengtes verder waren begon het te stinken. Het was een vreeselijke geur. Een paar staartlengtes keek Browntail Stripedpaw aan. "Wat een stank, en zo een herrie" zei de thunderclanapprentice met afschuw. Daarna keek ze haar mentor aan wachtend op een antwoord.

sorry voor het late antwoord...

"Wat een stank, en zo een herrie" Begon Striped. 'Dat is een donderpad.' Antwoordde ze, terwijl de snelweg in zicht kwam. ' Daar moet je nooit oversteken. Deze is de borderline die ons schijd van de Shadowclan, de slechtste clan die ik ooit heb gezien.' Vervolgde de poes. Ze voelde een lichte tinteling toen ze haar apprentice aan keek, haar eerste! Ze moest er voor zorgen dat ze een hele goede warrior werd. Weifelend keek ze naar de overkant. Misschien konden ze een klein stukje gaan kijken? Maar dat was onverantwoord, en het was verboden. Stel dat ze betrapt werden! Maar Striped moest toch ook zien wat er zich aan die andere kant bevond. Aarzelend zette ze een stapje naar voren, de monsters raasde voorbij, waardoor haar vacht sterk wapperde. Ze draaide zich om en liep terug naar haar apprentice. ' Wat denk jij, zullen we gaan of niet?' Vroeg ze, zelf was ze ervan overtuigd, maar voor haar aprentice kon dat nog eens te eng zijn. En wat als hij zou denken dat het geen kwaad zou kunnen om te gaan? ' Dit betekend nog niet dat je alleen naar de overkant mag gaan zonder dat een warrior daar toestemming voor geeft. En we gaan toch maar een klein stukje.' Voegde ze er vlug aan toe. ' Een erg moeilijke keuze, maar ooit zal ze het toch moeten zien..' Dacht ze, terwijl ze van het donderpad naar Striped keek.

_{"Dat is het Donderpad" zei Stripedpaws mentor. Al snel kwam er een soort zwart grijs achtig iets in zicht. De apprentice keek aandachtig rond, ondertussen reed er nog een raar ijzeren ding op wielen voorbij. Even stopte de apprentice maar al snel liep ze terug verder achter haar mentor aan. "Daar moet je nooit over steken. Deze is de borderline die ons schijd van de Shadowclan, de slechtste clan die ik ooit heb gezien." vervolgde Browntail. Aandachtig luisterde de appretice. Zoals haar nu was gezegd zou ze er nooit over heen steken. Het was niet goed om de warrior code te overtreden, dat mocht ze niet doen. Haar gedachten werden verbroken door alweer een ijzeren monster die voorbij reed. Het bracht een vreeselijke geur mee waardat de poes even van walgde. "Wat denk jij, zullen we gaan of niet?" vroeg haar mentor dan. Gaan? Dacht de poes, wou de langharige buine poes de warrior code overtreden? Dat waren de vragen die binnen kwamen. Dan pas voelde ze een klein beetje van nieuwschierigheid. "Dit betekend niet dat je alleen naar de overkant mag zonder dat een warrior daar toestemming voor geeft. En we gaan toch maar een klein stukje." Ergens wouw Stripedpaw wel oversteken, maar dan op een andere manier wou ze de warrior code niet overtreden. Ze keek haar mentor vriendelijk aan en zei toen: "Ik wil wel gaan, maar dan houden we ons niet aan de warrior code, dat mag toch niet?" het laatste kwam er nogal verontwaardigt uit. En al bovendien, wat als er zo'n rijden ding tegen je aan zou rijden, dan zou je gewond zijn of zelfs erger, misschien wel dood. Ze keek haar mentor nieuwschierig aan wat er nu zou gaan gebeuren. Stripedpaw vond het spannend om te trainen. Ze vond het wel leuk en kon niet wachtten om te leren jagen en vechten. Goed oplettend keek ze dan haar mentor terug aan. Alweer reed er een monster voorbij. Zonder er nog acht op te slaan keek ze naar haar mentor.}

