My Two Little Daughters

Onderwerp: My Two Little Daughters wo 12 sep 2012 - 22:12

Een warme grijns overtrok zijn gezicht. Sinds hij vader was geworden van twee dochters leek het wel of iedereen hem met nieuw respect behandelde. Niet dat hij dat erg vond, het was in 't begin gewoon nog eventjes wennen. Aangezien hij het besef nog steeds niet had, dat 'ie twee dochters had. Dat Softcream écht vader was. Van twee prachtige kittens. Zuchtend van geluk wierp hij een blik op de open plek, en merkte op dat de prooistapel nog steeds goed gevuld was. Het weer werd slechter, en de dagen werden korter. Dus die ronde buikjes die elke kat nu wel zou hebben, zouden gauw genoeg wat minder worden. Ook de kittens/apprentice's die nog nooit bladval of bladkaal hadden meegemaakt zouden zich moeten aan harden, en zich er tegen weten te verweren. Elk jaar stierven er wel katten aan de griep, of vielen er erge gevallen. Ook al hadden ze twee super goede Medicine cat's, je kon nooit alles goed doen. Softcream kroop naar voor en trippelde naar de overkant van het kamp. Eens hij de Nursery in zich kreeg piekerde de caramel kleurige kater nog niet eens één seconde, en ging er direct op af. Hij moest Mapleleaf, Echokit en Breezekit gewoon nog eens zien. Vlak toen 'ie zijn kop door de ingang stak botste een klein, grijs pluizig ding tegen zijn poot. Voorzichtig bukte hij zich en zette de kitten weer op zijn pootjes. `Ook goedemorgen Echokit!´ Mauwde Softcream zacht tegen zijn dochter. Wat was ze toch schattig. Hij durfde het zelfs niet geloven dat zíj zijn dochter was. En nog een keer moest hij zich inhouden om niet te wenen, tranen van geluk..

{{ + Echokit!
Breezekit mag ook als ze wilt.
Sorry voor Powerplay btw^^''... }}

_{Vrolijk sloeg Echokit naar haar eigen staartje. Ze sloeg en sloeg, maar kreeg hem op het begin maar niet te pakken. Na een tijdje lukte het toch. Vrolijk rolde ze op haar rug met haar staart tussen haar poten. "Ik heb hem!" kraaide ze uit. Na nog een paar rollen begon ze zich toch weer te vervelen. Ze keek in het rond maar zag niks leuks. Niks waar ze haar jachttechnieken op kon oefenen. Maar... Buiten was dat misschien wel! Met een ruk draaide ze haar hoofdje om richting de uitgang van de Nursery. En daar lag het. Het perfecte groene blaadje. Perfect voor Echokit om op te jagen. Stiekem wist ze wel dat ze niet in haar eentje naar buiten mocht, maar ze zou echt het kamp niet uit gaan hoor. Zo snel als ze kon rende ze naar buiten. Het blaadje lag daar zo perfect, zo voor het grijpen. Precies in het midden van haar beeld. Totdat er een caramelkleurige vacht voor ging staan. Echokit botste tegen de poten aan en keek omhoog. "Ook goedemorgen Echokit!" zei haar vader, Softcream. "Hoi Softcream!" antwoordde Echokit blij. "Kijk wat ik kan!" Ze rende naar voren. Vlak voor Softcream's staart bleef ze staan. Met haar staart in de lucht en haar voorpootjes op de grond gedrukt schuifelde ze naar voren. Ongeveer een halve muislengte ervandaan sprong ze op Softcream's staart. Met haar kleine tandjes beet ze er speels in. "Ik heb je gevangen!" riep ze blij.}

Omg ze post zo schattig ;-;

Nog steeds stond er een vrolijke uitdrukking op zijn gezicht. De laatste dagen voelde hij zich goed, compleet. Zou Brightpaw het al te weten zijn gekomen? Zij was Softcream's apprentice, en dus kende hij d'r wel redelijk goed. Ze waren ongeveer even oud dus dat viel ook nog eens mee. Zijn kristal blauwe blik gleed over de Nursery, en bleef haken bij Echokit. "Hoi Softcream!" Het vrolijke toontje in haar stem deed hem nog meer deugd. Nu plots wist hij hoe het was als je een kitten zou moeten verliezen. Het zou een vreselijk gevoel moeten zijn dat je verscheurd. "Kijk wat ik kan!" Verstoorde Echokit zijn gedachtens. Hij schonk zijn dochter een geïnteresseerde blik en wachtte op wat ze zou doen. Nog niet veel later sprong het kleine grijze poesje op zijn staart en nam het stevig beet met haar kleine tandjes, die al zeer scherp waren. "Ik heb je gevangen!" Speels trok hij lichtjes met zijn staart in de hoop dat ze wel zou loslaten. Gegarandeerd dat zij een leergierige apprentice werd! Hij zag het al voor zich; Zijn en Mapleleaf's twee dochters die apprentice werden, en later warrior! Een zacht gespin kwam uit zijn keel toen 'ie Echokit een lik over d'r kop gaf. `Goed gedaan! Als je wat ouder bent zal Mapleleaf jullie zeker eens mee uit het kamp nemen.´ Dat laatste meende hij echt. Zou Mapleleaf niet gek worden van al die drukte? En zij was dan nog niet eens de Queen met de meeste kittens. Softcream vouwde zijn oren naar voren en bukte zich wat naar onder zodat hij in Echokit's oogjes kon zien. Wat was ze toch zo lief..

