love in the night [Nightsky]

Lionblaze voelde zijn hart steeds sneller kloppen. Het was bijna middernacht. Hij keek rond in het Warrior den. Al zijn clangenoten sliepen nog. De hemel zat vol met StarClanWarriors. Het was tijd. Hij trippelde zo stil mogelijk het camp uit en dan begon hij door het woud te stormen. Steeds sneller en sneller. Hij dacht alleen aan Nightsky, niks anders kon hem schelen. Zijn poten klopten ritmish op de grond, en zijn hart klopte wild, nee, niet door het lopen, door liefde. Hij kwam al gauw bij de rivier aan en zonde twijfel sprong hij erin. Hij bedacht lachend dat hij door zoveel zwemmen hij nog een RiverClanKat wordt. Hij klom uit het riviet en haastte zich naar het hol waar zij hebben afgesproken. Nightsky was er nog niet, maar hij was zeker dat ze ging komen.

Nightsky lag opgekruld in haar mosnest. Het was lekker warm. Ze lag voor het eerst sinds tijden vredig te slapen.

Nightsky liep rond. Ze wist niet waar ze was. Alleen maar zand. Aan de dampen te zien was het warm geweest. Nu was het zand ijskoud. Wacht... Wat was dat voor geur? Hij kwam bekend voor.... ThunderClan? Ja, het was een ThunderClan geur. Wat deed die nou hier in dit... Noemden ze dit geen woestijn? Twee blinkende gouden ogen keken naar haar. Een rustgevende stem speelde om haar heen. "Ik verwacht je hier vandaag om middernacht. Ik hoop dat je komt, schatje". De wereld om haar heen begon te draaien. Het zand waaide op in een tornado om haar heen. "Help! Lionblaze!" schreeuwde ze. "Lionblaze!"

Ze schrok wakker. Dat waren de woorden van Lionblaze die hij vandaag had gezegd! En het was al moonhigh! Ze sloop de den uit, door de doorningang en vluchtte als een familie van de LeopardClan vooruit. Snel week ze opzij voor een boom, en ontweek op het nippertje een doornstruik. Ze zag Lionblaze al wachten. Ze dook in elkaar en sloop op hem af. Ze sprong op hem en deed alsof ze een vijandelijke krijger was. Snel sprong ze van hem af en zei: "Ik plaag je maar, schat". Ze gaf hem een lik en vroeg: "Ik heb je toch geen pijn gedaan hm?"

Lionblaze lachte naar haar terwijl nadat ze hem totaal onverwacht op de grond dad gegooit. "Ik heb je toch geen pijn gedaan?", miauwde ze. "Nee, natuurlijk niet liefje.", murmepde hij. Hij was nog altijd door haar tegen de grond gedrukt en hij lag op zijn rug. Hij wist dat ze ging komen. "Ik ben blij dat je kwam.", murmelde hij. Hij keek in haar mooie amberen ogen. Daarin kon je de diepste ravijnen en de grootste oceanen zien. Je kon in haar ogen verdwijnen, dacht lionblaze. "Hoe gaat het in je clan?", miauwde hij terwijl hij naast haat ging zitten en zijn staart rond de hare wikkelde.

Lionblaze keek haar liefdevol aan. "Nee, natuurlijk niet liefje" antwoordde hij liefjes. Hij keek recht in haar amber-blauwe ogen. Zijn ogen waren even amber als die van een leeuw. Dezelfde liefde, dezelfde verdediging om iemands blik te lezen, dezelfde kracht. Ze waren pracht, vond ze. Geen ogen zo mooi, amberder dan die van Stormstar, mooier dan die van Mousefur, dieper dan die van Nightstream. Geen ogen mooier. Lionblaze stond op en liep naar haar toe. Hij krulde zijn staart om de hare en zei "Hoe gaat het in je Clan?". Ze glimlachte en antwoordde: "Je weet dat je dat eigenlijk niet mag vragen, maar het gaat zeer goed. Binnenkort komen er weer nieuwe kittens, al is het Leaffall. En bij jou?". Rustig ging ze zitten en likte een poot. Toen verscheen de maar achter de wolken vandaan. Haar witte vlekken lichtten op als sterren, en haar donkere vacht leek een hemel. Een echte night sky. Haar naamceremonie was dan ook bij moonhigh gehouden. Silverpelt scheen aan de hemel. "Mam, ben je daar?" dacht ze. "Bedankt dat ik hem mocht ontmoeten".

Hij glimlachte naar haar: "Ik zeg het je, als jij er niet was, was krijgscode geen muizenstaartje waard.", murmelde hij. " Kittens...", hij dacht hoe mooi hun kittens zouden zijn."Bij ons in het algemeen ook goed... Niks nieuws eigenlijk. Jij bent degene die mijn leven iets waard maakt. Zonder jou zou niks zin hebben.", hij sprak de waarheid. Ja, dat vond hij. Hij keek naar de zilverpelt en zag de maan vanuit een wolk verschijnen. Hij zag dat haar vacht glinsterde alsof ze een StarClanWarrior was. Toen snapte hij pas waarom ze Nightsky heette. In zijn hoofd bedankte dij de StarClan dat hij haar mocht kennen. "I love you Nightsky... You me to?", vroeg gij, hopend op een ja-woord.

