I try it, but i think i have much to learn [& Hollystar]

Snel sprintte de poes het kamp uit, Hollystar had haar immers gevraagd om naar de hoge vlaktes te komen. Ze zou waarschijnlijk iets te laat zijn en wou nu geen tijd meer verliezen. Waarom moest ze nou zo nodig vandaag zo lang uitslapen? Normaal sliep ze nooit zo lang, maar wanneer ze haar eerste training had, moest ze natuurlijk weer te laat opstaan. Het was al licht geweest toen ze haar ogen opende en eerst had ze wat getreuzeld omdat ze die training helemaal vergeten was, maar nadat ze Hollystars woorden herinnerde was ze zo snel mogelijk het kamp uitgelopen en daar liep ze dan nu. Op volle snelheid richting haar leader en mentor. Maar zou ze haar eigenlijk wel vinden? De vlaktes waren immers groot en uitgestrekt en er waren meestal vele katten te vinden. Nou ja, ze zou haar leader toch wel herkennen zeker? Of zou de poes ergens staan waar ze haar niet direct kon zien? Plots werd ze uit haar gedachtes gehaald en ging alles heel vlug. Ze werd in eerste instantie uit haar gedachtes gehaald door een tik tegen haar voorpoot, waarna ze in volle vaart op haar snuit terecht kwam. Ze was gevallen over een boomstam. 'Stomme boomstam' dacht ze alleen maar en ze keek nog even achterom naar het ding terwijl ze weer begon te rennen, oke, deze keer ging ze wat meer opletten en wat minder in dromenland zitten, als dat haar zou lukken.

Behendig ontweek ze de bomen en struiken op haar weg en sprong ze over de omgevallen boomstammen tot ze bij de vlaktes was aangekomen. Pas nu besefte ze eigenlijk hoe groot die vlaktes wel niet waren. Hoe zou ze haar mentor hier ooit vinden? De kleine poes was nog niet zo slim om te proberen een geur van Hollystar op te vangen, dus liep ze maar doelloos rond tot ze plots tegen een kat botste, geschrokken deinsde ze achteruit en keek even naar de poes waar ze was tegengebotst. Al snel besefte ze dat ze tegen de kat die ze zocht, was gebotst. 'Eehm, sorry' mompelde ze, zich een beetje schamend terwijl ze een beetje schuin naar de grond keek, 'Mooie eerste indruk Linepaw, te laat en ook nog eens tegen je mentor gebotst' dacht ze en een zachte zucht ontsnapte haar mond. Toen keek ze weer op naar Hollystar, ze vergat even wat er net was gebeurt en vroeg vrolijk, 'Hier ben ik, beginnen we?' Ze was eigenlijk best opgewonden voor haar eerste training, ze was benieuwd wat ze allemaal voor nieuw zou gaan leren.

[Only Hollystar ^^]

I try it, but i think i have much to learn [& Hollystar] Hollystarheader

De dag was nog maar net beginnen en Hollystar was al bij de hoge vlaktes te zonnen. Gisteren had ze aan Linepaw, haar Apprentice verteld dat ze naar deze mooie uitgestrekte veld moest komen. Ze hoefde niet te vertellen waarom, dat wist ze al. Voor Linepaw zal het spannend zijn, dat is het voor alle katten die de eerste trainingsdag krijgen. Maar voor Mentoren was het ook een klus. Dit was de eerste keer dat ze een Apprentice onder haar hoede had. Nog voor de dood van Tallstar, de vorige Leader van Windclan, was haar geen kat aangewezen als Apprentice. Holly was althans wel vaak aangewezen en gevraagd om een les over te nemen of hen iets bij te leren.