Haar ogen dwaalden door de nursey heen, ze lag heerlijk tegen haar moeder Mapleleaf gedrukt en ze spon luid.een gaap verliet Breeze haar mond, met tegenzin stond ze op en rekte het slaap uit haar ledematen. Een paar dagen geleden was ze geboren. Toen vond ze deze koude wereld nog maar niks maar nu ze er eenmaal aan gewend is kan ze niet meer zonder. Met mosballetjes spelen, je staart achterna zitten en heerlijk en het mooiste is om naar de verhalen van de Thunderclan elders te luisteren. Hoe Fireheart bij de clan kwam als jonge Kittypet, het verraad van Darkfire en allerei andere verhalen. Een tevreden gesnor kwam uit haar keel toen ze uit de nursey de open plek op liep. Met haar staart opgeheven keek ze rond, plots zag ze haar vader staan met haar zusje Echokit. Echokit was een paar minuten jonger dan haar maar was sowieso even sterk. Met een glimlach keek ze toe hoe ze de grijze kitten zag spelen met haar staart, onderhand het leukste stuk speelgoed wat er bestond. Breezekit zakte door haar poten en besloop haar vader stilletjes van achteren. Dicht bij zijn staart wiegde haar flanken heen en weer, een klein schattig klauwtjes schoot uit naar de staart en speels greep ze naar het lange bewegende ding.

_{Opgekruld met haar neus in haar staart gestoken en haar ogen gesloten lag de gevlekte poes in de Nursery. Het was nu net een maan geleden dat ze kits geboren waren en het leek alsof ze op een roze wolk zweefde. Softcream, Breezekit, Echokit .. de dierbaren in haar hele leven. Hoewel ze haar kits pas een maan geleden op de wereld had gezet voelde het alsof ze ze al heel haar leven bij zich had gedragen. Ze was moeder, van twee sterke en gezonde kits! Slaperig opende ze haar diep blauwe ogen en geeuwde. Mapleleaf hief haar kop op en knipperde slaperig. Ze had gemerkt dat de dagen korter leken te worden en dat het af en toe vrij koud was, vooral s' nachts. Dat kon maar één ding betekenen, leaffall zou binnenkort aanbreken. Ze wist dondersgoed wat er na kwam en hoe vaak Greencough de Clans regeerde. Ze wist gewoon dat er slachtoffers zouden vallen, dat deed het iedere leafbare. Mapleleaf draaide haar kop om naar haar kits maar kwam tot de ontdekking dat ze beide weg waren. Gealarmeerd kwam ze overeind en stak haar kop naar buiten, om tot haar grootse opluchting te zien dat ze beide bij haar partner Softcream waren. Het was enorm schattig om te zien hoe Echokit haar vaders staart aanviel, en Breezekit haar voorbeeld volgde. Ze wurmde zich uit de kraamkamer en liep op haar gezin af, met een zwakke glimlach. "Het ziet er naar uit dat je aangevallen word door twee, vijandige krijgers" Miauwde ze koeltjes met haar blik gericht op haar twee dochters. Het was gek dat Echokit geen kleur droeg van haar ouders, maar ze had een vermoeden dat ze óf die kleur overgenomen had van een ouder van Softcream of van haar eigen ouders. Terwijl ze naast haar partner ging zitten snorde ze liefdevol naar haar dochters die met de dag groter werden. "Mooie techniek, Breezekit" Prees ze de zwart witte kitten met een glimlach "Jij ook, Echokit"

Toestemming van Chi, en grapjassen, jullie mogen één maan oud worden want kits kunnen nog niet lopen en praten enzovoort na een paar dagen, dat zal dan wel heel knap zijn. Ook hoeven jullie niet per sé op mij te wachten telkens met posten, af en toe pop ik er tussendoor}