"Ik zeg het je, als jij er niet was, was krijgscode geen muizenstaartje waard." zei hij glimlachend. Nightsky kreeg het helemaal warm van zijn woorden. " Kittens..." murmelde hij plots. "Bij ons in het algemeen ook goed... Niks nieuws eigenlijk. Jij bent degene die mijn leven iets waard maakt. Zonder jou zou niks zin hebben." Nightsky dankte de SterClan voor haar vacht. Nu was ze roder dan de zon op midzomerdag. Ze keken elkaar met liefde aan, terwijl de stilte heerste over het woud. Het enige wat je hoorde was het getsjirp van krekels en soms het spatten van een vis. "I love you Nightsky... You me to?" vroeg hij haar. Deze vraag had ze niet verwacht. Niet nu. Het was niet de bedoeling! Maar aan de andere kant... "Mag ik er nog even over nadenken?" mauwde ze en trippelde weg, waar Lionblaze haar niet kon zien of horen. Ze boog zich over de rand van de rivier. Opeens verscheen er naast haar spiegelbeeld een andere poes, die sterk op haar leek. Verschrikt keek ze opzij. Niemand. Ze keek weer in het water waar het spiegelbeeld van de andere poes nog steeds te zien was. "M-Mama?" vroeg ze. "Ja, honey, ik ben het." Met een steek in haar hart besefte ze dat haar moeder haar altijd zo had genoemd. Maar ze was op het goede moment gekomen. "Mam, i-ik denk dat jij Lionblaze hebt gestuurd, maar hij heeft mij nu om partnerschap gevraagd en... Ik weet het niet. Wat is jouw advies?" Het spiegelbeeld van haar moeder begon langzaam te vervagen. "Honey... Mijn tip is... Volg je hart". Haar moeder was verdwenen. Ze had besloten en liep terug naar Lionblaze. "Ik heb besloten... Ik ben er gewoon nog niet klaar voor. Maar tot die tijd blijven we vrienden" zei ze. Ze boog zich voorover naar Lionblaze en murmelde: "Speciale vrienden!"

"Mag ik er nog even over nadenken?", vroeg Nightsky en ze trippelde weg. Wat zou ze antwoorden? Hij zuchtte. Toch niet wat hij verwacht had? Zou ze toch nee zeggen? Hij schudde met zijn hoofd. Waarom was hij toch zo'n domkop dat vraag nu te vragen? Ze zou vast en zeker nee zeggen. Hij stapte zenuwachtig heen en weet en toe kwam ze naar hem toe. "Ik heb besloten... Ik ben er gewoon nog niet klaar voor. Maar tot die tijd blijven we vrienden" zei ze. Ze boog zich voorover naar Lionblaze en murmelde: "Speciale vrienden!", ja, juist de antwoord die hij had verwacht. Nou goed, ten minste vrienden. Hij glimlachte naar haar om een beetje van zijn verdriet niet te laten zien. "Heel speciale vrienden dan," murmelde hij.

Lionblaze glimlachte, maar Nightsky was goed in dit soort dingen. Ze zag duidelijk verdriet in zijn ogen. Meteen voelde ze zich schuldig. Weer iemand die ze pijn had gedaan. Maar Lionblaze murmelde: "Heel speciale vrienden dan,". In haar hoofd galmde de stem van haar moeder door haar hoofd. "Honey... Mijn tip is... Volg je hart" Ze dacht diep na. Wat moest ze nou doen? Weer die stem. "Honey, niet twijfelen voor je naar je hart luistert. Volg je hart.... Een vlam sprong op in haar hart. Ze koon haar moeder werkelijk vanaf de StarClan horen! Stormstar had gelijk: degenen die je dierbaar zijn blijven in je hart. "I-Ik denk dat we zo moeten gaan. Het wordt al ochtend" zei ze. Een oranje gloed was in een verte te zien, met een afstand die je niet kon bereiken. Ze knikte en zei: [b]"Ik spreek je nog wel een keer". Ze draaide zich om en rende weg, zo blij als ze nooit geweest was.

Nightsky uit.
23e post

Lionblaze dacht al dat ze het had gezien. Niks kon hij verbergen van dat mooie poes. "I-Ik denk dat we zo moeten gaan. Het wordt al ochtend" zei ze. "Ik spreek je nog wel een keer.", vervolgde ze voordat ze blij wegstormde. "Maar wacht, wanneer dan?", riep hij haar na maar waarschijnlijk hoorde ze hem niet meer. Hij glimlachte. Zo bijzonder dat ze is, dacht hij. Hij zag ook dat het al ochtend werd. Ze hadden samen gewoon daar de hele nacht gezeten. Toch voelde hij zich gelukkig. Ze zal me nog is spreken. Hopend dat dat gauw zou gebeuren, trippelde hij weg om naar zijn territoria te zwemmen, het koude water tegemoet
Oh sorry verkeerde acc...
LIONBLAZE uit.

Onderwerp: Re: love in the night [Nightsky]