Reopening Wounds

Onderwerp: Reopening Wounds za 29 sep 2012 - 19:50

Vanaf de oever van de rivier keken twee, baby blauwe ogen in de rivier. Een rimpelige reflexie staarde terug. Haar haren waren wat langer gegroeid en haar ogen stonden neutraler. De gigantische wond op haar linker zijde was wat beter geheeld, maar het zou een litteken worden. De andere wonden leken ook prima te helen, al waren ze allemaal nog zichtbaar. Zuchtend keek Honeypaw naar haar spiegelbeeld, die met diezelfde uitdrukking terug staarde. Ze kon zichzelf er niet van weerhouden om terug te keren naar de plek waar het allemaal gebeurd was ongeveer bijna een halve maan geleden,.. maar ze kon de plek ook niet eeuwig ontwijken. Bovendien was de rivier een belangrijke markering van ThunderClan en RiverClan en de bron van vis. De zon kwam tussen de wolken vandaan maar werd met de dag natter. Binnenkort zou Honeypaw haar eerste Leaffal meemaken en daarna Leafbare. Ze vroeg zich al lang af hoe het zou zijn. Koud en weinig prooi waren de eerste dingen waar ze aan dacht. De rivier zou dicht vriezen wat een probleem kon vormen voor de prooi. Gelukkig waren er katten als Cinderfall en Lostvoice die bang voor water waren. Die konden dus de andere Clankatten leren hoe te jagen in het kleine bos of op de hooglanden.. Langzaam kwam de schildpad poes overeind en sprong ze naar de dichtsbijzeinde kei. Ze sprong van steen naar steen tot ze ergens te midden van het meer zat en goed uitzicht had op ThunderClan territorium. Een beweging trok haar aandacht, gelukkig rook deze naar ThunderClan en niet naar BloodClan. Het was bijna ironisch hoe erg dit overeen kwam met die dag dat ze Icy ontmoette .. "Hallo daar!" Riep ze naar de mede leerling en ze krulde haar steeds langer groeiende, gevederde staart. Haar oren stonden nieuwsgierig omhoog en haar wonden staken bijna lichtgevend af tegen haar witte vacht.

+ Cherrypaw

Onderwerp: Re: Reopening Wounds ma 1 okt 2012 - 19:22

Ze werd wakker van iemand die in haar zij porde. Langzaam opende ze haar groene ogen en keek ze omhoog, ze herkende meteen het gezicht van 1 van haar dengenoten maar wist zijn naam niet meteen. " Kom je? Je mag mee met mij jagen!" Nee! Niet jagen, daar had ze nou net geen zin in. Ze ging overeind zitten en keek de apprentice aan, hij was zo hyper voor deze tijd. Maar hij keek haar zo smekend en lief aan dat ze bijna niet kon weigeren, ze twijfelde in haarzelf. Mocht ze 1 keer liegen? " I.. Ik voel me niet zo lekker... Ik blijf vandaag even langer in mijn nest, sorry" Zei ze zachtjes voordat ze erover na kon denken. Ze voelde haar oranje wangen al rood worden en ze vervloekte zichzelf dat ze zojuist gelogen had. Ze keek de kater met grote ogen aan. Hij leek niet door te hebben dat ze loog en mompelde iets wat leek op: Jammer... en ging weg. Ze moest hier weg, ze moest weg van de plek waar ze zojuist gelogen had, maar ze mocht ook niet mee op een andere patrouille want dan hadden ze door dat ze gelogen had. Owww... Ze schaamde zich zo. Wat moest ze nou? Ze liep naar de uitgang van haar den en keek naar buiten, gelukkig er was niemand. Ze probeerde zo snel mogelijk naar de uitgang te kunnen komen maar ze hoorde iemand achter haar haar naam roepen. Nee! Ze werd weer rood maar haar poten wouden niet stil staan. Ze schoot de uitgang door en rende het bos zo hard als ze kon door. Waar moest ze heen dacht ze terwijl ze steeds langzamer ging rennen en uiteindelijk begon te stappen. Toevallig wist ze dat de patrouille vanochtend naar de Slangenrotsen waren. Zij kon dus naar alle andere gebieden... De Rivier? Ja, kon ze lekker even bijkomen in de zon. Bijna automatisch liep ze erheen en nestelde ze zich bij het water op een lekkere warme steen. Ze was zeker in slaap gevallen als een stem haar niet op had geschrikt. "Hallo daar!" hoorde ze. Meteen sprong ze op op haar vier poten. Haar kopje werd weer zo rood als een boei. Hadden ze haar betrapt? De jachtpatrouille? Ze keek op en zag dat het niet aan haar kant van de rivier maar aan Riverclan's kant was. Wat nu? " ehh.. Hoi" Zei ze zachtjes naar de poes aan de overkant. Ze zag dat de poes vol wonden zat en kreeg medelijden. " Kan ik je helpen met je wonden?" Zei ze zachtjes.