Speels beet Breezekit in haar vaders staart. "Het ziet er naar uit dat je aangevallen word door twee, vijandige krijgers" De stem die ze net hoorde echode door haar hoofd en herinnerde zich plots weer van wie die stem was. Voordat Breezekit kon reageren ging de zwart-witte poes doo met praten "Mooie techniek, Breezekit" Prees ze de zwart witte kitten met een glimlach "Jij ook, Echokit" Een voldaan gesnor rees uit de kitte haar borst op. Ze stopte met haar vaders staart te "vermoorden" en trippelde spinnend naar Maplelef -haar moeder- toe. De kitten haar oogjes twinkelde speels. 'Mama?' Vroeg ze en liep met haar moeder mee die naast haar vader Softcream ging zitten. 'Mag ik jullie wat vragen?' Ze keek nu ook naar Softcream en probeerde serieus te klinken wat niet echt lukte door haar hyperheid die d'r niet op haar plaats wilde houden. Breezekits snorharen trilden vrolijk heen en weer en ze keek haar ouders aan. 'Waar woont de Bloodclan?' Nieuwsgierig keek ze een voor een haar vader en moeder aan, ze had de Elders er een keek over horen praten en wilde graag die katten met die halsbanden met tanden in het echt zien.

"Het ziet er naar uit dat je aangevallen word door twee, vijandige krijgers" De stem van Mapleleaf weergalmde als een melodie in zijn oren. Hij draaide zich om en keek haar rustig en warm vol aan. `Dat hebben ze van jou.´ Plaagde hij d'r speels en tikte met zijn staart tegen haar voorhoofd. Een rustig gespin klonk uit zijn keel toen de zwart witte kattin naast hem ging zitten. Zijn blik rustig op de twee kittens gevestigd, en zijn oren naar voren gevouwen. Hij begreep het leven niet goed. De ene keer lijkt alles in te storten, en de andere keer heb je een partner, en twee schattige kittens. Een zucht rolde over zijn lippen. Hij en Mapleleaf waren beide nog jong genoeg om het beter te leren. Ze waren nou niet on-ervaren, dat niet nee. Maar nooit kon je niets meer leren. En niemand was perfect. Dat zei zijn mentor altijd. Maar Softcream's mentor was een Kittypet geworden. Had hij dan geen levenslust binnen de ThunderClan, en is 'ie daarom weg gegaan? Dat was een mysterie, en waarschijnlijk bleef dat het ook. Soms dacht hij er wel eens aan om hem op te zoeken en allerlei vragen beginnen te stellen. Maar dat zou tegen de code druisen. Clan katten mogen toch niet praten met een Kittypet? Nee, ze mochten elkaar niet ontmoeten, dat was ongeveer hetzelfde als afspreken met een kat vanuit een andere Clan. De caramel kleurige kater schudde zijn hoofd lichtjes om daar niet meer aan te hoeven denken. En de stem van Breezekit wekte hem ook zo wat.. Hij knikte als teken dat ze een vraag mocht stellen. 'Waar woont de Bloodclan?' Nou, eeh.. Dat was wel nogal een vreemde vraag, en van waar kwam die? `Hoe weet jij af van de BloodClan?` Vroeg de kater lichtelijk nieuwsgierig aan de zwart witte kitten. Waarschijnlijk had ze de verhalen gehoord van de Elders, en wilt ze er meer over te weten komen. Maar was het eigenlijk wel slim om het haar te vertellen waar ze woonde? Wie weet kreeg ze dan het idee om hun een 'bezoekje' te geven? Vragend om hulp wierp Softcream een zijwaartse blik op Mapleleaf. Zijn staart een beetje gestrest naast hem geplooid.

_{Echokit hoorde hoe haar zus op stond en een vraag stelde aan Softcream, waarop Softcream met een vraag antwoordde. Een vraag? Dat was toch geen antwoord! Echokit sprong van haar vaders staart en rende naar Breezekit toe. "Ja, waar woont de BloodClan? BloodClan katten zijn toch heel gemeen? Ja toch? Ik kan alle BloodClan katten aan!" Ze maakte een sprongetje en bracht haar gezicht heel dicht bij dat van haar vader. Ze ontblootte haar tandjes en viel lachend op haar rug weer op de grond. "Wie zijn er gemener? BloodClan of ShadowClan? ShadowClan is toch ook heel gemeen? Zitten er veel katten in de Clans? Ja toch? Heel veel toch?" Ze hapte even naar adem en ging weer verder. "En RiverClan? RiverClan kan toch zwemmen? Hoe raar is dat! ThunderClan is de beste kamp in het woud. Ja toch papa?" Haar blauwe ogen glinsterden terwijl ze verwachtingsvol naar haar vader Softcream keek. Vervolgens keek ze naar haar moeder Mapleleaf. Mapleleaf was zwart met wit, Softcream caramelkleurig. Breezekit was ook zwart met wit. "Waarom lijk ik niet op jou papa? Of op mama? Maar ik heb wel jouw strepen toch? Toch?" zei ze met haar enthousiasate, hypere stemmetje.}

