whaa! Oh..hello..(thornpaw en purepaw)

Het was een redelijk warme dag. De middag had al plaats gemaakt voor de avond, en de vogels zongen treurige, maar soms vrolijke wijsjes. Desertpaw liep in het midden van al het natuurschoon. Ze keek met haar mond vol ekster gelukkig in het rond. De zon verwarmde haar vacht, en ze genoot van de krekels die nu net als de vogels een avond orkestje speelden. Ze schrok wel toen ze in de verte tweebeen honden zag en rook. Geschrokken verstopte ze zich in het gras. De hond draaide zijn kop naar haar toe, en snufte in de lucht. De arme windclan appretice durfde haast niet te bewegen. De hond liep haar richting in. Het was zoals de tweebenen het noemden een ierse setter.Het kwijl liep uit zijn bek, want hij leek zich met de jacht wel te amuseren, en desertpaw maakte zich nog kleiner, net toen hij vijf staartlengtes van desertpaw stond, hoorde de poes zijn tweebeen baasje roepen. De hond rende als een dolle terug. Fieuw...De krekels begonnen weer te tjirpen, dus durfde desertpaw nu wel op te staan. Ze verstijfde opnieuw door een tik op haar schouder. Met een schreeuw draaide ze zich om. Haar gezicht vetrok in een glimlach.
(thornpaw en purepaw)/div>

Thornpaw grinnikte in zichzelf. Ze was al een tijdje Desertpaw's spoor aan het volgen en wachtte op een moment om haar te verschrikken. Ze snuffelde geconcentreerd. Bah, wat stonk Desertpaw opeens, ze rook een beetje naar... HOND! Wat ze rook was niet Desertpaw's geur, maar die van een hond. Een ogenblik later zag ze de hond vrolijk wandelen met zijn tong uit zijn mond. Thornpaw keek vies toen er kwijl op de grond viel. Onee! ze zag dat de hond op haar vriendin die zich verstopte afkwam. Thornpaw maakte zich klaar om haar vriendin te verdedigen tegen de hond, maar het was niet nodig. De tweebeen riep de hond, die opkeek en naar zijn baasje spurtte. De apprentice zuchtte opgelucht en liep naar Desertpaw toe. Ze tikte op haar rug. "whaaaaaaah!" Thornpaw sprong achteruit bij de schreeuw van Desertpaw. Die was ook flink geschrokken! Gelukkig glimlachte haar vriendin al weer. "Hoi Desertpaw!" zei Thornpaw. "jij had even schrik he? Bij die hond?" lachte ze. Ze vermelde er niet bij dat ze zichzelf bijna opvrat van angst. Plotseling rook ze een geur. "Niet schrikken" zei ze vrolijk tegen haar vriendin. "Ik durf te wedden dat Purepaw plotseling tevoorschijn gaat springen." Ze lachte vrolijk en keek afwachtend in de richting van de geur.

flut

"Hoi Desertpaw!" De geschrokken appretice ademde bezorgd uit. ''Oh thorn..ik schrok me een kittypet-brokje!'' Een kittypet-brokje..zij ook met haar gekke uitspraken. "jij had even schrik he? Bij die hond?" Lachte haar vriendin. ''Ja, ik was inderdaad aardig op stang gejaagd. Hij was echt groot, heb je hem gezien?'' Waarschijnlijk had thornpaw hem ook wel een beetje eng gevonden. Plotseling mauwde ze: "Niet schrikken" -''Huh?'' Desertpaw hield haar kop even schuin. "Ik durf te wedden dat Purepaw plotseling tevoorschijn gaat springen." Desertpaw snuffelde ook even de richting van thornpaws geur in. ''Ja, dat zal hem wel zijn.'' Ze keek doordringend het gras in op zoek naar de licht paarse ogen van hun vriend.