Laat xD Sowry :3

Onderwerp: Re: Reopening Wounds ma 1 okt 2012 - 19:43

Honeypaw bewoog haar oren een beetje onhandig toen de leerling van haar leek te schrikken, wat helemaal niet zo bedoeld was. 'ehh.. Hoi' Begon de cyperse leerling. Honeypaw vernauwde haar ogen een beetje en knipperde een beetje dom. "Hi" Groette ze een beetje droogjes, nauwlettend in de gaten houdend of ze niet van schrik in de rivier zou donderen. Ze had zo het gevoel dat haar lange en diepe wond nog niet echt klaar was voor een frisse duik. Toen ze de leerling haar wonden zag leek ze ze uitvoerig te bekijken. Honeypaw wachtte geduldig af tot ze klaar was voor ze zacht snoof 'Kan ik je helpen met je wonden?' "Dankje, maar ik hoef geen hulp van een ThunderClan poesje. Daarbij zijn ze al bijna volledig geheeld" Miauwde ze subtiel, niet acht slaand op de toon van de poes die erg veel leek op die van Applepaw. Zachtjes, verlegen. Ze haalde diep adem en toverde een glimlach op haar lippen. Ze wilde niet nog eens door zo'n proces als met Applepaw, de herinneringen waren te vers. "Wat doet een ThunderClan poes zo dicht bij de rivier?" Het deed haar denken aan die ThunderClan kater die ze had zien zwemmen in de rivier. Het kwam vaker voor, en het hoorde gewoon niet! Het was bovendien vrij gevaarlijk, ze zouden zo het kamp binnen kunnen vallen als half ThunderClan kon zwemmen .. Wat komt er als volgende? Egels die vliegen? Dacht ze een beetje schamper. Ze had niets tegen ThunderClan, ze had niets tegen vijandige Clans zo lang ze maar niets deden wat te ver ging zoals prooi stelen, jagen op hun territorium, aanvallen zonder reden al die dingen. Ze had geleerd van zichzelf dat ze niet zo maar iemand kon vetrouwen maar dat in eeuwig wantrouwen leven je ook niets ging bereiken. Daarom ging ze maar eens poolshoogte nemen of deze ThunderClan poes te vertrouwen was, al dacht Honeypaw wel dat als haar stem net zo zacht was als haar klauwen er weinig ging gebeuren. "Toch niets wat niet mag, hoop ik?" Met eens quasi valse grijns keek ze haar aan maar de vriendelijkheid zat er duidelijk in. Ze meende het niet te kwaad.