De zon was hoger op gegaan, maar nog steeds geen teken van linepaw. Waarom was ze zo laat? De eerste training en geen spoor te zien van de poes. De somali ging rustig opstaan en spurtte het geneid af. Het was groot en zo'n poes was niet snel te zien. Haar ogen vielen op een kleine beweging. Zou het Linepaw zijn? Even was het stil totdat Holly erachter kwam dat het een bruin konijn was dat aan zoeken was naar lekker eten. Zuchtend ging haar kop een beetje neer naar de grond. Was ze niet duidelijk geweest tegen de kat, of was het gewoon dom ongeluk dat dit zo ging als het gaat. Opeens werdt ze van achter geduwd en moest haar twee poten uitsteken om rechtop te blijven staan. 'Eehm, sorry' mompelde een stem achter haar. Die stem herkende ze meteen. Rustig draaide de Leader zich om en keek in de ogen van linepaw. Ze keek naar de grond, haar hoofd boog langzaam haar richting op. In haar ogen was niks af te lezen dan spanning. 'Hier ben ik, beginnen we?' De poes kreeg een glimlach op haar gezicht terwijl ze zich netjes voor de jonge poes plaatste. 'Heb je je verslapen op je eerste Trainingsdag? Niet zo'n goede set, ik verwacht meer van een trouwe en leergierige poes als jouw.' Miauwde ze met een kleine lacht er achteraan. 'Maar goed, we beginnen. Het eerste wat je moet weten is dat het niet alleen maar gaat over jagen en vechten. Je moet discipline en geduld hebben.' Haar ogen richtte zich op het gebeid waar hun poten op stonden. ' Wat kun je me vertellen over dit gebeid. Wat leeft hier? Wat zijn de gevaren en wat niet? Dat is je eerste opdracht.' Met haar poten dicht bij elkaar en staart netjes zachtjes heen en weer over de grond wachtte ze op het antwoord van haar nieuwe en nu al interessante Apprentice.

'Heb je je verslapen op je eerste Trainingsdag? Niet zo'n goede set, ik verwacht meer van een trouwe en leergierige poes als jouw.' Miauwde Hollystar met een kleine lacht er achteraan. De kleine apprentice keek even verslagen naar de grond, ze wist dat ze zich had overslapen, ze wist het. Maar het irritantste was dat ze dat normaal niet deed, maar nu, op deze dag, haar eerste trainingsdag, moest ze natuurlijk weer verslapen. 'Maar goed, we beginnen. Het eerste wat je moet weten is dat het niet alleen maar gaat over jagen en vechten. Je moet discipline en geduld hebben.' vertelde haar mentor. Linepaw knikte vrolijk en enthousiast, ze was blij dat haar leader haar toch vergaf. 'Wat kun je me vertellen over dit gebeid. Wat leeft hier? Wat zijn de gevaren en wat niet? Dat is je eerste opdracht.' Even keek Linepaw Holly vragend aan, maar al snel knikte ze en groef even diep in haar geheugen, ze had daar toch ooit iets over gehoord? Behalve die gevaren dan, maar die zou ze zelf wel uitvinden met wat ze vandaag al had gemerkt,

'Eehm, het zijn vlaktes die hoog liggen geloof ik en ik dacht dat hier konijnen waren, of waterratten, dat kan ook, alhoewel ik eerder voor konijnen zou gaan, want waterratten leven bij het water en dit zijn grasvlaktes. Tenminste als ik de naam mag geloven.' zei ze twijfelend, het was duidelijk door haar woordkeuze dat ze niet alles zeker wist, maar bij haar fouten zou Hollystar haar wel verbeteren. 'En gevaren... Eehm, volgens mij alleen dat je elkaar kwijt raakt of de weg naar het kamp kwijtraakt of diegene die je zoekt hier niet vind omdat het zo groot is?' een lichte grijns speelde om haar lippen, dat was nou net wat haar vanochtend had tegengestoken. Ze had Hollystar niet direct kunnen vinden en ze had dus heel even over het veld rondgedwaald om dan als ze even niet oplette tegen haar op te botsen. 'Is dat goed?' vroeg ze vrolijk en kon van enthousiasme wel op en neer springen, maar dat deed ze niet. Wel straalde haar gezichtje het gewoon uit. Het was ook wel begrijpelijk, het was haar eerste training en de meeste katten streefden er wel naar om warrior te worden. Ze wou alles leren, alles verkennen, alles weten. Tenminste... Als dat haar zou lukken, wat waarschijnlijk niet ging. Maar dat maakte de kleine Linepaw niet uit. Dan leerde ze maar zo veel als mogelijk, ze zou in ieder geval goed haar best doen. Dat dacht ze nu in ieder geval, maar waarschijnlijk zou die gedachte nog wel even blijven