"Niet schrikken" zei Thornpaw tegen Desertpaw "Ik durf te wedden dat Purepaw plotseling tevoorschijn gaat springen." "Bah"zei Purepaw tegen zichzelf."Ontdekt".Hij had al een konijn en twee mussen gevangen, maar de mussen had hij begraven voor later.Hij trippelde met het konijn in zijn bek naar de 2 katten toe en zei"ik moet echt proberen minder op te vallen!"."Wat was dat trouwens een smerige hond zeg"Miauwde hij."Een muis heeft nog meer hersens!"Hij grinnekte bij de gedachte aan Desertpaw toen Thornpaw haar liet schrikken."jij had even schrik he? Bij die hond?" had ze nog gezegd. Plotseling zag hij iets op hen af komen rennen. Zijn glimlach veranderde in een geschrokken blik"Euhh jongens, is dat niet dat mormel van daarnet dat op ons af komt rennen?!"

Beetje kort dunno

"ik moet echt proberen minder op te vallen!"."Wat was dat trouwens een smerige hond zeg" Thornpaw lachte toen Purepaw uit de struiken kwam gelopen. "Ja, dat kun je wel zeggen!" beaamde ze vrolijk. "Hoe die met zijn tong deed. Blwblwblw" De apprentice probeerde de hond te imiteren."Een muis heeft nog meer hersens!" zei Purepaw. Thornpaw lachte bij de vergelijking.plotseling vertrok Purepaw zijn gezicht. "Pure? Wat is er" vroeg Thornpaw bij het zien van het angstige gezicht van de apprentice.Euhh jongens, is dat niet dat mormel van daarnet dat op ons af komt rennen?!" Thornpaw keek verschrikt om en zag inderdaad de hond op hun af hobbelen. "Eeuh... ik denk het wel, en.... hij heeft zijn vrienden mee!" riep ze. Achter het hondje verschenen plotseling nog twee andere honden. Die waren al een stuk groter. "Rennen!" schreeuwde de bruine apprentice en begon te spurten.

"Eeuh... ik denk het wel, en.... hij heeft zijn vrienden mee!" riep Thornpaw"Rennen!" En rennen deed Purepaw. Hij kon zich dan nog niet zo goed verstoppen, maar zijn snelheid en zicht waren zijn sterke punten.Eenmaal aan het rennen bedacht Purepaw dat bij elkaar blijven zinloos zou zijn."We moeten opsplitsen"riep hij naar zijn vrienden.Hij rende de bosjes in,achtervolgd door wat de tweebenen een Bulldog noemden. De hond kwam steeds dichterbij. Alles klitte in Purepaw's vacht, maar hij rende door.Plots voelde hij een steek in zijn staart. De Bulldog had in Purepaws staart gebeten en liet niet los!Purepaw draaide zich om en haalde uit naar de kwijlbak met pootjes.Die liet los en rende na een haal op zijn neus jankend weg.Purepaw's staart bloedde hevig, maar toch ging hij weer op zoek naar zijn vrienden.Hij krimpte ineen als iets zijn gewonde staart raakte.En toen zag hij de bekende gestalte van een van zijn vrienden

