The breeze of winter [~ Fluffytail]

Er woei een koude wind door de Warriors Den. Featherleaf rilde en deed langzaam haar ogen open. Ze zag buiten het hol een laagje sneeuw dat de grond wit kleurde. Weer rilde ze van een kille windvlaag en stond op. Ze manoeuvreerde zich tussen de andere katten en liep naar buiten. De sneeuw was koud aan haar poten, maar het werkte ook verkwikkend. Featherleaf rekte zich lekker uit en waste de slaap uit haar vacht. In het kamp keek ze nog eens goed om zich heen. De lucht was bedekt met dikke, grijze wolken en het zag ernaar uit dat het elk moment weer kon beginnen sneeuwen. De prooistapel was niet groot en de prooi was mager, wat gewoon was voor de tijd van het jaar. Featherleaf had niet erg honger, dus ze besloot de schaarse prooi voor de anderen te bewaren. De anderen, die blijkbaar nog allemaal sliepen. De poes besloot maar eens buiten het kamp te gaan kijken. Toen ze naar de ingang van het kamp liep, knerpte de sneeuw zacht onder de kussentjes van haar poten. Buiten het kamp blies de wind veel harder en Featherleafs haar waaide alle kanten op. Ze stak haar neus in de lucht om te ruiken of ze niets bekends herkende, maar het enige dat ze rook was geur van bevroren planten en bomen. Zachtjes trippelde ze verder, het bos in. Steeds bleef ze naar geursporen zoeken, maar helaas. Het besneeuwde landschap leek eindeloos, een witte grond met bruine stammen, en Featherleaf kwam tot rust. Plots bemerkte ze een kleine beweging bij een boom wat verderop. Meteen stond ze stil, oren gespitst. Het diertje bewoog weer. Langzaam en geruisloos kwam Featherleaf dichterbij, haar lichte vacht zorgde ervoor dat ze niet opviel. Met een krachtige sprong belandde ze op haar prooi, een muis, zag ze nu. Instinctief doodde ze het met een snelle beet. Een heerlijk aroma verspreidde zich in haar mond, maar Featherleaf nam de muis stevig tussen haar kaken en ging verder. Uiteindelijk kwam ze bij de rand van het bos terecht, en een bevroren meer strekte zich voor haar uit. Ze besloot het diertje hier te begraven in de sneeuw, ze kon hem later nog altijd ophalen. Even verder zag ze een kleine berg, gemaakt uit opgewaaide sneeuw. Ze trippelde erheen en ging uit de wind zitten. Haar dikke staart sloeg ze over haar poten heen. Haar ogen inspecteerden het landschap, dat leeg leek, een dik, wit tapijt. Tevreden rustte ze even uit.

In een ruk keek Featherleaf op. Hoorde ze daar iemand? Ja, er was zacht gekraak van sneeuw onder lichte voetstappen. Maar wie was het? Featherleafs geurvermogen liet haar in de steek. Haar spieren spanden zich al aan, voorbereid op wie het dan ook was die aankwam. Toen hoorde ze een bekende stem: 'Hey!'. Ze ontspande weer en liep op de poes toe. Het was Fluffytail, een Queen van haar clan. Volgens dat Featherleaf wist, was ze nog niet land geleden bevallen van een nestje gezonde kits. Eerlijk gezegd was ze wel een beetje verrast haar hier te zien. 'Hallo, Fluffytail', mauwde ze en ze ging zitten. Nu wist ze het niet meer zeker, wat was de bedoeling dat ze zou zeggen? Ze wist wel dat iedereen dan wat gewoon wat kletste, slecht weer enzo, wat een mooie kits heb je... Maar dat lag gewoon niet in haar aard, zo was ze niet. Ze liet haar ogen dwalen over het bevroren meer voor zich. 'Het is prachtig, niet? Hier kan je even ontsnappen aan alle drukte in het kamp.' Featherleaf zuchtte even, en keek toen naar haar poten. Rustig wachtte ze af totdat Fluffytail iets zou zeggen. Stilte vond ze fijn, ze kon nadenken en kalmeren. Het leven van een Warrior was een drukke bezigheid, en nu was ze nog geen mentor. Maar soms was ze ook eenzaam, zonder familie in de Clan, en dan werd ze getroost door de stilte. Ze had het ook nodig, om haar gedachten te kunnen ordenen. Gedachten die op dit moment vreselijk in de knoop lagen.