a never sleep [Strawpaw]

Leonardo stond op en ging de bossjes uit "Blijf hier wat er ook mag gebeuren."Sprak hij. Leonardo keek naar het ding wat bleek een monster te zijn. W..Wat is dat?", vroeg Strawpaw. Leonardo keek over zijn schouder en sprak "Een monster!" gromde hij. Leonardo keek ernaar en twee tweebenige sprongen de auto uit. Leonardo dook en wilde meer zien want hij wist niet wat het was. De tweebenige keeken naar het monster en waren iets aan het doen, hij sloop naar binne het monster in. Leonardo keek om en zei zacht "Wow." er lagen alemaal dozen met iets warms erin, hij trok net de doos eruit en renden er mee weg naar Strawpaw die er niet meer was. Het monster ging dicht, Leonardo keek van angst op en legde de doos neer, hij renden erachterna mischien zad Strawpaw erin!! dacht hij achter het ding aan renend.

_{Een tweebeen greep Strawpaw vast en nam het in het monster. Het monster begon te rijden, bestuurd door een tweebeen. Eerst werd strawpaw heeel bang en zag Leonardo eracher aan lopen. Toen besloot Strawpaw iets doen, ze kon niet zomaar wegrijden. Terug denkend aan de lessen van Shifu, verzon ze een plan. Ze stak haar lange klauwen uit en sloeg ermee op de roze huid van de tweebeen. De tweebeen schreeuwde en ze grinnikte. Dat roos ding drukte ergens op en het monster stopte. Strawpaw sprong en vlug uit om zo snel mogelijk bij Leonardo te zijn. Toen hij haar zag en het monster al wegliep, stormde hij naar haar toe en drukte zich tegen haar aan. "Het was zo eng," fluisterde strawpaw bang terwijl ze hem ook omhelsde.}

Leonardo rende met alle kracht achter het monster, en sprong tegen de achter ruit aan en knalde weer op de grond. Hij liet niet merken dat hij bloed op zijn rug had en stond op, hij rende achter het monster weer aan. Van schrik zag Leonardo Strawpaw, hij drukte zich snel tegen haar aan. Leonardo wilde praten maar Strawpaw was hem al voor: "Het was zo eng," fluisterde Strawpaw bang terwijl ze hem ook omhelsde. Leonardo gaf haar ook een knuffel en sprak "Hoe kom je er eigelijk uit?" Leonardo keek haar aan en bleef knuffelen en was blij dat ze weer terug was.

Sawpaw beefde nog altijd van angst, maar de lichaamswarmte van Leonardo kalmeerde haar een beetje. Hij vroeg hoe ze eruit was, en ze vertelde hem hoe het allemaal verliep. "Toen hij me vastgreep sloeg ik met mijn klauwen op zijn gezicht. Hij schreeuwde en drukte op een soort.... Dus op een ding waar je op kon drukken beneden in de buik van het monster. Toen stopte het monster meteen en trok hij aan nog een ding, waarna hij op de zij van het monster duwde en toen ging het open. Ik sprong er maar gauw uit...:", miauwde Syrawpaw bevend van angst. Toen zag ze een wond op zijn rug, gelukkig niet zo erg. "Jij bent gewond!", miauwde ze. "Kom mee!", ze trok hem mee in de struiken en ze plukte een paar geneesmiddelen. Ze kauwde op de bladeren en smeerde het geneesbare massa op zijn wond. Nadat ze het wond schoonlikte, natuurlijk. Ze gaf hem een zachte likje en miauwde zacht:"Dankje dat je mij niet in dat monster hebt gelaten, maar erachteraan liep. Dat vond ik zo lief van je... Jij bent echt dapper. En je wond is niet erg, alleen dat mengsel niet eraf doen, en 's morgens ben je weer gezond, schat."

Leonardo keek naar de prachtige poes. "Toen hij me vastgreep sloeg ik met mijn klauwen op zijn gezicht. Hij schreeuwde en drukte op een soort.... Dus op een ding waar je op kon drukken beneden in de buik van het monster. Toen stopte het monster meteen en trok hij aan nog een ding, waarna hij op de zij van het monster duwde en toen ging het open. Ik sprong er maar gauw uit...:", miauwde Syrawpaw bevend van angst. Leonardo glimlachte, hij merkte dat Strawpaw de wond had gezien en sprak "Het is niet zo erg het heeld wel." Hij keek haar aan. "Jij bent gewond!", miauwde ze. "Kom mee!", ze trok hem mee in de struiken en ze plukte een paar geneesmiddelen. Ze kauwde op de bladeren en smeerde het geneesbare massa op zijn wond. Nadat ze het wond schoonlikte, natuurlijk. Ze gaf hem een zachte likje en miauwde zacht:"Dankje dat je mij niet in dat monster hebt gelaten, maar erachteraan liep. Dat vond ik zo lief van je... Jij bent echt dapper. En je wond is niet erg, alleen dat mengsel niet eraf doen, en 's morgens ben je weer gezond, schat." Leonardo voelde het mengsel op zich hij sprak "Bedankt Strawpaw dat je me hier mee hielp ik ben niet dapper het is mijn taak om katten en poezen te redden." Hij keek naar de grond en was blij dat ze dat zei.

Ze lachte naar hem. Ze wist dat het zijn opdracht was, dat hij sinds hij een kitten was zijn familie beschermde. Nu beschermde hij haar... Ze vond het wel leuk. Maar jammer genoeg moet hij weg, dacht ze. Misschien is er nog hoop... In elk geval was ze al blij dat hij nu even bij haar bleef. Ze miauwde tegen hem: "Dan doe je je opdracht goed. Maar jammer dat je weg moet...", ze glimlachte naar hem:"Rust nu maar even, 's morgens breng ik je wel wat te eten. Nu moeten we slapen, liefje"

Leonardo luisterde naar zijn geliefden en gaf haar een paar kopjes en fluisterde: 'vergeet me nooit ik blijf altijd van je houden.' stelden hij haar gerust en hij ging gewoon liggen en vroeg 'Strawpaw kom je naast me liggen en zullen we dit moment nooit vergeten ? ik ga wel niet naar huis, hier hoor ik thuis bij jouw en ik zal je altijd verdedigen met mijn leven het boeit niet ofdat ik dood ga ik blijf altijd van je houden' hij gaf haar een kopje en likte over haar zachten kopje, een glimlach verscheen en hij ging dicht tegen haar aan liggen. Leonardo dacht dat ze sliep en stond op en ging zitten en tuurden over de heiden en bergen het was een avond bries wat hem een koud gevoel gaf. Zijn ogen glimden op bij het zien van de prachtige maan de maan leek op Strawpaw's prachtige vacht de sterren op haar blauwen ogen zij was een en al prachtig, een glimlach kreeg hij bij dezen warmen gedachtens.....

Onderwerp: Re: a never sleep [Strawpaw]