Don't Stop Baby, Just Keep On Shaking Around

_{Met kleine strakke passen volgde de Calico kattin het pad dat haar normaal naar de Hoge Vlaktes leidde. Af en toe hapte ze naar adem, en liet de zuurstof dan weer gaan in de vorm van een zucht. Ze had dit pad al vele keren gevolgd en bewandeld, al haar hele leven deed ze zulke dingen. Dag in en dag uit. Alsof dat het ritme van het leven was, en dat de hare nogal loom voor uit ging. Hier en daar volgde ze de grauwe bladeren die hun kleuren begonnen te verliezen, met haar groene ogen. Ondertussen zou Blowsoul terug geheeld moeten zijn, zowel van buiten als van binnen. Niet dat hij van binnen gekwetst was, of dat dacht Spottedleaf toch. Eerlijk gezegd hoopte ze 't gewoon... Net toen de slanke kattin begon te draven vloog er een lage wind door haar vacht, en verkilde d'r tot op het bot. Het weer liet wel duidelijk merken dat Groenblad gedaan was hoor. De natuur, het weer, en ook de acht begon al wat te versterken. Nou ja, alles gebeurde nou eenmaal, en er was niks dat je er tegen kon doen. Zelfs als ze de kans kreeg om de tijd terug te draaien, zou ze weigeren. Want als ze dan andere maatregelen had genomen, zou alles slechter uitgedraaid kunnen zijn, en zou dit alles nog een meevaller zijn. De gespikkelde poes vouwde haar oren naar voren zodra de gebieden in zicht waren, het gebied waarop ze wachtte. Een kleine lach sierde haar snoet. Dit was ook de plek waar zij en Blowsoul eventjes terug nog lagen, gewoon rustig met elkaar te praten. Algauw verloor die lach haar sterkte toen de beelden van de gewonde kater haar hoofd binnen drongen. Waarom had dat nou moeten gebeuren, precies op die dag? Zuchtend stapte ze op het gras en liet haar vallen op haar flank. Haar gras groene blik op de hemel gericht.

(Open)}

Zijn donkerbruine vacht glansde in het zwakke zonlicht. Zijn pad was die dag veranderd, hij zou de andere kant op zijn gegaan in plaats van steeds weer richting de Rogue Places te lopen. Zijn poten hadden hem begeleid naar een plaats waar hij nooit zo vaak kwam. Het WindClan territorium. Hij was gewond geraakt in een gevecht met een ander BloodClanner, een tijd geleden. Hij werd uitgedaagd, en zo had hij die kater in de haren gesprongen. Hij had er ook wat wonden van over gehouden, maar een echte BloodClanner moet ooit in zijn leven bloed hebben geproefd en pijn hebben geleden. Beide dingen had hij al vaak uitgevoerd. De WindClan herinnerde hem aan zijn jeugd, hij was het territorium in gevlucht met een das achter zich aan. Door een WindClan Apprentice was hij ernstig toegetakeld door de das.

De zon was hoger geklommen, nog steeds deden haar zwakke stralen zijn vacht glanzen. Een sterke lucht van WindClan had zijn neus doorboord en had hij opnieuw zijn weg veranderd. Nu hij verder het geurspoor had gevolgd was hij erachter gekomen dat er een WindClan poes in de buurt was. Zijn poten leidden hem verder, en zo kreeg hij een gevlekte poes in zijn kielzog. Taylor voelde elke stap die ze op de grond zette, het was niet moeilijk om hem in het lage gras te ontdekken, en zo liep hij doodnormaal op de poes af. Zacht spinnend bereikte hij de Calico poes. Taylor ging achter de poes zitten en voelde hoe haar geur recht in zijn gezicht woei. "Goedemiddag." Miauwde hij met een nette stem. Langzaam liet hij zijn staart over zijn poten vallen, hij had eigenlijk geen zin in een gevecht. Waarom zou hij ook elke kat in de haren vliegen? Twee tot drie keer bloed vergieten op een dag was wel genoeg.

Nieuw uiterlijk is onderweg! xD

_{Een zwakke geur die afkomstig was van de BloodClan dreef Spottedleaf's neus binnen en vulde haar geur klieren. Tot zo ver ze zelf wist was die kat die de geur droeg nog ver weg, of het moest een redelijk oude geur zijn. De kattin had nu gewoon niet de pit om daar over de discussiëren met haar zelf. Soms vond ze het zelf wel vreemd, dat ze tegen zichzelf praatte. Anderen zeiden dat het een trekje was dat iedereen soms wel eens kreeg. Maar zij had het de hele tijd. Het leek wel of ze een gek of terrorist was.. Haar luchtige blik gleed over de Hoge Vlaktes en hielt halt bij het kleine, smalle lichaampje van een houtduif. Groot en stevig was 'ie niet, maar het was tenminste wel ièts. Meteen kropen haar nagels uit hun huls en dook de Warrior naar de grond. Met ruime, geruisloze passen gleed ze voor uit en duwde haar lichaam nog dichter tegen de aardbodem toen ze nog maar twee vossenlengtes van het dier vandaan stond. Echter had de vogel nog niks door, totdat Spottedleaf sprong en op het dier belande. Met snelle, dodelijke klappen doodde ze het dier en murmelde een bedankje naar de StarClan.

De gevlekte WindClanner had nog steeds geen enkel idee dat er een vijand gearriveerd was. De geur van prooi bleef maar in haar neus plakken, en haar aandacht was meer geschonken aan haar vacht eens te ordenen. Want waarom zou ze moeten opletten in haar eigen gebied? De andere Clans lieten niks meer van zich horen, dus bedacht ze maar dat er vrede in de lucht hing. "Goedemiddag." Luidde een nette stem vlak achter Spottedleaf, die daar voor heen blijkbaar nog niets door had. Een beetje verrast draaide ze haar om en drong de BloodClan geur pas goed bij haar binnen. 'Wie ben jij?' Grauwde ze een beetje vijandelijk tegenover de kater. Hij mocht dan wel net tegen haar praten, BloodClan is en blijft dé BloodClan. En als je een kat tegen kwam van dat ene Elite groepje, kon je wel gegarandeerd narigheid verwachten.}

De Calico poes had hem in de gaten gekregen en had zich omgedraaid. Onder zijn staart bewerkte hij de aarde met zijn klauwen, hij had geen zin in een gevecht, al klonk de stem van de poes best vijandig. 'Wie ben jij?' Taylor trok zijn nagels onder zijn staart weer in, hij had de aarde al weer netjes gemaakt en gaf de poes nu een respectvol knikje. 'Taylor, Taylor Lautner.' Miauwde hij. Taylor wist zelf ook wel dat dit volledig tegen de regels van zijn Clan was, maar wie was hij om alles te volgen wat Icy zei? Zij had immers geen tijd om haar Clan bij elkaar te houden. Hij was ook al dagen weg van het BloodClan kamp. De kater zag dat de poes een duif had gevangen, hijzelf had die ochtend al genoeg gegeten. Taylor was niet gierig, dat was wel bekend geworden toen hij nog een Huiskat was. Hij was naar BloodClan gegaan en vervolgens gaan leven als Rogue. BloodClan was iets te slecht gegrepen voor hem, hij was meer van de neutrale kant. De geur van BloodClan die aan zijn vacht kleefde was nog vers, omdat hij bijna dagelijks iemand tegen kwam uit die Clan.

Onderwerp: Re: Don't Stop Baby, Just Keep On Shaking Around