_{'Dat hebben ze van jou' Miauwde Softcream. Mapleleaf bloosde en snoof toen schamper. "Kom op, lieverd.. je weet dat ik geen greintje vecht vaardigheden bezit" Ze spon niettemin met hem mee en gaf Breezekit een vluchtige lik over haar kopje toen ze naar haar toe kwam. 'Mama? Mag ik jullie wat vragen' Vroeg Breezekit met haar ogen identiek aan die van Mapleleaf op beide ouders gericht "Natuurlijk lieverd" Miauwde Mapleleaf. 'Waar woont de Bloodclan?' Mapleleaf verstijfde en keek haar dochter geschokt aan. Wie had haar daarvan verteld? Als ze de kat in haar klauwen kreeg die BloodClan nu al op deze leeftijd aan haar kittens had verteld .. "Hoe weet jij af van de BloodClan?`" Haalde haar partner haar de woorden uit haar mond. "Ja, waar woont de BloodClan? BloodClan katten zijn toch heel gemeen? Ja toch? Ik kan alle BloodClan katten aan!" Voegde Echokit er aan toe. "Wie zijn er gemener? BloodClan of ShadowClan? ShadowClan is toch ook heel gemeen? Zitten er veel katten in de Clans? Ja toch? Heel veel toch?" Mapleleaf deed haar mond open maar Echokit ging al door met haar gekwetter "En RiverClan? RiverClan kan toch zwemmen? Hoe raar is dat! ThunderClan is de beste kamp in het woud. Ja toch papa?" "Waarom lijk ik niet op jou papa? Of op mama? Maar ik heb wel jouw strepen toch? Toch?" "GENOEG!" Miauwde Mapleleaf overstuur en met haar oren een beetje naar achteren. "Echokit, beheers je een beetje" Miauwde ze bestraffend, toen ging haar blik weer naar Breezekit en keek ze even bestraffend. "Beantwoord je vader, wáár heb je dat gehoord?" Miauwde ze geagiteerder weigerend om de vragen over BloodClan te beantwoorden nu op dit moment. Ze was zich er van bewust dat haar staart een beetje uit dikte. Haar dochters nu al aan zulke gruwelen blootstellen was niet wat ze in gedachten had. Ze keek Softcream een beetje geschokt en angstig aan, wachtend voor steun bij hem.}

Stil keek ze haar vader aan toen die vroeg waar ik de Bloodclan van wist. Haar ogen keken hem verward aan, mocht ze dan niet praten over de verhalen die de oudsten haar verteld hadden?. Verward keek ze naar haar zusje die aan kwam stormen zo hyper als een kat zonder kop. "Ja, waar woont de BloodClan? BloodClan katten zijn toch heel gemeen? Ja toch? Ik kan alle BloodClan katten aan!" Ze maakte een sprongetje en bracht haar gezicht heel dicht bij dat van haar vader. Ze ontblootte haar tandjes en viel lachend op haar rug weer op de grond. "Wie zijn er gemener? BloodClan of ShadowClan? ShadowClan is toch ook heel gemeen? Zitten er veel katten in de Clans? Ja toch? Heel veel toch?" Ze hapte even naar adem en ging weer verder. "En RiverClan? RiverClan kan toch zwemmen? Hoe raar is dat! ThunderClan is de beste kamp in het woud. Ja toch papa?" En een paar andere zinloze zinnen volgde erachteraan. Breezekit rolde met haar ogen en keek Echokit aan. Soms kon de Hyperheid van haar zusje d'r serieus heel erg irriteren. 'GENOEG' Riep Mapleleaf naar Echokit om een einde te maken aan haar drukke gedoe 'Echokit beheers je een beetje' Vervolgde ze haar zin. Maar al snel ging haar blik weer naar die van Breezekit. "Beantwoord je vader, wáár heb je dat gehoord?" Breezekit haar oortjes zakte droevig naar toen ze merkte dat haar ouders niet echt op de vraag gesteld waren. 'Van de elders' Murmelde ze. 'Ze vertelde me hoe dapper Fireheart was toen die Scourge vermoorde en het woud van de ondergang redde.' Ze keek even haar bijde ouders aan en daarna naar haar voorpoten, ze zou hoe dan ook te weten komen waar die clan woont. Ze zou alle clans een keer in het woud willen zien. Zelfs de Bloodclan.

Onderwerp: Re: My Two Little Daughters