rustig wachtte ze op de apprentice haar antwoord. Ondertussen deed ze haar voorpoten bij elkaar om er netter uit te zien. Meestal deed ze dit automatisch, waarom bleef een raadsel. Een soort gewoonte kon je het noemen, alleen zonder reden. Het deed haar niet veel, het was net zoals je altijd je staart om je poten heen deed terwijl je ging zitten. e hief haar rechtervoorpoot op, gaf het een snelle lik en haalde het over haar kop, maar haar ogen bleven op Linepaw gericht. Elke actie, elke beweging en blik volgde ze. Zo kon ze goed uitmaken aan waar ze klaar voor was. 'Eehm, het zijn vlaktes die hoog liggen geloof ik en ik dacht dat hier konijnen waren, of waterratten, dat kan ook, alhoewel ik eerder voor konijnen zou gaan, want waterratten leven bij het water en dit zijn grasvlaktes. Tenminste als ik de naam mag geloven.' zei ze twijfelend, het was duidelijk door haar woordkeuze dat ze niet alles zeker wist. Dat klonk bekend in de oren van haar. Vele nieuwe Apprentice's zijn erg gespannen op hun eerste training. En vooral als die Mentor de Leader is. Zelf wilde ze niet meteen uitmaken of het bij haar ook zo was. 'En gevaren... Eehm, volgens mij alleen dat je elkaar kwijt raakt of de weg naar het kamp kwijtraakt of diegene die je zoekt hier niet vind omdat het zo groot is?' Een kleine lach verscheen op haar gezicht. Niet als uitlachetje, maar gewoon omdat deze kit zoveel twijfelde in haar woorden. Niet dat het slecht was, het was juist goed, dit betekende wel dat ze had opgelet op verhalen en weetjes over het gebeid. 'Is dat goed?' Miauwde ze vrolijk waarbij Hollystar een kleine zucht uit haar mond liet glijden. 'Je hebt duidelijk opgelet op wat andere beweren over dit gebied. Er zijn inderdaad veel konijnen hier te vinden. Dit is een goede plek voor ze, en een goede plek om te jagen. De waterratten zijn vooral richting de tweebenen. Waar wij nu staan hoef je je daar geen zorgen over te maken. Ze gaan nooit verder dan het tweebeen gebeid.' Haar staart liet de richting van de tweebenen zien, gelukkig waren die ratten hier niet. ' Je kan elkaar wel kwijt raken, maar via zijn of haar geur kun je elkaar snel weer terug vinden. De Wind werkt erg mee op dat gebeid. Maar een gevaar ben je vergeten.' Ze keek naar de blik die Linepaw waarschijnlijk zou optrekken na het horen van haar fout. toch waren fouten er om van te leren. 'Tweebenen wonen in de richting waar ik net naar wees, die hebben honden. Soms laten ze hun los en komen ze wel eens op ons gebeid. Niet ver genoeg om hier te komen, maar ze zijn er. Ook het thunderpath verderop kan gevaar lopen voor ons, maar daar vertel ik je straks meer over.' Ze slikte even en stond vervolgens op. 'Laten we verder gaan, ik wil dat je het hele gebeid vandaag ziet en er meer van leert. En misschien als we tijd over hebben, kunnen we je jachttegniek bekijken als je nog energie over hebt.' Rustig draaide ze zich om en begon haar weg naar de Grote Steen.

