.:Why you?:.

Stormstar zat sterk treurig naar Dreamheart te kijken. Hij had de clan bij elkaar geroepen, maar vele zouden het waarscheinlijk door de schok niet hebben gehoord. Hij zuchtte. ”MAMA!” Sneed er door de lucht, als een vlijmscherp mes. Het sneed in zijn hart. ”Mama .. Mama .. Kom op .. word nou wakker .. alsjeblieft” Piepte Honeykit. Ze kwam onmiddenlijk naar haar moeder toe. Hij zag haar huilen, en bij haar moeder kruipen. Troostend gaf Stormstar haar een likje obver haar kop. ”Help dan toch!” Jammerde ze ”Alsjeblieft ..” Storm slikte. Al snel zag hij andere katten naderen. Hij zou spreken als ze er allemaal waren. Hawkscream leek er ook kapot van. Hij zag Smoketear naderen, een zoon van zijn hart. De kater sprak verdrietig en kon het zo te zien ook moeilijk beseffen. Petalpaw, was ook bij haar mentor. Lostvoice, kwam ook verdrietig bij iedereen staan. Ze trooste Honeykit. "Je moeder," begon ze langzaam. "Je moeder is in StarClan, Honeykit," vervolgde ze haar woorden. Stormstar keek haar met dankbaarheid aan. Ze waren ook goede vrienden, ze had de goede woorden gebruikt. 'Waarom... Hoe?' kwam er stotterend bij Smoketear uit. Stormstar keek hem aan, en sloot even zijn ogen. Hij zuchtte. Toen keek hij rond, en zag dat iedereen er was. Hij begon te spreken. ''Riverclan. '' Hij slikte zijn verdriet weg, en keek iedereen steunend een voor een aan. Hij rees hoog op, en sprak met medelevend gezag. '' Het is niet te beschrijven, en ik weet niet waarom.'' Hij boog zijn kop, en keek weer. '' Een valse kwelgeest, heeft haar van ons af genomen. Dreamheart,..'' Hij wilde het eigenlijk niet uit spreken maar het moest wel. ''Ze is vermoord. Vermoord door de nieuwe Bloodclan leader,Icy. '' Hij suste rustig de boze reacties, en zwiepte zijn staart voor orde. ''We hebben hard gevochten. Maar ze was erg sterk. Het ook Dream haar tijd. Starclan begon alles van haar af te nemen. Ik heb alles gedaan wat ik kon, mijn lieve katten. Maar Icy was zo sterk, ze heeft ook een leven van mij af genomen.'' Hij sprak niet met schaamte. Maar hij kon moeilijk beseffen dat dat daatwerkenlijk was gebeurd. '' Ik heb afscheid van haar genomen, ik heb haar gezien. Ze is gelukkiger dan ze ooit in haar laatste levensjaren is geweest. Ze is bij katten waar ze van houd, en die ze zo lang heeft moeten missen.'' Hij kuchtte even. ''Wij zullen haar ook vresenlijk missen, ze was speciaal voor onze clan. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten, ze was een prachtig Warrior, en Queen. Ze is bij Crookedstar, die ik ook heb gezien. Het gaat ook goed met hem'' ''Ik, wil daarom ook nog een boodschap van haar door geven. Haar boodschap luid: Alsjeblieft, vertel mijn kittens, vertel Snowcrystal, vertel Flowerstorm, Nightstream, Lostvoice en Mousefur dat ik ze zo zal missen. Dat ik over ze zal waken.. '' Hij slikte even, en liet zijn ogen rusten op die van Lionclaw. Hij wist niet wat de kater voelde, maar hij sprak verder. '' En vertel Lionclaw.. Dat het me spijt, dat hij er moet zijn voor onze kittens.. Hen kracht moet bijstaan.. Laat hem weer lachen.'' Hij kreeg een warme siddering over zijn rugdoor zijn laatste woorden. Maar ook, ze was bij hem. ''Ik zal deze nacht bij haar waken. Ze word morgen begraven.'' Katten dachten waarcsheinlijk dat hij af sloot, maar toen hij zijn ogen sloot, en ze weer opende stonden ze iets anders. Vastberadenheid stond er in gegrafeerd. ''Ik wil jullie ook zeggen. Dat jullie moeten genietend van de dingen om jullie heen, en niet moeten denken, aan wat jullie hebben verloren. Maar het leven leuk, zodat het leuk is. Maak je eigen leven, en ga niet zitten wachten tot dat vanzelf gaat. Mijn katten, ik heb het soms mee gemaakt, Maar alsjeblieft, zelfmoord of zoiets. Het is nóóít, de goede oplossing. Weg lopen voor je problemen, is niet de oplossing. Je moet vertrouwen in jezelf hebben, want ik heb het in jullie allemaal, stuk voor stuk. We moeten al genoeg personen missen, we hebben al genoeg katten verloren. Maar daar niet nog meer van. '' Hij sloot af, en bleef roerloos zitten. Mischien reacties, of een zwijgende stilte. Het maakte hem niet veel uit.