Onderwerp: Re: Reopening Wounds wo 3 okt 2012 - 18:51

"Dankje, maar ik hoef geen hulp van een ThunderClan poesje. Daarbij zijn ze al bijna volledig geheeld" Miauwde de RiverClan apprentice subtiel. De poes voor haar leek haar te bekijken en Cherrypaw voelde zich direct verlegen worden, maar ze was ook blij dat de wond al bijna genezen. Ook al was het een poes van een ander Clan het was vast niet iets fijns wat de wond had gemaakt. "Wat doet een ThunderClan poes zo dicht bij de rivier?" De oranje apprentice schrok een beetje van de plotselinge vraag. De vraag voelde beschuldigend en Cherrypaw begon zich wat schuldiger te voelen ook van de leugen die ze net had verteld. Misschien was het beter geweest als ze gewoon in de den was gebleven, had gaan jagen of niet in slaap had gevallen. "Toch niets wat niet mag, hoop ik?" met die vraag realiseerde ze dat ze zo zenuwachtig was dat ze de vorige vraag niet had beantwoord. Haar groene ogen keken naar de andere poes die met een quasi valse grijns haar aankeek, maar ze kon de vriendelijkheid erin zien wat haar geruststelde. "I-Ik was g-gewoon aan het slapen. Ik was van plan zo t-te gaan." Miauwde ze zenuwachtig meet een rood hoofd. Het was niet een leugen, ze zou waarschijnlijk toch gaan en wat gaan jagen zolang iemand anders haar maar niet zag. Ze hoopte niet dat de RiverClan kat dacht dat ze hun territorium zou betreden en haar als een vijand zag. "Ik w-was hier niet om iest slechts te doen ofzo.." vervolgde ze onzeker in de hoop dat de gevlekte poes haar zou geloven. Maar wat als de poes dacht dat ze loog en haar zou gaan aanvallen? Cherrypaw begon zichzelf te likken in een poging de andere poes niet recht aan te kijken en haar onzekerheid te verbergen.

Onderwerp: Re: Reopening Wounds do 4 okt 2012 - 17:07

Het werd al gauw duidelijk dat het poesje erg zenuwachtig was, of verlegen. Één van de twee. Het was bijna schokkend hoe erg dit haar aan Applepaw deed denken. Ze zuchtte even en keek naar haar poten, het antwoord van de poes verwerkend. ‘I-Ik was g-gewoon aan het slapen. Ik was van plan zo t-te gaan.’ Verklaarde ze. Tja, of het nu een leugen was of niet, niets wees er op dat ze wilde gaan rondsnuffelen in RiverClan territorium. "Ja, ja het is al goed ik-" Maar Honeypaw werd al onderbroken door het poesje. ‘Ik w-was hier niet om iest slechts te doen ofzo..’ Ze hief haar pootje op om haar het zwijgen op te leggen en zuchtte heel diep. ”Goed, goed ik geloof je wel” Miauwde ze ongeduldig. ”Ik ga je niets doen, .. ik kan je niets doen in deze staat” Verbeterde ze zichzelf, doelend op haar verwondingen. Ze bleef op haar steen zitten en bewoog het puntje van haar staart een beetje geïrriteerd. Ze was niet zeker van zichzelf waarom ze zo geïrriteerd was, misschien waren het gewoon de slechte herinneringen aan Applepaw. Dat moest het zijn. ”Nou” aangezien jij toch geen bedreiging gaat vormen.. ”kan het geen kwaad dat ik je naar je naam vraag?” Miauwde ze subtiel, haar eigen gedachtegang onderdrukkend. ”De mijne is Honeypaw. Leerling van RiverClan” Dank u, Captain Obvious. Ze glimlachte bemoedigend naar de jongere leerling om er zeker van te zijn dat ze er van overtuigd was dat ze haar met geen klauw zou aanraken. ”Wat is de jouwe..?” Besloot ze aarzelend. Ze glimlachte breder, haar ogen glommen vol onschuld. Ergens walgde ze van zichzelf. Dit was precies hetzelfde toen ze Applepaw als kit ontmoette, Applekit.. en toen werden ze uiteindelijk toch vrienden en ging alles mis.. Niet aan denken, Honeypaw! Wat gebeurd is, is gebeurd Zei het stemmetje in haar achterhoofd bestraffend. Ze zuchtte onhoorbaar en keek weer naar de ThunderClan leerling. Wachtend.

