[ty] Even the devil herself can use some help, sometimes

De warme vacht die tegen die van haarzelf aan borstelde maakte haar langzaam wakker. Demeter opende rustig haar blauwe ogen en keek wie het had gewaagd om zo dicht in het hol van de leeuw, nee bij de leeuw zelf te durven komen. Ze herkende de lichtrode vacht van Ty en glimlachte zacht, ze mocht de kleine charmeur meer en meer, zeker nadat ze erachter was gekomen dat hij toch nog wel iets kan, ook in het duistere leven. Ze bleef nog even liggen totdat ze besloot dat hij elk moment wakker zou kunnen worden en ze niet toe wou geven. Ze stond op en liep een paar stappen van de kater vandaan. Vervolgens sprong ze op een stoel die bedekt was met een zacht kleed. Ze krulde zich op en keek met dichtgeknepen ogen naar de rustig slapende kater. Zijn buikje ging op en neer terwijl hij in en uit ademde. Ze sloot haar ogen weer om nog even te genieten van de uurtjes rust.

Hoorde ze nou iets? Ze spitste haar oren in de richting van het geluid. Dat kon Ty haast niet zijn. Dit was een geluid wat ze niet kende, alsof iets aan de deur zat, iets groots. Ze snoof: Tweebeen! Ze schoot overeind, schudde haar vacht uit en sprong van de stoel af. Ze wou meteen op het 'gevaar' af gaan maar bedacht dat Ty er vast ook nog was, als hij haar huis toch wou gebruiken kon hij er ook maar beter iets voor doen. Ze keek rond en zag hem liggen. Ze sloop op hem af en sprong alsof hij een prooi was. Ze landde half op hem. Met haar voorpoten gaf ze hem een flinke duw terwijl ze in zijn oor fluisterde zacht: "Wakker worden slaapkop, we hebben bezoek" Ze luisterde weer en concludeerde dat het nog even zou duren tot de vreemde, kale wezens binnen zouden zijn. Ze liep een eindje van de kater af en ging zitten: " We moeten ze weg jagen, zodat ze voorlopig weg blijven.. Heb je suggesties" Ze gaf hem een kans, hopelijk had hij dat door. Natuurlijk had ze ideeen genoeg, al gingen ze ze gewoon met klauwen en tanden te lijf, dat zou ze al genoeg laten schrikken. Maar ze moest en zou weten of de kater, die ze inmiddels als een soort van leerling had geaccepteerd, al slim genoeg was om dit aan te kunnen. Ze strekte zich uit en gaf een grote gaap en vervolgens liep ze een paar rondjes om haar plaats om haar spieren warm te maken voor de aanval die waarschijnlijk zou komen. Ze keek hoe de slome gozer er aan toe was en gunde hem een kleine glimlach voordat ze ging zitten, haar pootjes druk op en neer laten gaan alsof ze de harde vloer kon kneden.

Ty only ^.^