Een blauwgrijze kater kwam met snelle passen richting het RiverClankamp getrippeld, in zijn bek hingen drie vissen. Hij had een goede vangst gehad vandaag, hopelijk dacht de Clan ook zo over hem. Toen hij het kamp inkwam zag hij een groep katten bij elkaar staan om het dode lichaam van een lapjeskat. Zijn mond viel open van schrik toen hij de poes herkende, Dreamheart! De vissen vielen op de grond en Watercoat rende zo snel als hij kon richting de poes waar hij al bijna zijn hele leven verliefd op was. "Dreamheart! Hoe... Wie... Wat is er gebeurd?!" Het lukte hem nouwelijks om de juiste woorden bij elkaar te zoeken. Tranen wlede op in zijn ogen terwijl hij zijn neus begroef in de vacht van de dode poes. Ze had waarschijnlijk nooit van hem gehouden, maar voor hem was zij het belangrijkste in zijn leven. "Ik weet niet of je wet weet," Mompelde hij tegen Dreamheart, in de hoop dat haar geest in StarClan hem zou horen "Maar ik heb altijd van je gehouden..." Zijn ogen vulde zich met nog meer tranen toen hij een lik gaf over het hoofd van het dode lichaam van Dreamheart. "D..Dd.... Dreamheart..." Hij zette een paar stappen terug en kon alleen nog maar "Vaarwel..." zeggen voordat hij in huilen uitbarstte.

'' Alle katten van de clan, ik roep jullie bij elkaar voor een Clan meeting''Bij die woorden huppelde Icepaw al uit de nursery. Haar ogen stonden nieuwsgierig, maar toen ze zag waarom Stormstar z'n Clan bijeen riep, verscheen er een hartverscheurende blik in haar ogen. Stormstar droeg een bewegingloos lichaam, Dreamheart...Ze kende d'r niet zo goed, maar goed genoeg om te weten dat de Clan hier onder zal lijden. Hier waren geen woorden voor nodig, alleen het zicht was al genoeg om je poten te laten knikken. Hij begon te spreken. ''Riverclan. '' Icepaw sloeg haar zicht neer op de grond, en zwoor nooit meer op te kijken. Dit verdriet verscheurde ieders harten, zelfs de andere Clans kende haar. Ze was zowat een van de meest gekende RiverClan poes, integenstelling van Icepaw. '' Het is niet te beschrijven, en ik weet niet waarom.'' 'Hier zijn gewoon geen woorden voor...'Klonk haar bittere stem van verdriet zacht. Ze wilde niet alle aandacht trekken, zeker niet nu, dus besloot ze niet direct in tranen uit te barsten, ze zou straks wel even uit kamp gaan en daar haar hart luchten. '' Een valse kwelgeest, heeft haar van ons af genomen. Dreamheart,..'' Wie o wie zou Dream nou willen pijn doen? Ze was...nu...nu is ze dood. Wat win je er in hemelsnaam nou mee? Ja, de respect voor je kracht, maar de haat die je nooit meer weg krijgt. ''Ze is vermoord. Vermoord door de nieuwe Bloodclan leader,Icy. '' Haar blauwe ogen lieten een flits van felheid zien, maar toonde nog steeds een mede levende toon. 'We hebben hard gevochten. Maar ze was erg sterk. Het ook Dream haar tijd. Starclan begon alles van haar af te nemen. Ik heb alles gedaan wat ik kon, mijn lieve katten. Maar Icy was zo sterk, ze heeft ook een leven van mij af genomen.'' Bij die woorden brande haar haatgevoel nog feller, en meer. Die Icy, ze leek sterk, als ze Dreamheart wist te doden, en een leven van de Clanleader wist af te pakken. Het kon niet anders, het leek gewoon of er een addertje onder het gras zat. Maar dat kon niet, dat was onmogelijk. Dream is dood, en ze kwam nooit meer terug. '' Ik heb afscheid van haar genomen, ik heb haar gezien. Ze is gelukkiger dan ze ooit in haar laatste levensjaren is geweest. Ze is bij katten waar ze van houd, en die ze zo lang heeft moeten missen.'' Hij kuchtte even. ''Wij zullen haar ook vresenlijk missen, ze was speciaal voor onze clan. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten, ze was een prachtig Warrior, en Queen. Ze is bij Crookedstar, die ik ook heb gezien. Het gaat ook goed met hem'' ''Ik, wil daarom ook nog een boodschap van haar door geven. Haar boodschap luid: Alsjeblieft, vertel mijn kittens, vertel Snowcrystal, vertel Flowerstorm, Nightstream, Lostvoice en Mousefur dat ik ze zo zal missen. Dat ik over ze zal waken.. '' Ze slikte, natuurlijk zat d'r naam er niet tussen, dat was normaal. Die katten die opgenoemd waren, die waren speciaal voor Dream... '' En vertel Lionclaw.. Dat het me spijt, dat hij er moet zijn voor onze kittens.. Hen kracht moet bijstaan.. Laat hem weer lachen.'' ''Ik zal deze nacht bij haar waken. Ze word morgen begraven.'' Hij sloot zijn ogen, dus was de vergadering voorbij. ''Ik wil jullie ook zeggen. Dat jullie moeten genietend van de dingen om jullie heen, en niet moeten denken, aan wat jullie hebben verloren. Maar het leven leuk, zodat het leuk is. Maak je eigen leven, en ga niet zitten wachten tot dat vanzelf gaat. Mijn katten, ik heb het soms mee gemaakt, Maar alsjeblieft, zelfmoord of zoiets. Het is nóóít, de goede oplossing. Weg lopen voor je problemen, is niet de oplossing. Je moet vertrouwen in jezelf hebben, want ik heb het in jullie allemaal, stuk voor stuk. We moeten al genoeg personen missen, we hebben al genoeg katten verloren. Maar daar niet nog meer van. '' Het was nu pas écht gedaan... Al die woorden...Ze prente het even in d'r hoofd, en beloofde haarzelf dat ze nooit zou opgeven. Dreamheart hield vol, zij was gestorven zoals een echte trouwe kat dat zou moeten doen...Al vechtend sterven...

'' Alle katten van de clan, ik roep jullie bij elkaar voor een Clan meeting'' Die woorden haalde haar uit een sluimer slaapje. Een Clanmeeting? Ze had niet van Stormstar gehoord dat er nieuwe apprentices zouden worden benoemd. Sterker nog dat had ze van niemand gehoord dus dat kon dit toch niet zijn? Langzaam kwam de Flame pointed poes omhoog en smakte even zelfvoldaan met haar mond. Toen ze om zich heen keek merkte ze echter dat ze niet in slaap was gevallen op haar normale plek, maar naast Blizzardstorm. De roestbruine vacht van de kater deed haar glimlachen Al bekroop een akelig gevoel haar. De stilte die in het kamp heerste nam haar lichaam bijna geheel over en toen ze net uit haar den kwam begon Stormstar te spreken. ''Riverclan. Het is niet te beschrijven, en ik weet niet waarom.'' Hij boog zijn kop, en keek weer. '' Een valse kwelgeest, heeft haar van ons af genomen. Dreamheart,..'' Bij die woorden werden Butter's ogen groter en licht vocht verzamelde zich in haar ooghoeken.. Nee... ''Ze is vermoord. Vermoord door de nieuwe Bloodclan leader,Icy. '' Woest grauwde Butterbell even hard met de andere mee terwijl ze naar voren stapte. Onmogelijk.. ''We hebben hard gevochten. Maar ze was erg sterk. Het ook Dream haar tijd. Starclan begon alles van haar af te nemen. Ik heb alles gedaan wat ik kon, mijn lieve katten. Maar Icy was zo sterk, ze heeft ook een leven van mij af genomen.'' Hij sprak niet met schaamte en het liefst wou Butter hem vertellen dat dit niet zijn fout was, maar al wat ze kon doen was aan de grond genageld blijven staan. '' Ik heb afscheid van haar genomen, ik heb haar gezien. Ze is gelukkiger dan ze ooit in haar laatste levensjaren is geweest. Ze is bij katten waar ze van houd, en die ze zo lang heeft moeten missen.'' Hij kuchtte even. ''Wij zullen haar ook vresenlijk missen, ze was speciaal voor onze clan. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten, ze was een prachtig Warrior, en Queen. Ze is bij Crookedstar, die ik ook heb gezien. Het gaat ook goed met hem. Ik, wil daarom ook nog een boodschap van haar door geven. Haar boodschap luid: Alsjeblieft, vertel mijn kittens, vertel Snowcrystal, vertel Flowerstorm, Nightstream, Lostvoice en Mousefur dat ik ze zo zal missen. Dat ik over ze zal waken.. '' Butter stapte naar voren, natuurlijk had ze geen boodschap aan haar verwacht van de Queen maar toch wou ze medelevend de blikken ontmoeten van de katten wiens namen genoemd waren, de katten wie het dichts bij haar hadden gestaan. '' En vertel Lionclaw.. Dat het me spijt, dat hij er moet zijn voor onze kittens.. Hen kracht moet bijstaan.. Laat hem weer lachen. Ik zal deze nacht bij haar waken. Ze word morgen begraven.'' Even dacht Butter dat hij afsloot en stapte naar voren om haar laatste afscheid te nemen van de poes voor wie ze haar leven had willen geven zoals elke kat hier waarschijnlijk. ''Ik wil jullie ook zeggen. Dat jullie moeten genietend van de dingen om jullie heen, en niet moeten denken, aan wat jullie hebben verloren. Maar het leven