Onderwerp: Re: Reopening Wounds wo 10 okt 2012 - 21:58

De Poes leek duidelijk geirriteerd door haar gestammel. ”Goed, goed ik geloof je wel” zei de poes terwijl ze een diepe zucht slaakte. ”Ik ga je niets doen, .. ik kan je niets doen in deze staat” ging de poes verder. Cherrypaw ontspande een beetje, niet geheel, ze bleef alert op andere warriors maar ze wist dat de poes gelijk had: Er was geen enkele mogelijkheid dat ze met zulke schrammen haar nog kon doden. Verwonden was wel mogelijk, verwonden is altijd mogelijk maar niet heel erg... of alleen een beetje heel erg maar dat is ongeveer hetzelfde als niet erg, toch? Ze zei maar niets meer en wachtte op een vraag van de poes. Haar staart was stil en moest wel verraden dat ze gespannen was, ze hield haar ogen op de rivier gericht en durfde niet naar de poes te kijken. ”Nou” begon de poes weer ”kan het geen kwaad dat ik je naar je naam vraag?” Zie je wel een vraag. Haar naam.. Cherrypaw, kon ze die gewoon zeggen? " Eh.. Ik denk ook niet dat het kwaad kan... I-Ik heet Cherry... Cherrypaw" Stamelde ze verlegen. ”De mijne is Honeypaw. Leerling van RiverClan” ging de poes gewoon verder. " I...Ik..." verder kwam ze niet want de poes, die dus Honeypaw heette ging alweer verder: ”Wat is de jouwe..?” Even keek Cherrypaw op naar de poes, ze glimlachte onschuldig en breed, het kon geen kwaad toch om haar iets te vertellen? Ze schaamde zich, ze was weer eens te vroeg geweest met antwoorden. Wat was ze toch een mousebrain! " Ik kom uit Thunderclan.. Ik ben een apprentice net als jij bent" Zei ze zacht. Ze bleef naar Honeypaw kijken, ze was bijna helemaal wit met enkele vlekken. En erg mooi zeker met haar blauwe ogen. Nu moest zij natuurlijk iets terug vragen! Owww... veel te laat, wat stom... Mousebrain! zei ze in zichzelf. " Ehh... Hoelang ben je al apprentice?" Zij was net apprentice en had nog nooit met andere apprentices uit de andere clans kunnen praten. Verlegen keek ze de poes aan, ze bloosde weer lichtjes en hoopte dat ze alles goed gezegd had.

laat sorry :3

Onderwerp: Re: Reopening Wounds za 20 okt 2012 - 19:50

Honeypaw knikte kort als begroeting toen de leerling haar naam onthulde. Cherrypaw, dus. Niet moeilijk om te vergeten. Slaperig veegde ze even met haar poot langs haar oog en focuste toen weer op Cherrypaw. 'Ik kom uit ThunderClan .. Ik ben een apprentice net als jij bent' Dat was wel duidelijk. Haar jonge uiterlijk zei het al. Respectvol knikte de RiverClan leerling naar haar buur en vouwde ze haar staart om haar voorpoten. 'Ehh.. Hoe lang ben jij al apprentice?' Vroeg Cherrypaw. "Voor twee manen nu al" Antwoordde Honeypaw eerlijk. Ze dacht vaak genoeg over haar warrior ceremonie en wanneer die zou aanbreken, ze kon niet wachten om krijger te worden al was ze pas voor twee manen leerling. "Bevalt het leerling zijn je tot nu toe?" Besloot Honeypaw te vragen. Ze was nog steeds vastberaden om de kleine leerling er van te overtuigen dat ze geen vlieg kwaad deed.

Korste. Post. Ooit. Sorry maar ik wilde per sé wat posten voor je~
Later maak ik de post wel af (aa)

Onderwerp: Re: Reopening Wounds