"Ik wil wel gaan, maar dan houden we ons niet aan de warrior code, dat mag toch niet?" Het klonk een beetje verondwaardigd. Even was Browntail er stil van, het was een goede reden.. ' Je moet het gewoon zeggen als je niet wil hoor, maar dit kan erg vanpas komen. Het komt niet vaak voor maar heel soms moet er een warrior in het gebied van anderen. En het is heus niet zo erg om te gaan kijken..' Stamelde ze, direct daarna opende ze haar bek een stukje. Ze proefde de vieze geur van het donderpad, en onder die geur zat de Shadowclan. Gelukkig was de geur niet al te sterk, en dus waren ze veilig. ' Je moet je bek eens wat open doen, dan vang je de geuren wat sneller op.' Zei ze. Browntail keek Stripedpaw aan. ' Wil je gaan of niet?' Ze zag dat haar aprentice antwoordde, maar net op dat moment raasde er een monster langs. En dus hoorde ze haar niet. Browntail haalde diep adem en keek naar de mosters. ' Ze doen niks, als je maar aan de kant blijft.' Riep ze boven het gedender uit. Er raasde een monster voorbij, en nog een, en nog een. En toen was het stil, Browntail rende ze hard ze kon naar de overkant. De tweede keer dat ze hier was. De eerste keer was ze een haas hiernaartoe gevolgd, doodsbang was ze meteen weer overgestoken, het was er toen gelukkig nog rustig. Toen ze bij het camp kwam had ze haar mentor gesmeekt haar te vergeven, die zei dat ze het niet nog eens moest doen, maar vergaf haar wel. De haas had ze niet meer gevonden. 'Ben je klaar!?' Riep ze zo hard ze kon naar Stripedpaw. Geschrokken draaide ze zich om, zou iemand haar gehoord hebben. Ze opende haar bek zo ver ze kon en draaide zich voorzichtig om.

_{"Je moet het gewoon zeggen als je niet wil hoor, maar dit kan erg vanpas komen. Het komt niet vaak voor maar heel soms moet er een warrior in het gebied van anderen. En het is heus niet zo erg om te gaan kijken.." stamelde Browntail. Stripedpaw keek even om zich heen, ze wist niet goed wat ze moest doen. Ze wouw de warrior code niet overtreden maar alshet goed was om eens te gaan kijken wou ze dat ook wel, zodat ze ongeveer een beeld had van wat er in andere territoriums afspeelde. "Je moet je bek eens wat open doen, dan vang je de geuren wat sneller op." zei haar mentor. De poes schrok op en richtte haar aandacht terug op het trainen. De poes deed haar bek een beetje open en proefde een sterke, vieze geur. 'Waarschijnlijk van het donderpad' dacht ze. "Wil je gaan of niet?" vroeg de langharige poes dan aan Stripedpaw. Even twijfelde ze en kee haar mentor aan. Ze wouw wel maar ze wouw de warrior code ook niet overtreden. Net toen de apprentice haar antwoord wou geven raasde er alweer een lawaaierig monster voorbij. Geiriteerd keek ze naar het donderpad. "Ze doen niets, als je maar aan deze kant blijft." riep Browntail dan boven alle lawaaien uit. Snel op elkaar volgend reden er nog een aantal voorbij, Stripedpaw zag hoe haar mentor daarna over het donderpad heen stormde. Angstig liet de jonge thunderclanpoes haar blik in het rond glijden. Moest ze er ook over heen. Dat was haar vraag van nu. "Ben je klaar?!" hoorde ze haar mentor roepen, daarna richtte haar mentor haar blik achter zich. Ook Stripedpaw keek naar de plek waar haar mentor naar keek. Als ze daar niets zag, en ook geen monster hoorde stormde de poes over de harde weg heen. Als ze aan de overkant was keek ze angstig naar de overkant. Voorzichtig ging ze zitten en keek haar mentor nieuwschierig aan. "Wat gaan we hier doen?" vroeg ze dan.}

"Wat gaan we hier doen?" Hoorde ze en stem achter zich. Geschrokken keek Browntail om, Striped was omgedraaid. ' We moeten zachtjes zijn. We gaan een kijkje nemen, meer niet. We nemen geen prooi mee en maken geen rommel, ook laten we geen geurspoot achter. Begrepen?' Zei ze zachtjes. Het leek alsof er nu veel minder monsters waren, alsof ze hun wilde verraden. ' Als je vossenstrond vind moet je me dat maar vertellen, we willen immers niet dat we erop worden gewezen dat we in Shadowclan gebied zijn geweest.' Vertelde ze haar aprentice. Wat kwam dat alles wat ze geleerd had toch goed vanpas, waarschijnlijk leefden er geen vossen hier, maar het kon altijd nog.. Ze keek Striped een oogenblikje aan, zou dit niet wat te veel worden voor haar eerste les? Ze draaide zich om en sloop de struiken door, een guur windje kwam opzetten, het bracht een vresenlijke stank met zich mee, maar het was geen Shadowclan. Haar buik raakte de modderige grond, regelmatig keek ze even achterom naar Stripedpaw. Na een tijdje rook ze Shadowclan. ' Volg me!' Siste ze tegen Stripedpaw. Zo snel ze kon rende ze richting het donderpad, ze zorgde ervoor dat ze zo laag als ze kon op de grond bleef. Toen ze uiteindelijk bij het donderpad was, keek ze achterom. Stripedpaw kwam ietsje later tot stilstand. 'We steken zo snel we kunnen over.' Mompelde ze. De monsters leken oneindig langs te razen, plots was het een hele tijd stil, alsof het geluid uit was gezet. ' Nu!' Riep ze en sprintte naar de overkant. ' Gaat het?' Vroeg ze toen Striped ook in Thunderclan gebied was.