leuk, zodat het leuk is. Maak je eigen leven, en ga niet zitten wachten tot dat vanzelf gaat. Mijn katten, ik heb het soms mee gemaakt, Maar alsjeblieft, zelfmoord of zoiets. Het is nóóít, de goede oplossing. Weg lopen voor je problemen, is niet de oplossing. Je moet vertrouwen in jezelf hebben, want ik heb het in jullie allemaal, stuk voor stuk. We moeten al genoeg personen missen, we hebben al genoeg katten verloren. Maar daar niet nog meer van. '' Na die woorden sprong Butterbell toch behendig op de rots naast Smoketear om ook haar neus even in de vacht van de Queen te begraven. Enkele tranen ontsnapte en ze hief haar hoofd langzaam naar de hemel. "Ik kan me geen betere Warrior en Queen voorstellen dan jij Dreamheart.." Fluisterde ze zacht naar waar Dream zich zou bevinden. "Nam ik het beeld voor me van de perfecte moeder zag ik jou.. Nam ik het beeld voor me van een loyale krijger.. Was dat jij.. Gestorven als een geëerde krijger en schitterende Queen.. Rust in vrede Dream.." Haar stem was zacht en licht gebroken door dit verlies waarna ze nogmaals haar neus in de vacht van Dreamheart verborg om vervolgens Smoketear en Hawkscream voorzichtig aan te raken. Iedere kat hier.. Heel Riverclan had wel iets met Dreamheart. De een was haar vriendin, de ander haar kind.. Haar familie of gewoon iemand wie ze had geholpen in tijden van pijn.. Vandaag stierf een deel van Riverclan.. En vandaag, hoe klein dan ook, stierf er een deel in haar.

”MAMA!” De gillende woorden deden haar hijgend opschrikken uit opnieuw een klamme droom. Die stem? Ze herkende hem. Meteen vlogen haar bruine oogjes naar de plek waar de Queen Dreamheart met haar nestje lag. Maar noch Honeykit, noch Dreamheart waren aanwezig. Haar ademhaling werd langzaam aan wat hoger terwijl ze rond keek. Ze zag hoe haar moeder haar poten vol had aan haar broertjes en zusjes en slipte de den uit. Nog even twijfelde ze of ze Stormkit wakker moest maken maar hielt zich toch in. De sfeer in het kamp was beangstigend en zodra Breakingkit Honeykit zag rennen naar waar haar opa stond rende ze struikelend achter haar aan. Ook Dragondkit haar oom-lol- zag ze er heen gaan. Al was haar zicht niet helemaal perfect rende ze toch struikelend verder. Het beeld van haar vader kwam ook in zicht en ze maakte een piepend geluidje. Normaal wetend dat hij meteen naar haar toe zou komen net als haar opa. Maar dit keer was het anders, dit keer bleven ze zitten met hun ogen gesloten alsof ze haar niet aan wouden kijken. En uiteindelijk zag ze waarom. Haar mond viel open en tranen welde op in haar oogjes. "Nee!" Piepte ze hoog. Inplaats van tegen de Queen aanvallen zoals iedereen deed stormde ze door naar haar vader en verborg haar kleine grijzige gezichtje in zijn dikke donkere vacht. "Papa nee. Doe iets." Fluisterde ze piepent terwijl ze de smeekbede van Honeykit uit haar hoofd probeerde te werken. Haar vader moest iets doen. Hij was haar papa hij kon alles waarom deed hij niets! Ze luisterde niet naar haar opa. Hoorde enkel de naam Icy maar het deed haar niets. Verslagen duwde ze met haar kleine pootjes tegen haar vader's vacht aan. Hij moest toch wat doen. Ze draaide zich meteen weer om om haar mama te halen maar toen ze de ogen van Honeykit zag bleef ze staan en deed ze een paar stappen naar achteren. 'Ze..betekent veel voor je, niet?' Klonk Dragonkit's stem achter haar en Breaking draaide zich in de vacht van haar vader om naar haar opa. 'Hoe.. was ze?' Bracht hij uit. Breakingkit hapte naar adem terwijl ze naar voren stapte en hem aankeek. "Ze was lief." Fluisterde ze zacht met haar schorre stem waarna ze haar hoofdje in de vacht van haar opa verborg. Hij rook hetzelfde als haar papa wat ook logisch was voor vader en zoon. Ze leek op hem dat wist ze. Dus het was bijna alsof ze op ging in zijn vacht en heel even wou ze dat ook. Met betraande ogen staarde ze recht van haar vader naar Dragonkit naar haar oom. Hun steun willen geven en gelijk ook steun zoekend. Ze wist niet hoe ze moest handelen in deze situatie. Het was eigenlijk de bitterzoete waarheid dat ze niets wist.. En met de dood wist ze al helemaal niet te handelen.