Uit het gras verscheen purepaw met een konijn in zijn mond. "ik moet echt proberen minder op te vallen!" Desertpaw grinnikte. De appretice vervolgde erop: "Wat was dat trouwens een smerige hond zeg" Thornpaw voegde er bij toe: "Ja, dat kun je wel zeggen!" Desertpaw knikte. ''Zo groot was hij niet, maar ik vond het al een enge kwijlebal. Ik snaop niet dat die tweebenen ze in huis nemen.'' "Hoe die met zijn tong deed. Blwblwblw" Thornpaw deedt op een gekke manier de hond na. Schaterend rolde desertpaw op de grond.."Een muis heeft nog meer hersens!" Mauwde purepaw. Desertpaw en thornpaw lachten allebei vrolijk om de vergelijking. Die purepaw met zijn grappige opmerkingen! Plotseling verstijfde hij, en keek om desertpaw en thorn heen. "Pure? Wat is er" Zei thornpaw vragend. Met een angstige klank in zijn stem murmelde hij: ''Euhh jongens, is dat niet dat mormel van daarnet dat op ons af komt rennen?!" Desertpaw keek met een ruk achterom. "Eeuh... ik denk het wel, en.... hij heeft zijn vrienden mee!" Vervolgde thornpaw het er geschrokken op. Desertpaw zag het ook. Twee grotere honden verschenen achter het kwijlende hondje van eerst. ''Rennen!'' Desertpaw was het helemaal eens met thornpaw, en spurtte de vlakte op. "We moeten opsplitsen" Dat was purepaw. Hij rende de bosjes in, met een van de honden, een buldog achter zich aan. Desertpaw wilde hem te hulp schieten, tot ze zich omdraaide. Een herdershond. De herder beet in een van haar poten, en de appretice viel neer. Ze draaide met haar bovenlijf, en wist de hond een beet te verkopen. Deze beet alleen nog maar harder door. Met een strijdkreet van pijn en agressie, bewerkte desertpaw de herder met haar nagels. Bloed van hem viel over haar gezicht, en de hond hinkte weg. Met moeite stond ze op en keek om zich heen. Waar waren Purepaw en Thornpaw? Ze keek naar haar poot. Bloed, veel bloed. Ze slikte, en ondanks de pijn, zag ze purepaw met een bloedende staart. Paniekerig schuifelde ze naar hem toe. ''Gaat het?'' Ze probeerde thornpaw te zoeken, maar zag in de waas voor haar ogen alleen purepaw en zij.

Honeytail legde tevreden zijn vangst op de prooistapel. Ondanks dat hij mee was geweest om te jagen was hij nog verrassend fit. Opeens kroop een sterke gemengde geur zijn neus binnen. Honeytail liet het tot zich doordringen. Angst.. Hond.. En windclan! Hij aarzelde geen moment. Honeytail rende er heen. Hij zag dat Desertpaw,Purepaw en Thornpaw achterna werden gezeten door honden! De zwarte kater rende achter de honden aan. Opeens zag hij dat de apprentice's splitsten. ''shit..'' Mompelde de krijgskat. Hij moest kiezen. Thornpaw? Desertpaw? Purepaw? Hij moest nu kiezen. In een fractie van een seconde ging hij achter Thornpaw aan. Een grote husky beet naar de apprentice. Honeytail zette zijn snelste sprint in. De zwarte kat zoefde langs de bomen. Bijna! Hij was bijna bij de agressieve hond. Met een grote krachtige sprong belande hij op het grote beest die daardoor met een ruk stilstond. De hond beet naar Honeytail. Maar de snelle kat was hem te snel af. Met een ruk draaide hij zich om, en liep onder de hond door. Toen hij achter het beest was, sprong hij op hem, en beet zo hard als hij kon in zijn nek waardoor de hond zijn oren dreigend plat legde. Honeytail krabde over de kop van de hond die zich al terug begon te trekken. Hij maakte het af met nog en krachtige beet in de kop van het beest. Hij sprong er af en keek de hond na die jankend weg strompelde. Opeens merkte hij op dat hij geen van de apprentice's zag. ''Purepaw? Desertpaw? Thornpaw?'' Riep hij. ''Waar zitten die drie..'' Mompelde hij zachtjes.

