see you again // Autumnpaw

Met snelle passen liep ze even rond. Ze had geen zin om te praten dus rende ze maar heen en weer. Ook deels opzoek naar iemand die ze kende. Haar zusje had ze al een tijdje niet meer gesproken. Misschien moesy ze eens opzoek gaan naar de poes. Ook Autumn was een tijdje uit haar zicht verdwenen. Iets wat ze wel jammer vond maar het was niet anders. Ze stopte even met rennen en rekte zich uit. Ze verveelde zich een beetje. Allen was er amper wat te doen maar ze zou nooit zomaar op een kater afstappen en van poezen moest ze helemaal niets hebben. Ze zuchtte even en ging zitten. Ze sloeg haar staart om zich heen en keek even het kamp rond. Ze klopte zachtjes met het puntje van haar staart op de grond. Eigenlijk wou ze wel opzoek gaan naar Autumn of Inner. Ze stond weer op en liep het kamp rond. Hier waren ze dus niet. Ze snoof even de lucht op maar vond ook niets. Dan maar verder opzoek gaan. Ze liep het kamp uit en liep naar het riviertje. Ze boog zich over het water en begon rustig te drinken. Het koele water stroomde door haar warme lichaam. Ze ging even rustig zitten en keek om zich heen. Autumn en Inner konden overal in het Shadowgebied zijn. Ze zuchtte even en stond op. Langzaam begon ze te lopen. Tot ze stopte met lopen en zich op de grond liet zakken. Ze had niet zo'n zin om verder te zoeken. Ze ging liggen en sloot haar ogen half. Overal om haar heen was shaduw. Ze klopte zachtjes met het puntje van haar staart op de grond en keek naar een van de bomen om haar heen.

Het was al een tijdje geleden dat hij Fallenpaw had gezien, de poes die hij best wel leuk vond. Haar gitzwarte vacht en haar felblauwe ogen dansten nog regelmatig door zijn gedachten. Hij had zijn twee broers ook al een tijdje niet meer gezien, hij miste ze wel. Hij had zijn ouders al niet meer en zijn broers nu ook al niet.. Hij was alleen. Ineens kwam ook zijn mentor Faithmind door zijn gedachten. Ze was de beste mentor die hij zich maar kon wensen. Hij liep de apprentice den uit. Zijn groene ogen keken het kamp door, richting de uitgang. Hij vervolgde zijn tocht en liep naar buiten. Het zonlicht scheen hem tegemoet, samen met een zacht briesje dat over zijn vacht waaide. Een aantal haartjes gingen wat omhoog, ze leken te dansen. Hij liep naar het kleine riviertje en dronk wat van het koele water. Het was fascinerend dat het nog koel was, ondanks dat het telkens in de zon lag. Het koele water gleed door zijn lichaam, het maakte hem een stuk vrolijker. Hij stond op en sloop richting de bossen. Overal was schaduw, wat nogal kenmerkend was voor het Shadowclan-territorium natuurlijk. Ineens drong een bekende geur zijn neus binnen. Hij snoof de lucht en herkende het meteen. FALLENPAW! Hij begon wat harder te lopen en zag haar meteen liggen. Haar twee felblauwe ogen waren maar half gesloten. Hij hoorde haar staart zachtjes tegen de grond tikken. Hij ging naast haar zitten en zei: "Fallenpaw..?" Hij voelde weer een vaag gevoel in zijn buik opkomen. Hij was er nog altijd niet achter wat het was, misschien wist zijn mentor Faithmind wel wat het was, hij zou het haar wel een keer vragen. Hij raakte heel voorzichtig Fallenpaws neusje aan, en keek haar lief aan. Lief, dat mocht hij eigenlijk niet zijn, maar goed, het kon wel, toch?

Fallen rekte zich even uit. Misschien moest ze haar zusje maar eens gaan opzoeken. Ze schudde haar vacht uit. Ze was gegroeid, ze was nog niet volgroeid maar ze leek veel meer op een poes in plaats van die pluizige kitten die ze eerst was. Ze verzette haar poten en begon te lopen. Ze keek het kamp rond. Maar Autumn en Inner waren niet te zien. Zelfs Heart vond ze niet. Ze zuchtte even en rende het kamp uit. Ze wou drinken, ze had dorst. De wind streek door haar vacht en liet het een beetje laten dansen. Haar hart klopte op het ritme dat ze rende. Tot de rivier in haar zicht kwam. Ze boog voorover en zette haar nagels in de aarde. Ze streek met haar tong over het water en voelde het water door haar lichaam stromen. Ze ging zitten en likt haar lippen een beetje droog.
Ze keek rond. De bomen lieten een ruizend geluid achter toen de wind door de bladeren streek. Ze grijnste even en draaide zich om. Snel begon ze te rennen en keek naar de bomen die dichterbij kwamen. Lenig ontweek ze de bomen. Ze stopte haar passen langzaam en ging liggen. Ze was omringt door de schaduw en veel bomen. Ze zette haar nagels in de grond en sloot haar ogen even. Ze lag er nog maar even toen een bekende stem haar oren bereek. Ze keek op en richtte haar blik op de zwarte kater. Ze grijnsde en keek in zijn vel groene ogen. "Hey Autumn" zei ze. Ze keek naar haar vacht, sinds waarneer boeide haar dat wat. Ze ging zitten en drukte haar neusje even tegen de zijne. "Hoe is het met je?" Vroeg ze en keek hem lief aan.

Onderwerp: Re: see you again // Autumnpaw