De kleine pluizenbol genaamd Leafkit lag tegen haar zachte moeder aan. Inmiddels wist ze dat haar moeder Mousefur heette en vader Stormstar. Ze was zo trots dat ze de dochter was van een leader! Maar ze schepte er iet over op. Ze dacht dat leader gedoe altijd weg, het was gewoon haar vader. Haar hoofd schokte omhoog toen ze een stem hoorde, '' Alle katten van de clan, ik roep jullie bij elkaar voor een Clan meeting'' Dat was haar vader! Vrolijk rende ze naar buiten, maar toen ze buiten was werd haar gezicht verdrietig. Daar lag een poes..... Haar ogen begonnen groot te worden. ''Dreamheart!'' piepte ze verdrietig. Ze kende de poes niet goed, maar ze was gewent aan haar geraakt. Het was een deel van haar leven geworden. Toen keek ze geschokt naar haar vader, waarop ze naar hem toerende. Ze wist dat Dreamheart veel betekende voor haar vader. Ze drukte haar gezicht in zijn zachte vacht. ''Oh pappa, het spijt me zo voor je!'' murmelde ze tegen hem terwijl er tranen bleven stromen. Ze lette niet meer op andere stemmen. Ze lette alleen op haar vaders reactie. ''Riverclan. '' Begon haar vader te spreken. '' Het is niet te beschrijven, en ik weet niet waarom.'' Hij boog zijn kop, en keek weer. '' Een valse kwelgeest, heeft haar van ons af genomen. Dreamheart,..'' Ging haar vader verder. Leafkit begon heel hard te snikken. ''P-Pappa i mis haar nu al.'' snikte ze. ''Ze is vermoord. Vermoord door de nieuwe Bloodclan leader,Icy. '' Ze kon het niet geloven, Dreamheart, die lieve lieve Dreamheart was vermoord. ''We hebben hard gevochten. Maar ze was erg sterk. Het ook Dream haar tijd. Starclan begon alles van haar af te nemen. Ik heb alles gedaan wat ik kon, mijn lieve katten. Maar Icy was zo sterk, ze heeft ook een leven van mij af genomen.'' Ze kon haar oren niet geloven, Haar vader was een leven kwijt? '' Ik heb afscheid van haar genomen, ik heb haar gezien. Ze is gelukkiger dan ze ooit in haar laatste levensjaren is geweest. Ze is bij katten waar ze van houd, en die ze zo lang heeft moeten missen.'' Hij kuchtte even. ''Wij zullen haar ook vresenlijk missen, ze was speciaal voor onze clan. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten, ze was een prachtig Warrior, en Queen. Ze is bij Crookedstar, die ik ook heb gezien. Het gaat ook goed met hem'' ''Ik, wil daarom ook nog een boodschap van haar door geven. Haar boodschap luid: Alsjeblieft, vertel mijn kittens, vertel Snowcrystal, vertel Flowerstorm, Nightstream, Lostvoice en Mousefur dat ik ze zo zal missen. Dat ik over ze zal waken.. '' Leafkit begon nog harder te snikken, De manier hoe Dreamheart afscheid nam was ontroerend voor haar. '' En vertel Lionclaw.. Dat het me spijt, dat hij er moet zijn voor onze kittens.. Hen kracht moet bijstaan.. Laat hem weer lachen.'' Leafkit voelde te veel ontroering. Het werd haar allemaal te veel en drukte zichzelf nog dichter tegen haar vader aan. ''Ik zal deze nacht bij haar waken. Ze word morgen begraven.'' zei haar vader. ''Ik zal bij je blijven.'' murmelde