Just Like me... || OPEN||

Onderwerp: Just Like me... || OPEN|| vr 1 feb 2013 - 17:09

_{Prentiss vluchten haar huis uit, ze hinkten met haar achterbeen haar haren stonden overhoop en ze had een bloeden schram op haar gezicht. Het was zo ver haar Twoleg place hadden ruzie gekregen en vandaag zou haar leven voorgoed verander. De man van het stel had haar bijna van de trap afgeslagen omdat ze perongelijk haar behoeft deed op het nest van hen. Gelukkig geleed ze een paar treden naar beneden naar benden maar ze had toch vreselijk pijn. Hij was het monster in het huis zodra het vrouwtje weg was, hij deed gewoon alsof hij haar aardig vond. Zonder te eten of gedronken te hebben renden ze op 3 poten de richt in van het bos gebied. Ze wilden niett meer terug naar die muizenstond! Dat was een ding dat zeker in haar hooft zat gedrukt. Toen ze te moe was om verder te rennen ging haar tempo verder in een lopend tempo, ze had niet gekeken waar ze eigenlijk was of wat voor buurt. Het was nog wel in Twoleg place Territory of in ieder geval waar ze wonden. Ze keek naar boven en zag de zwarte wolken dicht bij komen, ze moet schuilen maar waar ,alles leek op elkaar de bomen planten zelf de grote nest . Ineens kreeg ze heel erg pijn in haar achtpoot en ze ging liggen onder een dikke wilg boom waar ze daarna haar poot uit gebijt begon te verzorgen. Haar mooie lagen witten vacht was Pik zwart door de modder en vuil wat er op de staten lagen haar haren zat in de klit en het was moeilijk te zien of ze nu een kittypet was of een ander wilde kat. Ze werd rustig en probeerden maar te gaan slapen, Hoewel het nu aan het regen was kan ze goed slapen. Prentiss had haar achterpoot fijn en goed stabiel neer gelegd waar door ze er minderlast van had, maar toch trok ze in haar slaap nog vaak met haar ander poten van de pijn.}

Oakclaw rende door de bossen. Ze huilde. De tranen rolde over haar wangen. Haar neus deed pijn van de schrammen en haar oor hing er slap bij. Oakclaw's grijze vacht was doorklieft door drie diepe krassen zo diep dat je bij het zonlicht zelfs een paar ingewanden kon zijn. Haar vacht stonk naar een razende das. Ze was op jacht geweest en een konijn had in een hol, het hol van de woedende das gelopen. Oakclaw had de prooi gevold en er gelukkig niet dood vanaf gebracht. Ze hijgde. Het rogue territoria. Eigenlijk zou ze moeten wegvluchtten. Maar dat deed ze niet. Gelukkig kon ze tegen de verschrikkelijke pijn. Haar geurklieren vingen een heel vaag geurtje op van een kittypet. Dat ook nog. Ze liep dan toch op de kat af. Ze zag de kittypet liggen in de struiken. Als je ze zo zag zou je het verschil niet zien tussen een warrior of een kittypet. Oakclaw ging ernaast liggen, verzwakt van de pijn en angst. Haar oren hingen er slapjes bij en haar neus was kurkdroog. Ze pufte. Wat was het warm. De regen maakte haar vacht nat maar het was heet. Ze slaakte een luide zucht. "Hallo.", zei ze nog met een stem als schuurpapier.

_{Waar Prentiss was in haar droom was het fijn, Veel katten en veel plezier. Maar ze in een huis met een muizenstront die haar pijn deed als het hem niet aan stond. de mooie droom werd al snel een nacht merrie. Ze had de vreemde poes niet horen aan komen en sliep nog toen ze naast de sneeuw witten poes ging zitten. "Hallo." zei de Vremde poes wat aan de ruwen kant. Met een ruk schoot Prentiss wakker en keek vragen met haar kop waar het geluid vandaan kwam. Al snel werd het duidelijk, en zat een Vremde poes naast haar en ze roos vreemd. Uit goed vastzoen wilden ze ook te gaan zitten, maar kreeg al weer een steek in haar achter poot. Dat was ze al weer vergeten, en ze wist niet goed of ze haar nu zorgen moest maken of juist niet. Onhandig ging ze ophoog en ging zitten zonder 1 teken van pijn te laten zien, hoewel ze haar poot in een Vremde houding houden duwden. Toen ze de poes even goed aan keek, schrok ze van het zien van de schaden die ze had. '' Wat is er met jou'' Ze keek bezorgt naar de poes en kwam wacht dicht bij zitten om haar goed te kunnen zien. Prentiss was opgegroeid thuis in een Twoleg place nest met mensen, zo iets had ze nog nooit gezien. '' Je heb vast veel pijn, het ziet er echt niet goed uit. Als je wil kan ik het schoon likken voor je '' miauwden ze zacht tegen de gewonden poes. '' Oh sorry, door je toestand ben ik vergeten me voor te stellen. Prentiss is mijn naam en die van jou ? '' Voegde ze er snel aan toe.}