De wind zoefde langs haar oren. Thornpaw hoorde het gehijg van de hond achter zich. Ze zou het niet meer lang uithouden. Wanhopig keek ze om zich heen of Desertpaw en Purepaw volgden. Plotseling begon de hond een sneller tempo te lopen. Hij haalde haar in! Thornpaw sprong opzij voor de dichtklappende kaken van het wilde beest. Opeens merkte ze een andere kat op. Maar, dat was Honeytail! "Honeytail!" schreeuwde Thornpaw hijgend, toen ze zag wat Honeytail van plan was. Ze wou protesteren, het was veel te gevaarlijk om achter die hond aan te gaan, maar ze had al haar adem nodig bij het rennen. Honeytail zou wel weten wat hij deed. Plotseling was er geen gehijg meer. Thornpaw gunde zichzelf een blik achterom. Haar adem stokte in haar keel toen ze Honeytail op de hond zag zitten. Hij bewerkte het dier met zijn nagels. Dat was onmogelijk. Een kat zou het niet winnen van een hond. Ze besloot om verder te rennen. de apprentice rende in de richting van een paar struiken. Gelukkig! Desertpaw en Purepaw waren daar ook. Haar gezicht vertrok toen ze zag wat de hond had aangericht. Desertpaw had een bloedende poot en Purepaw had een bloedende staart. Zijzelf had niet veel, alleen een scheur in haar oor. "Gaat het, jongens?" vroeg ze bezorgd. Voor dat de katten hadden kunnen antwoorden, hoorde ze een stem.''Purepaw? Desertpaw? Thornpaw?'' Thornpaw liep voorzichtig naar buiten. Ze zuchtte opgelucht. Honeytail was ongedeerd en de hond was weg. "Dankje Honeytail" sprak ze opgelucht. Daarna liep ze naar de struik en riep: "Desertpaw! Purepaw! De hond is weg!"

''Gaat het?''vroeg Desertpaw aan Purepaw"ja,Ik geloof het wel ja[b]"."En met jou?"vroeg de kater.Voordat Desertpaw kon antwoorden realiseerde Purepaw zich dat ze een apprentice miste!Hij wou net Thornpaw roepen toen de kop van de poes door de struiken kwam [b]"Gaat het, jongens?" vroeg ze bezorgd. Purepaw wou net antwoorden toen hij een bekende stem hoorde:''Purepaw? Desertpaw? Thornpaw?'' Was dat niet.....Honeytail!
Gelukkig, nu waren de apprentices in ieder geval veilig."Dankje Honeytail"zei Thornpaw. Op deze manier was Purepaw er al vrij snel achter dat Honeytail Thornpaw te hulp was geschoten."Desertpaw! Purepaw! De hond is weg!"vervolgde de gestreepte apprentice."Gelukkig"pufte Purepaw.Op dat moment focuste hij zich maar op een ding,zichzelf en zijn vriendin zo snel mogelijk nar de medicine cat brengen

"ja,Ik geloof het wel ja.'' Desertpaw haalde opgelucht adem."En met jou?" -''Mwah..ondanks m'n poot gaat het denk ik wel oke.'' Een bekende kop kwam de struiken door. ''Gaat het, jongens?" Desertpaw knikte. Een andere stem kwam erbij. ."Desertpaw! Purepaw! De hond is weg!" Desertpaw miauwde droogjes: ''Gelukkig..die herdershond heeft me naar alle hoeken van het territorium geslingerd..gelukkig kwamen jullie..bedankt honeytail en thorn.'' Purepaw pufte er achteraan: ''Gelukkig''Desertpaw miauwde: ''Enne..zijn jullie verwondingen erg?'' Ze zou zelf vlug naar de medicine kat moeten, maar daar dachtr ze op dit moment even niet aan. Het ging nu om haar vrienden. Ze stak ook even haar kop uit de struiken.
Niks te zien. De wind woei zachtjes, en de grote steen vlakbij hem spiegelde het zonlicht weg. ''We kunnen weg..het is inderdaad veilig.''

"Dankje Honeytail" Hij knikte opgelucht. Maar zijn ogen stonden boos. ''Hoe konden jullie zo dom zijn om er alleen op uit te gaan?! Jullie weten toch dat er honden ontsnapt zijn?! Als jullie vader of moeder dit hoort zullen ze niet blij zijn! Ik zal jullie nu naar de medicine cat brengen! Maar als ik jullie nog een keer zulke gevaarlijke dingen zie doen zijn jullie de pineut! Hebben jullie dat begrepen?!'' Schreeuwde hij kwaad. De zwarte krijger pakte de apprentice's bij hun nekvel en rende terug naar het kamp. Daar zag hij de medicine cat. ''Kun je hen helpen?'' Vroeg hij een beetje geërgerd. ''Natuurlijk..'' Zei de medicine cat. Honeytail knikte en keek hoe de medicine cat de apprentice's de den in nam. Na een kwartiertje wachten kwam Honeytail naar binnen en zag dat de apprentice's wonden met spinnenrag ingebonden waren. Honeytail knikte en keek zonder glimlach naar de apprentice's