ze tegen hem. ''Ik wil jullie ook zeggen. Dat jullie moeten genietend van de dingen om jullie heen, en niet moeten denken, aan wat jullie hebben verloren. Maar het leven leuk, zodat het leuk is. Maak je eigen leven, en ga niet zitten wachten tot dat vanzelf gaat. Mijn katten, ik heb het soms mee gemaakt, Maar alsjeblieft, zelfmoord of zoiets. Het is nóóít, de goede oplossing. Weg lopen voor je problemen, is niet de oplossing. Je moet vertrouwen in jezelf hebben, want ik heb het in jullie allemaal, stuk voor stuk. We moeten al genoeg personen missen, we hebben al genoeg katten verloren. Maar daar niet nog meer van. '' Daarmee sloot haar vader het gesprek af. Ze drukte zich hard tegen haar vader aan. Ze begon te huilen. Ze wou dat dit allemaal niet gebeurt was. Ze voelde een ander warm lichaampje tegen de hare en keek naast haar. Het was Breakingkit. De kitten van zijn zoon, Smoketear, haar grote broer. ''G-g-gaat het w-wel?'' murmelde ze tegen de kitten. Zelf was ze ook verdrietig maar ze had liever dat ze iemand anders hielp dan haarzelf.

Bevend van verdriet en angst dat haar moeder echt weg was, lag Honeykit nog steeds onaangebroken te snikken. Ze kon het niet geloven, ze wilde het niet geloven .. zo meteen zou Dreamheart opstaan en roepen “Grapje” en dan haar een vriendelijke haal over haar oor zou geven. Maar dat kwam niet .. het bleef uit. Ze opende haar babyblauwe ogen en keerde haar kop om naar Lostvoice. Ze schudde wild haar kopje heen en weer en begroef zich weer in de vacht van haar moeder. Stomme katten, waarom deden ze niets? Ze was niet dood .. ze sliep gewoon. Smeekbedes van sommige andere klonken in haar oren maar ze duwde ze weg en jammerde zacht. ”N-nee .. dat is niet .. waar! ZE IS NIET IN STARCLAN!” Brulde ze terwijl ze zich dichter tegen Dreamheart aanperste, alsof dat het zou bevestigen. Ze zat er zo dicht tegen aan dat er geen speld meer tussen kon. Ze snikte luid, met grote uithalen terwijl ze zich aan het lichaam van haar overleden moeder als het ware vastklampte! Het kon niet zo zijn dat ze weg was .. papa was ook al weg .. nu mama ook nog .. Bevend kwam ze overeind en waggelde naar de kop van haar moeder. Ze duwde haar neusje tegen de hare en miauwde zacht ”Kom op, Mama .. laat je niet alleen .. alsjeblieft .. ik moest je nog laten zien dat ik net zo goed kon vechten als de andere kittens .. mama .. ik wil je trots maken .. word nou wakker ..” Ze begon aan haar moeder te duwen en aan haar oor te trekken maar niets hielp. Misschien was er toch een kleine kans .. een kleine .. mogelijkheid .. dat ze niet terug kon komen .. dat ze werkelijk.. Honeykit haar adem stokte en ze struikelde achteruit. Haar ogen waren rond geworden terwijl ze slikte en heel diep ademhaalde. Verstijfd. Toen ze weer op gang kwam snikte ze niet meer maar zweeg. Doodstil schuifelde ze naar Dreamheart toe en krulde zich weer op tegen haar keel, met haar kopje op haar neus. Ze ademde heel diep in en sloot haar ogen. Tranen rolde er geluidloos overheen.