Beetje laat, surry D:

- Geeft niet, ben ik ook -

Hollystar een kleine zucht uit haar mond liet glijden. 'Je hebt duidelijk opgelet op wat andere beweren over dit gebied. Er zijn inderdaad veel konijnen hier te vinden. Dit is een goede plek voor ze, en een goede plek om te jagen. De waterratten zijn vooral richting de tweebenen. Waar wij nu staan hoef je je daar geen zorgen over te maken. Ze gaan nooit verder dan het tweebeen gebeid.' Haar staart liet de richting van de tweebenen zien, nieuwsgierig draaide Linepaw haar hoofdje in de richting die Hollystar aanwees. Dus daar waren die tweebeners waar iedereen het over had. Interessant. Toen haar mentor weer begon te spreken, draaide ze snel haar hoofdje terug. ' Je kan elkaar wel kwijt raken, maar via zijn of haar geur kun je elkaar snel weer terug vinden. De Wind werkt erg mee op dat gebeid. Maar een gevaar ben je vergeten.' 'Ow ja', mompelde ze. Het deed haar denken aan wat ze daarnet had gedaan. Ze had helemaal niet aan geuren en wind gedacht. Even keek ze naar de grond, maar al snel vergat ze het weer. Ze moest gewoon niet bij de pakken neer blijven zitten. 'Tweebenen wonen in de richting waar ik net naar wees, die hebben honden. Soms laten ze hun los en komen ze wel eens op ons gebeid. Niet ver genoeg om hier te komen, maar ze zijn er. Ook het thunderpath verderop kan gevaar lopen voor ons, maar daar vertel ik je straks meer over.' Ze slikte even en stond vervolgens op. 'Laten we verder gaan, ik wil dat je het hele gebeid vandaag ziet en er meer van leert. En misschien als we tijd over hebben, kunnen we je jachttechniek bekijken als je nog energie over hebt.' Rustig draaide ze zich om en liep verder.

Snel sprong Linepaw op, ze wou zeker proberen nog wat energie over te houden. Ze had wel zin in te leren jagen. Vrolijk trippelde ze achter Hollystar aan, 'Waar gaan we nu heen?' vroeg ze opgewekt en keek haar nieuwsgierig aan. Daarna keek ze weer voor zich uit en zag de grote steen al voor hen opdoemen. Snel sprintte ze erheen. Ow wacht ze moest haar energie sparen. Direct remde ze weer af en liep er wat rustiger heen, waarna ze er op klauterde en naar beneden sprong. Ze belande net voor hollystar en glimlachte even vrolijk, 'Wat gaan we hier doen?' vroeg ze opgewekt, haar zelfvertrouwen dat daarnet een beetje geschonden was, was alweer wat aan het terugkomen en vrolijk keek ze naar haar leider.