-kort en verkeerde account-

''Hoe konden jullie zo dom zijn om er alleen op uit te gaan?!"Honeytails stem galmde over het terrein."Ik zal jullie nu naar de medicine cat brengen! "Maar als ik jullie nog een keer zulke gevaarlijke dingen zie doen zijn jullie de pineut! Hebben jullie dat begrepen?!''vervolgde de krijgskat. De zwarte krijger pakte de apprentice's bij hun nekvel en rende terug naar het kamp. Onderweg bedacht Purepaw zich dat ze het terretorium eigenlijk helemaal niet uit waren gegaan.Ook bedacht de apprentice zich dat de zwarte krijgskat hem bij zijn nekvel als een bange kitten wegdroeg!Hij worstelde zich los en miauwde"Ik heb pijn aan mijn staart maar ik kan heus wel lopen."Terwijl hij geërgerd verder liep probeerde hij niet te laten zien dat hij bijna omviel van de pijn. Eindelijk in het kamp liep hij richting het hol van de medicine cat.

''Hoe konden jullie zo dom zijn om er alleen op uit te gaan?!" Thornpaw keek Honeytail een beetje beteuterd aan."Jullie weten toch dat er honden ontsnapt zijn?! Als jullie vader of moeder dit hoort zullen ze niet blij zijn! Ik zal jullie nu naar de medicine cat brengen! Maar als ik jullie nog een keer zulke gevaarlijke dingen zie doen zijn jullie de pineut! Hebben jullie dat begrepen?!'' Thornpaw wist even niet wat te zeggen, maar toen Honeytail hen oppakte, barstte ze los. " Jij..." stotterde tandenknarsend. " Oke, we zijn wel gered, maar we zijn geen kittens meer!" Ze duwde met haar poot tegen Honeytails oor, zodat die losliet en haar op de grond liet vallen. Purepaw deed net hetzelfde."Ik heb pijn aan mijn staart maar ik kan heus wel lopen." miauwde hij. Thornpaw wierp hem een blik van verstandhouding toe. Ze zouden zich niet laten doen door de oudere warrior. Toen zag ze dat Purepaw wel last had van zijn staart, en Desertpaw van haar poot. Ze zuchtte. Ze zou dan wel moeten meelopen naar het kamp. Ze had zelf niet zoveel last van haar oor. Desondanks moest ze mee de medicincat's den in. De medicincat was druk in de weer met spinrag. Een paar minuten later kwam Honeytail. Thornpaw keek hem kwaad aan. "Ik zie er net uit als een vlieg die klaar is om opgegeten te worden door een spin" Nu kon ze er wel mee lachen, maar ze was nog wel boos.

Net toen ze haar kop weer binnen de struik wilde steken zei Thornpaw: ''Dankje honeytail.'' Desertpaw verwachtte wel een aardig antwoordje terug. ''Hoe konden jullie zo dom zijn om er alleen op uit te gaan?! Jullie weten toch dat er honden ontsnapt zijn?! Als jullie vader of moeder dit hoort zullen ze niet blij zijn! Ik zal jullie nu naar de medicine cat brengen! Maar als ik jullie nog een keer zulke gevaarlijke dingen zie doen zijn jullie de pineut! Hebben jullie dat begrepen?!'' Desertpaw stotterde: ''Euhm..niemand had ons verteld dat ze ontsnapt waren. En we mogen al alleen het territorium in..en..ik heb geen ouders..'' Desetpaw meende thornpaw te horen sissen: " Jij..." Desertpaw was al ontzet, maar hget werd nog erger toen ze alledrie bij hun nekvel gepakt werden, en gedragen. Desertpaw had aardig pijn haar poot, dus hing wat slapjes. Purepaw was het er niet mee eens, en rukte zich los. "Ik heb pijn aan mijn staart maar ik kan heus wel lopen." Thornpaw mauwde er boos achteraan: " Oke, we zijn wel gered, maar we zijn geen kittens meer!" Ze duwde tegen honeytails oor, en liep net als pure zelf. Desertpaw wilde het zelf ook wel doen, maar vond het iets te respectloos tegenover een oudere kat. Maar ze kon het thornpaw en purepaw niet kwalijk nemen. Zo bleeft mogelijk sprak ze al hangend: ''Sorry meneer honeytail, maar dat van die honden zagen we echt niet aankomen. We willen niet vervelend zijn. Maar we lopen liever zelf, want we zijn al wat ouder'' Even later bij de medicine cat werd haar poot met spinrag verbonden..zuchtend liet ze zich zakken aan de rand van het kamp.