Stormstar, zag zoveel reacties, en het deed hem elke keer weer zeer. Hij zuchtte. Tranen, van de grote Clanleader vielen op de vacht van zijn zus. Hij zag Breakingkit, en zoveel andere kittens naar de levenloze Queen komen. Zoveel kittens hadden haar gekend, hij zag ook zijn eigen kittens, die zich tegen hem aan drukte. Hij likte Leafkit en Dragonkit over hun kopje. ''Rustig maar jongens, we kunnen dit aan'' Hij was trots op zijn kleintjes. Ze waren in zo'n kleine tijd zo gegroeid. Hij wist niet wat voor band ze met Dreamheart hadden gehad, maar hij wist dat ze trots op zijn kittens was. Hij legde zijn staart om beide kittens heen. Toen, keek hij voor zich. Daar stond zijn volwassen moedige zoon. Smoketear was volgroied, en wist hij eigenlijk niet of Smoketear wel bessefte dat dit zijn broertjes en zusjes waren. Het was ook een beetje een onwerkenlijk idee. Hij keek zijn volgroeide zoon aan, die zoveel had geleerd. Ze leken sprekend op elkaar, enkel Stormstar had dan wit op zijn borst. 'Wat!' Brulde hij. 'Heeft zíj Dreamheart vermoord én een leven van je afgenomen!' zijn stem zat vol woedde en haat. Stormstar zuchtte, en dacht: Of nog moest leren. Hij voelde nu al dat hij iets van plan was. ''Rustig Smoketear! Ik heb haar een lesje geleerd. Ik heb haar verhaagd, ze is al weg.'' Sprak hij hem gerustellend toe, met strenge nadruk. Hij wilde niet dat hij stomieteiten zou uithalen.
”N-nee .. dat is niet .. waar! ZE IS NIET IN STARCLAN!” Piepte Honeykit opeens weer. Hij had erg te doen met haar. Hij hoorde haar nogmaals praten. ”Kom op, Mama .. laat je niet alleen .. alsjeblieft .. ik moest je nog laten zien dat ik net zo goed kon vechten als de andere kittens .. mama .. ik wil je trots maken .. word nou wakker ..” Zijn warme, gerustellende stem, viel op haar neer. ''Honeykit... Ze sziet dat je dat kunt. Dat ziet ze nog steeds, en ze ziet ons nu allemaal, en ze is ook verdrietig. Maar het is beter zo meisje. Je moeder en vader.. Zijn voor altijd bij je. In je hart'' Hij had de laatste woorden een brok in zijn keel. Zoals nu vele kittens, had hij ook erg jong zijn ouders verloren, en hij wist het gevoel erg goed, wat ze nu door maakte. Hij had het ze alleen never nooit gegund.

De dag begon als een zwarte wolk toen Stormkit ontwaakte uit een diepe slaap. Een droom waarvan hij dit keer de prooi was een een wild groot dier de jager. Honeykit was al weg, zeker naar buiten gegaan opzoek naar iets interessants. Zijn moeder was er niet, waarschijnlijk aan het jagen. Storm begreep al veel hoe de clan te werk ging. Katten haalde prooi voor andere, en andersom. Elders en kittens krijgen eerst. Iedereen behandeld elkaar met respect, nou de meeste dan. En hun gebeid beschermen tegen indringers werd regelmatig gedaan. De jonge kitten die bijna Apprenitce werd, als hij het goed begreep, gaapte en rekte zich helemaal uit, kleine klauwen staken uit zijn poten Rustig liep hij naar de uitgang van de Den en snoof de frisse ochtendlucht naar binnen. Het was een rustige maar bewolkte dag in Riverclan. Nog even slaperig liep hij een klein stukje naar voren en plaatste zich rustig neer om toe te kijken wat de katten aan het doen waren. De Clan inspecteren vond hij erg boeiend. Elke stap lezen en een conclusie trekken om de clan van binnen en buiten te weten. De meeste katten wisten het misschien niet, maar hij was net zo slim als zijn vader. Hij kende hem niet, maar verhalen over die kater hoe hij was kon je goed vergelijken met hem. Hij wou dat hij zijn vader kende. Hij wou hem volgen en elke stap van hem weten. Zijn liefde voor zijn moeder en voor de clan. Helaas zou dat nooit komen. De kit zuchtte stilletjes toen hij opkeek naar de clan. Een ding was nog niet opgelost. Hij was nog nooit in de Apprentice Den geweest. Snel was zijn doel gemaakt en rende naar de andere kant van het Kamp toe. Bij de Den waren de wortels de gene die de weg beveiligde van de natuur. Snel zonder te twijfelen kroop hij erin. Het was stil. Sommige lagen te slapen op hun nesten van mos. Andere gaven elkaar een wasbeurt dat blijkbaar tongen heet. Verder was het nog best groot vergeleken de Nursery. Hij moest lachen bij de gedachte dat hij er snel bij zou liggen tussen de andere Apprentices. Opeens