De zachte maar warme briesjes waren heerlijk. Niet koud en alle verse geuren hingen in de lucht. Haar neus spoorde al snel de geur van konijn op, maar het was wazig en was vast al ver weg aan de overkant van Windclan. Jammer, ook al had ze het dier niet gevangen, aangezien de rondleiding voorging en er genoeg verse prooi was voor de clan. Een onnodige dood is een tegenvaller, die dieren zorgen er wel voor dat er elk jaar nieuwe zijn. 'Waar gaan we nu heen?' vroeg ze opgewekt en keek haar nieuwsgierig aan. Haar gedachte dreef weg toen de Apprentice haar stem door haar heen sloeg. Haar ogen richtte zich op de die nieuwschierige ogen van Linepaw. 'We gaan naar de Grote steen, ik vertel je er meer over als we er zijn. Het is niet ver meer.' Miauwde ze als antwoord en trippelde verder. Voordat ze iets kon zeggen tegen de jongere poes, sprintte die als een Cheeta richting de grijze steen met klauwen erop getekend van vele katten die daar hadden gezond en gestoeid. 'Ze zijn altijd zo ongeduldig..' Dacht ze. Opeens remde Linepaw af en ging rustig verder. Denken voordat je iets doet was een basis, voor gevechten, voor jagen, voor alles. Deze poes dacht er later over, maar was toch gestopt waar Hollystar van opkeek. Niet letterlijk, ze liet het niet zien. Dat was niet nodig, want de Apprentice van haar was al op de Grote rots geklommen. Hollystar zelf was al aangekomen, haar groen-blauwe ogen keken toe hoe Linepaw plecier maakte. Ze belande net voor hollystar en glimlachte even vrolijk, 'Wat gaan we hier doen?' Opgewekt zoals altijd. 'Deze plek is vooral rustgevend voor vele katten. Ze komen hier om hun pels op te warmen. Ze laten hier hun gedachten lopen en komen tot rust na bijvoorbeeld een gevecht of een koude nacht.' Ze herinnerde hoe zijzelf als Kit hier kwam en zich verstopte achter de rots als ze iets ondeugends had gedaan en iemand achter haar aanzat. 'We kunnen nu verder gaan naar de Hooggras velden, daarna kunnen we wat drinken bij Klein meer. Dat verdien je wel, je doet het goed.' Ze ga de kleinere poes een vriendelijk kopje voordat ze zich naar rechts draaide en richting Hooggras velden liep. 'En linepaw.' Begon ze om het over iets anders dan het gebeid te hebben. 'Hoe is het met Applepaw, ik hoop dat het goed gaat tussen jullie twee.'

Soo laat X_X''

Geeft niet ;D

'Deze plek is vooral rustgevend voor vele katten. Ze komen hier om hun pels op te warmen. Ze laten hier hun gedachten lopen en komen tot rust na bijvoorbeeld een gevecht of een koude nacht.' vertelde de poes, ondertussen was linepaw gaan zitten en keek haar aan als een kitten die een verhaaltje hoorde. Haar oortjes gespitst en wachtend op meer. Als ze dat kon onthouden tegen het einde van de dag was het goed. 'We kunnen nu verder gaan naar de Hooggras velden, daarna kunnen we wat drinken bij Klein meer. Dat verdien je wel, je doet het goed.' Ze gaf de kleinere poes een vriendelijk kopje voordat ze zich naar rechts draaide en richting Hooggras velden liep. Dat klonk best interessant, pas nu voelde ze dat ze eigenlijk een best droge keel had. Ze had immers nog geen slok gedronken sinds... gisteravond vrij vroeg. Snel liep ze achter haar mentor aan, toen ze eindelijk naast haar liep vroeg Hollystar, 'En linepaw, hoe is het met Applepaw, ik hoop dat het goed gaat tussen jullie twee.' Even dacht ze na, ze ging nu niet vertellen hoe het echt tussen hen twee ging, ze wou niet dat iemand ervan wist al wist ze dat het ooit zou uitkomen. 'Eehm, goed, denk ik' zei ze en wist een glimlach op haar gezicht te plakken. Ze vond het er nog erg echt uitzien, maar binnenin deed deze vraag pijn. Ze wou dat ze Applepaw nog een vriendin kon noemen, maar plots leek ze geheel verandert. Waar ze de ene dag nog vrolijk met haar bezig was en speelde, was ze de volgende dag uit op het pesten van haar. 'En hoe gaat het met u en uw famillie?' vroeg ze toen om van onderwerp te veranderen, ze wou het niet langer over haar en haar zusje hebben. Nee, ze wou eigenlijk niet alleen voor het leren zo graag lessen krijgen, maar ook omdat ze dan even met haar gedachtes ergens anders kon zijn. Even schudde ze haar hoofdje, ze moest het nu even vergeten en plezier maken. Weer vrolijk keek ze haar mentor aan.