'' Wat is er met jou'', vroeg de witte poes. Oakclaw keek naar haar. De poes had mooie gele ogen en een verzorgde vacht, maar haar poot was verwrongen en ze was vuil aan haar buik. Ze zag ook dat in haar mooie ogen een pijnlijke blik. Oakclaw opende haar mond maar de poes vervolgde. ' Je heb vast veel pijn, het ziet er echt niet goed uit. Als je wil kan ik het schoon likken voor je '' Het zachtte miauwen had wel iets. Iets minder pijnlijk. '' Oh sorry, door je toestand ben ik vergeten me voor te stellen. Prentiss is mijn naam en die van jou ? '', miauwde Prentiss snel. Oakclaw kreunde en antwoorde zacht, zonder een teken van pijn: "Hallo beste Prentiss, eh een warrior kent geen pijn. En ik ben aangevallen door een razende das toen ik een konijn wou vangen. Ik heet Oakclaw omdat mijn nagels bruin zijn." Haar stem was zacht en zweeferig, wat eigenlijk nooit was. Een beetje verlegen voegde ze eraan toe: "Van mij mag je meehelpen mijn wonden verzorgen." Ze tilde haar kop trots op. "Ik ben een warrior en ik ben van de WindClan.", miauwde ze. Zonder te beseffen gaf ze Prentiss een lik tussen haar ogen. Als teken van vriendschap.

{Hallokes, Oakclaw heeft wel zin in een geheime vriendschap en misschien met Prentiss xx}

_{"Hallo beste Prentiss, eh een warrior kent geen pijn. En ik ben aangevallen door een razende das toen ik een konijn wou vangen. Ik heet Oakclaw omdat mijn nagels bruin zijn." Zei ze tegen Prentiss. Meteen keek de witten poes naar de uiteindes van de nagels van Oakclaw. Daarna hief ze haar hooft weer op en keek met een vriendelijk bliek op de poes voor haar neer. '' Het klopt wat ze over je nagels zeggen, Oakclaw. Maar ik ben hier nog niet heel er thuis mag ik daarom vragen waarom je warrior bent of wat dat inhoud'' Miauden ze, en ze snorden even rustig verdooft van de pijn en verdooft van de pijn die misschien haar nieuwe vriendin had. Even hier voor had ze haar gevraagd om de wonden mee schoon te maken door te likken, misschien zou dat toch wel helpen. "Van mij mag je meehelpen mijn wonden verzorgen." Miauwde Oakclaw tegen haar. Prentiss zag de pijn die ze leed en het is nog vreselijker als je niet eens pijn mag hebben. "Ik ben een warrior en ik ben van de WindClan.", miauwde ze trots. Wind wist ze wat het pas maar een clan en dat aan elkaar, ze trok haar schouders even op en wilden net te likken tot Oakclaw haar een lik haf tussen haar ogen. Ze Schudden even met haar kop, en keek verlegen haar de poes. Daarna boog ze zicht weer naar haar toe en begon zo zacht mogelijk tussen haar wonden te likken. Ze hielt even op en kwam weer naar boven, '' Het ziet er niet goed uit voor je vrees ik, de wonden zijn heel diep. Ze keek met een bezorgde blik op de poes voor haar neer, snorden even en gaf haar een lik op haar oor terug.

Hallowaa,, Lijkt me leuk ^^ begin is al gemaakt!! hoop dat je tussen bij spelfoutjes iets kunt lezen hihi, sorry daar voor.}

'' Het ziet er niet goed uit voor je vrees ik, de wonden zijn heel diep." zei Prentiss. Oakclaw wou net terug miauwen toen de lieve poes een lik terug gaf. Prentiss hielp Oakclaw met likken. Toen pas merkte ze op dat de witte poes haar poot verwrongen was. "Heb jij niet veel last van die poot?", vroeg ze al even bezorgd. Ze keek naar Prentiss, dit kon wel al eens een verboden vriendschap worden. "Wat is er gebeurd?" Ze wou er nog bij zeggen heeft je baasje dat gedaan? Maar dat deed ze niet.

geen inspi met Oak sorry xD

Onderwerp: Re: Just Like me... || OPEN||