rook hij iets. iets bekends en iets dat grote gevolgen zou hebben. Zijn neus was erg sterk gelegd, dat kon je niet vermijden. '' Alle katten van de clan, ik roep jullie bij elkaar voor een Clan meeting'' Meteen sprong hij uit de Den. iets was goed fout, erg fout. Hij zag katten in een cirkel staan. Verdriet was heersend over het kamp. Stormkit's ogen werden groot. Haastig rende hij naar de menigte toe. ”MAMA!” Een klap in zijn hart was geslagen. Verstijft bleef hij staan, een aantal voslengtes van de katten vandaan. Wat hoorde hij nou....Honeykit was het die het had uitgekraamd. ”Mama .. Mama .. Kom op .. word nou wakker .. alsjeblieft” Piepte Honeykit. Stormkit bleef staan waar hij stond. Meer katten gingen erheen om zijn moeder te zien. Zijn hooft tolde helemaal. Wat is dit? Waarom kon hij niet bewegen? Haar stem klonk weer. ”Help dan toch!” jammerde ze. ''Alsjeblieft.' Het leek als een schop onder zijn kont toen hij zijn poten weer voelde. Haastig rende hij naar de katten toe. Duwde ze uit de weg, het boeide hem niks, helemaal niks. 'Ga aan de kant! Snauwde Stormkit. Hij moest naar zijn zusje toe, het moest. Nadat hij een grote kater had gepasseerd zag hij haar. omgekruld onder hun moeders buik. Hij liep verder naar het hoofd van Dreamheart. Zijn ogen waren op haar oogleden gericht die dicht waren. Even was het stil, dodelijk stil. Hij hoorde hoe de andere katten Honeykit probeerde te troosten, maar hij bleef staren. '' Het is niet te beschrijven, en ik weet niet waarom.'' Sprak Stormstar. '' Een valse kwelgeest, heeft haar van ons af genomen. Dreamheart,..Ze is vermoord. Vermoord door de nieuwe Bloodclan leader,Icy. '' Meteen kwamen zijn klauen tevoorschijn en boorde zichzelf een weg in de grond. Icy....Icy...ICY Die kat zal BOETEN voor wat zij Dreamheart heeft aangedaan. Wat ze Honeykit heeft aangedaan, haar hart was gebroken door haar. Vele waren gebroken. Ze zal boeten.
''Ik wil jullie ook zeggen. Dat jullie moeten genietend van de dingen om jullie heen, en niet moeten denken, aan wat jullie hebben verloren. Maar het leven leuk, zodat het leuk is. Maak je eigen leven, en ga niet zitten wachten tot dat vanzelf gaat. Mijn katten, ik heb het soms mee gemaakt, Maar alsjeblieft, zelfmoord of zoiets. Het is nóóít, de goede oplossing. Weg lopen voor je problemen, is niet de oplossing. Je moet vertrouwen in jezelf hebben, want ik heb het in jullie allemaal, stuk voor stuk. We moeten al genoeg personen missen, we hebben al genoeg katten verloren. Maar daar niet nog meer van. '' Stormkit keek nog scherper naar zijn moeder. Stormstar ging zitten, net als vele katten die spraken over Dreamheart. Hij liet de katten hun gang gaan om afscheid van haar te nemen. Toen iedereen was geweest war het wat rustiger. Eindelijk. Even alleen met zijn moeder. Afgezien van Honeykit. ´Mother...I will...I'll avenge your death. I promise I´ll protect my sisters and brothers....You are a great mother, you´ll always be....Goodbye.´ Hij wou weggaan, weglopen en naar die icy gaan en haar vermoorden, maar zijn zusje hield hem onbewust tegen. ”N-nee .. dat is niet .. waar! ZE IS NIET IN STARCLAN!” Ze liep naar Dreamhearts hoofd toe en snikte:”Kom op, Mama .. laat je niet alleen .. alsjeblieft .. ik moest je nog laten zien dat ik net zo goed kon vechten als de andere kittens .. mama .. ik wil je trots maken .. word nou wakker ..” Ze probeerde haar wakker te maken, maar het had geen nut.Ze ging liggen bij haar keel en legde haar neus op die van haar. Stormkit liep naar haar toe maar bleef staan tegenover haar. Hij hoorde de woorden van Stormstar, maar die negeerde hij, ookal had zijn leider gelijk. 'Ze is niet meer levend, Honeykit. Begrijp dat nou....' Bij het zeggen van die woorden moest hij hard zijn. Hard tegen Honeykit en hard tegen zijn tranen om er niet uit te lopen. Hij ging naast haar liggen en likte haar tranen weg. 'Ze is hier.' Hij wees met zijn poot tegen haar borst aan. 'In je hart, daar zal ze altijd blijven. En ik zal je beschermen, al kost dat mijn leven....ik beloof het. ik wil je niet meer in zulke pijn zien....' Hij duwde zichzelf nog meer tegen haar aan en probeerde haar aan het slapen te krijgen met zachte likjes over haar hoofd.

Eindelijk posten^^