"Ik heb pijn aan mijn staart maar ik kan heus wel lopen." Spuugde Purepaw geërgerd. " Oke, we zijn wel gered, maar we zijn geen kittens meer!" Riep Thornpaw er achterna terwijl ze zich allebij losrukte. ''Sorry meneer honeytail, maar dat van die honden zagen we echt niet aankomen. We willen niet vervelend zijn. Maar we lopen liever zelf, want we zijn al wat ouder'' Honeytail keek naar Desertpaw en zette haar neer. ''Het spijt me. Ik denk dat ik me even inbeelden dat ik bij mijn kittens was. Maarja.. Ze zijn nu daarboven...'' Mompelde de zwarte kater treurig. En tijdje later bij de medicine cat waren de apprentice's al wat minder op hun teentjes getrapt. "Ik zie er net uit als een vlieg die klaar is om opgegeten te worden door een spin" De apprentice keek de zwarte warrior boos aan. Honeytail kon een grom niet onderdrukken. ''Jullie mogen gaan..'' Zei de medicine cat. De zwarte kater knikte. Er rolde een traan over zijn wang. Honeytail liep naar buiten en ging voor de ingang van de den zitten. Hij begon zachtjes te snikken...

''Jullie mogen gaan..'' Thornpaw zuchtte opgelucht bij de woorden van de medicincat. Ze liep een eindje van de den en begon daar meteen de spinrag van haa oor te trekken. "Nergens voor nodig" mompelde ze. Ze ging even met haar poot over haar oor. Daar zou nu voor altijd een scheur inzitten. Maar daar maalde ze niet om. Ze gooide het hoopje spinrag weg en liep terug naar haar vrienden.Zij was er nog het best vanaf gekomen, met haar oor. Purepaw en Desertpaw hadden ergere verwondingen. Toch moest Thornpaw een beetje grinniken. Ze vond het grappig om haar vrienden zo ingepakt te zien. "Pas maar op, vliegen..." Om haar woorden duidelijk te maken wees ze naar het spinrag. "Ik ben de kwade spin.... Jullie laatste uur heeft geslagen!" Ze sprong vrolijk om haar vrienden heen en imiteerde een spin.. Plotseling stopte ze bruusk met haar spel. Ze liep naar medicin cat's den. Daar trof ze Honeytail, zachtjes snikkend aan. Thornpaw ging voorzichtig naast hem zitten. "Het spijt me Honeytail" zei ze zachtjes. "We hadden moeten luisteren. We hadden ons niet los moeten rukken. Jij zult wel weten wat het beste is voor ons." Ze gaf hem zachtjes een kopje. Het voelde raar. Een apprentice die een warrior probeerde te troosten.

''Sorry meneer honeytail, maar dat van die honden zagen we echt niet aankomen. We willen niet vervelend zijn. Maar we lopen liever zelf, want we zijn al wat ouder'' .Toen Desrtpaw dat zei kon Purepaw een verdrietige blik op het gezicht van de kater ontdekken. ''Het spijt me. Ik denk dat ik me even inbeelden dat ik bij mijn kittens was. Maarja.. Ze zijn nu daarboven...''.Meteen voelde Purepaw zich schuldig."Dat was waar"bedacht Purepaw zich"Honeytails kittens waren niet meer...."."sorry dat ik zo brutaal tegen u deed, meneer Honeytail"verontschuldigde hij zich.Al snel was het kamp in zicht en liepen ze alle viernaar het hol van de medicine cat.Nadat zijn wonden onderzocht en verzorgd waren liep Purepaw naar buiten.Daar zag hij Thornpaw staan,"Ik zie er net uit als een vlieg die klaar is om opgegeten te worden door een spin"purepaw moest lachen om de vergelijking."En ik dan,ik zie er uit als een poedel."zei de apprentice lachend

''Het spijt me Honeytail" "We hadden moeten luisteren. We hadden ons niet los moeten rukken. Jij zult wel weten wat het beste is voor ons." Honeytail voelde hoe de apprentice hem een kopje gaf. Hij glimlachte naar de jongere poes, en gaf haar een speels duwtje. ''Het is al goed Ik mis alleen mijn kittens..'' De zwarte kater keek haar aan en zei: ''Ga maar naar je vrienden. Jullie hebben nog de tijd om te spelen. Als je warrior word dan moet je alleen maar jagen... of patrouilles doen. zo saai..'' Hij grinnikte even naar Thornpaw en liep weg. Hij had het gevoel dat iedereen hem nakeek. En dan op de negatieve manier. Opeens voelde hij dat hij onderuit werd gehaalt, en tegen de grond werd gedrukt. Hij zag een grijze kater die hem aanviel. ''Wat doe je in starclansnaam!?'' De kater zei niks. Honeytail gaf hem een klap met zijn poot. De grijze kat viel om en ging gelijk weer staan. Langzaam liepen ze om elkaar heen. De zwarte warrior zette zich af en viel op de kater die vervolgens zich wist om te draaien en in plaats van zichzelf Honeytail tegen de grond te drukken. Hij voelde hoe de grijze kater zijn nagels in zijn zwarte borst boorden.Een pijnlijke miauw werd uit zijn longen geperst. Vanzelf gingen de andere katten in een kringetje rond de twee vechtende katers staan...

''Het is al goed Ik mis alleen mijn kittens..'' Thornpaw knikte verdrietig. Ze kon er niet tegen dat een andere kat verdriet had.''Ga maar naar je vrienden. Jullie hebben nog de tijd om te spelen. Als je warrior word dan moet je alleen maar jagen... of patrouilles doen. zo saai..'' Er verscheen terug een glimlachje op Thornpaws gezicht toen Honeytail naar haar lachte. "Oke, Honeytail. Ga jij dan nog maar wat patrouilles doen, dan ga ik terug naar mijn vrienden." lachte ze opgewekt en huppelde in de richting van Desertpaw en Purepaw. Maar een kreet van Honeytail deed haar opkijken.''Wat doe je in starclansnaam!?'' Ze draaide zich met een ruk om en zag hoe een kater Honeytail aanviel. Ze blikte even wanhopig naar Desertpaw en Purepaw. Wat moest ze doen? Ze besloot om dichterbij te gaan staan. Met afgrijzen zag ze hoe de kater zijn nagels in Honeytails borst boorden. "Zo niet hé!" gromde Thornpaw en sprong in het gevecht. Al gauw voelde ze ook hoe de nagels van de kat in haar zij drongen. De apprentice krabde en beet waar ze de kater kon raken. Ondertussen flitsten de gedachten door haar hoofd. Dit kon toch niet? Was dit wel een Windclankat? Plotseling kwamen de nagels recht op haar ogen af. Ze wierp zich net op tijd opzij en voelde de nagels langs haar wang schrapen. Van nature was ze niet laf, maar vechten op Windclangrond, met een medeclankat, dat was van het goede te veel. "Help!" riep ze verward."Help!"

Onderwerp: Re: whaa! Oh..hello..(thornpaw en purepaw)